ชุดที่ผมเตรียมเดินป่าประกอบด้วย กางเกง เสื้อเชิ้ต เข็มขัดผ้า ผ้าขาวม้า ถุงเท้า ถุงเท้ากันทาก กางเกงรัด หมวก มีด รองเท้ายาง และเสื้อกันฝน
ผมแต่งตัวจุดเดียวกับที่เตรียมของขึ้นเขา
ใส่กางเกงรัดแล้วตามด้วยกางเกงขายาว เหน็บมีดเข้ากับเข็มขัดผ้า สวมเสื้อยัดชายเข้ากางเกง ผ้าขาวม้าคาดเอว
สวมถุงเท้ากันทากทับกางเกงขึ้นไปถึงโคนขา แล้วสวมถึงเท้าทับอีกขั้น จึงใส่รองเท้ายางที่เพิ่งถอยมาใหม่
ผมสวมหมวกที่เตรียมมาเป็นหมวกผ้า คุณเอกบอกผมใส่แล้วเหมือนทหารญี่ปุ่น
สำหรับเสื้อกันฝนผมใส่ไว้ในช่องข้างของเป้ และขวดน้ำดื่มเสียบอยู่ในช่องด้านหน้าเป้
(ภาพถ่ายโดยคุณเอก - จตุพร)
เมื่อเริ่มออกเดินทางได้สักพัก ผมพบว่าเสื้อที่ยัดเข้าในกางเกงนั้นไม่ระบายความร้อนจากร่างกาย จึงเอาชายเสื้อออกจากกางเกง ตอนนี้เสื้อผมโชกไปด้วยเหงื่อ
รองเท้าที่สวมใส่เดินขึ้นเขา แม้มีคุณสมบัติในการเกาะพื้นที่ลื่นชัน แต่พื้นด้านในก็ราบเรียบไม่รองรับฝ่าเท้า อีกทั้งยังเป็นพื้นที่แข็งและไม่พอดีเท้า การเดินจึงไม่ราบรื่นเนื่องจากยังมีพื้นที่ว่างในรองเท้า ผมแก้ปัญหาด้วยการรัดสายผูกรองเท้าให้แน่นขึ้น ทำที่ว่างในรองเท้าให้ลดลงเหลือน้อยที่สุด ซึ่งก็ช่วยแก้ปัญหาได้ระดับหนึ่ง
ผมเรียนรู้ว่าหากจะใช้รองเท้านี้เดินป่าอีก ควรจะหาแผ่นรองพื้นรองเท้ามารองรับพื้นด้านในของรองเท้า ซึ่งจะทำให้รองเท้านั้นรับกับป่าเท้า น่าจะช่วยให้การเดินดีขึ้น โดยมิจำเป็นต้องซื้อรองเท้าเดินป่าที่ราคาแพงระยับ
เดินไปครึ่งวันเจอฝน จึงเอาเสื้อกันฝนที่เตรียมไว้ห่มคลุมทั้งตัวและเป้ที่อยู่บนหลัง
เนื่องจากเป็นเสื้อกันฝนชนิดสวมคลุมจึงค่อนรุ่มร่าม รุงรัง ค่อนข้างเป็นอุปสรรคต่อการเดิน
ผ้ามักจะไปเกี่ยวกับกิ่งไม้ข้างทางอยู่บ่อย ๆ ที่สำคัญเป็นทางเดินของทากให้เข้ามาสู่ตัว
ต้องคอยรวบชายไว้เรื่อย ๆ ทำให้มือที่จะใช้ในการจับเกาะเกี่ยวกิ่งไม้ยามไต่ปีนเขา ทำหน้าที่ได้ไม่สะดวกนัก
กว่าจะรู้ว่าผมควรจะใส่รองเท้าไว้ด้านในแล้วค่อยสวมถุงเท้ากันทาก เมื่อทากชอนไชเข้าไปเจาะจนเลือดสาด
และเรียนรู้ว่าถุงเท้าซึ่งเป็นผ้ายืดเมื่อเดินไป ๆ ถึงเท้าจะย่นลงมา ทำให้สังเกตุทากที่เกาะติดมาไม่เห็น หรือสังเกตุได้ยาก
ผมเปลี่ยนเอาถุงเท้าเข้าไปไว้ด้านใน โดยสวมทับขากางเกง
ก่อนที่จะสวมถุงเท้ากันทากทับ ผมเห็นรอยปริเล็ก ๆ ที่เกิดจากการตัดเย็บ ที่ทากสามารถมุดตัวเข้ามาดูดเลือดผมได้ จึงเอาหนังยางรัดบริเวณรอยปรินั้นทั้งสองข้าง
การพักค้างคืนแรก ผมเปลี่ยนเป็นชุดนอนที่เตรียมมา คือ เสื้อยืดแขนยาว และกางเกงผ้ายืดขายาวมีสายรัดข้อเท้า
กางเกงที่ชื้นจากการเดินย่ำน้ำ เสื้อที่ชื้นด้วยเหงื่อ ผมแขวนไว้กับเชือกที่ผูกไว้ข้างเปล
รุ่งขึ้นก็เปลี่ยนเป็นชุดเดินป่าชุดเดิม สวมใส่ลงไปทั้งที่ยังชื้น แรก ๆ ที่สวมเย็นยะเยือกไปทั้งร่าง ใช้เวลาครูใหญ่กว่าที่ร่างกายจะปรับตัวกับความเย็นนั้นได้
การพักคืนที่สอง เสื้อผ้าผมเปียกชุ่มไปด้วยทั้งเหงื่อและฝน ระหว่างทำที่พักฝนตกหนัก ผมต้องขุดดินทำทางระบายน้ำ ทำให้ทั้งเสื้อและกางเกงเปียกชุ่มด้วยน้ำและดินโคลน
ผมจัดการซักทั้งเสื้อ กางเกง ถุงเท้า ถุงเท้ากันทาก ก่อนเอาไปตาก
ที่ซักผ้าคือแอ่งน้ำเล็ก ๆ ข้างที่ผูกเปลนอน
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมแต่งกายด้วยชุดเดินป่าเช่นเดิม ความเย็นยะเยือกเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจากเช้าเมื่อวาน เนื่องจากอากาศหนาวเย็นกว่ามาก
(ภาพถ่ายโดยคุณเอก - จตุพร)
กลับลงจากเขามาพักบ้านท่าผู้เฒ่า ผมเอาชุดทั้งหมดมาผึ่งก่อนจะเก็บกลับกรุงเทพฯ หลังอาบน้ำชำระร่างแล้ว
กลิ่นอับ กลิ่นควัน และสารพัดกลิ่นบนเสื้อผ้าที่ผมสวมใส่รุนแรงเหลือร้าย... แหวะ....
บันทึกที่เกี่ยวข้อง
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๒ จัดของลงเป้)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๓ แต่งตัวเดินป่า)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๔ เดิน ปีน ไต่ มุด คลาน ข้าม ฯลฯ)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๕ ฝ่าดงทาก)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๖ กินในป่า)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอนที่ ๗ นอนในป่า)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๘ นายหัวบุญเลิศ ชายเกตุ ลูกผู้ชายใจนักเลง)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๙ ซากี้ คนลาวชื่อฝรั่ง)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๑๐ หญิงสาวน้ำใจงาม
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๑๑ ทะเลหมอกเขาเจ็ดยอด)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๑๒ เรื่องเล่าจากซากี้)
เป็นทริปที่ต้องจำตรึงตราในดวงจิตเลยใช่ไหมท่าน
ถึงประโยคสุดท้าย เหวอ ๆ ... ขอไปจัดการสะสาง แล้วจะมาใหม่ค่ะ
เป็นการผจญภัยในป่า
มาติดตามอ่านต่อค่ะ 555 เห็นภาพที่สุดก็ตอนท้ายเรื่องนี่แหละ
อยากเห็นภาพทหารญี่ปุ่นจังค่ะ
โอ้โฮ!โดนฝนตลอด..คงมีตอนต่อ
พอจะ บวก - ลบ- คูณ -หาร ลงตัวมั๊ย 2 หนุ่ม
ระหว่าง ความสุข+ ความสนุก+ ความทรหด+ ความอดทน
งานนี้สมใจนึกมั๊ย?? น้องชายทั้งสองคน
น่าจะมียาทากันทากทั้งตัวก่อนสวมเสื้อผ้านะคะ
เวลาถอดรองเท้าออกแล้ว
เอาห่อยาฉุนใส่ไว้ในรองเท้า แล้วเอาถุงผ้าบางๆใส่รองเท้ามัดหนังยางให้แน่น
ก่อนแขวน หรือตากแดด
ป้องกันสัตว์เลื้อยคลานและปิงทากไปแอบหลับได้ค่ะ
ติดเข็ม และด้ายไปด้วย
ขอบคุณค่ะ
ตามมาอ่านบันทึกนี้แล้วเหมือนถูกทากดูดเลือดด้วยเลย
หยึ่ยๆๆๆๆ
สวัสดีครับ คุณ poo
สวัสดีครับ พี่ครูอรวรรณ
สวัสดีครับ พี่อ้อยเล็ก
สวัสดีครับ พี่กระติก~natachoei ที่ ~natadee
สวัสดีครับ อ.ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
สวัสดีครับ เอก - จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
สวัสดีครับ พี่ ครู ป.1
สวัสดีครับ คุณkrutoiting
สวัสดีครับ อ.ขจิต ฝอยทอง
สวัสดีครับ คุณหมอนาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี
สวัสดีครับ คุณครูอี๊ด
สวัสดีครับ คุณ เพื่อนร่วมทาง
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
ช่วงนี้ผมมีภารกิจ ได้เข้ามาใน G2K บ้างในช่วงเวลาสั้น ๆ จึงมิได้ตอบ comment
เรื่องราวจากการเดินป่า ยังเขียนได้อีกหลายตอนครับ
ติดตามอ่านต่อไปนะครับ
มีภาพมาประกอบแล้วครับ
(ขอบคุณคุณเอก-จตุพร ที่เอื้อเฟื้อครับ)