"หัวใจนำพา ศรัทธานำทาง" มาที่ ๑๘๖๔ โค้งวนรอบแม่ฮ่องสอนนั้น เป็นความสุขและความทรงจำร่วมกันระหว่างพวกเราทีมงาน "โรงเรียนแห่งความสุข" และทีมวิทยากรทุกท่านที่เราได้เชื้อเชิญมา อยู่ต่างกันต่างที่ ได้โอกาสมา "ร่วมทุกข์ร่วมสุข" กัน ในเส้นทางเดียวกัน
ถึงแม้เวลาที่เราอยู่ร่วมกันนั้นจะไม่นานนัก แต่ความผูกพันกันอันกลมเกลียวกันอย่างแน่นแฟ้น เหมือนรู้จักกันมานานหลายปี เสียงหัวเราะดังตลอดเส้นทางทุกคดโค้งอันยาวไกล
เราเริ่มเดินทางตั้งแต่วันศุกร์ที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๓ และกลับวันจันทร์ที่ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๓ รวม ๓ คืน ๔ วัน
โครงการ "แนวทางการพัฒนาโรงเรียนแห่งความสุข" เลือกใช้เส้นทาง หมายเลข ๑๐๘ จากเมืองเชียงใหม่ - หางดง - สันป่าตอง - ดอยหล่อ - จอมทอง - ฮอด - แม่สะเรียง - แม่ลาน้อย - ขุนยวม - เมืองแม่ฮ่องสอน (๓๔๙ กิโลเมตร)
แล้วไปต่อเส้นทาง หมายเลข ๑๐๙๕ จากเมืองแม่ฮ่องสอน - ปางมะผ้า - ปาย - แม่แตง - แม่ริม - เมืองเชียงใหม่ (๒๔๕ กิโลเมตร)
นับโค้งได้ถึง ๑๘๖๔ โค้ง รวมระยะทาง ๓๔๙ + ๒๔๕ = ๕๙๔ กิโลเมตร
อ้างอิงจาก http://www.moohin.com/034
... วิทยากรหลักเดินทางมาถึง ...
วิทยากรหลัก คือ คุณเอก ได้เดินทางมาล่วงหน้า ๑ วัน คือ วันพฤหัสบดีที่ ๒๓ ธันวาคม ๒๕๕๔ โดยพักรอวิทยากรอีกท่าน คือ คุณแผ่นดิน ที่กำลังขับรถมาเองจาก กทม. (กลางทุ่งมหาสารคาม) โดยเลือกที่พักเป็น "บ้านอ้ายหล้า"
... คุณเอกให้ผมบันทึกภาพเป็นที่ระลึกไว้ เพราะคิดว่า ตัวเองยังหน้าตาดีอยู่ ;)...
... เริ่มต้นเดินทางยามค่ำ ๆ ...
การเดินทางเริ่มขึ้นจริง ๆ โดยรถตู้เช่าเหมาคัน ในวันศุกร์ที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๓ เย็นแบบมาก ๆ (เรียกว่า ค่ำ ๆ ก็ได้) ซึ่งทีมงานเราตัดสินใจรอคนขับรถผู้รู้ใจที่กำลังเดินทางมาจากแม่สาย เชียงรายในอีกทริปหนึ่ง
วิทยากรคงไม่เคยพบเจอความ "เนิบช้า" และ "เหยิ่ม" ของทีมเราขนาดนี้ อาจจะมีบ่นบ้างประปราย แต่นั่นเราไม่สนใจ เพราะการทรมานนั้นเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น อิ อิ
คุณแผ่นดินนำรถมาจอดฝากไว้ในมหาวิทยาลัย โดยผมทำป้ายแจ้ง รปภ. ไว้ให้ และให้ไปนอนรอกันในห้องสมุดมหาวิทยาลัย
เราออกเดินทางกันจริง ๆ ประมาณ ๓ ทุ่ม โดยมีเป้าหมายแรก คือ อำเภอแม่สะเรียง โดยใช้เส้นทางสายใต้ หมายเลข ๑๐๘
เพียงแค่เดินทางจากเมืองเชียงใหม่ มาถึง อำเภอหางดง เราก็แวะทันที เพราะหิวกันทั้งคันรถ
... แวะร้าน "ข้าวต้มหัวปลา สี่พระยา" ดูสภาพของวิทยากรแล้วกันครับ อิ อิ ...
... "โรงเรียนแห่งความสุข" ณ แม่สะเรียง ...
เราเดินทางถึงอำเภอแม่สะเรียง ประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ พักที่ RiverHouse Resort ที่พักประจำของมหาวิทยาลัย พรุ่งนี้จะเริ่มต้นทำกระบวนการนักศึกษา ป.บัณฑิต แม่สะเรียง
... ยามเช้านี้ คุณเอกกำลังปรึกษากับคุณแผ่นดินว่า กระบวนการวันนี้เราจะทำกันอย่างไรดีบ้าง โดยคาบและกัดขนมปังปิ้งแล้วคิดอยู่นาน ;)...
การอบรมผ่านไปด้วยดี ... อ้างตามบันทึก แนวทางการพัฒนาโรงเรียนแห่งความสุข ( ๒ ) : ส่งความสุขข้ามดอย (ป.บัณฑิต ๕๒ ศูนย์แม่สะเรียง)
เราต้องเดินทางไปจุดหมายต่อไป คือ อำเภอเมือง จังหวัดแม่ฮ่องสอน
ระหว่างทาง เราพักทานกาแฟสด บันทึกภาพ ณ จุดชมวิวอำเภอแม่ลาน้อย
... คุณแผ่นดิน เลือกเดินก้าวเท้าขวาก่อน เพราะหมาจะไม่กัด ;)...
... ยังไม่พอ คุณแผ่นดิน บอกว่า อีสานบ้านเฮา บ่มี "ดอกบัวตอง" ขอจักกะภาพเด้อ ;)...
เราเดินทางมาถึงอำเภอเมือง แม่ฮ่องสอน เวลาประมาณ ๒ ทุ่ม
... แวะทานข้าวกันที่ร้าน "ใบเฟิร์น" ร้านอาหารขึ้นชื่อของแม่ฮ่องสอน ...
... เออ คุณเอกเปลี่ยนไป๋ ที่ "ถนนคนเดินเมืองแม่ฮ๋องสอน" ;)... เอาหมวกตัวอะไรมาใส่ครับนั่น อิ อิ ...
คืนนี้แหละที่วิทยากรของเรา "เท้าหนาว" ทุกคน เพราะที่พักมีปัญหาเรื่อง "ความเก่า" และ "เก่าจริง ๆ" ;)
... "โรงเรียนแห่งความสุข" ณ เมืองแม่ฮ่องสอน ...
การอบรมผ่านไปเป็นด้วยดีอีกครั้ง อ้างตามบันทึก แนวทางการพัฒนาโรงเรียนแห่งความสุข ( ๓ ) : ความสุขของครูดอย (ป.บัณฑิต ๕๒ ศูนย์แม่ฮ่องสอน)
... อย่างน้อย วิทยากรก็มีความสุขจากการบันทึกภาพกระบวนการเรียนรู้ของเด็ก ๆ แม่ฮ่องสอน ...
ผมได้นำพาวิทยากรไปไหว้พระขอพร และชมพระอาทิตย์ตกดิน ณ วัดพระธาตุดอยกองมู อันมีชื่อเสียงของแม่ฮ่องสอน
... ชีวิตที่เนิบช้าจริง ๆ ...
... คุณเอก ขอให้ผมช่วยบันทึกภาพเขากับร้าน 1864 shop ร้านขายของที่ระลึกเล็ก ๆ น้อยที่น่ารักมากเอาไว้ ...
หลังจากนั้นเราลงมาทานข้าวและแวะถนนคนเดินคืนสุดท้ายก่อนเดินทางกลับ
ผมจำได้ว่า เราต่างคนต่างเดินหาของที่ตนเองชอบกัน และผมไปพบวิทยากรเอกและวิทยากรแผ่นดิน ดังภาพ
... น้าน ภาพนี้ต้องเซ็นเซอร์สำหรับเยาวชนไทยครับ ;)...
... วันสุดท้ายของการร่วมเส้นทาง ...
เรานัดกันเมื่อคืนว่า ตื่นไปทำบุญตักบาตร ณ กาดเช้าของแม่ฮ่องสอนกันดีกว่า นัดกันไว้ ๖ โมงเช้าแล้วกัน
... ผมตื่นมาคนแรก ผมจำได้ ไม่มีใครเชื่อกันสักคน คุณเอก คุณครูพิศมัย อ.อ้อย คุณแผ่นดิน กำลังนั่งรอคนขับรถที่หน้าฟร้อนท์ หมอกลง หนาวจัดมาก ...
ผมเดินตามคุณแผ่นดินไปเข้ากาดเช้า หลังจากตักบาตรครั้งแรกในรอบหลายปี
... คุณแผ่นดินเกิดอาการลงแดงข้าวเหนียว จึงไปยืนเกาะหน้าร้านข้าวเหนียวหมูทอด ;)...
... ภาพนี้ไม่ต้องพิสูจน์ว่า คุณแผ่นดินเป็น "นักสู้พันธุ์ข้าวเหนียว" อย่างแท้จริง หากไม่ได้ซัดข้าวเหนียวยามเช้า แฮงจะตก ;)...
... ส่วนคุณครูพิศมัย จ่ายตลาดสมกับเป็นแม่บ้านตัวจริง ซื้อฝากครอบครัว ;)...
หลังจากนั้นเราก็กลับทานข้าวเช้าและเก็บของออกจากโรงแรมสุดหรูของแม่ฮ่องสอนที่คุณเอกดีใจจนน้ำตาไหลพราก คือ โรงแรม Tara Imperial Mae Hong Son หลังจากถูกกลั่นแกล้งให้ "เท้าหนาว" ไป ๑ คืน อิ อิ
ผมตัดสินใจอยากกลับไปเยี่ยมบ้านโบราณ ร.๕ หลังจากไม่ได้มาเยี่ยมเลยเป็นเวลา ๓ ปี และอยากให้วิทยากรได้มีโอกาสเห็นด้วย เพื่อจะได้ช่วยกันอนุรักษ์เอาไว้
... อ.อ้อย กับ คุณครูพิศมัย แอบเป็นนางแบบ กะว่า สวยในมุมมืดของบ้านโบราณ หน้าตาโบราณกันยังไม่พอ ต้องถ่ายในบ้านโบราณด้วย อิ อิ ...
... คุณเอกก็นั่งหามุมถ่ายรูปต่อหน้าคันฉ่องโบราณ คิดถึงเรื่อง "ทวิภพ" หรือเปล่าเนี่ย (ผมคิดว่า แม่มณีเป็นคนที่ผมหยิก ๆ อ่ะครับ ;)...
เราเดินทางไปซื้อน้ำเสาวรสบ้านครูอุไร และเริ่มออกเดินทางผ่านตำบลปางหมู แวะซื้อสารพัดถั่วที่ชาวบ้านเขาปลูกเอาไว้ข้างทาง
... คุณครูพิศมัย บอกว่า หมดหน้าที่วิทยากรแล้ว ตอนนี้ขอทำหน้าที่แม่บ้านขาช็อป (แหลกมาก ๆ) ;)...
เราเดินทางต่อสาย ๆ ความคดโค้งของเส้นทาง หมายเลข ๑๐๙๕ เริ่มออกฤทธิ์
เราแวะที่จุดชมวิวอำเภอปางมะผ้า ก่อนลงไปอำเภอปาย
... คุณแผ่นดินไม่แน่ใจว่า จะเข้าห้องน้ำชาย หรือ หญิง ดี เพราะกำลังมึน ๆ 555 ...
... ส่วนคุณครูพิศมัย หมดสภาพ เมารถอยู่คนเดียวในรอบนี้ อิ อิ ทั้งดมยา ทั้งทานน้ำเปล่า แต่ยังยิ้มได้ เมื่อกล้องมา ...
... คุณเอก กับ อ.วลัยพร แกล้งปลอมตัวเป็นคนชนเผ่า เอาซะเหมือน 555 ...
... คุณครูพิศมัยหมดสภาพจริง ๆ นั่งพักรอคนอื่น ๆ ส่วนคุณเอก ยืนเป็นนายแบบอยู่ ตาจ้องไปที่สตรอเบอรี่ยักษ์ ;)...
... คุณแผ่นดิน เดินบันทึกภาพอยู่ข้างหน้า ผมแอบเดินตามมาบันทึกภาพคุณแผ่นดินข้างหลัง อิ อิ เสร็จเรา ...
เราลงมาถึงอำเภอปาย ทานข้าวเหนียวลาบเมือง ๆ หน่อย ทานเสร็จแวะบ้านคุณเอกกันหน่อย
... ภาพนี้มีคนใน FB ชื่นชอบกันมาก ผมตั้งชื่อว่า "ลูกชายของแม่" ภาพให้ความรู้สึกอย่างนั้นครับ ;)...
เราแวะ "สะพายประวัติศาสตร์ท่าปาย" กันสักแป๊บหนึ่ง
... คุณแผ่นดินขอเทียบรัศมีหุ่นบุรุษไปรษณีย์ อาชีพนี้เหมาะครับ อิ อิ ...
ผมแวะไปเข้าห้องน้ำด้านล่าง แงะหน้ามา พบเพื่อน ๆ และวิทยากรยืนอยู่บนร้านกาแฟ
... มีการดวลกล้องกันระหว่างผมกับคุณแผ่นดิน อิ อิ ...
การเดินทางใกล้ถึงที่หมาย เราแวะพัก "โอเคมาร์ท" เป็นที่สุดท้ายก่อนถึงเชียงใหม่
อันเป็นที่พักครึ่งทางของ ปาย - เชียงใหม่
... ใช้เลขาฯ โครงการเป็นนางแบบจำเป็น เหมือนชี้ผู้ต้องหา ;)...
เมื่อผมเขียนบันทึกมาถึงจุดนี้ ผมยังคิดข้อสรุปของบันทึกยังไม่ได้
ผมรู้อย่างเดียวว่า มนุษย์เราไม่ได้ต้องการอะไรมากไปว่าคำว่า "ความสุข" เลย
ความสุขที่เราได้มีเพื่อนและกัลยาณมิตรดี ๆ สักคนในโลก
ความสุขที่เรามีโอกาสทำความดีร่วมกัน
ความสุขที่เราเป็นผู้ให้ ผู้ให้แรงบันดาลใจกับเด็ก ๆ ที่ยังขาดโอกาสจากดงดอย
คุณคิดว่ายังไงบ้าง ... เล่าให้ผมฟังบ้างสิ
ผมขอกลับไปคิดต่อที่บ้าน ...
แล้วผมจะกลับมาสรุปบันทึกนี้อีกครั้งหนึ่ง
บุญรักษา ทุกท่าน ;)...
.............................................................................................................
บันทึกที่เกี่ยวข้องกัน ...
บันทึก โดย คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร แห่งมหาวิทยาลัยมหิดล
บันทึก โดย คุณ แผ่นดิน แห่งมหาวิทยาลัยมหาสารคาม
บันทึก โดย ผมเอง
สุขกายสุขใจ ในโรงเรียนแห่งความสุขค่ะ..:>
สรุปว่า..."ความสุขอยู่ที่นี่" นี่เอง ช่างภาพอารมณ์ดีกับนายแบบสุดเท่และอาหารการกิน อิอิ
ขอบคุณค่ะ
เป็นบันทึกที่มีภาพวิทยากรทุกมุม (ยกเว้นเข้าห้องน้ำ) ...ไม่รู้จะเขินยังไงเเล้วนะครับ ต้องขอบคุณทีมงาน มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ที่เอาใจใส่ ดูเเล เอ็นดูกระผมตลอดทุกเส้นทาง
เดือนเมษายนนี้ ผมจะไปรบกวนใหม่นะครับ สำหรับเวที "โรงเรียนแห่งความสุข ๔ " นะครับ
ขอบพระคุณครับ
จตุพร
เบื้องหลังการถ่ายทำ ดูดี
เหมือนสารคดี ตามถ่ายทำ 2 หนุ่ม 2 มุม
บ้านโบราณจริงๆ ชอบค่ะ
พี่ว่าความสุขของ อ.เสือ
คือการได้แพร่ภาพเพื่อนๆ..(ในช็อตเด็ดๆ.)
โดยมีตัวเองอยู่ข้างหลังภาพ......ทุ๊กที
น้องเอก ! เมื่อไรจะแก้เผ็ด อ. เสือ มาให้พี่ๆชมบ้างล่ะ
จะมีอัลบั้มรวมภาพ อ.เสือ ทุกมุมเร็วๆนี้ครับ :)
ขอบคุณครับ พี่พยาบาล สีตะวัน ;)...
ความสุขอยู่ที่ใจของเราเองนะครับ ท่าน ศน.ลำดวน ;)...
ขอบคุณครับ ;)...
ขอบคุณครับ พี่ หนูรี ;)...
อารายกาน คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ;)...
มุมข้างหลังก็พอนะครับ อิ อิ
ยกให้วิทยากรเป็นพระเอก-นางเอกกันครับ พี่ แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช ;)...
ขอบคุณครับ :)...
ถูกต้องทันใดครับ พี่ ครู ป.1 ;)...
การอยู่เบื้องหลังของคนเก่ง ๆ มันเป็นความภาคภูมิใจเชียวแหละ
แต่อย่าแก้เผ็ดเลยนะครับ กำลังอร่อยเลย
ขอบคุณครับ ;)...
ชื่นชมบันทึกของอ.วัตทุกบันทึก ฝากความระลึกถึงคุณเอก อ.แผ่นดิน และทีมงานม.ราชภัฏทุกท่าน เห็นผลงานการถ่ายภาพของอาจารย์แล้วทึ่งจริงๆ ภาพออกมาดูดีมากไฝ ฝ้า รอยตีนกา มองไม่เห็นเลย กล้องดีคนถ่ายเก่งยกนิ้วโป้งให้เลย พึ่งรู้ว่าการถ่ายภาพมุมมืดที่บ้านโบราณปิดบังอะไรได้ตั้งหลายอย่าง เอ...จำได้ว่าถ่ายรูปกับมือกล้องตรงบันไดไม่ทราบว่ายังอยู่หรือเปล่า วันหลังจะตามทวงเน้อ
พี่ พิศมัย เทวาพิทักษ์ ต้องชื่นชอบการถ่ายภาพในมุมมืดเป็นพิเศษอย่างแน่นอนครับ อิ อิ
ลบริ้วรอยได้เป็นอย่างดีโดยไม่ต้องตกแต่งภาพแต่อย่างใด
ผมเตรียม DVD รวมภาพไว้ให้แล้วครับ พี่ พิศมัย เทวาพิทักษ์ เข้ามาในเมืองเมื่อไหร่มารับได้เลยครับ
แล้วพบกันปลาย ๆ เมษาฯ "โรงเรียนแห่งความสุข รอบ ๒ ครั้งที่ ๔" นะครับพี่ ;)
ขอบคุณครับ :)...
คำใดจะเอ่ยได้ดั่งใจ...
พรุ่งนี้เตรียมยกเก้าอี้ให้งาม ๆ นะครับ คุณ แผ่นดิน ;)...
มาดูอีกครั้ง เสริมพลังแห่งความสุข เพื่อลั่นระฆังบันทึกต่อยอด...
ด้วยความยินดียิ่งครับ คุณ แผ่นดิน ;)...
ความสุขที่เราได้มีเพื่อนและกัลยาณมิตรดี ๆ สักคนในโลก
ความสุขที่เรามีโอกาสทำความดีร่วมกัน
ความสุขที่เราเป็นผู้ให้ ผู้ให้แรงบันดาลใจกับเด็ก ๆ ที่ยังขาดโอกาสจากดงดอย
........
ความสุขที่เรามีโอกาส ต่อยอด...
สืบทอดความสุขเล็กๆให้เด็กๆต่อไป
มาเติมพลังแห่งความสุขค่ะ :)
ขอบคุณอย่าง...มากมายเลยนะคะครู
ที่เก็บร่องรอยแห่งความสุข
ฝากฝังไว้... ตลอดรายทาง
อิ่มสุขจัง (แต่หิวข้าวจริงอิอิ)
ลืมแนบไฟล์...
"ความสุขเล็กๆ"
จากเด็กหน้าดอย อึ้ย เขาพนมรุ้งค่ะ :))
ยินดีและขอบคุณมากครับ คุณ Tawandin ;)...