แม้ว่าจะมิได้ทำงานประจำ แต่ผมก็ทำตัวเองให้วุ่นวายบ้าง เพื่อมิให้ฟุ้งซ่าน พอทำตัวให้วุ่นก็วุ่นจริง ๆ วันที่ ๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๒ ซึ่งเป็นวันเดินทาง ผมยังจัดการสะสางงานกว่าจะเรียบร้อยก็ปาไปเกือบเที่ยง จึงได้จัดเตรียมข้าวของ
ผมเขียนรายการที่จะต้องใช้ในการเดินทางนี้แล้วก็รวบรวม เพราะของที่ต้องใช้อยู่กระจัดกระจาย การค้นหาของจึงไม่ง่ายนัก และบางอย่างที่หาเจอเมื่อถามตัวเองอย่างจริง ๆ จัง ๆ พบว่ามันไม่ต้องเอาไปก็ได้ ผมจึงเปลี่ยนวีใหม่
ผมเอารายการแผ่นนั้น แผ่นที่ผมเดินตามหาข้าวของมานั่งดูแล้วขีดฆ่าออกทีละรายการ เมื่อต้องพิจารณาว่าจะต้องเดินแบกมันขึ้นไปสู่ยอดเขากว่าพันเมตรจากระดับน้ำทะเล
ผมตัดรายการพวกนั้นออกไปเกือบครึ่ง
สิ่งที่ผมเตรียมมี
ชุดสำหรับเดินป่า ๑ ชุด เป็นกางเกงสีดำตัวใหญ่ ผ้าหนา แห้งเร็ว เสื้อเป็นเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้ม ผ้าหนา
ชุดสำหรับใส่นอน เป็นกางเกงขายาวผ้าฝ้ายสีขาวมีสายรัดที่ข้อเท้า และเสื้อยืดแขนยาวสีน้ำเงิน
สำหรับผ้าอื่น ๆ ผมเตรียมถุงนอน ผ้าห่มผืนเล็ก ๑ ผืนสำหรับไว้ปูที่เปลกันความเย็นจากด้านล่าง ผ้าขาวม้า ๑ ผืน (เป็นผ้าฝ้ายทอมือ ซับน้ำค่อนข้างดี) ผ้าขนหนูผืนเล็ก ๑ ผืน กางเกงใน ๔ ตัว ถุงเท้า ๒ คู่ หมวก และเข็มขัดผ้า
เปลแบบมีมุ้งและกราวชีท ๑ ชุด มีดกุลข่า กระติกน้ำทหาร ไฟถาย เครื่องเล่น MP3 สมุดบันทึกและปากกา รองเท้าแตะ ๑ คู่ และถุงพลาสติกเกือบ ๑๐ ใบ
ส่วนของที่จำเป็นต้องใช้แต่ผมไม่มี ผมยืมไว้จากเพื่อนนักเดินป่าคนนึง คือ ถุงเท้ากันทาก ๑ คู่ ฟรายชีตที่เย็ยเองขนาดสามคูณสี่เมตร ๑ ผืน เสื้อกันฝนแบบสวมคลุม ๑ ผืน และอุปกรณ์ดูดพิษงู
ผมแบ่งของเหล่านี้ใส่ลงถุงพลาสสติกก่อนที่จะยัดลงเป้ทีละชั้น
ชั้นแรกเป็นถุงนอนและเปลลงที่บรรจุอยู่ในถุงพลาสติกใบเดียวกัน
ชั้นต่อมาเป็นชุดนอน กางเกงใน ผ้าขนหนู ผ้าห่ม
ชั้นที่สาม เป็นสิ่งของที่จะต้องใช้ในวันเดินขึ้นป่า คือ ชุดเดินป่า ผ้าขาวม้า ถุงเท้า กระติกน้ำ เสื้อกันฝน และถุงเท้ากันทาก
ข้าวของอื่น ๆ ที่เหลือ ผมใส่ถุงพลาสติกลงในช่องด้านหนร้าและด้านข้างของเป้
ผมซื้อของเพิ่มเติมอีกบางอย่าง เช่น ช็อคโกแลคและลูกอม ที่ร้ายเซเว่นหน้าปากซอยก่อนขึ้นแท๊กซี่ไปขึ้นรถที่สถานีขนส่งสายใต้
และซื้อของเพิ่มเติมที่ตลาดแม่ขรี จุดนัดพบกับท่านผู้เฒ่า คือ รองเท้ายาง กางเกงรัด และกางเกงผ้ายืดมีสายรัดข้อเท้า
กว่าจะรู้ว่าผมเตรียมอะไรไปไม่พอเมื่อพักระหว่างทาง คือ บรรดายาต่าง ๆ เช่น ยาทากันทากและแมลง ยาแก้ไข ยาคลายกล้ามเนื้อและยานวด ยาฉุน (เส้น) สำหรับแช่น้ำแล้วเอาน้ำราดที่เท้ากันทาก เกลือและขวดสเปย์สำหรับผสมน้ำเกลือฉีดทาก
ไฟฉายที่เตรียมไปควรจะดีกว่านี้ ถุงเท้าควรจะมากกว่านี้อีกสักคู่ สมุดบันทึกควรจะเป็นสมุดที่ปกพลาสติกที่กันน้ำได้ ระดับหนึ่ง ซึ่งมีอยู่แล้ว
เชือกยาว ๆ สักเส้น เสื้อกันหนาวตัวไม่ใหญ่นัก ถุงมือสักคู่ เสื้อยืดอีกสักตัว รวมทั้งกล้องถ่ายรูปตัวเล็ก และลูกอมควรจะเพิ่มจำนวนอีกเท่าตัว
ณ จุดที่เตรียมความพร้อมก่อนเดินขึ้นเขา ผมรื้อเอาข้าวของออกจากเป้เพื่อบรรจุใหม่
สิ่งที่เอาออกคือกระติกน้ำทหาร เอากางเกงนอนที่เตรียมมาจากบ้านออกแทนด้วยกางเกงที่ซื้อมาใหม่
แล้วยัดของแต่ละถุงลงเป้ดังเดิม
ชั้นแรกเป็นถุงนอนและเปล ชั้นที่สองเป็นชุดที่ใส่นอนในป่า และชั้นที่สามเสบียงกองกลางอีก ๒ ถุง แต่ละถุงประกอบด้วยอาหารที่จะประกอบในป่า มีปลากระป๋อง ข้าวสาร มาม่า ผักกล่ำปลี น้ำหนักถุงละประมาณ ๒ ก.ก.
น้ำหนักของเป้ทีผมจะต้องแบบขึ้นเขาน่าจะมีน้ำหนักราว ๑๕ ก.ก.
บันทึกที่เกี่ยวข้อง
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๒ จัดของลงเป้)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๓ แต่งตัวเดินป่า)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๔ เดิน ปีน ไต่ มุด คลาน ข้าม ฯลฯ)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๕ ฝ่าดงทาก)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๖ กินในป่า)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอนที่ ๗ นอนในป่า)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๘ นายหัวบุญเลิศ ชายเกตุ ลูกผู้ชายใจนักเลง)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๙ ซากี้ คนลาวชื่อฝรั่ง)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๑๐ หญิงสาวน้ำใจงาม
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๑๑ ทะเลหมอกเขาเจ็ดยอด)
การเดินทางของชีวิต : จากโลกไซเบอร์สู่เขาเจ็ดยอด (ตอน ๑๒ เรื่องเล่าจากซากี้)
สวัสดีค่ะ
วางแผนและเตรียมความพร้อมได้ดีค่ะ
ติดตามตอนต่อไปค่ะ
ตอน 3 มาก่อนตอน 2
แต่ก็อ่านได้ค่ะ
หลายสิ่งหลายอย่าง เราต้องลองทำด้วยตัวเอง แล้วจึงเกิดการเรียนรู้ว่า สิ่งที่ทำไปมันไม่ใช่ หรือใช่เพียงบางส่วน
สวัสดีค่ะ...คุณหนานเกียรติ
ดีจังค่ะชีวิตแบบคุณได้เรียนรู้ชีวิตหลากลีลา หลากรสชาติ
จะติดตามอ่านต่อค่ะ
มาเรียนรู้ค่ะ
โอโห หนักมาก
แอบฝันตามเวลาเดินป่าค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ดีจังท่านได้เดินป่า สักวัน คงได้ไปบ้างครับ สาธุ
แวะมาทักทายเฌวา สงสัยไม่อยู่บ้าน
มีเพื่อนมาชวนไปเล่นด้วยนะ
สวัสดีค่ะ...
*** กลัวทากมากๆ ตั้งแต่สมัยออกฟิลด์ ตอนเรียน Gography ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ...จนไม่กล้าเดินป่า...และก็เข็ดกับการแบกสัมภาระขึ้นเขามากๆ พยายามขนไปน้อยที่สุด ซึ่งพอถึงจุดหมายคนที่สัมภาระน้อยก็ลำบากที่สุดอีกเหมือนกัน.... เก่งจังค่ะขนได้ตั้ง 15 กิโล
สวัสดีเจ้า หนานจะขึ้นดอยเข้าป่า..เป้เป็นสิ่งที่ต้องเตรียม..แล้วอย่าลืมยาทากันทากเน้อ..เรานะกลัวมากๆเจ้าทากน้อยหัวแหลมๆ..สยองมากเน้อ...กระดึบ กระดึบ..
สวัสดีครับ พี่ สุนันทา
สวัสดีครับ พี่ กระติก~natachoei ที่ ~natadee
สวัสดีครับ ครูอี๊ด
สวัสดีครับ อ.ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
สวัสดีครับ เอก - จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
สวัสดีครับ คุณ krutoiting
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ JJ
สวัสดีครับ คุณ วิไล วิไล บุรีรัตน์
สวัสดีครับ คุณ กิติยา เตชะวรรณวุฒิ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันนะครับ
ช่วงนี้ผมภารกิจมากจึงไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาใน G2K
มีเวลาเพียงช่วงสั้น ๆ ที่เข้ามาฝากบันทึก
แต่ก็พยายามติดตามการฝากรอยผ่านโทรศัพท์
แต่ไม่สะดวกจะตอบ comment ผ่านทางโทรศัพท์
บันทึกนี้ผมเขียนประสบการณ์เดินป่าว่าด้วยการจัดของลงเป้
ผมมาอ่านแล้วคิดได้ว่ายังตกหล่นไปบางประเด็น
จึงอยากจะปรับปรุงใหม่... แต่ขอเวลาสักพักครับ
การจัดของลงเป้เป็นเรื่องพิถีพิถันมากครับ
จัดมากไปก็เป็นภาระตอนแบกนำเดินทางไปด้วย
เตรียมน้อยไปก็อาจขัดสนตอนอยู่ป่า
คำว่า "พอดี" และ "เพียงพอ" เป็นคาถาสำหรับการจัดเป้ครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมนะครับ
ขอบคุณคุณเอก-จตุพร ที่นำภาพมาแจม เพิ่มสีสันในบันทึกครับ