Tag ความลับ..ที่ไม่ใช่ "ความลับ"


ในสังคมแห่งการเรียนรู้นี้..ได้เกิดปรากฎการณ์ Tag มหัศจรรย์กันได้บ่อยๆ    ไม่ว่าจะเป็น Tag ความคิดถึง หรือ Tag คิด(ไม่)ถึง   นัยว่าเป็นการพรวนบทความที่เราชื่นชอบ   

หลังจากที่ได้รับการ Tag ความคิดถึงจากพี่นุช ( ดร.ยุวนุช  ทินนะลักษณ์ หรือคุณนายดอกเตอร์ P ) ในบันทึกการบ้านTag คิดถึง: : ร่วมด้วยช่วยกันพรวนบทความในGotoKnow    เธอจัดให้ฉันอยู่ในกลุ่มสาวๆ ที่มีอารมณ์หลากหลาย  มีความเป็นตัวของตนเอง  และอารมณ์ศิลปิน  รักอิสระ  รวมถึงมีมุมมองชีวิตที่น่าสนใจ  

และต่อมาฉันก็ได้รับการ Tag คิด(ไม่)ถึง จากท่านพี่ naree suwan  P  ในบันทึก Tag คิด(ไม่)ถึง : Woman in love : ผู้หญิงทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิด   เธอเล่าถึงฉันว่าเป็นคนแปลกหน้าคนแรกที่เข้าไปคุยกับเธอด้วยสำนวนที่น่ารักน่าหยิก  คุยกันทุกวัน  วันละหลายรอบ   จนวันหนึ่งฉันก็เริ่มทำตัวห่างเหินโดยที่เธอไม่นึกเฉลียวใจ และมาถึงบางอ้อหลังจากนั้น    และเธอยังว่าฉันเป็นสาวน้อยช่างฝันที่แสนจะโรแมนติก   ทั้งมีฝีมือขีดเขียนไม่เป็นรองใคร    

 

ในแต่ละครั้ง ฉันก็(คิดว่า)ทำการบ้านได้เป็นที่เรียบร้อยดีตามกฏกติกา โดยเขียนบันทึก การบ้านTag คิดถึง : ร่วมด้วยช่วยกันพรวนบทความใน GotoKnow ไปยังบล็อกเกอร์ห้าท่านที่ฉันชื่นชอบ    และ Tag คิด(ไม่)ถึง : ชีวิตติดหนังสือ นั้น  ฉันทำการ Tag ต่อไปยังพี่จ๊ะ P ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี    เพราะสำหรับฉันแล้ว..มิตรภาพมหัศจรรย์ที่ทำให้ฉันกับเธอได้มารู้จักกันนั้น    เป็นเรื่องที่คิดไม่ถึงเสียจริงๆ

 

วันพฤหัสบดีที่ 17 ก.ค. 2551 @ 17:06 น. ฉันได้รับการ Tag ความลับจากพี่จ๊ะ <คลิกที่นี่> และ วันเสาร์ที่ 26 ก.ค. 2551 @ 00:54 น. ฉันได้รับการ Tag ความลับจากอา(จารย์)จ๊ะ  P เอื้องแซะ    <คลิกที่นี่>

 

ความลับคืออะไร?    ถ้ามีการเปิดเผยบอกเล่าเก้าสิบสู่กันฟังแล้วจะยังเป็น "ความลับ" อยู่อีกหรือ?   ช่างมันเถอะนะ    ก็ใครจะไปสน    และอยากจะรู้ความลับของฉันกันหรือยัง?....

 

ความลับเรื่องที่ 1 นางอาย..    ใครๆ มักจะคิดไม่ถึงว่าฉันจะเป็นคนที่ขี้อายในระดับเว่อร์    เพราะอีกภาคหนึ่งของฉันที่ทุกคนในโลกไซเบอร์ได้พบเห็นและรู้จักคุ้นเคยกันผ่านตัวหนังสือนั้น    เป็นเด็กสาวอารมณ์เบิกบาน  ร่าเริง  ขี้เล่น  ชอบแหย่พี่คนโน้น  และอ้อนพี่คนนี้

ตั้งแต่จำความได้    ฉันก็ไม่ยอมคุยกับคนแปลกหน้าหรือไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย    อย่างมากที่สุดที่ฉันจะทำเมื่อรู้สึกว่าชอบหรืออยากคุยกับพวกคุณก็คือ..การส่งรอยยิ้มไปให้ ^^    มาถึงบรรทัดนี้ ใครเคยอ่านวรรณกรรมเด็กของนักเขียนชาวฝรั่งเศสนาม อองตวน  เดอ  แซงเต็กซูปรี เรื่อง "เจ้าชายน้อย" บ้างคะ?    ตอนสุนัขจิ้งจอกไงหล่ะ    เป็นตอนที่ว่าด้วยความสัมพันธ์    เจ้าสุนัขจิ้งจอกสอนเจ้าชายน้อยว่าควรจะทำอย่างไรบ้างในการสร้างความสัมพันธ์    นั่นหล่ะ..ฉันเลย    ฉันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

แล้วฉันใช้ชีวิตอย่างไร?....    เออ หน่า พวกคุณอย่าไปสนประเด็นนั้นกันเลยนะคะ    เพราะถึงอย่างไรฉันก็โตมาจนอายุย่างเข้าสู่ซีรีย์ 3 แล้วด้วย    ฉันใช้ชีวิตแปลกแยกแต่ก็อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้(ภายใต้กฏกติกาของฉันเอง)

ฉันขอโทษที่หลายครั้งได้ตอบปฏิเสธน้ำใจไมตรีของพวกคุณที่อยากจะมาพบเจอตัวเป็นๆ    ฉันแค่ไม่อยากให้พวกคุณมาเจอฉันในภาคเด็กสาวที่แสนจะเย่อหยิ่ง  ผู้มีใบหน้าเรียบเฉย  ดูราวจะไม่แยแสผู้คนทั้งโลก(หรือพวกคุณ)    ซึ่งจริงๆ แล้วฉันก็ไม่อยากที่จะทำเช่นนั้น    เพียงแต่ฉันไม่ชอบที่ตัวเองจะมีอาการประหม่า  ตื่นกลัว  วิตกจริต  เหงื่อซึม  ตัวร้อนผ่าว  รู้สึกโหวงๆ เมื่อได้อยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า  และอาการหนักที่สุดก็คือลุกหนีไปต่อหน้าต่อตาโดยไม่มีคำพูดอะไร    หรือไม่ก็..เป็นลมล้มพับลงเสียตรงนั้น    หากแต่หลายๆ ครั้ง..ฉันกลับไปไหนต่อไหนกับคนแปลกหน้าซะงั้น <คลิกที่นี่> และ <คลิกที่นี่>

 

 

   

ความลับเรื่องที่ 2 หนังสือทำมือแถมกอด    จริงๆ แล้วฉันมีความฝันอยากเป็นนักเขียนหนังสือ    อยากเป็นนักเขียนที่มีหนังสือเป็นของตัวเองสักเล่ม    มันก็เป็นได้แค่ฝันนั่นล่ะ    เพราะฉันไม่ใช่คนที่เขียนอะไรได้ดีเอาเสียเลย    เริ่มต้นจากการมีนิสัยชอบอ่าน(อ่านดะ) และขีดๆ เขียนๆ บทกลอน บทกวี ความเรียง มาตั้งแต่เด็ก    พอโตขึ้น..โลกไซเบอร์ก็เป็นอีกเวทีหนึ่งที่ฉันค่อยๆ ก้าวขึ้นไปยืนอย่างไม่มั่นใจนักในตอนแรก    แต่กลับมีคนเข้ามาอ่านเรื่องราวที่ฉันเขียนเป็นจำนวนมาก(เหมือนกัน)    และพอเวลาผ่านไป..ใครๆ ก็บอกว่าฉันมีกลุ่มแฟนคลับ(กลุ่มเล็กๆ)ที่คอยติดตามอ่านงานเขียน(เรียกเสียดูหรูจัง อิอิ)ของฉันเสมอ    

แล้ววันหนึ่ง พี่ๆ หลายๆ คนก็บอกว่าฉันน่าจะมีหนังสือเป็นของตัวเองสักเล่ม    ฉันก็แค่รับฟังด้วยสีหน้าเรียบเฉย..หากแต่ในใจก็เกิดประกายระยิบระยับไปด้วยความหวัง/ความฝันที่แอบเก็บไว้จนลึกสุดใจ   และฉันก็สนใจที่จะทำหนังสือทำมือขึ้นมาตามคำแนะนำของพี่ๆ     

 

หนังสือทำมือคืออะไร?   หนังสือทำมือคือหนังสือที่เราขีดๆ เขียนๆ เอาเอง   ทำต้นฉบับเอง   ซีร็อกเอง  เย็บเล่มเอง  โดยไม่ผ่านโรงพิมพ์  โดยไม่มีรูปแบบตายตัวที่แน่นอน   ขึ้นอยู่กับความสร้างสรรค์ของผู้จัดทำ   หนังสือทำมือนี้เป็นอีกทางเลือกหนึ่งของนักอยากเขียน   ที่พยายามอยากจะเผยแพร่งานเขียน-ความคิดของตนเองสู่สาธารณชน   ซึ่งแน่นอนที่นักอยากเขียนเหล่านั้นเป็นผู้ที่ซึ่งมีอิสระในการถ่ายทอดทุกความรู้สึกผ่านมันสมองและสองมือ  โดยปราศจากกฏเกณฑ์และเป็นอิสระจากการถูกควบคุมทางกลไกของการตลาดด้านสิ่งพิมพ์   หนังสือทำมือเริ่มจากคนกลุ่มเล็กๆ และขยายวงกว้างแทรกซึมไปในมุมหนึ่งของสังคมจนกลายเป็นอีกกระแสหนึ่งที่น่าจับตา

 

หนังสือทำมือของฉันก็เสร็จสมบูรณ์ในที่สุด    เรื่องราวข้างในก็เป็นความรู้สึกของฉันที่มีต่อความรัก    ด้วยความที่เป็นคนขี้อายก็กลัวว่าจะหน้าแตกหากไม่มีใครสนใจหนังสือเล่มนี้     ปรากฏว่าหนังสือเล่มนี้ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีโดยมีผู้คนเข้ามาถามไถ่รายละเอียดมากมาย    แล้วทีนี้พี่ๆ ก็ถามทีเล่นทีจริงว่า.."น้องต้อมไม่มีของแถมหรือคะ?  ไม่มีของแถม พี่ก็ไม่ซื้อนะคะ"    และฉันก็ตอบโดยไม่คิดอะไรไปในทันทีบวกกับกลัวจะขายหน้าถ้าหนังสือทำมือเล่มนี้ขายไม่หมด ว่า.."หนังสือหนึ่งเล่มก็แถมหนึ่งกอด  หนึ่งจุ๊บค่ะ"

ตอนตอบไปว่าแถมหนึ่งกอด หนึ่งจุ๊บน่ะก็คิดว่าส่วนมากฉันก็ส่งหนังสือทำมือให้พี่ๆ ทางไปรษณีย์    แต่ปรากฏว่า..ในวันหนึ่งที่ฉันลงไปเมืองกรุงเพื่อพบเจอพี่ๆ และส่งมอบหนังสือทำมือด้วยตัวเอง(ถูกบังคับ)   พี่เซ็กซี่ได้จัด meeting เล็กๆ ที่ร้านให้ฉัน   และเมื่อพี่คนแรกรับหนังสือทำมือไปก็ทวงของแถม   ฉันก็ถอยหลังกรูด..แต่ไม่ทัน   คนแรกได้ไป..คนที่สอง..คนที่สาม..ก็เข้ามาทวงกันและก็กอดๆๆ   พี่สาวบางคนก็จุ๊บๆ โดยฉันไม่ทันตั้งตัว   เจ้าของสโลแกน "ขายหนังสือแถมกอด" อย่างฉันก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แงๆ   และทันใดนั้นพี่สาวคนหนึ่งก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้    มาถึงก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง    เธอตรงรี่เข้ามาหมายจะกอดๆๆ ฉันเสียเต็มรัก   สิ่งที่ฉันทำคือร้องเสียงหลง และถอยไปชนเก้าอี้ล้มระเนระนาด    ได้แต่ยกมือห้ามและร้องบอกว่า "คู๊ณ..ใจเย็นๆๆ  ขอต้อมตั้งสติก่อนค่ะ"    ไม่ทันขาดคำ..น้องกะเหรี่ยงที่มีโลกส่วนตัวสูงลิบลิ่วก็ถูกสวมกอดและหอมแก้มหลายฟอด   เอื๊อก....  แงๆๆ 

และไม่อยากจะโม้เลยว่าหนังสือเล่มแรกของฉันจัดทำขึ้นมากกว่าหนึ่งร้อยเล่ม  อิอิ ^^   และหนังสือเล่มต่อๆ มาก็..มา..คนซื้อยังไม่ทันทวง  คนทำหนังสือก็อ้าแขนให้กอดเสียแต่โดยดีแล้ว   

 

 

ขอขอบคุณภาพเด็กร้องไห้ จาก www.clipartof.com

ความลับเรื่องที่ 3  Fear Factor ก็..ฉันกลัว    ฉันรู้ว่า..ความกลัว คือความรู้สึกกดดันที่เกิดขึ้น    ทั้งอาจจะเกิดขึ้นจริงหรือเกิดจากจินตนาการ    และหลายๆ ครั้ง..ตลอดจนหลายๆ คนก็ไม่สามารถควบคุมในสิ่งที่จะเกิดตามขึ้นมาได้   อย่างเช่น มีอาการที่พบเห็นได้คือ เหงื่อซึม  หายใจไม่ออก  หัวใจเต้นแรง  รู้สึกวิงเวียนศีรษะ เป็นต้น    ซึ่งคนที่ไม่เป็น..ไม่รู้หรอกว่า คนที่ตกอยู่ภายใต้ความกลัวนั้นจะรู้สึกเจ็บปวดทรมานมากน้อยเพียงใด  

 และ สำหรับฉัน..เครื่องบิน  ลิฟท์  เลือด เป็นสิ่งต้องห้ามที่ฉันจะต้องหลบ/หลีก/เลี่ยงไปให้ไกลที่สุด   ฉันก็บอกไม่ได้ว่าเพราะอะไรฉันถึงรู้สึกกดดันและวิตกกังวลกับสิ่งเหล่านี้   แต่อยากให้รู้ว่า..ฉันก็กลัวของฉันจริงๆ

* เครื่องบิน  ในชีวิตนี้ฉันไม่เคยใช้บริการการโดยสารด้วยยานพาหนะประเภทนี้   และหวังว่าจะไม่ต้องใช้ด้วย   ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเมื่อจำความได้..จู่ๆ ภาพเครื่องบินถูกแรงดึงดูดของโลกให้ตกจากท้องฟ้าแล้วพุ่งตรงมายังที่ๆ ฉันยืนอยู่   แล้วทุกๆ อย่างก็ดับวูบกลายเป็นภาพสีดำ    และฉันก็เกลียดและกลัวเครื่องบินไปเลย   ค่ะ ฉันเป็นสมาชิกคนเดียวในบ้านที่ไม่เคยขึ้นเครื่องบิน    เฮ้! แต่ตอนนี้อาการของฉันเริ่มดีขึ้นบ้างแล้วนะคะ  เพราะช่วงระยะเวลาสี่ห้าปีมานี้ ฉันยอมเดินเข้าไปรอรับ-ส่งใครๆ ในอาคารพักผู้โดยสารที่แอร์พอร์ทได้แล้วด้วย    ก่อนหน้านี้..ฉันก็เป็นฝ่ายนั่งรอในรถไงหล่ะ  ^^ 

พี่เซ็กซี่เคยบอกว่า.."ตอนต้อมกลับเชียงใหม่ก็ขึ้นเครื่องกลับนะคะ   พี่ก็จะนั่งอยู่ข้างๆ จับมือต้อมไว้ตลอดเวลาเลย    พอไปส่งต้อมแล้ว..พี่ก็นั่งเครื่องกลับกรุงเทพเลย"   เออ..อย่าลำบากเลยค่ะ   ต่อให้มีพี่เซ็กซี่สักสิบคนก็ม่าย..ย..ย อาวไม่เอา

ใครบางคนก็บอกว่า.."พี่ไม่ยอมนั่งรถไปปายนะคะ    เครื่องบินก็มี..แล้วทำไมต้อมไม่ยอมนั่ง   ก็นั่งไปกับพี่ไงคะ   กลัวอะไร?   พี่ให้เวลาจนกว่าจะถึงวันนั้น   ทบทวนให้ดี  แล้วเราจะนั่งเครื่องไปปายด้วยกัน...."    เออ..อ่า..อืม..ฝันไปเถอะ    อยากขึ้นเครื่องบินไปก็ไปสิ   แต่ข้าพเจ้าจะนั่งรถไปรออยู่ที่โน่นล่วงหน้า   ถ้าไม่ตกลงก็ไม่ปง-ไม่ไปมันแล้ว (โต้ตอบอยู่ในใจค่ะ   ยังไม่มีโอกาสได้พูด)

* ลิฟท์  ฉันจะไม่ยอมขึ้นลิฟท์คนเดียวเด็ดขาด    ไม่ว่าจะเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน    แต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยก็พอจะหยวนๆ   และที่พักของฉัน(เท่าที่เคยพักมา)จะต้องมีกฏเหล็กว่าห้ามอยู่เกินชั้นที่ 5   เพราะแค่ชั้นที่ 1 - 5 ก็ยังเดินพอสบายๆ อยู่    แต่ถ้ามากกว่านี้คงหอบแฮ่กๆ 

ครั้งหนึ่งที่จำได้แม่นก็ตอนไปเยี่ยมแม่ของเพื่อนที่โรงพยาบาลสวนดอก    จำไม่ได้ว่าอยู่ชั้นไหน..แต่ตอนลงมาน่ะสิ ก็เกิดเรื่อง    จริงๆ แล้วใจก็เต้นแรงตั้งแต่เดินเข้าไปในลิฟท์แล้วนะ   คนก็เข้ามาใช้บริการกันเต็ม   เสียงลิฟท์ดังติ๊งๆ ชั้นแล้วชั้นเล่า   ฉันยืนโงนเงนโดยที่ใครๆ ก็ไม่สนใจอยู่ข้างพี่สาวของเพื่อน    และเสียงติ๊งดังที่ชั้น 3..ฉันก็นึกในใจว่า "อดทนๆๆ  อีกแค่สองติ๊งเอง"   แล้วใครบางคนก็ร้องทักฉัน   แล้วฉันกับเขาก็คุยกันนานมาก   พร้อมๆ กับที่ฉันก็นึกในใจว่า"เมื่อไหร่จะถึงชั้นหนึ่งเสียที(วะ)"   เลขบอกระดับชั้นยังอยู่ชั้น 2 อยู่เลย    ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ   เสียงติ๊งดังอีกที..ก็ได้ยินเสียงคนร้องเรียกกันใหญ่ว่า "มีคนเป็นลมๆๆๆ  ขอทางหน่อย  เรียกเตียงรถเข็นมาหน่อยๆๆๆๆ"   อืม..ใครเป็นลมในลิฟท์นะ   ทำไมทุกคนวิ่งวุ่นไปหมดเลย   ฉันเห็นใครๆ ก็ทำหน้าซีเรียส   แล้วรู้สึกว่าตัวเองลอยจากพื้น   ได้ยินเสียงพี่สาวเพื่อนและเพื่อนร้องเรียกชื่อเบาๆ   ลืมตาอีกที..ก็นอนอยู่บนเตียงรถเข็น    ยังมีหน้าถามพี่สาวเพื่อนอีกแน่ะว่า "แล้วคนที่ต้อมคุยด้วยในลิฟท์ล่ะ?"    พี่สาวเพื่อนทำหน้าเหรอหรา.. "เปล่านี่  ต้อมไม่ได้คุยกับใครเลย  อยู่ดีๆ ต้อมก็เป็นลม  พี่ตกใจแทบแย่"   อ้าว!!!!!!!

 การใช้ลิฟท์ครั้งสุดท้ายของฉันก็เมื่อสองปีที่แล้ว     ตั้งแต่เช้าจนเย็นก็ออกไปตะลอนๆ ในงานสัปดาห์หนังสือกับพี่สาวคนสวย    จนเย็นก็กลับมาหาพี่เซ็กซี่    พี่เซ็กซี่ของฉันชอบอาศัยอยู่บนที่สูงๆ   คอนโดของเธอไม่เคยอยู่ต่ำกว่าชั้นที่ยี่สิบกว่าเลย..เซ็งมาก    ตอนขึ้นไปก็มีคนใช้ลิฟท์หลายคนจึงไม่น่ากลัวสำหรับฉัน    ก็นั่งคุยกัน-นั่งฟังเพลงเรื่องเปื่อย    แต่ตอนพี่สาวคนสวยเธอขอตัวกลับนี่สิ    โอ้..นึกออกทันทีว่าตอนนี้เราอยู่บนชั้นที่ยี่สิบกว่า   ครั้นจะปล่อยให้เธอลงลิฟท์เองก็ดูจะเสียมารยาทไปหน่อย   เอาล่ะ..ลงก็ลง(วะ)

ระหว่างอยู่ในลิฟท์สองคน  ฉันก็ค่อยๆ อ้อมๆ แอ้มๆ บอกกับพี่คนสวยไปว่า .. "จริงๆ แล้ว ต้อมกลัวการใช้ลิฟท์มากเลยนะคะ"   .......เงียบ.......    "พี่ก็เหมือนกันค่ะ"     อ้าวๆๆ--ไหงงั้น(ถามในใจ)   แต่เธอตอบออกมาว่า.. "พี่เคยมีประสบการณ์ติดอยู่ในลิฟท์เป็นเวลานานเพราะไฟฟ้าดับค่ะ    พี่ก็เลยไม่ค่อยอยากจะใช้ลิฟท์......."

ส่งพี่สาวคนสวยที่รถเสร็จเรียบร้อยก็..หง่ะ แล้วฉันจะเดินกลับขึ้นไปยังไงหล่ะ    ตั้งยี่สิบกว่าชั้นเชียวนะ   มือถือก็ไม่ได้หยิบติดมือมาด้วย    แล้วจะโทรให้พี่เซ็กซี่ลงมารับกันยังไง?    ฮือๆๆ..ก็นั่งรอ/ยืนรออยู่แถวนั้นตั้งนานก็ไม่มีใครมาใช้ลิฟท์เลย    จะทำอย่างไรดี?..เดินทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้เดินเข้าลิฟท์ไป    กดหมายเลขชั้นที่ต้องการ   รอคอยให้ลิฟท์ค่อยๆ ไต่ระดับขึ้นไปทีละชั้นๆ อย่างช้าๆ    เริ่มหายใจไม่ออก  น้ำตาปริ่มๆ อยู่ตรงนัยน์ตา    หน้ามืดจะเป็นลม   ถึงเสียทีสิ(วะ)    ก่อนที่จะขาดใจ..เสียงติ๊ง! ก็ดังขึ้น   เดินหน้าซีดเข้าไปในห้องพี่เซ็กซี่    ซึ่งเธอก็เพิ่งรู้ตัวรีบเดินเข้ามาหาแล้วบอกว่า.. "พี่ลืมไปว่าต้อมใช้ลิฟท์คนเดียวไม่ได้"   แงๆๆ.......

* เลือด   สงสัยเหลือเกินว่าการได้เห็นเลือดสีแดงๆ แล้วเกิดอาการวิงเวียน  คลื่นไส้  หน้ามืดจนเป็นลมหมดสติไปเลยนั้น   เขาเรียกว่า "กลัว" ไหมคะ?    เพราะฉันมักจะบอกใครๆ ว่าไม่ใช่คนที่กลัวเลือดนะ   แต่ทำไมถึงเห็นเลือดไม่ได้ก็ไม่รู้    เห็นทีไร..หน้ามืดทุกที   อ้าว....

หลายๆ ครั้งที่ไม่สบายจนต้องเข้าโรงพยาบาล   ฉันจะชอบแกล้งพยาบาลใหม่หน้าใสๆ มาก   เพราะเวลาที่เธอเจาะเลือดหรือใช้เข็มแทงเพื่อเติมน้ำเกลือให้ฉัน   พวกเธอจะต้องใช้เวลาหาเส้นเลือดฉันนานมาก   และเวลาที่เธอแทงเข็มลงตรงนั้น-ตรงนี้ ฉันก็จะจ้องๆๆ ไม่วางตาจนพวกเธอรู้สึกเกร็งหรือไม่ก็ร้องวี๊ดว๊าย  มือสั่น  กลัวทำฉันเจ็บ   แต่พอเลือดออกปุ๊บ..ฉันที่กำลังแซวๆ เธออยู่ก็เป็นอันคอพับไปเกือบทุกที   บางครั้งก็จนเวลาผ่านไปนานกว่าจะรู้สึกตัว   พอเดินออกจากห้องตรวจเลือดด้วยอาการงงๆ (ปนอาย) เพื่อนก็จะรีบเข้ามาประคองและเล่าว่า.. "ก็รออยู่ข้างนอก  เห็นต้อมคุยเจื้อยแจ้วไปเรื่อย   แล้วจู่ๆ ก็เงียบ   เลยรู้ว่าต้อมต้องเป็นลมแน่ๆ"    แหม..นี่ก็นะ

หนังสือทำมือเล่ม 2 ของฉันสังเวยด้วยเลือด   อ๋อ..ไม่ใช่เลือดฉันค่ะ    เลือดของเพื่อน   ก็ชื่อบอกอยู่ว่าเป็นหนังสือทำมือ    ดังนั้นแทบจะทุกขั้นตอนก็เลยต้องใช้มือทำ    กับการใช้มีดคัตเตอร์คมกริบตัดหนังสือนั้นไม่ใช่หน้าที่ของฉันแน่    เพราะฉันซุ่มซ่ามและชอบทำมีดบาดมือบ่อยๆ เวลาทำโปสการ์ด   เพื่อนจึงรับหน้าที่นี้ไปทำเอง   และวันหนึ่งขณะที่เพื่อนกำลังตัดหนังสือ..ก็ร้องโอ๊ย!    ที่ฉันเห็นคือเลือดจำนวนมากไหลเปรอะอยู่บนนิ้วของเพื่อน   ฉันยืนนิ่งไปหลายวินาทีและรู้ตัวก็เมื่อต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำตามเพื่อนไป    คว้าทิชชู่ซับเลือดให้เพื่อน   แล้วก็..หน้ามืด(อีกแล้ว)    จนเพื่อนต้องบอกให้ไปรออยู่ในออฟฟิศ    ตั้งสติอีกทีก็คว้ากุญแจรถ   เปิดประตูรถให้เพื่อน   มานั่งในที่คนขับก็ยังงงๆ อยู่  เวียนหัว  อยากอ้วก   จนเพื่อนถามว่า "ไหวไหม?"    จริงๆ แล้วฉันควรจะถามเพื่อนมากกว่าเนอะ   ^^

 

ความลับเรื่องที่ 4  น้องกะเหรี่ยงใสซื่อ (ที่แสนจะเจ้าเล่ห์) กับอารมณ์ศิลปิน  เมื่อหลายปีก่อนใครๆ (กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง) จะรู้จักฉันในนามของ....    ซึ่งเป็นน้องกะเหรี่ยงใสซื่อจากเมืองแห่งขุนเขา   แล้วต่อมา..ทำไมพี่เหี้ยมถึงบอกว่า "ต้อมรู้ตัวไหม ว่าตัวเองเจ้าเล่ห์ที่สุด"   โอ๊ะ ไหงคิดอะไรอย่างนั้น  "ก็..ต้อมชอบหาเหตุผลมารองรับให้ตัวเองไม่มีความผิดไง"  อืม..ฉันได้แต่ครุ่นคิด    จนกระทั่งวันหนึ่งพี่เซ็กซี่โมโหฉันเรื่องอะไรก็ไม่รู้ก็พูดจาประชดประชันฉันว่า "ย่ะ..แม่กะเหรี่ยงใสซื่อ   ความซื่อมันไสหัวหายไปไหนก็ไม่รู้จนหมดล่ะไม่ว่า"    เจ้คนสวยบอกกับฉันในวันที่มีโอกาสไปนั่งดูหนังเรื่อง Shrekที่บ้านในเมืองของเธอว่า.. "ต้อมๆๆ  เจ้ว่าเจ้าพุช อิน บู๊ท เนี่ย..ต้อมชัดๆ เลย   ก็ต้อมไม่เห็นเหรอ    นี่ไงๆๆ สายตาแบบนี้ล่ะที่ต้อมมักจะเป็น   ทำตาแป๋วน่ารักๆๆ อ้อนๆๆ น่ะ   แต่พอลับหลังก็ยิ้มเจ้าเล่ห์มาเชียว"   โอ๊ะ ม่ายยยไม่จริงนะ   ฉันหรือที่เป็นแบบนั้น

ข้างบนนั่นก็แค่บทเกริ่นนำ   มาเข้าเรื่องกันเถอะนะ    พี่ๆ ที่ฉันสนิทมักจะรู้ว่าน้องคนนี้นั้นเอาแต่ใจมากเพียงไหน    ไม่จริงหรอก  ฉันก็แค่มีกฏเกณฑ์กติกามากมายในการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่น    ซึ่งฉันก็พยายามปรับและเปลี่ยนมากมายแล้วตั้งแต่หัดที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คน   ฉันกำลังจะบอกว่าฉันมักจะมีอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ในชั่วพริบตา ที่ใครๆ มักจะแซวมาว่า "อารมณ์ศิลปิน"  (คงจะหมายถึงอารมณ์แปรปรวนของฉันนั่นเอง)

ตั้งแต่เล็กจนโต..ฉันสามารถควบคุมระดับสภาวะอารมณ์ของตัวเองได้ดีเยี่ยม   พอๆ กับที่ควบคุมและกดทับมันไว้ไม่ได้   เช่น สมัยมัธยม..ฉันก็นั่งวาดรูปของฉันอยู่ดีๆ    และทันใดนั้นรู้สึกว่าจะมีคนมามุงดู(ความรู้สึกช้านะเนี่ย)   พอฉันเงยหน้าขึ้นมาเจอก็ตกใจ(มามองอะไรกัน--ฉันขี้อายนะ  ไม่รู้กันหรือไง)   เสียงอุทานมาจากเพื่อนร่วมห้องของฉันว่า "วาดสวยจัง"   ที่จำได้..ฉันทำหน้าเรียบเฉย  คิ้วขมวด  ปิดสมุดวาด  ลุกเดินหนีไปจากพวกเขา   และหลังจากนั้น..ฉันก็ไม่วาดรูปอีกเลย(ถ้าไม่จำเป็น)  และเมื่อสองปีที่แล้วที่ได้ทำหนังสือทำมือเล่มที่ 3 แค่ได้เคยรักกัน ฉันก็พอใจ    ก็อยากมีภาพประกอบในหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาเพื่อจะได้ถ่ายทอดความรู้สึกที่มีให้เชื่อมโยงไปกับตัวหนังสือ    และรู้อะไรไหม..หลังจากที่ร้างราจากการวาดรูปมานานก็ปรากฏว่าได้ที่(ฉันคิดเอาเองว่า)สวย/น่ารักมาชุดหนึ่ง   ในที่สุดก็เลยตัดสินใจทำโปสการ์ดทำมือด้วยดีกว่า  และนี่ผลงานฉันเอง..

 

โปสการ์ดชุดล่าสุด  Melancholy 's Postcard

Melancholy

 

และนี่เอง  ความลับที่ฉันอยากจะบอกทุกคน    ฉันวาดรูปได้แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีอารมณ์วาดได้เรื่อยๆ เมื่อไหร่ก็ได้   หลายๆ ครั้งที่ฉันอยากหยิบสีมาละเลงบนผืนผ้าใบหรือกระดาษเรนาซองค์   ทุกอย่างพร้อม..แต่แล้ว "อารมณ์ศิลปิน" ของฉัน (ที่เจ้คนสวย--ลูกสาวเจ้านายมักจะแซวว่าอย่างนี้อยู่เรื่อย)ก็หายไปไหนก็ไม่รู้อย่างไร้ร่องรอย    และฉันก็จะละทิ้งความรู้สึกนั้น..ไว้ตรงนั้น..บนความเสียดาย

 

โปสการ์ดทำมือ Melancholy 's Postcardที่อยู่ในมือหลายๆ ท่านนั้น    มีอยู่ใบหนึ่งที่ฉันแอบใช้ความเจ้าเล่ห์โดยนำภาพจากที่อื่นมาตัดปะลงบนนั้น   จริงๆ แล้วฉันก็วาดของฉันเสร็จแล้วด้วย  แต่เจ้าบ้านกังหันของฉันดูใหญ่โตเทอะทะเกินไป (แต่น่ารักนะ  จะบอกให้)   ฉันโมโหตัวเองด้วย    ดูสิ..ถ้าตัดส่วนนั้นทิ้งแล้วต้องวาดใหม่ล่ะก็    จะแน่ใจได้อย่างไรว่าไม่ต้องตัดทิ้งอีก   และฉันก็ชอบพื้นเดิมที่เล่นระบายสีนี้มาก    ให้วาดใหม่ก็ไม่เอาแล้วนะ   นั่งคิดนอนคิด..คืนหนึ่ง   เช้าของอีกวันที่จะต้องไปทำโปสการ์ดนั้น    ฉันก็ไปรื้อหารูปภาพกังหันลมนี้    หมายว่าจะเอาที่ใกล้เคียงของเดิมที่ฉันวาดแล้วใช้ไม่ได้    ก็เจอเจ้านี่....จนได้    เสร็จสมบูรณ์ทันสู่ขั้นตอนต่อไป   หากแต่ฉันก็รู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ    เพราะฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเจ้าเล่ห์(ขี้โกง)ยังไงก็ไม่รู้    และฉันก็ไม่ได้ใช้โปรแกรมโฟโต้ชอปมาลบร่องรอยที่คนชอบศิลปะมองปราดเดียวแล้วต้องรู้ถึงความแตกต่าง    ฉันเลือกให้ร่องรอยนั้นคงอยู่อย่างนั้น  สักวันหนึ่ง..คงมีใครออกมาต่อว่าในการกระทำของฉัน    แต่ฉันมักจะกระซิบบอกใครๆ ไปเสมอว่า.. "รูปนี้  ปะติดค่ะ  ไม่ได้วาดเอง..ขอโทษนะคะ"    ค่ะ..ขอโทษค่ะ     

 

 

ความลับเรื่องที่ 5  เรียนไฟฟ้ายังไง..ถึงซ่อมเครื่องใช้ใฟฟ้าไม่เป็น  จากเด็กสาวขี้อายริอาจหาญไปเรียนต่อในวิทยาลัยเทคนิคฯ ได้อย่างไรกัน?  จากหัวข้อนี้เอง  ที่พี่จ๊ะ P เจ้าของการบ้าน tag ความลับของฉัน...มีมากกว่าห้าแต่...ที่ได้ส่งต่อการบ้านต่อมายังฉันได้ request มา    เธอบอกว่า.."ต้องเล่าให้ได้นะ เรื่องนี้"     <คลิกที่นี่>

 

เนื้อที่ไม่เพียงพอ  ขอฉันไปเล่าต่อในบันทึกใหม่ก็แล้วกันนะ  ^^

 

ขอส่ง Tag การบ้านความลับ ต่อไปยัง....

1.  เอื้องแซะ อา(จารย์)จ๊ะคนงาม ที่ชิง tag กันก่อนเสียแล้ว   ก็ฉันบอกเธอไปตั้งแต่ที่รู้ว่าพี่จ๊ะอิ๊บส่ง Tag ต่อให้ฉันแล้วนะ   แต่เธอบอกว่า.. "บ่ฮู้หล่ะ  บ่สนแล้วเน้อ  ยังไงก็จะ Tag หนูต้อม"  

 

2. naree suwan  ท่านพี่จ๊ะของฉัน   ประธานกลุ่มชมรมรักแห้วคลับ(คานทองฝังเพชร) จำกัด (มหาชน)   ผู้ที่ฉันแสนจะชื่นชมในความเท่ห์  ความเก่ง และเธอคนนี้คงเป็นบุคคลที่มีโจทก์เยอะที่สุดในโลกเพราะขยันหาเรื่อง  เอ๊ย! มีเรื่องเข้ามาหาเสียจริงๆ

3. ทะเลดาว   พี่ยาหยีคนสวยของฉันที่....จุด จุด จุด  เธอจำใจต้องอยู่เป็นเลขาชมรมรักแห้วคลับ(คานทองฝังเพชร)  เพราะพี่ๆ น้องๆ รักเธอมากจนไม่อยากให้ไปอยู่ชมรมไหน  อิอิ

 4. คุณพิทักษ์    ท่านหัวหน้าแก๊งค์ยากูซ่า  เอ๊ย! ท่านหัวหน้าที่เชื่อว่า "ความสงบงามของชีวิตนั้น สร้างกันได้"    และเขาคนนี้เป็นคนที่บอกไว้ในหน้าประวัติว่า..เป็นคนที่ทำงานได้ถูกอกถูกใจชาวบ้าน  แต่ไม่ใคร่เข้าตากรรมการ   อิอิ

5. Gutjang  ผบ. บ้านท่านหัวหน้า   ทำปิ่นโตที่ท่านหัวหน้าบอกว่าอร๊อย-อร่อย

หมายเลขบันทึก: 196834เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2008 00:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:20 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (97)

แอบมาอ่านความลับของสาวต้อม อิอิ

ถ้าไปเชียงใหม่จะหาเรื่องไปแกล้ง อิอิ

มาอ่านความลับของนางเอกค่ะ

แปลกนะคะ จริงๆเราก็เข้ามาพร้อมๆกัน เนาะ

แต่ที่ผ่านมา เหมือนพี่หายหน้าไปประมาณครึ่งปีได้

ช่วงไปตปท. (ลาว) เฮอๆ ... ได้มาอ่านอีกครา เออ

... นางอาย นี่ เชื่อค่ะ ... พี่ว่าพี่โลกส่วนตัวสูงแล้วนะ

เจอน้องนางเอก สงสัยว่า ... ยอมยกธงขาวให้เลย ...

* วันนี้ฝั่งกระโน้นเป็นไงบ้างค่ะ ... มีความสุขที่เมืองเหนือค่ะ

 

  • ธุ ท่านอัยการ..

แกล้งต้อม..ก็จะฟ้อง  อิอิ ^^  ขอบพระคุณนะคะ    ดูแลสุขภาพนะคะ

 

  • ธุ ท่าน ผอ.ประจักษ์..

สวัสดีเช้าวันอาทิตย์ค่ะ  ^^  ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจ   ดูแลสุขภาพนะคะ

น้องต้อมจ๊ะ

เมื่อก่อนพี่ก็ขี้อาย

แต่เดี๋ยวนี้ความอายน้อยลงเยอะ

เมื่อวัยมาถึง วันนั้นน้องต้อม ก็จะอายน้อยลงเองล่ะจ๊ะ

ไม่ต้องกลัวไป 5555!!!

  • ธุ พี่ปูค่ะ..

ยังจำได้ว่าตอนนั้นพี่ปูเขียนให้ต้อมเป็น "นางเอก" ในบันทึกหนึ่ง   ชอบใจเหลือเกินค่ะ  ^^  แล้วหลังจากนั้นพี่ปูก็ห่างหายไป   นานๆ จะเห็นหลังกันแวบๆ   เรียกกันก็ไม่ทันเสียแล้ว

ขอบคุณค่ะที่แวะเข้ามาอ่าน "ความลับ"   ต้อมเป็นคนที่ค่อนข้างจะมีโลกส่วนตัวสูงลิบลิ่วล้ำมาตรฐานคนอื่นไปหน่อย    แต่ตอนนี้ดีกว่าเดิมแล้วมากๆ    และจะพยายามต่อไปค่ะ  ^^

 

  • พี่ฝุ่นดาวจ๋า..

ความอายของพี่ฝุ่นดาวหายไป แต่มี "ความซ่า" มาแทนที่อ่ะดิ  อิอิ   นี่ๆๆ อย่าลืมตามคุณเพื่อนของพี่ฝุ่นดาวมารับการบ้านไปทำด้วยนะคะ  ^^

วัยนั้นน่ะ..วัยไหนหรือจ๊ะ?   อิอิ  วัยพี่ยาหยีใช่ไหมๆๆ  ^^ 

มาตรวจการบ้านแล้วค่ะ

  • มาสนับสนุนความลับเรื่องแรก จากเรื่องนี้ด้วย...<คลิกที่นี่> ฮามาก ชอบค่ะ ลุ้นไปด้วย ^^
  • แปลว่าพี่จ๊ะ และ อา(จารย์)จ๊ะ จะต้องเข้ามาในบันทึกนี้อย่างน้อยห้ารอบใช่มั้ยจ๊ะ  The Secret ข้อต่อๆ มาจึงจะเปิดเผย..
  • (จุ๊ๆ เมื่อเช้ามาเห็นข้อแรก รอบที่สองแล้ว + ทิ้งรอย... ได้อ่านสองข้อแล้ว เดี่ยวจะย้อนรอยมารอข้อต่อไปนะจ๊ะ)
  • ความลับข้อที่สอง...อ่านแล้วชื่นใจแทนเจ้าของลายเซ็นต์+สโลแกน "ขายหนังสือแถมกอด" ในวันที่พี่เซ็กซี่จัด Meeting ให้จังเลย (แล้วเล่มใหม่จะแถมอะไรจ๊ะ!)

สวัสดีค่ะ

แวะมาทักทายและ

ขออนุญาต

ทำความรู้จักนะค่ะ

.......

  • พี่จ๊ะ ..

อยากอ่านความลับข้อต่อไป(มีเรื่องที่พี่จ๊ะ request มาด้วย  ก็เรื่อง..ไง)ก็..รีบทำการบ้านของตัวเองมาส่งสิ   เขียนไปถึงไหนแล้วจ๊ะ กับการบ้าน Tag คิด(ไม่)ถึง : ชีวิตติดหนังสือ น่ะนะ   น้องจ๊ะไม่ได้ทวงนะ   แค่ถามถึงเอง

จากเรื่องนี้ด้วย...<คลิกที่นี่> ฮามาก ชอบค่ะ ลุ้นไปด้วย ^^  <<  พอเห็นข้อความนี้ของพี่จ๊ะ   น้องจ๊ะก็รีบกระโดดไปถามพี่เหี้ยมใน msn ว่า.. "วันแรกที่เรานัดเจอกัน  มันน่าฮานักหรือไง?   เธอตอบกลับมาว่า.."ฮาเหรอ..  สยองก่อนแล้วถึงค่อยฮา   มีอย่างที่ไหน พระอาทิตย์ไม่ตกดินก็ไม่ยอมเจอ   กลัวสิต้อม   หน้าโรงพยาบาลด้วย   ที่อื่นมีตั้งเยอะแยะก็ไม่นัด   ที่สว่างๆ ก็ไม่ไป   ดีนะที่นัดเจอหน้าโรงพยาบาล    ถ้าเป็นหลังโรงพยาบาล..บ๊ายบายเลย ต้อม"

แล้วเล่มใหม่..พี่จ๊ะอยากให้แถมอะไรล่ะจ๊ะ???????

 

  • สวัสดีค่ะ  คุณอารีรัตน์..

ด้วยความยินดีค่ะ  และยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน  ^^  ..

 

เป็นคนขี้อายก็น่ารักดีนะคะ อิ อิ เปิดเผยความลับข้อนี้แล้ว รับรองต้องมีคนอยากแกล้ง(ด้วยความรัก)คุณต้อมอีกหลายคนเลย

สมุดทำมือปกสีม่วงที่คุณต้อมให้พี่คล้ายๆในภาพ พี่จะบอกความไม่ลับให้ว่า พี่เอาไว้จดที่อยู่ และเบอร์โทรศัพท์ของกัลยาณมิตรใน G2K ไม่มีอื่นปะปน หยิบทีไรนึกถึงความตั้งใจ ละเมียดละไมของน้องทุกครั้งค่ะ

น้องจ๊ะ...

  • งานพี่ยังเยอะ ไม่ได้แก้ตัวนะ วันนี้ที่หอบกลับบ้านมา ก็นั่งทำแผนเรื่องการตลาดเชิงรุกอยู่ ยังไม่ได้ทานข้าวกลางวันเลย ^^
  • ตาลาย+มึนศีรษะไปหมดแล้ว^^
  • เดี๋ยวพี่จะเข้าเมืองนะจี กลับมาเย็นๆ (ไปหาความสุขให้ตัวเอง ^^)

จี=จ๊ะ

บอกแล้วว่าตาลายยยยย ^^

ห้ามปรับกันนะจ๊ะ

สวัสดีจ้ะน้องต้อม

มาอ่านความลับของสาวน้อยเป็นรอบที่สอง แล้วความลับข้อต่อๆ มา จะเปิดเผยเมื่อไหร่ละค่ะ แฟนคลับรอๆๆๆ กันแล้ว....

  • เอ้อ พี่มีความลับเยอะมากจนจำไม่ได้แล้วค่ะ
  • ทำไงดี.....ไม่ว่างเลย

หูยๆๆ น้องต้อม

tag ทีเดียวสองคนเลยหรือจ๊ะ

ทำไงดี ยังไม่มีเน็ตใช้

...แว้บมาใช้เน็ตคาเฟ่ค่ะ

อิๆ

สวัสดีค่ะ เข้ามาทักทายเพราะชอบหนวดแมว เลยได้แอบอ่านความลับ (ที่เปิดเผย) ด้วย

  • สวัสดีเจ้า พี่นุช..

หลายๆ คนไม่ค่อยเชื่อว่าต้อมขี้อาย+กลัวผู้คนเอามากขนาดไหน    หลายๆ ครั้งที่หลายๆ คนแกล้งต้อมด้วยความรัก-ความเอ็นดู    แต่ทำเอาต้อมลมแทบจับ   ร้องไห้แงๆ   ลับสายตาพวกเขา..ต้อมก็อยากร้องกรี๊ดๆ น้ำตาไหลพรากๆ

ต้อมก็ใช้ชีวิตตามปกติของตัวเอง   ไปห้างก็ได้แต่ไม่บ่อย   ดูหนังได้แต่เอารอบเช้าหรือมิดไนท์ไปเลย    และต้องเป็นหนังที่เริ่มจะไม่มีใครแออัดยัดเยียดกันเข้าไปดูแล้ว    ต้อมเคยไปเดินงานพืชสวนโลกแล้วเจอคนเยอะๆ เบียดเข้ามาก็..หน้ามืด    ต้อมไปเดินถนนคนเดินในเมืองครั้งแรกก็..เกือบได้อายเพราะจะเป็นลม

สมุดทำมือเล่มสีม่วงเป็นแบบเดียวกับหนังสือทำมือเล่มที่ 3 แค่ได้เคยรักกัน ฉันก็พอใจ    และดีใจที่พี่นุชบอกว่าชอบสีม่วง    ของพี่นุช..ต้อมทำเองกับมือทุกขั้นตอน   อิอิ   ชอบใจจังค่ะ   เพราะหนังสือทำมือยังนับว่ามีเพื่อนช่วยทำ

คิดถึงพี่นุชค่ะ  ^^

 

  • พี่จ๊ะ..

อั้นแน่ะ  ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย   รีบสรรหาข้อแก้ตัวมาเชียว   คือจริงๆ แล้วน้องจ๊ะก็อยากทวงการบ้าน tag คิด(ไม่)ถึง   เออ..หรือทวงไปแล้วหลายรอบจนเบื่อ   อั้นแน่ะ สงสัยเป็นอย่างหลัง

สาวน้อยกลับมาหรือยังจ๊ะ?   เหงาไหม?   บอกว่าทำงานแต่เห็นหลังใน G2K แวบๆ

พิมพ์ผิดๆๆ  รีบแก้ตัว  อั้นแน่ะ..

ป.ล. "อั้นแน่ะ"  วันนี้แจกคำนี้ไปกี่คำแล้วนะ  นับมาด้วย

  • ธุ อาจารย์แป๋วค่ะ..

อาจารย์แป๋วได้อ่าน Tag ความลับ ของต้อมเป็นท่านแรกเลย  อิอิ  ^^   พอเช้านี้เติมความลับข้อที่สอง..ก็ส่งลิงค์ให้ดูเป็นคนแรกอีกแล้ว    ส่วนความลับข้อต่อๆ ไปก็อยู่ที่พี่จ๊ะ P  ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี ว่าจะส่งการบ้านที่เอาไปเก็บ(หมัก+ดอง)ไว้นานเมื่อไหร่

อืม..หรือให้ต้อมเขียนไว้   คนอื่นอ่านได้..แต่บล็อกพี่จ๊ะที่ไม่ยอมส่งการบ้านไว้ดี   ดีไหมคะ อาจารย์???????

 

  • ธุ ท่านพี่..

ไม่ต้องรีบทำการบ้านก็ได้ค่ะ   ทำงานยุ่งๆ ไปก่อน นะนะนะ    พอหายยุ่งแล้วค่อยมาไขความลับให้พี่ๆ น้องๆ ได้รู้มั่ง  อิอิ   และเมื่อเย็นนี้ต้อมโทรไปบอกพี่ยาหยีแล้วนะ   ว่าให้มาทำการบ้านด้วย  ^^

คิดถึงท่านพี่จัง  ^^

  • ตามมากรี๊ด
  • อิอิๆๆ
  • จะรีบตรวจภาษาอังกฤษโดยไว
  • นึกว่ามี 500 กว่าหน้า
  • มีแค่ 16 หน้า
  • ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
  • สบายดีไหมครับ
  • พี่กั๊ต ขา..

ก็..ถ้าให้การบ้านคนเดียว  ประเดี๋ยวแย่งกันทำ  อิอิ  หน่านะ  ครูพี่กั๊ตแวบมาใช้เน็ตคาเฟ่ แต่ทำไมท่านหัวหน้าชอบแวบไปใช้เน็ตที่ อบต.   ^^

 

ยินดีที่เข้ามาทักทายกันค่ะ ^^  ต้อมน่ารักนะ..จะบอกให้   ไม่ได้น่ารักเฉพาะที่หนวดแมว   ตัวอ้วนกลมก็ยังน่ารักอีก  ไม่เชื่อถามพี่ๆ แถวนี้ได้เลยค่ะ

ขอบคุณค่ะ  ^^

  • พี่ขจิต โจ บา เอ..

600 กว่าหน้านั้นรวมทั้งหมด   คงต้องแยกทำเป็นสองเล่ม ^^   ตอนนี้เหลือเฉพาะส่วนของพี่ที่ต้องตรวจภาษาประหลาด   แค่ 16 หน้าเอง

ตอนนี้ใครทวงหนังสือต้อม  ต้อมโบ้ยไปให้พี่ขจิตหมดเลย  อิอิ  ^^ 

น้องจ๊ะ...

  • ยังไม่กลับบ้านกลับช่องอีกเหรอ...
  • เขามีวิธีการบล็อกไม่ให้เข้ามาอ่านในบล็อกได้ด้วยหรือจ๊ะ ทำยังไงนะ ส่วนความลับข้อต่อๆ ไปก็อยู่ที่พี่จ๊ะ ...ว่าจะส่งการบ้านที่เอาไปเก็บ(หมัก+ดอง)ไว้นานเมื่อไหร่
  • ต้องระวัง อา(จารย์) จ๊ะ จะยกพลพรรคมาถล่มสำนักงานเข้าให้ล่ะจ๊ะ
  • ทำไงดี...ก็บอกแล้วให้แซงหน้าไปได้เลย เป็ดขอนอนหลับทับสิทธิ์ก่อน อิอิ
  • (วันนี้โทรถามสาวน้อย ทำอะไร ตอบว่าอยู่สยามพารากอน ที่นั่นมันตัวดูดสตางค์ชัดๆ เลยนะ แต่มีกระซิบปิดปากพี่จ๊ะด้วยว่า หนูซื้อที่ดัดขนตาอันพันห้าให้แม่ แน่ะ...มีมอเตอร์ด้วย เฮ้อ!)

ตามมาดูการบ้าน...

ให้การบ้านพี่แถมยังนินทาพี่อีก  จะส่งดีมั๊ยเนี่ย

  • พี่จ๊ะ..

ก็อยากจะบล็อกอยู่นี่ไง   ทำเหมือนบล็อกกันใน msn ได้ก็คงดี   เผื่อพี่จ๊ะจะได้มีการบ้านมาส่งเสียที เนอะ..  ต้องดัดนิสัยกันไง  อุ๊บ!

อา(จารย์)จ๊ะน่ารักจ๊ะ  ไม่ทำให้น้องจ๊ะร้องไห้  จะเป็นลม  เหงื่อแตก  เหมือนใครบางคนหรอกหน่า  อุ๊บ!  ดูคุ้นๆ ไหมจ๊ะ 

พี่จ๊ะรู้ไหมว่าพี่จ๊ะเจ้าเล่ห์ที่สุดในโลก(ของน้องจ๊ะเลย)  ฮึ่มๆๆ   เออหนอ สาวน้อยก็ช่างมีวิธีสารพัน  เจ้าเล่ห์เหมือนใครเอ่ย???????   เหมือนพี่จ๊ะแน่ๆ  

 

  • พี่ยาหยี..

แม่สาวอนามัยอย่างพี่มาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ   แน่ะๆๆ สงสัยๆๆ ต้องมีอะไรแน่ๆ เลย   บอกมาเดี๋ยวนี้นะ   แล้วหนูจะให้สิทธิ์พี่ส่งการบ้านเป็นรายสุดท้ายก็ได้  อิอิ

แหม หนูไม่ได้นินทา   แค่พูด/พาดพิงถึงเท่านั้นเอง  หน่านะ  ^^

อยากบอกคุณยาหยีค่ะว่า

  • ส่งหัวข้อความลับเถอะค่ะ แล้วก็ปล่อยให้อยากรู้...เสียให้เข็ดเขี้ยว(ฟัน) จะได้ทำการบ้านสามข้อที่เหลือ ^^
  • ความจริงน้องจ๊ะเขียนเสร็จแล้ว...แต่ปกปิดไว้ ไม่เชื่อทุกท่านคอยดูสิคะ ว่า...ไม่บอกปล่อยให้เหงื่อตก
  • Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
  • พี่จ๊ะ..

พี่ยาหยีน่ารัก   เธอไม่เก็บการบ้านไว้นานถึง 1 ปีหรอก ^^   ไม่เหมือนใครบางคน   Photo Sharing and Video Hosting at PhotobucketPhoto Sharing and Video Hosting at PhotobucketPhoto Sharing and Video Hosting at Photobucket  ที่....จุด จุด จุด

 

พรุ่งนี้พี่จ๊ะไม่ต้องคิดถึงน้องจ๊ะนะ  ถ้าเห็นหายไป..  เพราะต้องไปปั่นงานเช้าๆๆ  และภาคบ่ายต้องรีบเร่งเข้าเมืองเพื่อเอาหนังสืองบประมาณไปส่ง    ห้ามเอาเวลานี้ไปชักชวนพี่ยาหยีไปร่วมขบวนการเลยนะ 

ก็..เขียนเรื่องที่พี่จ๊ะอยากให้เขียนนั่นล่ะ   เหลือแค่มานั่งพิมพ์ต้อกแต้กเอง   อยากอ่านไหม?  ก็ไปทำการบ้านมาก่อนสิ  ^^

โหหห หนังสือทำมือหรอ สวยมากเลยอ่ะ ดูคลาสสิค และดูน่ารักมากๆ เลยแฮะ

เก่งๆ ความคิดสร้างสรรค์โคดเจ๋งเลยอ่ะโซ

ให้คะแนนสิบเต็มล้านเล้ย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก

  • อรุณสวัสดิ์จ๊ะนาง(สาว)อาย
  • มองดุรูปแล้ว คิดว่าเป็นคุณพิม มาช่า post ท่าถ่ายแบบ ฮะแอ๊ม ความอายมักจะคู่กับสาวน้อยไร้เดียงสา
  • เนปาลียังเป็นสาวน้อยไร้เดียงสาอยู่นะสิ ไม่เลิกอายสักกะที
  • จะชวน พี่จ๊ะ และญาตมิตร g2k จัด meeting อีกสักครั้งถ้าจะดีนิ แถมกอด..แถมจุ๊บ..ให้หายอายกันไปเลย เน้อเจ๊า อิ อิ
  • รวบรัดความลับทั้ง 2 ข้อให้ เลยนะเพราะรวมกันได้อย่างกลมกลืน เน้อเจ๊า
  • พี่ภู..

พี่ภูๆๆ  ว่าแต่โปสการ์ดทำมือสองชุดที่สั่งไว้เมื่อไหร่จะเอาเสียที   กะตังค์ที่ส่งมา..หนูเอาไปใช้หมดตั้งนานแล้วนะ  จะบอกให้

และนิทานธรรมะน่ะ.. สาธุ   ขอบคุณมากๆ นะที่ส่งมาให้กันฟังเรื่อยๆ  ^^

 

  • อา(จารย์)จ๊ะ..

ขี้อายจริงๆ  ไม่งั้นคงไปกอด ก๊อด กอด อา(จารย์)จ๊ะที่แอร์พอร์ทตั้งนานแล้วนะ  อุ๊บ! แอร์พอร์ทนี่ก็เป็นหนึ่งในความลับ

หน่านะ  วันไหนที่อาการขี้อายจางหายไปบ้าง  จะขึ้นไปให้กอดถึงแม่ฮ่องสอนเลย   แถมเอียงแก้มให้จุ๊บแต่โดยดีด้วยเอ้า!

 

 

  • นี่ละน้า...
  • ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ..
  • ยิ่งปิดยิ่งอยากเปิด
  • ยิ่งหวงยิ่งอยากกอด..
  • อ่านไปลุ้นไปตอนนางเอกถูกกอด..ฮิ ฮิ
  • รออ่านรอลุ้นความลับที่เหลือครับ..

 

  • พี่กั๊ต ขา..

ก็..ถ้าให้การบ้านคนเดียว  ประเดี๋ยวแย่งกันทำ  อิอิ  หน่านะ  ครูพี่กั๊ตแวบมาใช้เน็ตคาเฟ่ แต่ทำไมท่านหัวหน้าชอบแวบไปใช้เน็ตที่ อบต.   ^^

P
23. ทะเลดาว
เมื่อ อา. 27 ก.ค. 2551 @ 21:33
761261 [ลบ]

ตามมาดูการบ้าน...

ให้การบ้านพี่แถมยังนินทาพี่อีก  จะส่งดีมั๊ยเนี่ย

..

ใช่ๆๆ จะส่งการบ้านดีมั้ยเนี่ย !!!

อิๆ

  • ธุ คุณเกษตรปรีดาค่ะ..

ค่ะ  ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุจริงๆ   ยิ่งต้อมกระโดดหนี..พี่ๆ ยิ่งชอบวิ่งเข้ามากอดๆๆ   ครั้งสุดท้าย..มีพี่คนหนึ่งเดินทางมาเยือนเชียงใหม่   พอเธอเห็นต้อมแล้วตรงรี่เข้ามาเพื่อจะกอด   จริงๆ แล้วต้อมผงะนิดหน่อยแต่คิดว่าถ้าหลบก็จะยิ่งโดนกอด(นานๆ)   เลยอ้าแขนรับเลย   คราวนี้..เธอเลยแปลกใจ ถามว่า "คุณ..ปกติดีอยู่หรือเปล่า?"    อ้าว.......

ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกัน ^^

  • ท่านหัวหน้า..

ไปเคลียร์กันเอง  อิอิ  ^^  แวบ  แวบ.......

 

  • พี่ยาหยีจ๋า..

อย่ามาทำหน้าสวย แล้วทำเจ้าเล่ห์คิดจะเบี้ยวการบ้านแถวนี้นะ  ฮึ!   ส่งเถอะน๊าๆๆ นะนะน๊า   หนูอยากรู้ "ความลับ" ของพี่นี่

หวัดดีจ่ะน้องต้อม

อ่านลับเหมือนได้อ่านหนังสือเจ้าชายน้อยอ่ะค่ะ

น่ารักดีนะ

  • ธุ ป้าแดง คนสวย แซ่เฮ ค่ะ..

ต้อมมีหนังสือ "เจ้าชายน้อย" 1 เล่ม เวอร์ชั่นไม่มีรูปประกอบเพราะพี่เหี้ยม(พี่สาว)งก  อิอิ   จริงๆ แล้วเธอบอกว่าอยากให้ต้อมจินตนาการน่ะค่ะ 

น่ารักดีค่ะ  ต้อมชอบมาก   โดยเฉพาะตอนสุนัขจิ้งจอก ^^

คุณต้อมคะ

เข้าใจหยอดนะคะ ฮึ่มๆ

จิ๊ดเดียวเองง่า

  • ธุ ครูอุ๋ยค่ะ..

ก็..เพราะพี่จ๊ะคนนี้P ไม่ยอมส่งการบ้านค่ะ  ^^   พี่ๆ คนอื่นก็พลอยได้อดอ่าน "ความลับ" ของต้อมไปด้วยเลย  อิอิ

0.3  สองตัวล่างหรือบนคะ?  อิอิ 

+ หวัดดีค่ะหนูเนปาลี

+ วันนี้พี่อ๋อยอยู่ดึก...เพราะว่าไม่ได้ทักทายพี่น้องผองเพื่อนมาหลายวัน

+ สุดแสนจะคิดถึง......

+ ว่าแต่หนูต้อมเถอะ...คิดถึงกันบ้างไหมเอ่ย....

+ ถามกันตรง ๆ แบบนี้ทำให้หนูต้อมอายไหมนี่.....อาย อ๋าย อาย....

+ กว่าจะได้เขียนถึงต้องแวะไปอ่านโน่น นี่ นั่น ตามคำชวนของหนู.....

+ อ่านแล้วหนุกหนาน เพลินใจ เพลินอารมย์ดีค่ะ

+ วันนี้ได้เห็นหนังสือทำมือชัด ๆ ทั้ง 3 เล่ม พระเจ้า...ประทับใจจ๊อด....แต่ยังไงก้ยังชอบ "ยินดีที่ได้รัก"

+ ไม่อาจเอื้อมขอ...เพราะคง............(ทั้งที่ใจอยากได้ อยากได้เพราะหลงสเนห์การถักร้อยถ้อยอักษรนั่นเอง)

+ แต่พี่อ๋อยก็ไปอ่านในลานอารมย์ได้เสมอนี่เนาะ....

+ อ่านแล้วน่ารักทั้งอาย...และหนังสือทำมือแถมกอด...

+ หนังสือทำมือแถมกอดนี่จั๊กกะจี๋ใจดีจังเลย...

+ คิดถึงทุกวันค่ะ......

  • อรุณสวัดิ์จ๊ะเนปาลี คนน่าฮัก
  •  สูดอากาศบริสุทธิ์ตอนเช้าๆๆ และขยับแข้งขยับขาออกกำลังกายนิดหน่อย
  • จะทำให้เรารู้สึกสดชื่น ตลอดวัน เน้อเจ๊า
  •  Wake up!  Wake up!
  • ธุ คุณแม่อ๋อยของน้องแอมแปร์ค่ะ..

ต้อมเองก็อยู่ดึกมาหลายคืนติดต่อกันแล้วค่ะ   คืนนี้ก็เลยคิดว่าอาจจะงด ^^

+ ว่าแต่หนูต้อมเถอะ...คิดถึงกันบ้างไหมเอ่ย....

+ ถามกันตรง ๆ แบบนี้ทำให้หนูต้อมอายไหมนี่.....อาย อ๋าย อาย....

เขิน..อาย..ไม่บอก  ^^   ว่าแต่มาหยอดกระปุกเสียดีๆ  เจออีกแล้ว >> เพลินอารมย์ >> แต่ยังไงก้ยังชอบ  >> หลงสเนห์การถักร้อย >> ลานอารมย์

หนังสือทำมือของต้อมไม่มีแล้วค่ะ  ไวรัสรับประทานไฟล์เสียเกลี้ยง   แต่บางที..ปีนี้ในงานสัปดาห์หนังสือที่ศูนย์สิริกิติ์อาจจะมีวางขายก็ได้นะคะ   เพราะก็มีคนชักชวนอยู่    ต้อมก็ยังลังเล  

เพราะฉะนั้นตามอ่านในลานอารมณ์ไปพลางๆ ก่อนก็แล้วกันค่ะ ^^   ไม่อยากจะบอกเลยว่าต้อมติดค้างหนังสือหลายคน   เงินรับมานานแล้วแต่หนังสือยังไม่มีส่งให้  อิอิ   รักกันแล้วก็รอนานหน่อย  จุ๊ๆ เลยนะคะ

  • อา(จารย์)จ๊ะ..

Ah....who 's calling me?  LAZY..Y..Y..Y..Y  haw..w..w..w  who calling me? 

OH!  my beauty A-JAN-JAH nee eng. I woke up laew ka. Good morning naka  ^^  I MISSING YOU

ป.ล. นี่ไง  ใครๆ คงสงสัยว่าทำไมพี่ขจิตต้องตรวจภาษาปวดหัวให้น้องจ๊ะ   ^^

ขี้อายอย่างนี้

ต้องเจอพี่ครูปูจ๊ะ

จะแซวให้ม้วนต้วนเลยหล่ะ

อิอิ

ขอบคุณค่ะ สำหรับความรักน่ารัก ๆ นะคะ

  • ธุ พี่ครูปูค่ะ..

เ-ขิ-น.............................................นะคะ   ฮือๆๆ มีแต่พี่ๆ จะแกล้งต้อม    เห็นทีต้องวิ่งไปหลบข้างหลังท่านนี้เสียแล้ว  >> P เอื้องแซะ

^^  ขอบพระคุณค่ะ ที่มาทักทายกัน....

  • แค่เจอแค่นี้ก็อึ้งแล้ว
  • ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
  • Ah....who 's calling me?  LAZY..Y..Y..Y..Y  haw..w..w..w  who calling me? 

    OH!  my beauty A-JAN-JAH nee eng. I woke up laew ka. Good morning naka  ^^  I MISSING YOU

    ป.ล. นี่ไง  ใครๆ คงสงสัยว่าทำไมพี่ขจิตต้องตรวจภาษาปวดหัวให้น้องจ๊ะ   ^^

  • พี่ขจิต..

เป็นภาษาที่น่ารักมากใช่ไหมล่ะ?  อิอิ ^^ 

ความลับ ที่ไม่ใช่ เรื่องลับ แต่เป็นเรื่องน่ารัก ๆ ๆ

สดใส ในตัวอักษร ผ่านเรื่องเล่า เรื่องแล้วเรื่องเล่า

ทำให้ "ยิ้ม" อย่างสุขใจ

...

บันทึกนี้ทำให้ "ยิ้มอย่างสุขใจ" จริง ๆ

จริง ๆ

และจริง ๆ

นะ....

น้องจ๊ะ

  • ความลับข้อสามแล้ว เวลาขึ้นลิฟท์ ให้สังเกตว่าคนข้างๆ มี...เส้นด้ายสีแดงที่ข้อมือมั้ย...ฮือ
  • สมัยเด็กที่สวนดอก ขึ้นลงลิฟท์แสนน่ากลัว...ยิ่งดึกๆ นะ น่ากลัวจริงๆ โดยเฉพาะลิฟท์ตัวใหญ่ๆ และเก่าๆ สีเทาๆ
  • มาอ่านความลับข้อ 3 - ข้อ 5 -น้องจ๊ะแล้ว
  • เป็นความลับที่โนเนะ น่ารักๆๆ สมกับเจ้าของความลับมากกว่าจ๊ะ
  •  แต่ความลับข้อสุดท้ายนี่ อาจารย์ก็กลัวเหมือนกันนะ
  •  ถ้าบวกกับกลิ่นคาวเข้าไปด้วยแล้ว เรียบร้อยโรงพยาบาลเลยล่ะค่ะ อิ อิ
  • I miss u too.
  • ธุ น้าอึ่งอ๊อบค่ะ..

ที่ "ความลับ" ไม่ใช่ความลับนั้น   ก็เพราะว่า..ความลับไม่ควรจะรู้มากกว่าหนึ่งคนไง   มิฉะนั้น..ก็ไม่ใช่ความรัก    ใช่ไหมคะ? 

ยิ้ม..ยิ้ม..ยิ้ม..  อยากให้ใครๆ ยิ้มได้ค่ะ   คนเขียนจะได้ยิ้มกว้างกว่าและมากกว่าด้วย  ^_____^

 

  • พี่จ๊ะ..

ก็เหตุการณ์เป็นลมในลิฟท์ที่สวนดอกนั่นก็กลางวันแสกๆ จ๊ะ   น่ากลัวจังเนอะ  

เออ..ว่าแต่ "ความลับ" ของน้องจ๊ะขึ้นมาสามข้อแล้ว   และของพี่จ๊ะล่ะ..ถึงไหนแล้ว?   ไม่ได้ทวง..แค่ถามเอง  อิอิ

+ หนูเนปาลี.....

+ พี่อ๋อยก็กลัว..ลอ+เอือ + ดอ...เหมียนกัน...

+ ตอนจบม.6 เคยสอบพยาบาลได้...แต่กลัวเลือดนี่แหละเลยไปเรียนรามซะเลย....

+ ไม่มีเหตุผล ไม่รู้สาเหตุ รู้เพียงว่ากลัว...

+ แต่แปลกตอนคลอดแอมแปร์...เบ่ง ๆ เลือดกระฉูด เห็นเลือดเต็มกะละมังแต่ไม่ยักกะเป็นอะไร...

+ วันนี้ชิว ๆ ไหม....

น้องต้อมค่ะ

มาอ่านความลับที่น่ารัก น่ารักของคนน่ารัก

รออ่านความลับข้อ 3,4 นะค่ะ

+ ออ...ลืม...เอาตังส์มาหยอดกระปุกค่ะ...

+ ว้า...หลายบาทเลยเรา....แย่แล้ว...

+ ไม่เป็นไรแอมแปร์ไม่อยู่....ไม่โดนว่า....อ้าวหยอด....

+ หนึ่งเหรียญ สองเหรียญ สามเหรียญ สี่เหรียญ ....

+ ครบแล้ว.....( 1 บาท)

+ อิ อิ .....

  • อา(จารย์)จ๊ะ..

ความลับข้อที่ 3 ของต้อมมีแยกออกไปเป็น 3 ข้อย่อย  ประชดพี่จ๊ะ..ให้อ่านจุใจไปเลย  ^^  

จริงๆ อยากจะทักทายเป็นภาษาอังกฤษ  แต่..แต่ว่า..เกรงใจพี่ขจิต  อิอิ   ประเดี๋ยวไม่ยอมตรวจการบ้านให้

I miss you jing jing na ka  ^^  อิอิ  อดไม่ได้   เอาเสียหน่อยเนอะ

 

  • ธุ คุณแม่อ๋อยของน้องแอมแปร์ค่ะ..

ต้อมได้โควต้าเรียนพยาบาลเหมือนกันค่ะ   แต่..กลัวเลือด ^^  และได้กลิ่นโรงพยาบาลก็ไม่ได้นะคะ   เวียนหัว   แต่ทำไมชอบไปเดินเล่นแถวโรงพยาบาลแมคคอร์มิคก็ไม่รู้

วันนี้..ง่วงนอนทั้งวันค่ะ ^^

  • แม่หมูคะ..

ความลับของต้อมก็น่ารักเหมือนต้อมไงเนอะ ^^  นี่นะ เล่าไป 3 ข้อแล้ว  เหลือความลับ(ที่ไม่ลับ)อีก 2 ข้อ  แม่หมูอยากอ่านต่อไหมคะ?

 

  • คุณแม่อ๋อยของน้องแอมแปร์คะ..

วันนี้ อารมณ์ดีๆ  ไม่ปรับก็ได้ค่ะ  ^^  แต่พรุ่งนี้ถ้าสะกดผิดก็จะต้องจับปรับเป็นสองเท่า  อิอิ

น้องจ๊ะ

  • พี่จ๊ะ..

ตามไปอ่านความลับข้อที่หนึ่งของพี่จ๊ะ..แล้วนะจ๊ะ   น่ารักดี  ^^

น้องต้อมคนดี

แม่หมูมารออ่านความลับข้อ 3,4 ต่อ

ฝากกอดแน่น ๆ นาน ๆ ด้วยความคิดถึงก่อนนะค่ะ

มาอ่านเรื่องความกลัว...

พี่ไม่มีอะไรให้กลัว...แต่วันนี้ทำท่าจะกลัวอดข้าวปิ่นโต...(ฮือๆ)

  • แม่หมู คะ..

ความลับข้อ 3 ไปแล้วค่ะ  ตอนนี้ก็รอความลับข้อ 4-5 นะคะ ^^  เอ๊ะ  แต่แม่หมูรู้แล้วนี่นา ความลับของต้อมน่ะ

ขวัญเอ๋ย  ขวัญมา  หายจากขวัญผวาหรือยังเอ่ย?

 

  • ท่านหัวหน้าๆ ..

เมนูมื้อกลางวันที่รสชาติมาตรฐานมาแล้วเจ้าค่ะ  แกงฟักแก้ว/ตำมะเขือ  และตลกมากที่แม่บ้านเอาข้าวสวยมาให้แทนที่จะเป็นข้าวเหนียว   แงๆๆ  สงสัยต้อมว่าต้องออกไปซื้อตำกระท้อนมาทานดีกว่า  

แต่น่าสงสารคนอดปิ่นโต  งั้นไปหาอะไรทานแถว อบต.  ^^  อิอิ  

ข้อความพิเศษจากแม่หมู ถึงลูกสาวP

น้องต้อมค่ะ

แม่หมูนับข้อผิดไปคะ ข้อ 4,5

ขวัญผวาไปไกลยังไม่กลับมาเลย

....

..

  • แม่หมูคะ..

อยากให้อ่านบันทึกนี้ค่ะ  สมุนไพร: ชื่ออะไรไม่ทราบค่ะ แต่มีสรรพคุณแก้พิษงูได้ชะงัด

ขวัญเอ๋ย ขวัญมานะคะ   ดูสิ..ขวัญกระเจิงจนนับหัวข้อผิดไปเลย  ^^   มากอดค่ะ

คุณต้อมเจ้าที่จริงการกลัวอะไรๆหลายอย่าง มันมีเหตุผลที่มานะคะ แต่มันอาจอยู่ลึกในจิตใต้สำนึกจนเราลืมไปว่าเหตุการณ์อะไรทำให้เรากลัวมากมายได้ขนาดนั้น พี่เองก็มีความกลัวคล้ายๆคุณต้อม ทั้งกอด เครื่องบิน ลิฟท์ เลือด

  • กอด ก็มีเหตุผล เพราะพี่โตมาในครอบครัวที่เราไม่ได้เลี้ยงลูกแบบฝรั่งหรือคนสมัยนี้ที่มีการกอดกัน หอมกัน จะรู้สึกแปลกๆเวลาถูกกอดโดยเฉพาะในบริบทแบบไทย แต่หากไปเมืองนอกก็ถือว่ามันเป็นธรรมเนียม ไม่ไปวิตกนัก แต่จะระวังเวลาหอมแก้มกัน ซึ่งคนฝรั่งเศสนั้นหากสนิทเขาจะหอมแก้ม(bisou)สามครั้ง หากเราไม่ทันระวังหันไม่ถูก ไอ้ครั้งที่สามอาจเป็นปากเขาชนปากเรา (ทั้งหญิงและชาย)
  • เครื่องบิน กลัวจนเลิกกังวล(ไม่ใช่เลิกกลัว) เพราะความจำเป็น คิดกับตัวเองว่า หากมีอะไรเกิดขึ้น ก็มีเพื่อนร่วมชะตากรรมเยอะดี ไม่เหงา เพื่อนพี่คนหนึ่งต้องเดินทางต่างประเทศบ่อยมาก แต่ดันเป็นคนกลัวนั่งเครื่องบิน พอจัดที่นั่งเรียบร้อยเขาจะกินยานอนหลับเลย บ้าไปอีกแบบ พี่บอกว่าไม่เอาหรอก อยากรู้ตัวหากจะมีอะไรเกิดขึ้น
  • ลิฟท์ อิ อิ ก็มาจากกลัวความสูงและที่แคบ อันนี้พี่ไม่เท่าไหร่ กลัวลิฟท์เก่า...แล้วมีใครมายืนคุยด้วยมากกว่า
  • เลือด นี่เราพวกเดียวกันเลย พี่เห็นเลือดที่ไหลจากบาดแผลแล้วเป็นลมเลยค่ะ หากซิบๆ โอเค

เฮ้อ เราสองคนนี่ไปไหนด้วยกันคงจะพึ่งกันยากเนอะ เล่นกลัวคล้ายๆกันเลย

  • พี่นุช เจ้า..

ค่ะ  ต้อมก็เชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรานั้นต้องมีที่มา   อาจจะเพราะเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เรา "รู้สึกกลัว"  หรือเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นมานานแสนนาน(อาจจะสืบเนื่องมาจากอดีตที่เรายังเป็นเด็ก หรืออดีตชาติไปเลย)   และตกผลึกอยู่ในนั้น..ซุกซ่อนอยู่ในจิตใต้สำนึก   เราถึงได้รู้สึกกดดันและกริ่งกลัวได้มากขนาดนี้

--เรื่องกอดนี่..   ต้อมเชื่อในสัมผัสบำบัดนะคะ   หากก็ขอให้เป็นเฉพาะกับคนที่เรารักและไว้วางใจ    คงเพราะเกิดมาในครอบครัวที่ไม่มีการกอดกันระหว่างสมาชิกในบ้านและบวกกับที่ตัวเองเป็นคนขี้อาย   ก็เลยรู้สึก..ตื่นกลัวและกดดัน   แต่เพราะเพื่อนๆ ที่ต้อมคุยด้วยส่วนใหญ่จะมีวัยห่างจากต้อมมาก   และรักเอ็นดูเหมือนน้องนุ่งก็เลยแสดงความรักแบบนั้น    ตัวต้อมน่ะรึ..ก็กลั้นหายใจ  ผงะเล็กน้อยแต่พองาม  

--เครื่องบิน..  ต้อมกลัวจริงๆ และคนรู้จักมักไม่เข้าใจว่าทำไมต้อมถึงเกิดอาการกลัวได้มากขนาดนี้   และเวลาต้อมอธิบาย..มันก็ดูราวจะเป็นเรื่องเหลือเชื่อมากไปหน่อย   

--ลิฟท์   ต้อมไม่ชอบที่แคบๆ ที่เราจะไม่สามารถทำอะไรได้เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน   แล้วก็..กลัวที่พี่นุชว่ามานั่นล่ะค่ะ  อิอิ

--เลือด   เห็นทีไร..ไปทุกที   หน้าอาจจะยิ้ม  อุ๊ย! ซับเลือดให้  ทำแผลให้   แต่ใจไปถึงไหนต่อไหนแล้วค่ะ  และบางทีก็วูบไปเลย..

เราสองคนไปไหนด้วยกันก็คงลำบากค่ะ   เล่นกลัวเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน   แต่ต้อมดีอย่างที่..ด้วยสปิริตแล้ว "ขอตายในหน้าที่"   ดูแลพี่ๆ ได้เหมือนกันค่ะ (ทั้งๆ ที่ก็กลัวนี่ล่ะ)  ^^

น้องตัวกลม

รู้สึกว่าน้องตัวกลมกลัวในหลายๆ อย่าง  แต่ความกลัวไม่เข้าใครออกใครเนอะ

สิ่งที่น้องตัวกลมกลัวนะสำหรับพี่แค่หวาดๆ เท่านั้น  ไม่ถึงขั้นกลัว  พี่ประเภทใจกล้าไว้ก่อน  แต่ข้างในก็ตะแง้วเหมือนกัน  ประเภทฟอร์มจัดน่ะ..อิอิ

ไม่น่าเชื่อว่าน้องต้อม

กลัวเลือด  แสดงว่าเป็นคนที่ไม่ชอบความรุนแรง

กลัวเครื่องบิน  แสดงว่าเป็นคนที่ไม่ชอบโดดร่ม

กลัวลิฟท์  แสดงว่าเป็นคนที่เรียบง่าย ไม่โลดโผน

อ่านคำทำนายจากหมอไข่แล้วน่าได้เชื่อทั้งหมด

  • พี่ยาหยี..

ก็..กลัวน่ะ   เหมือนที่พี่กลัวกิ้งกือไง ^^   พี่ยังร้องวี๊ดว๊ายจนหนูตกใจเลย อิอิ  อุ๊บ! หนูป่าวเอา "ความลับ" มาแฉนะ  

เอาหน่า คนสวย..ฟอร์มจัดยังไงก็ดูสวย  ^^  ยกไว้ให้คน

 

  • ธุ พี่ไข่ค่ะ..

สรุปแล้วพ่อหมอพี่ไข่ทายว่าต้อม "เป็นคนน่ารัก"  อิอิ  ต้องใช่แน่ๆ  แม่นจัง   แล้วอย่างนี้เคยไปทำนายทายทักพี่จ๊ะดูบ้างหรือเปล่าคะ?   ^^ 

 

+ สุขสันต์วันหยุดค่ะ...หนูต้อม..

+ ด้วยคิดถึง.....

 

  • สวัสดีค่ะ  คุณแม่อ๋อยของน้องแอมแปร์..

เห็นรูปทะเลแล้ว..อยากไปค่ะ   ไม่ได้สัมผัสทะเลมาหลายปีแล้ว   สามสี่ปีที่แล้วก็แค่มองเห็นอยู่ไกลลิบ  เฮ้อ! 

น้องแอมแปร์สบายดีไหมคะ?

สวัสดีค่ะ

* เข้ามาดูความลับค่ะ

* นำกอดนี้มาฝากค่ะ

S6002573

* ขอให้สุขกายสุขใจนะคะ

  • ธุ คุณครูพรรณาค่ะ..

ดีใจเหลือเกินที่คุณครูแวะมาคุยกัน ^^  และขอบคุณสำหรับ "กอด" นะคะ   ขอให้คุณครูสุขกายสุขใจด้วยเช่นกันค่ะ....

น้องจ๊ะ...

อาทิตย์หน้าชีวิตพี่จะไปติดทะเล...แต่จะได้จิ...น้ำทะเลไหมก็ไม่รู้นะ^^

เดี๋ยวจะมองทะเลเผื่อๆ ให้ แต่...ถ้ามีของแถมเป็นพญานาคเล่นน้ำ..ก็คงเป็นบุญตาเนอะ

  • พี่จ๊ะ..

เห็นหลังพี่จ๊ะแวบๆ ก็รู้สึก "ดีใจ" ทุกครั้ง ^^   เป็นอย่างไรบ้างจ๊ะกับอาการเปื่อยป่วยไข้    ค่อยยังชั่วหรือยัง?  เป็นห่วงนะนี่

ตั้งสิบวันที่พี่จ๊ะจะไปอยู่เมืองทะเลโดยทิ้งน้องจ๊ะให้อยู่หลังเขาคนเดียว   ใจร้ายจัง  แต่จะอโหสิให้ถ้ามีของฝาก  อุ๊บ!  ไม่เอาขี้เกลือนะจ๊ะ   และอยู่ตั้งสิบวัน  ใจคอจะไม่ยอม "จิ" ทะเลเลยหรือ   ทำไมเป็นเช่นนั้น   

โอมเพี๊ยง! ขอให้ได้เห็นอะไร(หรือใคร)เป็นบุญตา-บุญใจนะจ๊ะ  ^^

น้องต้อม

พี่จ๊ะเค้าไปทะเล แต่ไม่ลงเดินชายเล กลัวผิวจะเสีย ก็เลยไม่ได้จิน้ำทะเล แต่พี่เค้าจะข้ามน้ำข้ามทะเล ไปช้อปปิ้งต่อที่เมืองลอดช่อง

อิอิ...เอาความลับมาบอก

  • พี่ไข่คะ..

พี่จ๊ะไม่ยอม "จิ" น้ำทะเล แต่จะไป "จิ" ต่างแดน  อืม....  ไม่เป็นไร  ถ้ามีของฝากเราใช่ไหม?  อุ๊บ!  พี่ไข่อยากได้อะไรเป็นของฝากคะ?  

ความลับ..ไม่เป็นความลับเสียแล้ว  เนอะ ^^ 

ว่าไป..สองคนแอบคุยอะไรกัน

ไม่อยากไปสักนิดเลย ฮือๆ อยากอยู่เฉยๆ

กลัวลมฟ้าลมฝนเข้าช่วงนั้นต่างหาก ^^

พีจ๊ะมีแก้ตัวด้วย

ชิงตัดหน้าพี่จ๊ะเอารูปมาฝากก่อน

น้องจ๊ะ....

เข้ามาตามความลับเรื่องที่สี่...

ก่อนที่สาวน้อยจะกลับบ้าน

เร็ว เร้ว เร็ว อยากอ่านแล้ว ^^

  • พี่จ๊ะ..

ก็เค้าแอบคุยกันสองคน..ยังมีแอบมาเห็นอีกแน่ะ ^^  

ขอให้สนุกกับงานและเดินทางไป-กลับโดยสวัสดิภาพนะจ๊ะ  อั้นแน่ะ..ชิง ล่ำลากันก่อน   แต่จริงๆ แล้วไม่ได้อยากให้ไปนะเนี่ย อิอิ 

 

  • พี่ไข่..

พี่จ๊ะรีบแก้ตัวว่าไปทำงาน   แต่จริงๆ แล้วอาจจะอยากไปช้อปกระจายก็ได้เนอะ  ^^

ขอบคุณค่ะ ที่เอารูปมาฝาก..  

  • พี่จ๊ะ..

ยังไม่ได้เริ่มคิดเลย..  ก็มัวแต่นั่งหิวอยู่  แหม..ก็น้องจ๊ะเพิ่งมานี่   ขอเวลาหน่อย   ตัวหนังสือกำลังวิ่งพล่านในหัวเลย   ถ้าสาวน้อยมาก็..อดอ่านไงเนอะ   หรือน้องจ๊ะเขียนพรุ่งนี้ดี    เอาอย่างไหนๆๆ  บอกมาสิ

5 5 ... คำตอบพี่ดาว จะไปทะเลที่ไหนอยู่นี่เอง

....

แหม คิดว่าไปไส ... น้องนางเอกจ้ะ ...

...

สิ่งที่น้องกลัวนี่ ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่นางเอกในละครกลัวทั้งน้านเลยน่ะเนี่ย

... ไม่ต้องตีบท ยังแตกกระจุย เลย

ฮาๆ ... พี่เคยเจอลิฟท์ค้างด้วยล่ะ ที่ที่ สิงคโปร์นะ

.... โชคดีนะค่ะ ที่ไม่ใช่ เซ็นทรัลกาด ฯ ...

 

น้องจ๊ะ...

  • วันนี้ คืนนี้ พี่มาเป็นระยะๆ
  • มาตามหาความลับข้อที่สี่ 555
  • ลูกพี่กระเด็นไปนอนแล้ว...
  • พี่เลยกลับมาครอบครองพื้นที่นี้ใหม่ ^^
  • น้อง Poo มาขู่พี่เรื่องลิฟท์ได้ยังไง
  • เดี๋ยวพี่ต้องไปนอนชั้นสิบสี่ อาคารใน ม. บูรพา ด้วยนะ (แบบนี้ถ้าเอาน้องจ๊ะไปด้วย เป็นผอมสมใจแน่ๆเลย)
  • ธุ พี่ปูค่ะ..

ก็เป็น "น้องนางเอก" นี่คะ   เลยกลัวไปเสียทุกเรื่อง/อย่าง  อิอิ   จะได้ลงจากคานเร็วๆ  แบบว่าใครๆ ก็อยากปกป้อง

เอ๊ะ หรือสมัยนี้นางเอกต้องตบเป็นตบ  และแสนจะเก่งกาจ ^^ 

 

  • พี่จ๊ะ..

มาอัพเดตความลับข้อที่ 4 ด้วยอาการ "รู้สึกย่ำแย่+รู้สึกผิด"   คะแนนติดลบแน่ๆ   กับครั้งเดียวที่ทำ..ในความรู้สึกกลับรุนแรง   ทุกๆ ครั้งที่มีคนชมก็จะ "รู้สึก"  

เออ..ก็ช่างเถอะ (อยากคิดให้ได้อย่างนี้)   เพราะก็บอก "ขอโทษ" ไปเสียเกือบทุกคนแล้วนี่นา   และวันนี้แค่อยากร้องตะโกนบอกออกไปดังๆ และดังๆ จ๊ะ

น้องจ๊ะ...จ๊ะ

  • ว้าว เรื่องโปสการ์ด เรื่องนี้ยอดนิยมมากๆ พอๆ กับหนังสือทำมือนี่นา...

เรื่องต่อไปเดาไม่ออกเลย

  • ตกลงไม่เขียนในบันทึกใหม่แน่ๆ ใช่ไหมจ๊ะ... มีหวัง ความเห็นที่หนึ่งเลื่อนไปหน้าสองแน่ๆ เลย (สร้างประวัติการณ์เขียนบันทึกยาวเป็นขบวนรถไฟ (โดยสารอ่านฟรีตามมาตรการของรัฐบาล ^^)
  • พี่จ๊ะ..

รู้สึกว่าวันนี้เราจะวิ่งไล่จับกันในบันทึกจนเหนื่อยแล้วนะ   แต่วิ่งตามพี่จ๊ะนี่สนุกดี   เสียแต่..ตอนนี้ "ง่วง" แล้ว  ^^

รออ่านความลับที่ 5 ได้เลยนะจ๊ะ..  อ่ะ  เอามายั่วก่อน   พี่จ๊ะคงรู้แล้วว่าจะเขียนเรื่องอะไร   ^^  ก็เรื่องที่พี่จ๊ะขอให้เล่านั่นล่ะค่ะ

 

  • หวัดดีจ้ะน้องต้อม
  • แวะมากระเทาะความลับของน้องต้อมยามดึก
  • เพิ่งรู้นะเนี่ย...ว่ากลัวเลือด กลัวลิฟท์...รู้แต่ว่าเป็นนางอาย...เพราะน้องนู๋บอกพี่...แต่พี่ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าน้องเป็นนางอาย...คุยออกเก่งปานนี้ แถมยังเขียนเก่งอีกต่างหาก มีเรื่องบอกเล่าผ่านบันทึกเสมอ ๆ...สุดยอดน้องสาว...สักวันเราคงได้เจอกัน

 

  • ธุ พี่อ้อยค่ะ..

เมื่อ ส. 02 ส.ค. 2551 @ 23:38

มาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ นะ???????   และ ต้อมก็กลัวโน่น-กลัวนี่ไปหมดน่ะค่ะ   บางอย่างก็ไม่ได้กลัวนะ  แต่มีปฏิกิริยาตามมาเอง  ^^

สักวันหนึ่ง  เราคงได้มีโอกาสเจอกันเนอะ  พี่อ้อยเนอะ ^^

คห. 84 นี่ ภาพน้องต้อมรึจ้ะ ว้าว น่าจะเป็นพี่ดาวมากกว่า

* ก็น้องต้อม ต้องอวบๆ กว่านี้นะ .. เฮอๆ จะโดนดีดเด้งออกจากบ้านไหมนี่

* พี่ดาวจ๋า มิบังอาจจ้า ... แหม กะขู่ น้องนางเอก กลายเป็นพี่ดาวไปเลย ขออภัยค่ะ ... พี่ดาวไม่กลัวลิฟท์ มิใช่รึคะ

* ตกลงลับ 4 นี่คือ อะไร รอเขียน หรือว่า ... งงจ้ะ

* ลับ 5 เรื่องที่ขึ้นรูปใช่ไหมคะ ... จะไม่ขึ้นบันทึกใหม่รึคะ

* แค่นี้ พี่ก็งงหลายเลอแล้วเด้อ แม่นาง ...

* พรุ่งนี้เจอกันนะคะ ฝันดีค่ะ พี่ดาว และน้องนางเอก ...

  • พี่ปูคะ..

รูปนั้นรูปพี่ดาวตอนยังสาว..ล่ะมั้ง  ^^  แงๆ  ทำไมจำน้องนางเอกของตัวเองไม่ได้   แถมยังว่าเราอวบๆ อีก   ใครบอกว่าอวบ--เขาเรียก "อ้วน" แล้ว  ฮึ!

ต้อมทะยอยนำความลับลงในบันทึกนี้แต่ละครั้งตามอารมณ์ค่ะ  ^^  

ความลับเรื่องที่ 1

ความลับเรื่องที่ 2

ความลับเรื่องที่ 3

ความลับเรื่องที่ 4

ความลับเรื่องที่ 5

แวะมาเยี่ยมครับนี่ใครครับ

น่ารัก ๆ

อิอิ

  • ธุ ครูโย่งค่ะ..

พี่ปู P  poo   เดาว่าเป็นพี่จ๊ะ P ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี   ใช่ไหมคะ???????

โปสการ์ดทำมือของคุณต้อมอ่อนหวาน ชวนฝันมาก ถ่ายทอดอารมณ์ศิลปินขี้เหงา ของสาวแสนหวาน ภูมิใจที่พี่มีผลงานจากฝีมือและหัวใจของน้องคนนี้อยู่

โอ แต่เมื่ออ่านความลับข้อที่ห้า อารมณ์พลิกผันเป็นหัวเราะคิกคักคนเดียวได้ไงนะเนี่ย^_____________^

  • สวัสดีเจ้า พี่นุช..

ดีใจเหลือเกินที่พี่นุชชอบโปสการ์ดชุดนี้   ต้อมมักจะบอกใครๆ ไปว่า ชื่อชุด "เหงาแสนเหงา  เศร้าแสนเศร้า"  ^^    ทำออกมาจาก "หัวใจ" เชียวค่ะ

และแล้วก็ทำให้พี่นุชขำกิ้กกับความลับเรื่องที่ 5 จนได้ ....  ผิดไปจากที่เคยนึกไหมล่ะคะ?   ^^

+ หวัดดีค่ะนังหนูต้อม.....

+ แฮะ ๆ เมื่อตอนเย้นเห้นหลังไวที่บ้านพี่ดาว...

+ พี่อ๋อยพิมพ์ทักทาย...พอส่งเท่านั้นแหละ...แป๋ววววววววว

+ หายไปกับตา...พยายาม พยามยาม แต่ระบบก้ไม่อเออำนวย....

+ ตอนนี้มาเยี่ยมถึงบ้านเลยให้มันรู้แล้วรู้รอดไป.....

+ แฮะ ๆ ชอบมากกับโปสการ์ด....เหงา เศร้า แต่ก้มีความสดใสของสี...ทำให้ชวนฝัน...

+ ออ..วันอาทิตยืกลับบ้านที่หาดใหญ่...ไปค้นหาหนังสือ...

+ หนูต้อมเอ๋ย...หนังสือพี่หายอันตรธานไปหลายเล่ม...

+ แต่ก็เจอเล่มที่ตั้งใจ....

" ฟ้ากว้างทางไกล " (Papa your crazy) เป้นเรื่องราวของพ่อลูกพันธ์ผูก....

+ เอ...แล้วต้อมมีหรือยังละ....

+ เสียดาย..กล้องพี่เป็นอะไรไม่รู้...มันฟ้องว่า..

" write error please check the card "

+ พยามยามตรวจเช็คแล้ว...แต่มันก็ยังเป็นเหมือนเดิม..

+ ถ่ายรูปแล้วไม่บันทึก..แล้วก็ฟ้องอย่างว่า....

+ เลยไม่ได้ถ่ายภาพปกมาให้ดูชม....

+ คิดถึง...คิดถึงหนังสือเล่มนี้.....

+ ออ..นิสัยเจ้าเลห์ของต้อม..บางอย่างเหมือนเจ้าแอมแปร์เลย....

+ คิดถึงค่ะ

+

+ แฮะ ๆ อ่านอีกที...พิมพ์ผิดหลายที่เลย....

+ อืออึ๊...ตามมาหยอดกระปุกค่ะ....

ยกกระปุกมาตั้งไว้ก่อนเลย  เพราะงก  เอ๊ย! เพราะรักภาษาไทย  ก็เลยต้องช่วยกันตรวจสอบนะคะ

  • ธุ แม่อ๋อยของน้องแอมแปร์ค่ะ..

เมื่อตอนเย้นเห้น << เย็น/เห็น

พยายาม พยามยาม  แต่ระบบก้ไม่อเออำนวย....  << พยายาม

แต่ก้มีความสดใสของสี...ทำให้ชวนฝัน...  <<  ก็

วันอาทิตยืกลับบ้านที่หาดใหญ่  << อาทิตย์

เป้นเรื่องราว  <<  เป็น

พยามยามตรวจเช็คแล้ว  <<  พยายาม

นิสัยเจ้าเลห์ของต้อม  << เจ้าเล่ห์

แอมแปร์ได้หม่ำไอติมพุงกางแน่ๆ ค่ะ คุณแม่อ๋อย  ^^

 

เป็นนักเขียนที่มีจินตนาการดีมากค่ะ

  • ธุ  พี่อิงค่ะ..

ความหมายเดียวกับ "ช่างฝัน" ไหมคะ?    ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายกัน    ตกใจหมดเลย

โลกไซเบอร์มันกลมเนอะ ^^ 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท