ละครชีวิตบนรถโดยสาร นครหลวงเวียงจันทร์ - วังเวียง


เราเลือกรถธรรมดาเพื่อเดินทางไปยังวังเวียง หมายถึงว่า เกือบครึ่งวันจาก นครหลวงจนถึงวังเวียงอันเป็นเป้าหมาย เราต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนในรถคันนี้ ทุลักทุเลพอสมควร แต่สนุกครับ มาดูกันว่าความทุลักทุเลของพวกเรามีอย่างไรบ้าง

นครหลวงเวียงจันทร์

ฟ้าฉ่ำฝนค่ำคืนที่ผ่านมาทำให้ผมหลับสนิท และตื่นขึ้นมาพร้อมกับความสดใส เรี่ยวแรงพลังเต็มที่

บ้านพักครูเอ๋ อยู่ห่างจากซุ้มประตูชัยเวียงจันทร์ ไม่เกินร้อยเมตร ขณะที่เราเดินทางไปสถานีขนส่งเพื่อเตรียมตัวไปวังเวียง ก็เห็นผู้คนวิ่ง เดิน ออกกำลังกายกันขวักไขว่ ครูเอ๋บอกว่าที่เวียงจันทร์ไม่มีสวนสุขภาพ ไม่มีที่ออกกำลังกายซึ่งในความผมก็แปลกดีเหมือนกันว่า พื้นที่กว้างใหญ่และมีต้นไม้ ธรรมชาติยังอยู่ครบ น่าจะมีสวนสาธารณะสำหรับให้ประชาชนใช้ในการพักผ่อน ออกกำลังกาย เช่นสวนรถไป สวนจตุจักร และสวนสาธารณะที่เป็นปอด เป็นพื้นที่สีเขียวของคนเมืองหลวงแห่งสยาม

 

ฟ้ามืดครึ้ม เรารู้สึกว่าอีกไม่นานฝนห่าใหญ่น่าจะมาถึง เราเร่งเท้าเดินให้ถึงสถานีขนส่งก่อนจะเปียกปอน ยิ่งเดินใกล้ถึงความเย็นของฝนที่เตรียมโปรยปรายยิ่งทำให้รู้สึกว่า ฝนน่าจะตกหนัก ...ซึ่งบททดสอบแรกของเช้าวันนี้ ไม่ใช่ปัญหาของนักเดินทางซำเหมา (กระเป๋าหนัก กระเป๋าตังค์เบา)แบบผมและเพื่อนๆแน่นอน

 

เราเลือกรถธรรมดาเพื่อเดินทางไปยังวังเวียง หมายถึงว่า เกือบครึ่งวันจาก นครหลวงจนถึงวังเวียงอันเป็นเป้าหมาย เราต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนในรถคันนี้ ทุลักทุเลพอสมควร แต่สนุกครับ มาดูกันว่าความทุลักทุเลของพวกเรามีอย่างไรบ้าง

 

ด้วยความรีบเราไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลย ตรงไปสถานีขนส่งก็รีบขึ้นรถทันที มีคนขับรถตะโกนปาวๆ "วังเวียง วังเวียง" สามหนุ่ม หนึ่งสาวกระโจนขึ้นรถทันที จับจองที่นั่งที่ยังเหลืออยู่

สนุกจริงๆครับ บนรถมีทั้งผัก ผลไม้ใส่ถุงพลาสติกมัดห้อยระโยงระยาง เหมือนรถพุ่มพวง สินค้าเกษตรถูกลำเลียงขึ้นสู่รถไปพร้อมกับผู้โดยสารด้วย เราถูกบีบอัดลงสู่เบาะแบบไม่ต้องลุกเดินไปไหนได้อีก เสียงอื้ออึงของผู้โดยสาร ความอลหม่านที่ไม่คุ้นชินแบบนี้ ทำให้ผมแอบยิ้มออกมาได้

โอ...นี่คือชีวิต  เราโชคดีที่ได้มาสัมผัสชีวิต แบบนี้ ลองมองไปรอบตัว เห็นคนหลากหลาย ฝรั่งสองคนข้างหน้าก็คงเป็นแบคแพคเกอร์แบบเรา จุดหมายเพื่อการเดินทางเรียนรู้เหมือนพวกเรา แม่ลูกสองกระเตงพาลูกทั้งสองคนพาไปซุกในร่องเล็กๆข้างที่นั่งเธอ ...เด็กน้อยยังหลับ ไม่นานก็ตื่นพร้อมนมแม่ที่คาปากเพื่อกันร้อง เธอพัดโบกลมให้ลูกน้อยที่นอนดูดนมแบบมีความสุขจากอกแม่...

 Vv

กระสอบหอมหัวใหญ่ถูกคนแข็งแรงบางคน ดันยัดขึ้นมาบนรถเต็มทางเดิน กลิ่นหอมหัวใหญ่บนรถนี่ไม่อยากบรรยายเท่าไหร่...ดร.กะปุ๋ม เธอแอบยิ้มๆส่งมาจากที่นั่งอีกฝั่งเธอคงเป็นห่วงผมกับดิเรกเป็นแน่ ผมยังยกนิ้วโป้งบอก "สู้ๆ"  บัดนี้เราถูกแยกกันด้วยกระสอบหอมหัวใหญ่ สองสามกระสอบที่เรียงคั้นกลาง

 

รถบอกจะออก เจ็ดโมง เกือบจะเจ็ดครึ่งแล้ว ทำไมยังไม่ออกละครับ...

 

รถจะออกได้ก็เจ็ดโมงเกือบสี่สิบนาทีคนแน่นรถ ฝนเริ่มตกอย่างหนักตามที่พวกเราคาดการณ์ หน้าต่างรถถูกปิดลงแบบลำบาก เพราะความฝืดของสนิมที่เกาะแน่น ผ้าม่านเก่าๆที่ยับยู่หลายคนในรถใช้อุดรูรั่วฝน บรรยากาศอลม่านอีกแล้ว...สนุกจังครับ หลายคนในรถคงหมั่นใส้อีตาบ้าคนหนึ่งที่นั่งอมยิ้มอยู่ได้...

 

ฤกษ์งามยามเหมาะ รถเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เสียงกึงๆของเครื่องยนต์ทำให้ผมคิดว่ามันจะถึงวังเวียงหรือเปล่า(วะ)นี่ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยคิดว่าทุกคนมั่นใจ เอาก็เอา ไปไหนก็ไป ...

 

ฝนตกหนัก เบาสลับไปตามทาง หญิงวัยกลางคนพยายามจะม้วนผ้าม่านเก่าของรถยัดช่องกระจกข้างรถที่ปิดไม่สนิท ด้านติดหน้าต่าง เธอเปียกปอนพอสมควร ฝนจากรูรั่วแห่งหนึ่งบนรถหยดลงมาบนหลังเพื่อนดิเรกพอชื้น เขาก็ยังนั่งยิ้มไม่ต่างจากผม

 

เสียงคนเก็บตั๋ว เล่าเรื่องโจ๊กหัวเราะกับผู้โดยสารแบบกันเอง ผมพอฟังออก นึกชมในใจว่าพฤติกรรมบริการที่แสนแนบเนียนนี้แสดงถึงความสุขในใจของคนที่นี่ ดูง่ายๆแต่จริงใจบอกไม่ถูก

 

ลุงเก็บตั๋วถามผมและเพื่อนว่ามาจากใส?? ผมบอกว่า "กรุงเทพฯ" ลุงยิ้มๆตะโกน "คนไทยๆ" ลุงก็บอกราคาตั๋ว พร้อมกับช่วยคำนวณเป็นเงินไทยให้อย่างสนุกเช่นกัน...สนนราคาโดยสารร้อยกว่าบาท ไม่แพงเลยสำหรับประสบการณ์ที่ดี ที่รถวีไอพีไม่มี

 

ลุงเก็บตั๋วยังแซวผู้โดยสารคนนั้นคนนี้ไม่ขาดปาก เสียงหัวเราะในรถครื้นเครง ทำให้เราพลอยสนุกสนานไปด้วย ...และต้องขอบคุณคุณลุงที่เอาใจผู้โดยสาร คนไทยแบบเรา เอาใจใส่ฝรั่งที่อยู่ตรงหน้าไปด้วย เสียงเพลงที่เขาเปิดเป็นเพลงไทยสลับกับเพลงฝรั่ง ทำให้ไทยและฝรั่งยิ้มแก้มแทบปริอีกเช่นเคย

 

เพลงฝนตกที่หน้าต่าง ของโลโซ ดังขึ้น...ทำเอาผมกับดิเรกสบตากัน ยิ้มอีกชุดใหญ่ แหม...คุณลุงครับ ผมขอขอบคุณมากครับ !!! เข้าบรรยากาศจริงๆ ฝนที่พรำลงมาอย่างไม่ขี้เกียจ ตกมาเถอะฝน...ข้าวกล้าในนาชาวนาจะได้ชุ่มฉ่ำ

 

ใกล้ถึงวังเวียงแล้ว (ดร.กะปุ๋ม ตะโกนบอกผมผ่านกระสอบหอมหัวใหญ่)  ผมก็คิดว่าเช่นนั้นเพราะนี่ก็นานแล้ว น่าจะถึงซะที (ฮา) เริ่มมีอาการปวดเบาอยากเข้าห้องน้ำตามวาระธรรมชาติ เสียงผู้โดยสารข้างหลังรถตะโกนบอกคนขับรถ ได้ยินกันหมดว่า "ปวดเยี่ยว..ววว"  อืมม์...เสียงสวรรค์

 

ไม่รอช้าคนขับรถจอดในทันที...ไหนละห้องน้ำ เชื่อมั้ยครับคนในรถลงไปทำธุระเกือบหมด ไปห้องน้ำที่กว้างใหญ่ที่สุดในโลก ตามสุมทุมพุ่มไม้ เลือกทำเลเหมาะแล้วผิวปากอย่างสบายอารมณ์ คุณผู้ชายนี่ไม่ห่วงวาดลวดลายได้เต็มที่ แต่คุณผู้หญิงนี่สิครับที่นี่ก็ไม่น่าห่วงเหมือนกัน สาวลาวคนสวยข้างหลังผมเธอหายไปพักใหญ่ พร้อมสีหน้าสดชื่น...ปลดปล่อยๆ ผมยังนั่งบื้ออยู่ที่เบาะไม่กล้าลง  เอาเถอะ อดทนเอาสักนิดดีกว่าใกล้ถึงแล้ว...

 

ผู้โดยสารลงรายทางเป็นระยะๆตามธรรมชาติของรถไอติมละลายช้า ...

ไม่นานถึงวังเวียงจุดหมายปลายทางของเรา สามหนุ่มหนึ่งสาวกระโจนลงรถคล่องแคล่วเหมือนขามา ...

 

ก้าวแรกก็สะดุดตาสะดุดใจ กับบรรยากาศของเมืองแห่งธรรมชาติเสียแล้ว หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

 

แต่ที่ยังไม่หาย คือ ผมขอหาห้องน้ำก่อนนะครับท่านผู้อ่าน รอติดตามบันทึกวังเวียงตอนต่อไปครับ...ผมไม่ไหวแล้วครับ!!!

 

 

หมายเลขบันทึก: 182576เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2008 07:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:03 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (51)

สวัสดีค่ะอาจารย์จตุพร

หลงสเน่ห์วังเวียงตั้งแต่ห็นภาพจากนอนุทิน

พอมาอ่านบันทึกนี้...เขียนได้น่าอ่าน น่าติดตามจังเลยค่ะ

อ่านแล้วเห็นภาพ เหมือนได้ร่วมเดินทางไปด้วย ดีจัง

รออ่านตอนต่อไปค่ะ

ภาพล่างสุดที่ยิ้มถ่ายรูป...เป็นช่วงลงรถใหม่ๆ ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำ แต่ขอยิ้มสู้กล้องก่อนดีกว่า

:)

บันทึกอื่นๆ

P Time@Being » ทริปละไมไปเบิ่งลาว : ราตรีที่เวียงจันทร์

P เกร็ดชีวิตการเดินทาง » บททดสอบบทแรกกับการเดินทางเพื่อเรียนรู้ที่ "วังเวียง" ครับ...

และบันทึก ดร.กะปุ๋ม  เดิน...ในลาว

 

พี่jaewjingjing

การเดินทางครั้งนี้ มี โหด มัน ฮา...

เราได้ค้นพบเรื่องราวต่างๆมากกว่าการเดินทางไปเที่ยวแต่เพียงอย่างเดียว

๔ คน ๔ สไตล์ ใจตรงกัน และ เกินร้อย

สาว ดร.จิตวิทยา หนุ่มวิศวกรโทรคมนาคม หนุ่มกิจกรรมบำบัด และ ผู้เขียน(ผมเอง)

เริ่มต้นเดินทางเราก็สนุกจนแทบเก็บไว้คนเดียวไม่ไหวแล้วละครับ

มาติดตามกันต่อครับ!!!

หลงทิศทางไม่ได้ติดตามมานานแล้ว

เปิดเจอว่าไปประเทศลาว เลยต้องรีบตามมา บรรยายได้ชัดเจนเหมือนได้ไปด้วยเลยครับ

น่ารักน่าเอ็นดูชาวบ้านจริงๆนะครับ ที่ปวดก็บอกกันตรงๆเต็มรถเลย

สวัสดีค่ะคุณจตุพร

เช้านี้เป็นอย่างไรบ้าง แวะมาทักทายค่ะ

ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานแล้ว ถือโอกาสเข้ามาค่ะ

ดีใจจริงๆเลยครับ

g2k นี่ดีจริงๆคิดถึงครู โต พอดีเลยครับ ห่างหายไปเสียนาน มาเที่ยวลาวกับผมเถอะครับ เรียนรู้ร่วมกัน มันส์มากๆครับ

ผมพยายามจะเล่ารายละเอียดให้ชัดทุกแง่มุม ไม่ตัดทอนเพื่ออรรถรสของผู้อ่าน  นี่เป็นการเรียนรู้นอกห้องเรียนแบบอันลิมิทเตท เลยนะครับ

ขอเชิญเสพสุขครับ!!!

ดูแลสุขภาพนะครับครูโต..

คุณเบอเก้อ...berger0123

ผมมีความสุขครับ สุขทุกวัน สุขง่ายๆ สุข-ไม่มีวันหยุดครับ

มาเริ่มต้นวันใหม่ เช้านี้กับบันทึก วังเวียง ของผมนะครับ อย่างที่เขียนไปนะครับ อยากให้ทุกท่านเหมือนร่วมเดินทางไปกับผมและเพื่อนๆด้วย เลยบรรยายทุกแง่มุม

คุณสบายดีนะครับ ฝนตกชุกจัง ขับรถ ขับรา เดินทางระมัดระวังนะครับ

อ้อ...เวลาขับรถ ต้องใช้สมอลทอล์กเวลาคุยโทรศัพท์นะครับ...อิอิ

ดีใจนะครับที่คุณเบอเก้อมาเยี่ยมถึงบ้าน...

สวัสดีครับน้องเอก

เล่าเสียเพลินจนอยากไปบ้าง

แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนครับ

รักษาสุขภาพเน้อ

สวัสดีครับ พี่ธ.วั ช ชั ย

อยู่ที่กรุงเทพฯครับ แต่พรุ่งนี้ต้องเดินทางไป นครศรีธรรมราช ไพลท์เย็นๆครับ

สุขภาพดี ทั้ง กายและใจครับ..

พี่เองก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ...ฝนฟ้าชุกมากช่วงนี้

ติดตามตอนต่อไปซีรี่ส์ "วังเวียง" เข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆครับ...

Comming Soon!!

เป็นบรรยากาศแห่งความสุขจริง ๆ ครับ...

บรรยากาศสองข้างทางก็เป็นธรรมชาติมาก ๆ ได้เห็นวิถีชีวิตชาวชนบทของลาวที่เห็นแล้วก็สุขใจครับ...

บรรยากาศในรถก็อย่างที่เพื่อนเอกบอกครับ มีหลายรสชาติจริง ๆ เบาะหน้าเราก็เป็นคู่รักตะวันตก และฝรั่งมาด Professor ข้างหลังเราก็เป็นวัยรุ่นลาวที่มากันเป็นกลุ่ม...

ที่เหลือก็เป็นชาวบ้านที่โดยสารรถในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว...

ถือว่าได้เรียนรู้ชีวิตที่หลากหลายบนรถโดยสารคันนี้ครับ...

หันไปมองเพื่อนร่วมเดินทางทั้งสามนั่งอมยิ้มกันทุกคน เลยมั่นใจได้ว่า ทริปนี้เป็นทริปแห่งความสุขจริง ๆ ครับ...

ผมอยากไป "วังเวียง" มั้งอ่ะ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)

ได้ยินเสียงแว่ว ๆ ครับ ...

" ... ความอิจฉา มันห้ามไม่ไหว มันห้ามไม่ไหว ..."

(ทำนองเพลง ความคิดถึงห้ามไม่ไหว ของหมอโอ๊ก ไงครับ)

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมรอบ2ค่ะ

เด็กวัยรุ่นคนไทยเรามักดูถูกคนว่าลาว บางคนถึงขนาดพูดว่าคนนี้แต่งตัวลาว ทั้งๆที่จริงแล้วคนลาวก็เป็นคนที่ทีจิตใจที่ดี

จริงๆแล้ววัยรุ่นเรามักไม่ค่อยเที่ยวที่ ลาว พม่า

แต่อยากบอกคนไทยว่าอย่าอคติ อย่ามองแต่เปลือกนอก จริงๆคนพม่า คนลาว พูดอังกฤษเก่งนะ

ลาว มีธรรมชาติและป่าไม้ที่สวยงามน่าเที่ยวค่ะ

P

13. Mr.Direct
เมื่อ ศ. 16 พฤษภาคม 2551 @ 10:37
655225 [ลบ]

เอารูปมาเพิ่มเติมเพื่อคอมเฟิร์มบรรยากาศครับ...

    

บรรยากาศภายในรถครับ...

สนุกครับ สนุก

วังเวียง คงสวยมากนะครับ เห็น แค่ภูเขาด้านหลังก็ อืม...เป็นเมืองที่ยังอยู่กับธรรมชาตินะครับ

อีกนิดนะครับสำหรับบรรยากาศในรถ...

          

ยอดเยี่ยมมากครับ ขอบคุณ  Mr.Direct   ที่นำบรรยากาศจริงๆมาให้สัมผัส

ตอนนี้พี่มาธุระที่กระทรวงสาธารณสุข เลยมีเวลามานั่งอ่านเรื่องน่ารักๆของเอก

เหมือนอ่านงานวิจัยเชิงคุณภาพเลยค่ะ

พี่นึกถึงตอนพี่ไปเมือง Ivory coast Africa บบรยากาศในรถโดยสารคล้ายกันมาก นอกจากมีสินค้าเกษตรแล้วยังมีสัตว์ เช่น ไก่ ห่าน บนรถด้วย

ห้องน้ำข้างทางเป็นร่มไม้ใหญ่เหมือนกันเลย อยากรู้จังว่า ดร กระปุ๋มเข้าห้องน้ำอย่างไร

พี่ไปหนองคายเมื่อวานนี้ แล้วน้อง รพ หนองคายพาข้ามฝั่งลาว ไปถึงแค่ร้อนขายของ ได้กระเป๋ามาหลายใบ  น้องๆพยาบาลบอกว่าวังเวียง สวยมาก จะรอชมบรรยากาศต่อนะคะ

 

สวัสดีเจ้าอ้ายเอก

มาติดตามบรรยากาศด้วยคนเจ้า

ยิ้ม ยิ้ม กับนักเดินทางทั้งสี่...คราวหน้าขอไปโตยคนเน้อเจ้า

---^.^---

สวัสดีค่ะคุณเอก

พระเอกของเราเล่าได้สนุกแบบนุ่มนวลๆนะคะ ดูรูปคุณเอกอมยิ้มสู้กล้อง ิมิน่านายแบบหน้ายิ้มแบบเกร็งๆยังไงไม่รู้ คุณเอกเล่าบรรยากาศทำให้จินตนาการได้ชัดเจน

จะมาติดตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ

บรรยากาศยามเช้าที่เวียงจันทร์ ถ่ายระหว่างเดินมาขึ้นรถไปวังเวียงครับ..

               

วิถีชีวิตที่เรียบง่ายแต่งดงามครับ...

               

หวัดดีค่ะ...

แหม...เห็นภาพแล้ว อยากกลับไปเที่ยวอีกครั้งจัง

แต่ตอนนี้  ชักอยากดูซีรี่ย์ตอนต่อไปซะแล้ว

Comming Soon!!  ใช่ไม๊ค่ะ ?

 

สวัสดีครับ ดิเรกMr.Direct

ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากๆครับสำหรับรูปภาพสวยๆประกอบเพื่อให้บันทึกสมบูรณ์เห็นภาพมากขึ้น นอกจากรายละเอียดที่กล่าวมา คิดว่านึกบรรยากาศกันออกเสียอย่างเดียวที่ไม่มีกลิ่นเท่านั้นครับ

บรรยากาศในรถผมไม่ได้ถ่ายมาก...เสียดายครับ แต่ไปกดชัตเตอร์แบบลืมตัวที่วิวสวยวังเวียงมากกว่า

ขอบคุณสำหรับการเดินทางที่มีความสุข สนุกสนาน และเราได้เรียนรู้ร่วมกันครับ

ทริปต่อไป วางแผนกันใหม่นะครับ

อาจารย์Wasawat Deemarn

ติดตามต่อ อย่างระทึกในดวงหทัยพลัน!!!

มีซีรีส์ภาคต่อ และมีภาพสวยๆมาอวดครับ นี่แค่เดินทางเท่านั้นเองครับ

:)

ขอบคุณครับที่มาร่วมเที่ยวด้วยกันครับ

คุณเบอเก้อครับberger0123

พี่น้องลาวมีวิถีใกล้เคียงกับไทยมาก อีกทั้งภาษาพูดที่เราไม่ต้องใช้ภาษาอังกฤษให้เมื่อยมือ

วังเวียง ค่อนไปทางหลวงพระบางจะมีภาษาพูดคล้ายภาษาเหนือบ้านผมครับ

ธรรมชาติที่สมบูรณ์ของวังเวียง เชิญชวนทุกท่านไปเที่ยว ไปเยี่ยมชมครับ และลาวก็เน้น Ecotourism ด้วยครับ เป็นนโยบายประเทศเลย

 

สวัสดีครับ mr. สุมิตรชัย คำเขาแดง

เป็นการเรียนรู้ ผ่านการท่องเที่ยวแบบสนุก ตื่นเต้น เพราะเราไม่ได้คาดคิดเรื่องที่จะเจอเลย

วังเวียงเป็นบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติ มีโอกาสผมคิดว่าจะไปอีก หากมีโอกาส

สวยมากครับ ประทับใจ

พี่แก้วอุบล จ๋วงพานิช

มาที่กระทรวงสาธารณสุข ก็ใกล้กันมากเลยนะครับ แค่ไม่กี่ร้อยเมตรกับที่ทำงานผม

บรรยายให้เห็น ฉาก แบบงานวิจัยเชิงคุณภาพครับ ให้ผู้อ่านได้เพลิดเพลินเหมือนอ่านนวนิยายครับ (แต่ทำได้ดีหรือเปล่าไม่รู้)

บรรยากาศในรถตามที่เล่ามาครับ ดิเรกก็นำรูปสวยๆมาประกอบให้เห็นภาพไปด้วย...

เสียดาย ที่ไม่ได้เจอกันนะครับ

ขอบคุณครับ

น้องพิมพ์พิมพ์ดีด

บรรยากาศ อารมณ์ และ สิ่งแวดล้อม เป็นใจมากครับ ทำให้การท่องเที่ยวของเรามีความสมบูรณ์ เพราะใจเราพร้อม

ทริปต่อไป อาจจะไป เวียดนามครับ  ..เกริ่นๆกันไว้เบื้องต้นแล้ว

ไปด้วยกันมั้ยครับ

พี่อุ๊ครับa l i n l u x a n a =)

จริงๆมีรูปผมไม่กี่ภาพครับ...นอกนั้นก็เป็นภาพวิว และผมเองกถือกล้องด้วยดังนั้นรูปท่านอื่นๆมีเยอะกว่า

พยายามเล่าให้ผู้อ่านนึกภาพตามได้ครับ 360 องศา แม้ว่า ไม่ได้กลิ่น ก็พอนึกออกได้ เอาภาพและคำบรรยายไปก่อน

ขอบคุณครับที่มาชมภาพ และมาเรียนรู้ผ่านบันทึก

 

P

ตอนนี้พี่อยู่ห้องทำงานน้องสาว กรมแพทย์แผนไทย กระทรวงสาธารณสุข ไปนวดผ่อนคลายกลับมาแล้ว สบายตัว สบายใจ

เอกทำงานอยู่ฝั่งไหนล่ะคะ

คุณwindy

บันทึกนี้ เป็นบันทึกต่อเนื่องจาก เที่ยวเวียงจันทร์ จากนี้จะเข้มข้นขึ้นไปเรื่อยๆ มีภาพสวยๆมาให้ชมด้วย ในส่วนของ "วังเวียง"

อดใจรอนะครับ

Comming Soon!!   ครับ

พี่แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

ผมอยู่ติด  สนง.ประกันสังคม ที่  ตึก กพ.ครับ จากจุดที่พี่อยู่ประมาณ 3-4 กม.

นวดผ่อนคลาย ในวันฟ้าครึ้ม น่านอนจังนะครับ 

"เฝอ" อร่อยมากๆครับ ดร.กะปุ๋ม ยืนยัน

อิจฉา ๆ ..  น้องเขาไปหลายรอบแล้ว  พี่ยังไม่ได้ไปสักรอบเลย  อิ จฉาอย่างแรง

แวะมาเยี่ยมค่ะ บรรยายกาศน่าจะคล้ายแม่ฮ่องสอนนะค่ะ

เคยได้ยินชื่อไม่เคยไปเลยคะ น่าสนุกนะคะ

ผมเริ่มเห็นคุณค่าของห้องน้ำมากขึ้นแล้วครับ แต่เตาฟิกลูกชายผมยังไม่เห็นคุณค่าของมันครับ เพราะเขายังสามารถปล่อยได้ในทุกที่แม้กระทั่งบนตักผม ฮิฮิ

(คนนี้แหละครับ)

พี่   DSS "work with disability" ( หนิง ) โอกาสเชิญร่วมทีมซำเหมาด้วยกันครับ ขอบคุณครับ

ครูเอ บรรยากาศคล้ายปาย คล้ายแม่ฮ่องสอนครับ เพียงแต่เรื่องอาหารที่แปลกไป สำเนียงยังคล้ายๆกันด้วยครับ

มีความสุขดีครับครูเอ อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะครับ

พี่ศศินันท์Sasinanda  ครับ

ธรรมชาติยังสวยสดมากครับ...มีโอกาสผมคิดว่าน่าจะไปเที่ยวชม มีรถวีไอพีด้วยครับ จากลาวเวียงจันทร์ ถึง วังเวียง แต่ก็ต้องทำใจหน่อยครับ วีไอพีของลาว...

ผมตื่นมากลางดึกได้ยินเสียงเพลงสากลดังแทรกความเงียบ ผมเป็นห่วงวังเวียงจังครับ

 

สวัสดีครับ อ.จารุวัจน์

ยินดีมากครับที่มาเยี่ยม ไปกลันตันครั้งนี้น่าจะมีเรื่องราวมาเล่าเยอะนะครับ จะรออ่านครับผม

ด้วยห้องน้ำที่กว้างที่สุดในโลก ผมไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ครับ เพราะโล่งโจ้งดีเหลือเกิน

ภาพเตาฟิกน่ารัก - หล่อเหลามาก...

น่าชังมากครับ

คิดถึงๆ

เพิ่งตามมาเที่ยวจ๊ะ

สนุกมากเลย...เล่าบรรยากาศในรถได้น่ารักมาก คนลาวอัธยาศัยดีจริงๆ นะ ^ ^ ชอบตรงที่ตรงไปตรงมาดีด้วยค่ะ อิอิ ปวดก็คือปวด..บอกกันตรงๆ อิอิ

พี่ตุ๋ย - กมลวัลย์

บรรยากาศแบบที่เล่าเพื่อให้เห็นภาพครับ บรรยากาศจริงโกลาหลมาก แต่ก็สนุกมากครับ

เป็นการเรียนรู้ที่เราได้เรียนรู้ผ่านการเที่ยว เป็นห้องเรียนห้องใหญ่

อยากให้ผู้อ่านได้ร่วมซึมซับบรรยากาศด้วยครับ..

ขอบคุณพี่ตุ๋ยมากครับ - - -มีความสุขมากๆครับกับทุกๆวัน :)

 

* มาร่วมรฤก ถึง วังเวียง ด้วยคนค่ะ

* ภาพพี่ดร. นั่งกินเฝอกับคุณเอก

ใครไม่ทราบ คิดว่าเป็นน้องสาว คุณเอก น่ะเนี่ย

* 5 5 ... มีความสุข นะคุณเอก

ม่วนซื่นครับ คุณปูpoo ..

ขอบใจที่มาร่วมรฤก นครหลวงเวียงจันทร์ จนถึง วังเวียง บรรยากาศที่เล่ามานั้น หวังเพียงให้หลายๆท่านได้ซึมซับความจริงจากการเดินทาง ที่เป็นการเรียนรู้

มีโอกาสมาร่วม ทริปกันครับ

มีความสุขมากๆครับ

* ผมต้องเป็นน้องชาย ดร.กะปุ๋ม หรือเปล่าครับ คุณปูดูผิดแล้ว ;P

 

วันนี้พี่จะไปเกาะเกร็ด ตามรอยน้องเอกไป

ไปวังเวียงด้วยครับ

จะได้ตามรอยเอกไปวังเวียงปลายเดือนนี้ เย้

ขอนแก่น เวียงจันทน์ วังเวียง หลวงพระบาง ไชยะบุรี หงสา

แต่ไปทำงานครับ รายการเขียดนอกกะลาปนคนค้นคน               ตะเวณหาปราชญ์ชาวบ้านลาว มาเป็นวิทยากร

 

พี่แก้วครับอุบล จ๋วงพานิช

วันนี้มีนัดที่ แถวๆลาดพร้าว จตุจักร แอบไปจิบกาแฟกับเพื่อนหลังจากบ่ายๆจะต้องบินไปที่นครศรีธรรมราชครับ เรียกว่าเช้านี้เอี้ยดเลยครับ...หากมีเวลาว่าจะไปเป็นไกด์ให้พี่แก้วครับ..

เที่ยวให้สนุกนะครับ...เก็บเกี่ยวความรู้เต็มที่

อาหารอร่อยๆที่เกาะเกร็ดอย่าให้พลาดนะครับผม :)

 

สวัสดีครับ อ้ายpaleeyon

ยินดีนักๆครับอ้ายครับ เก็บเรื่องราวมาฝากเพือนพี่ใน Gotoknow ด้วยนะครับ

ลาวที่ผมเคยไปก็ไม่กี่เมืองครับ..ประทับใจที่หลวงพระบาง และวังเวียง บรรยากาศคล้ายกัน

วังเวียงเป็นพื้นที่ธรรมชาติที่เข้าถึงได้ไม่ยากนัก ผมเองคิดว่าไม่นานผมต้องคืนกลับที่นี่อีกครั้ง

ผมประทับใจมากครับ

ทำงานให้มีความสุข และดูแลสุขภาพด้วยครับ

งานกับเที่ยวเรื่องเดียวกัน อ่านบันทึกแล้วก็เหมือนกับไปเองเลย เห็นภาพชัดเจน แอบอิจฉาบ่อย ๆ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง เลยได้แต่อ่านไม่ได้บันทึกเองซะที

ไงก็เที่ยวเผื่อกันอยู่แล้ว ใช่ปะ อิอิ

น้องต่ายครับ

ตอนนี้พี่อยู่ที่เมืองคอน...อากาศที่นี่เย็นสบายดี พรุ่งนี้ต้องเดินทางไปที่หาดใหญ่แล้ว

ไปหลากหลายที่ได้เรียนรู้แตกต่าง

ยังยืนยันว่า เรื่องงานเรื่องเที่ยวคือเรื่องเดียวกันครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท