ทีมงาน "โรงเรียนแห่งความสุข" และทีมวิทยากร ๓ ท่าน ออกเดินทางจากเชียงใหม่ตั้งแต่วันศุกร์ที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๓ เริ่มทำกระบวนการกับนักศึกษา ป.บัณฑิต ณ แม่สะเรียง วันเสาร์ที่ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๓ แล้วตีรถต่อมายังอำเภอเมือง แม่ฮ่องสอนในเป้าหมายต่อไป คือ นักศึกษา ป.บัณฑิต ศูนยแม่ฮ่องสอน จำนวน ๗๘ คน

สำหรับการพักคืนวันเสาร์ที่ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๓ นี้เป็นที่กล่าวขวัญกันอย่างมากสำหรับทุกคนที่ร่วมเดินทางมา เพราะที่พักค่อนข้างอัตคัดขัดสน เสมือน นอนกลางดินกินกลางทราย อิ อิ ไม่เหมือนโรงแรมหรูหราที่จะมีพื้นที่ใด ๆ พักผ่อนหรือทำงานได้มากนัก ซึ่งที่พักผมต้องน้อมรับความผิดพลาดแต่เพียงผู้เดียว เพราะได้ให้ลูกศิษย์ที่เป็นครูจองไว้ให้ แต่ดันไม่ได้มาดูสถานที่ก่อนว่า มันค่อนข้างลำบากเกินไป

ทำให้วิทยากรของเรา "เท้าหนาว" ไปตาม ๆ กัน

สอบถามคนแม่ฮ่องสอนก็พบว่า วันนี้เราเดินทางมาถึงคือวันที่หนาวที่สุดในรอบหลายเดือนของที่นี่ 555 หัวเราะให้กับชีวิต พร้อมกับหัวเราะเมื่อคิดถึงความลำบากของวิทยากรของเรา

ผมไม่ได้แกล้งนะครับ แต่ฟ้าดินเป็นใจเท่านั้นนะ ;)...

 

 

เล่าด้วยภาพ ไม่คิดถึงขั้นตอนของกระบวนการดีกว่า

 

 

ภาพที่ ๑ ... เส้นทางการเดินทางไปวิทยาลัยแม่ฮ่องสอน จุดนัดหมายระหว่างทีมงานกับนักศึกษา ป.บัณฑิต เห็นแต่ภูเขาเหล่าดอย หมอกหนาวจับใจเลยล่ะ

 

 

 

ภาพที่ ๒ ... คุณเอก หัวหน้าทีมวิทยากรลงไม้ลงมือทันที หลังจากเท้าหนาวมาก ;)

 

 

 

ภาพที่ ๓ ... นักศึกษาได้ลงมือวาดรูปที่ตนเองมีคิดว่า ตนเองมีความสุขเมื่อนึกภาพนั้น 

 

 

 

ภาพที่ ๔ ... หลังจากการใช้เวลาของนักศึกษาวาดรูปแล้ว วิทยากรแต่ละท่านไม่ยอมปล่อยให้เวลาพลาดไปแม้แต่วินาทีเดียว ดูท่าเองแล้วกันครับ แซว ๆ กันมา คือ คนโสดนอนหงาย คนไม่โสดนอนคว่ำ 555

 

 

 

ภาพที่ ๕ .... ตอนแรกก็นึกว่า แกะดำ แต่นักศึกษาเจ้าของงานนำเสนอว่า นี่คือ Bobby หมาแสนรักที่ได้เสียชีวิตไปแล้ว จะขำ เลยขำไม่ออกเลย ... คนเป็นครูต้องมีความเมตตาต่อทุกสรรพสิ่ง ;)

 

 

 

ภาพที่ ๖ ... ชอบคำเขียนของเขาครับ "โรงเรียนบนดอย เห็นแล้วรู้สึกมีความสุขแทนเด็ก-เด็กบนดอย อย่างน้อยเด็กบนดอยก็มีโรงเรียนให้เรียน สุข-สุข" ... นี่ไงครับ ครูดอย คือ ตัวแทนของคนที่ขาดโอกาสในสังคมไทยกลุ่มหนึ่ง และยังเป็นกลุ่มคนที่กำลังดูแลประเทศนี้เหมือนคนกลุ่มอื่น แค่เขาขาดโอกาสเท่านั้น

 

 

 

ภาพที่ ๗ ... วาดภาพกันเสร็จ ทีมงานก็นำไปแปะโชว์ไว้ด้านนอกของห้องกระบวนการ ภาพแต่ละภาพมีคุณค่าของแต่ละคน เขาไม่สนใจกันครับว่า วาดสวยหรือไม่สวย แต่วาดมาใจก็น่าจะเพียงพอแล้ว

 

 

 

ภาพที่ ๘ ... วิทยากรขอให้นักศึกษาเขียน "ความคาดหวัง" ที่ได้จะได้รับในการเข้าอบรมในครั้งนี้แล้วนำไปติดไว้บนกระดาษชาร์ทหลังห้อง

 

 

 

ภาพที่ ๙ ... หัวใจหลายสี หัวใจหลายดวง หัวใจหลายความคาดหวัง เพราะคนมีความหวัง คือ คนที่ยังไม่ตาย ;)

 

 

 

ภาพที่ ๑๐ ... ความคาดหวังที่จะได้ "ความรู้สึกของความเป็นครูที่เข้าใจเด็กมากขึ้น" ;)

 

 

 

ภาพที่ ๑๑ ... ความคาดหวังอยากได้ "ความสุข" ;)

 

 

 

ภาพที่ ๑๒ ... ดังนั้นเมื่อพักทานอาหารว่าง คุณแผ่นดินจึงบรรจงบันทึกภาพหัวใจทุกดวงเอาไว้ในกล้องของเขา กดชัตเตอร์ไป ก็คิดไป

 

 

 

ภาพที่ ๑๓ ... ถึงเวลาของคุณแผ่นดิน ต้องลงมือปฏิบัติการแล้ว โดยมีหัวหน้าทีมอย่างคุณเอก เก็บภาพเบื้องหลังทุกช็อต ถึงแม้คุณแผ่นดินจะขวยเขินบ้าง ก็ไม่ได้ทำให้งานเสียไป เพราะชักชิน 555

 

 

 

ภาพที่ ๑๔ ... คุณแผ่นดิน บอกว่า "ทุกที่มันมีเรื่องเล่า"

 

 

 

ภาพที่ ๑๕ ... คนที่ตั้งใจจริงเท่านั้นจึงจะสมควรได้เป็น "ครู" แม้แต่นักศึกษาท่านหนึ่งที่เหลือดวงตาเพียงข้างเดียว เขาก็ยังอยากเป็น "ครู" (นักศึกษาชายนั่งพิงผนังด้านขวาสุดของภาพนี้)

 

 

 

ภาพที่ ๑๖ ... นักศึกษากำลังจดคำบรรยายจากวิทยากร ผมอยากคุณมองเห็นความตั้งใจของเขาที่บางทีผมว่า หัวใจเขาใหญ่กว่าพวกเราคนเมือง ๆ เสียอีก

 

 

 

ภาพที่ ๑๗ ... มันเป็นความตั้งใจที่ไม่ได้บังคับมานั่งฟัง เหมือนการอบรมทั่ว ๆ ไปที่เอาเก้าอี้มาวาง ให้วิทยากรนั่งหน้าชั้นแล้วก็พูด พูด พูด แล้วนักศึกษาก็จด จด จด บางทีหาได้ไปใช้ต่อในชีวิตจริงไม่

 

 

 

ภาพที่ ๑๘ ... วิทยากรแจกกระดาษใช้แล้ว ๑ หน้าให้ นักศึกษาแต่งแต้มสีสันจดคำบรรยายได้อย่างเต็มที่ เรียกว่า ความสุขก็เริ่มต้นจากสิ่งเล็ก ๆ เหล่านี้แหละ

 

 

 

ภาพที่ ๑๙ ... "ครูโก๊ะ" ครูชนเผ่า ครูบนดอยสูงที่ได้เข้ามาศึกษาในหลักสูตรนี้ ได้เล่าประสบการณ์ชีวิตวัยเด็กให้พวกเราได้ฟัง จำได้แม่นยำว่า ตอนเด็ก ๆ ครูโก๊ะไม่มีเงินกินข้าว ครูโก๊ะจะหนีหลังโรงเรียนเพื่อเข้าไปกินน้ำในห้องน้ำแทนข้าว ครูโก๊ะจึงมีความฝันว่า จะเป็นครูสักวัน และจะไม่ให้เด็ก ๆ เป็นเหมือนกับตัวเองในสมัยก่อน ... ผมนับถือหัวใจแกมาก ;)

 

 

 

ภาพที่ ๒๐ ... คุณเอกได้ขอให้นักศึกษานั่งสมาธิ แต่นักศึกษาคนนี้เป็นคนแรกที่คุณเอกบอกว่า ไม่เคยเห็นมาก่อน คือ นั่งกอดอกสมาธิ เพื่อนผมบอกว่า เด็กคนนี้มันต้องมีอะไรดี 555

 

 

 

ภาพที่ ๒๑ ... ถึงเวลาที่คุณครูพิศมัยออกมาโชว์แล้วครับ

 

 

 

 

ภาพที่ ๒๒ ... คุณครูพิศมัยเรื่องเล่าของคนที่กว่าจะเป็นครูมาให้เด็ก ๆ ได้ฟังกัน ทุกคนฟังกันอย่างตั้งใจมาก คุณครูพิศมัยเล่าด้วยภาษาคำเมือง ทุกคนม่วนอกม่วนใจ ถ้าหากได้เห็นแววตาของนักศึกษาเหล่านี้ คุณจะรู้ได้ทันทีว่า แรงบันดาลใจมันได้เกิดขึ้นแล้ว

 

 

 

ภาพที่ ๒๓ ... คุณเอก หัวหน้าทีมวิทยากร เลิกเท้าหนาวมาทำหน้า "หล่อ" ทันทีครับ ... เห็นกล้องเป็นไม่ได้จริง ๆ ;)

 

 

 

ภาพที่ ๒๔ ... คุณแผ่นดินก็ใช่ย่อย กำลังอัพเดทภาพลงใน facebook อย่างขมักเขม้น ;)

 

 

 

ภาพที่ ๒๕ ... ทีมงาน "โรงเรียนแห่งความสุข" ได้แก่ เลขาฯ, พี่พร และคุณครูพิศมัย ;)

 

 

 

ภาพที่ ๒๖ ... เมื่อจบการชมภาพยนตร์เรื่อง Coach Carter  วิทยากรได้ทำการสรุปเรื่องราว และปิดท้ายด้วยการเขียนหัวใจสุดท้ายว่า วันนี้ว่าที่คุณครูได้เรียนรู้อะไรไปบ้าง

 

 

 

ภาพที่ ๒๗ ... เขียนเสร็จก็นำไปติดไว้หลังห้องเช่นเคย บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขใจ ปริมาณแค่ไหนไม่ทราบ แต่ทุกคนจะรู้ตัวเองอยู่แล้วว่า มากน้อยเพียงใด ทีมงานได้ทำหน้าที่ของเราแล้ว ... สิ้นสุดกระบวนการเย็น ๆ พอดี ;)

 

 

 

ภาพที่ ๒๘ ... พาทีมงานและทีมวิทยากรทั้งหมดไปไหว้พระ ณ วัดพระธาตุดอยกองมู คุณแผ่นดิน นักสู้พันธุ์ข้าวเหนียว ผู้ชอบเปลือยความคิด ... ถูกผมบันทึกภาพด้วยความไม่ตั้งใจ แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ โอ้ หลายแช๊ะ 555

 

 

 

ภาพที่ ๒๙ ... มีใครงอนกันหรือเปล่าครับ อิ อิ

 

 

 

ภาพที่ ๓๐ ... ปิดท้ายด้วยภาพโปสการ์ดจากถนนคนเดินยามค่ำคืน ;)...

 

 

แม่ฮ่องสอน เมืองสามหมอก ที่ผ่านโค้งเป็นพัน ๆ โค้งกว่าจะมาถึง เป็นดินแดนที่ใครหลาย ๆ คนอยากมาถึงแล้วเป็นผู้พิชิต แต่คนที่นี่ยังขาดโอกาสอีกเยอะครับ

 

ขอบคุณ ทีมวิทยากรที่ได้นำโอกาสมามอบให้เขาเหล่านี้

ขอบคุณ ทีมงาน "โรงเรียนแห่งความสุข" ทุกท่านที่อึดกับการทำงานครั้งนี้

 

"โรงเรียนแห่งความสุข" ยังมีที่ "เชียงใหม่" อีก ๑ โครงการสำหรับรุ่นนี้

 

โปรดติดตามชมในบันทึกต่อไปครับ ;)

 

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)

 

 

 

.............................................................................................................

 

บันทึกที่เกี่ยวข้องกัน ...

 

บันทึก โดย คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร แห่งมหาวิทยาลัยมหิดล

• เวทีเรียนรู้ "โรงเรียนแห่งความสุข" : กระบวนการเรียนรู้ที่ทรงพลัง 

 

บันทึก โดย คุณ แผ่นดิน แห่งมหาวิทยาลัยมหาสารคาม

• โรงเรียนแห่งความสุข : สวัสดีครับคุณครู (ครูพิสมัย เทวาพิทักษ์) 
• โรงเรียนแห่งความสุข : ว่าด้วยต้นไม้แห่งความคาดหวัง (เริ่มหยั่งรากลงในหัวใจ...) 
• โรงเรียนแห่งความสุข : ว่าด้วยการทบทวน "ความสุขและความทรงจำ" ที่เป็นปัจจุบันของคนเรา

 

บันทึก โดย ผมเอง

• แนวทางการพัฒนาโรงเรียนแห่งความสุข ( ๑ ) : จุดเริ่มต้นของความคิด 
• แนวทางการพัฒนาโรงเรียนแห่งความสุข ( ๒ ) : ส่งความสุขข้ามดอย (ป.บัณฑิต ๕๒ ศูนย์แม่สะเรียง)
• แนวทางการพัฒนาโรงเรียนแห่งความสุข ( ๓ ) : ความสุขของครูดอย (ป.บัณฑิต ๕๒ ศูนย์แม่ฮ่องสอน) 
• แนวทางการพัฒนาโรงเรียนแห่งความสุข ( ๔ ) : รากเหง้าของความสุข (ป.บัณฑิต ๕๒ ศูนย์เชียงใหม่)