หนาวจัง ขอกอดหน่อยจิ่ (^______^)
บทเรียนชีวิตจากกัลยาณมิตร
ความงอกงามทางปัญญาที่ได้จากกัลยาณมิตรผู้ร่วมงาน ทำให้เราได้เรียนรู้ตัวเองระหว่างการทำงาน และหวังว่าจะสามารถพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นต่อไป
นับเป็นความโชคดีอย่างหนึ่งในชีวิต ที่มักได้พบพานเพื่อนร่วมงานซึ่งสามารถเป็นกัลยาณมิตรให้แก่กันได้..
ช่วงวันหยุดปีใหม่ที่ผ่านมา ใบไม้ย้อนแสงได้พูดคุยกับคนทำปกหนังสือเล่มหนึ่ง แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันเพื่อหารูปแบบที่เหมาะสมสำหรับปกหนังสือที่เราทำงานด้วยกัน โดยสื่อสารถึงกันผ่านทางอีเมล์
และเมื่อได้อ่านอีเมล์ที่เขาเขียนเปรียบเทียบงานศิลปะกับชีวิตแล้ว รู้สึกได้เลยว่า ในหนทางแห่งการค้นหาเส้นสายทางศิลปะที่เหมาะกับหนังสือ ก็อาจไม่ต่างกันเลยกับเส้นทางการค้นหาของชีวิต ลองอ่านที่เขาเขียนดูนะคะ
“ศิลปะก็เหมือนชีวิตอย่างนี้เอง
เราใช้สัมผัสทั้งหกตามที่เรามีอยู่ชั่วขณะเวลา... เราก็รู้สึก จากนั้นก็เลือกดึงเข้า (ถ้าเลือกได้) หรือเราก็ผลักออกไป ไม่เลือกมัน (ถ้าทำได้)
ที่ยากแต่สนุกคือ ความเข้าใจแบบรู้แจ้งแทงตลอด ว่าทำไมเลือก ทำไมไม่เลือก และเหตุแห่งความชอบ ไม่ชอบ
มันอาจจะเหนื่อยแต่ถ้าใจสงบ สบายๆ ไปเรื่อยๆ
ไม่วอกแวก ไม่ฟุ้งซ่าน วางจากความเชื่อ ความยึดมั่นชั่วขณะ
แล้วพิจารณาตามความเป็นจริง
แก้ ปรับ เปลี่ยน สร้างเหตุปัจจัย องค์ประกอบศิลปะ เคมี หรือชีวิตต่างๆ ไปเรื่อยๆ (ถ้าอยู่ในวิสัยทำได้)
มันก็คงเป็นวิปัสสนาแบบสายปฏิบัติของปุถุชนได้เหมือนกัน
ใครจะรู้ เส้นพู่กันที่ลากได้สมบูรณ์แบบที่สุด อาจจะมีเพียงแค่สองเส้นที่ลากตอนเด็กๆ กับเส้นสุดท้ายที่ลากตอนก่อนตายก็ได้
อยากรู้จัง เส้นสองเส้นนั้นมีอะไรที่ต่างกัน...
ระหว่างรอเส้นแบบนั้น...
ผู้ออกแบบทั้งหลายเช่นข้าพเจ้า พึงสังวรในการใช้วิถีแห่งศิลปะ
เพื่อพิจารณาในธรรมอย่างละเอียดแยบคาย (ธรรมวิจยะ และ โยนิโสมนสิการ)
เพื่อให้ทราบประจักษ์แก่ตัวเองว่า อะไร ทำไมถึงชอบหรือไม่ชอบ อะไรถูกต้องหรือผิด (ตามหลักกาลามสูตร)
ทั้งหมดนี้ ก็เพื่อจะได้ทางสายกลางของปกหนังสือสักเล่ม เท่านั้นแล...”
และในขณะที่ใบไม้ย้อนแสงสู้รบปรบมือกับตัวเองเพื่อเขียนบทความให้หนังสืออีกเล่มหนึ่ง แต่ล่วงเลยเวลาส่งงานมาระยะหนึ่งแล้ว ก็ยังเขียนไม่เสร็จ สภาพจิตใจก็นิ่งบ้าง ไม่นิ่งบ้างไปตามประสา รุ่นพี่นักเขียนที่เขียนหนังสือเล่มนั้นด้วยกัน ก็ส่งอีเมล์มาให้กำลังใจ และให้พิจารณาดูจิตของตัวเอง เรียกว่าส่งธรรมะมาให้สติอย่างทันท่วงทีเลย
"เคยฝึกดูจิตบ้างไหม
ลองกลับมาดูที่จิตตัวเองอย่างตรงไปตรงมา ไม่กลบความรู้สึกที่แท้จริง เราจะเห็นจิตชัดเหมือนส่องกระจกดูใบหน้าตนเอง
ว่า แท้จริง จิตที่เข้ามาอาศัยในกายเรามีมากมายมหาศาล
ในขณะที่เราลนลาน อาจจะมีจิตที่กังวล เกร็ง ว่างานจะไม่ดี หรือกังวลว่าจะถูกวิพากษ์วิจารณ์
พอถูกชมก็ฟู ตั้งใจทำงานจนไม่เผื่อว่ามีงานเยอะ ต้องแบ่งปันเวลาให้งานอื่นๆ ด้วย หรือ เป็นตัวตนอันหนึ่ง ที่อิสระจนเคย พอถูกตามงานเลยทำอะไรไม่ถูก
ก็ลองตรวจสอบจิตตัวเองดูละกัน..
พอเจอมันจริงๆ ก็ไม่ต้องตกใจ เพราะมันเป็นเพียงสภาวะหนึ่ง
มันเป็นเพียงการทำงานของจิตที่ยังไม่เป็นหนึ่ง เวลาเจออะไรที่จิตถูกใจ หรือไม่ถูกใจ มันก็จะกระโดดไปเกาะทันทีโดยลืมหน้าที่ที่ต้องทำให้เสร็จในตอนนั้นไป"
ความงอกงามทางปัญญาที่ได้จากกัลยาณมิตรผู้ร่วมงาน ทำให้เราได้เรียนรู้ตัวเองระหว่างการทำงาน และหวังว่าจะสามารถพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นต่อไป
ขอบคุณเหล่ากัลยาณมิตรทุกท่านที่ให้แสงสว่างทางปัญญาผ่านการงานที่หลากหลาย แม้ว่าในที่นี้จะกล่าวถึงเพียงกัลยาณมิตรในสายงานหนังสือเท่านั้น
ขอคารวะกัลยาณมิตรทุกท่านด้วยหัวใจค่ะ ..^__^..
หมายเลขบันทึก: 234375เขียนเมื่อ 9 มกราคม 2009 20:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:08 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (386)
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้.....
- เพิ่งเสร็จธุระเข้าบ้านมาค่ะ
- เห็นบันทึกนี้เลยรีบเข้ามาก่อนแต่บอกตรงๆ ค่ะว่ายังไม่ได้อ่าน อิอิ ขอแปะไว้ก่อนนะคะ
- รู้สึกปวดหมองมาก..ฮา
- ต้องรีบนอนค่ะ เพราะพรุ่งนี้ต้องขับรถเดินทางอีกแล้ว
- เสร็จธุระกลับมาพรุ่งนี้จะมาอ่านโดยละเอียดค่ะ
- รักษาสุขภาพกายใจนะคะ
- คิดถึงพี่ใบไม้เสมอค่ะ
- ไปนอนค่ะ....ไม่ไหวแย้วววววววว
โถ..น้องครูมิม เหนื่อยและง่วงแทบแย่ยังอุตส่าห์มาเยี่ยมพี่ใบไม้
ไปพักผ่อนเถิดค่ะ สะดวกมาเยี่ยมเยียนเมื่อไรก็มา ไม่ว่างมาก็ไม่ว่ากัน
เพียงส่งใจถึงกันก็พอแล้วค่ะ ..^__^..
แวะเวียนมาทักทาย และให้กำลังใจครับ
ผมเองพักลังถ้ามีสติพอ ก็ชอบที่จะสังเกตจิตใจตัวเองเหมือนกัน
โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ใน gotoknow
เวลาที่มีคนตอบมา ใจเป็นอย่างไร
เวลาที่บล็อกนิ่ง ใจเป็นอย่างไร
เวลาที่กำลังคลิก เพื่อส่งบันทึกเข้าบล็อก ใจเป็นอย่างไร
ขอคารวะด้วยเช่นกัน
และหวังว่าจะได้เป็นกัลยาณมิตรกันนะครับ
ขอแวะมาเป็นกัลยาณมิตรด้วยใจอีกคนนะคะ
สติเป็นที่ตั้งปัญญาเกิดนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้...
กลับมาแล้วค่ะ วันนี้มาอ่านโดยละเอียดแล้วค่ะ มิมไม่ค่อยได้ดูจิตของตัวเองเลย บางทีฟุ้งซ่าน บางทีสับสน บางทีก็นิ่ง บ้างทีก็ร้อนลน ทีหลังต้องหัดมองจิตของตัวเองดูบ้างแล้ว แต่ก็ทำได้ยากนะคะ ยังไม่แน่ใจตัวเองเลยว่าจะสามารถทำได้แค่ไหน
ช่วงนี้มีหลายๆ อย่างให้ต้องทำ สับสนร้อนรนไปหมด ฮ่า...จะเริ่มแล้วละทีละน้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำเลยใช่ไหมค่ะ..
รอคอยหนังสือเล่มใหม่จากพี่ใบไม้อย่างใจจดใจจ่อคะ..และส่งกำลังใจให้พี่ใบไม้ทำงานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีค่ะ....
คิดถึงนะคะ...ดูและสุขภาพค่ะ
ยินดีต้อนรับ คุณณภัทร๙ ค่ะ
ตอนที่ใบไม้ย้อนแสงเข้ามาเขียนบันทึกที่ gotoknow ใหม่ ๆ ก็สังเกตอาการของจิตใจตัวเองเช่นเดียวกับคุณณภัทร๙ ค่ะ
ที่สำคัญคือได้พบกัลยาณมิตรหลายท่านที่ gotoknow แห่งนี้
คิดว่าเราน่าจะได้เป็นกัลยาณมิตรกันนะคะ..^__^..
ได้ไปอ่านบันทึกของคุณณภัทร๙ แล้วประทับใจค่ะ ต้องขอคารวะด้วยเช่นกันค่ะ
ยินดีต้อนรับค่ะ คุณ add
ใช่แล้วค่ะ "สติมา ปัญญาเกิด" ..^__^..
สวัสดีค่ะ น้องครูมิม
ดีใจที่เราได้มาแลกเปลี่ยนกันอีก
ช่วงก่อนหน้านี้ คุณแจ๋วมา แต่น้องครูมิมหายไป..
ช่วงนี้ น้องครูมิมมา คุณแจ๋วหายไป..
พวกเรายังเป็นนินจากันอยู่เลยเนอะ..อิ..อิ.. แว่บไป แว่บมา
พี่ใบไม้เองก็ไม่ได้ดูจิตตัวเองได้ตลอดเวลาค่ะ เท่าที่สังเกตดู มักจะเฝ้าดูจิตใจตัวเองยามที่มันไม่ปกติค่ะ เวลามีความสุขก็มักจะเผลอไผลลืมดูมันไป
ก็พยายามรู้จักตัวเองน่ะคะ ว่าเวลามีอะไรมากระทบแล้วเรารู้สึกอย่างไรบ้าง
หนังสือเล่มใหม่คาดว่าจะออกเดือนกุมภาพันธ์นะคะ แล้วจะส่งไปให้ตามสัญญาค่ะ
อ้อ..ปกซีดีเพลงก็เพิ่งทำเสร็จค่ะ แล้วจะส่งตามไปให้ก็แล้วกันนะคะ
คิดถึงเหมือนกันค่ะ..^__^..
สวัสดีครับ
ไม่ไ้ด้เจอนาน
หนังสือยังไม่เห็นสักเล่มเลย
ไม่ได้ๆ ต้องทวง อิๆ
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
เกือบพลาดบันทึกดี ๆ ของเพื่อนรักเสียแล้ว....
ป่วยด้วยหวัดลงคอไปเสีย 2-3 วันค่ะ ดีขึ้นแล้วจึงเข้ามาใน g2k ....
อ่านแล้วได้คิด คิดได้ ....และเห็นด้วยอย่างที่สุดกับ...
ความงอกงามทางปัญญาที่ได้จากกัลยาณมิตรผู้ร่วมงาน ทำให้เราได้เรียนรู้ตัวเองระหว่างการทำงาน และหวังว่าจะสามารถพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นต่อไป
ขอบคุณข้อคิดีด ๆ ค่ะ
มีความสุขกับการพัฒนาตัวเอง การทำงาน อย่างเบิกบานเสมอนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ธ.วัชชัย
เราไม่ได้เจอกันนานจริง ๆ ด้วย ดีใจที่ได้มาทักกันอีก..
วันนี้เพิ่งแวะเข้าธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ถิ่นเก่าของพวกเรา.. บรรยากาศต่างออกไปจากสมัยก่อน..
เมื่อวานซืนได้นัดพบน้อง ๆ วรรณศิลป์ด้วย คุยกันเมามันเลย แล้วอาจารย์ได้เจอใครบ้างไหมเนี่ย
ว่าแต่ใบไม้ไปติดหนี้ท่านอาจารย์ตั้งแต่เมื่อไรกันเหรอ ถึงได้มาทวงหนังสือน่ะ อิ..อิ..
ไม่กล้าส่งไปให้อ่านหรอก เกรงผู้มากความรู้อย่างอาจารย์อ่านแล้วจะเสียใจ แหะ ๆ :P
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก อีกหนึ่งกัลยาณมิตรของใบไม้
ช่วงนี้อากาศเย็นลงอีก ต้องระวังสุขภาพกันหน่อยนะคะ
ใบไม้เองก็ได้รับความคิดเห็นดี ๆ จากกัลยาณมิตรอย่างคุณคนไม่มีรากบ่อย ๆ แม้ว่าเราจะไม่ได้ทำงานด้วยกัน
แสนจะประทับใจในมิตรภาพของเรา ซาบซึ้งในน้ำใจไมตรีที่มีให้แก่กันเสมอ และกำลังใจที่ส่งให้กันอย่างไม่ขาดสาย
ที่สำคัญ คือ ข้อคิดดี ๆ ที่ได้แลกเปลี่ยนกันให้งอกงามทางปัญญา
ขอบคุณทุกสิ่งที่ทำให้เราได้มาเป็นกัลยาณมิตรให้กันและกัน ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ยอดกัลยาณมิตร
ความโชคดีของคนไม่มีรากอย่างหนึ่งที่หลาย ๆ คนมักจะอิจฉาคือ ทำไมมีเพื่อนดี ๆ และรักยัยคนนี้มากมาย...
ตัวเองก็รู้สึกว่า ... เราโชคดีจัง มักมีเพื่อนดี ๆ เข้าใจ และได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ให้เกิดความงอกงามทางปัญญาเสมอ....
เราเป็นคนมีบุญนะ....ต้องทำดี และ พยายามตอบแทนความโชคดี มีบุญนี้ให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก
เขียนไว้ในอนุทิน....เป็นตะกอน เป็นผลึกความคิด ที่เกิดขึ้น...
ลอกมาให้เพื่อนรักอ่านค่ะ
สิ่งที่รู้เหมือนไม่รู้อะไรเลย เพราะรู้แท้รู้เฉยไร้หมายมั่น
เหมือนน้ำใสในใบบัวไม่ติดกัน รู้จริงนั้นเหนือความรู้ดูเอาเอง
(^___^)
โอ..คุณคนไม่มีราก เพื่อนรัก
ขอบคุณมากค่ะที่นำกลอบแฝงปรัชญาในประ เด็น "ความรู้" มาฝาก..
พวกเราน่าจะต้องการความรู้แบบ "รู้จริง" นะคะ
แม้แต่โสกราติสยังกล่าวทำนองที่ว่า "ข้าพเจ้าค้นพบว่า ข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลย"
หรือจริง ๆ แล้ว เราก็ไม่รู้อะไรเลย แต่เราไม่รู้ตัวว่า เรา "ไม่รู้"
ฮ่า ๆ ใบไม้พาปวดหัวอีกแล้วหรือเปล่าเนี่ย..
สรุปว่า กลอนที่นำมาฝากถูกใจค่ะ ..^__^..
คุณใบไม้คะ
คิดถึงนะ....แต่รู้ว่าเพื่อนยุ่ง ๆ อยู่....^_^....
ใช่ค่ะ รู้จริง น่าจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
แต่เรามักจะหลงคิดว่าที่เรารู้น่ะ ... มันจริงแท้ แน่นอนแล้วน่ะสิคะ
ตอนนี้จะเปลี่ยนบ้านพักตากอากาศมาบ้านนี้นะคะ ชอบชื่อนี้ ส่วนบ้านพักของคนไม่มีรากก็ตามต้องการ คือ ที่ ต้นไม้ ใบหญ้า ดารดาษ ระบัดใบ ค่ะ
ลอกมาจากคุณกุหลาบเขียวค่ะ...น่ารักดี...^_^....
ขนมชิ้นหนึ่ง 5 บาท
จะไปตลาดเพื่อซื้อขนม
แต่ก็เปลี่ยนใจไปซื้อยาดม
กลัวจะเป็นลม เพราะ...คิดถึงเธอ....
คุณคนไม่มีรากคะ
นั่นสิเนอะ.. เรามักเผลอคิดว่าเรา "รู้" และเมื่อใดที่เราคิดว่าเรารู้ เราก็จะฟังน้อยลง เรียนรู้น้อยลง เพราะดันไปมั่นใจว่าตัวเองรู้น่ะสิ..
พยายามบอกตัวเองอยู่ค่ะว่า เรา "ไม่รู้" จะได้เปิดใจเรียนรู้มาก ๆ แต่ชอบเผลอมั่นใจว่าตัวเอง "รู้" เรื่อยเลย แหะ ๆ :P
แหม..เราพร้อมใจกันย้ายบ้านพักตากอากาศเลยนะคะ..เปลี่ยนบรรยากาศรับลมหนาวกันเสียหน่อย..
ใบไม้คิดว่าตัวเองยุ่งน้อยลงนะคะ แต่ช่วงนี้มิตรรักแฟนเพลง ผู้คนรอบกาย มีปัญหาคาใจกันหลายคน ทั้งปัญหาหัวใจ ปัญหาเศรษฐกิจ ปัญหาการเมืองในที่ทำงาน ก็เลยให้เวลาเปิดหูและเปิดใจฟังเพื่อน ๆ เท่าที่จะทำได้น่ะคะ แล้วก็พยายามเคลียร์งานในมือให้เสร็จ.. หนังสือที่อยากอ่านก็มีหลายเล่มเรียงคิวรออยู่ ก็อ่านไปเรื่อย ๆ ค่ะ
รู้สึกว่า แต่ละวันเวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน..
คิดถึงเหมือนกันค่ะ แต่เห็นว่าเพื่อนเราแฟนคลับตรึม.. แล้วภารกิจก็มากเช่นกัน.. ไม่มีทางเหงาแน่นอน..
ใบไม้ซื้อยาดมให้เพิ่มไหมอ่ะ เป็นห่วง.. กลัวเพื่อนเป็นลม.. วันนี้ใบไม้ก็ดมยาดมไปแล้วแหละ.. กลัวตัวเองเป็นลมเหมือนกัน อิ..อิ..
สู้ ๆ นะคะนักรบไม่มีราก แล้วแวะเวียนมาคุยกันเมื่อใจต้องการ ..^__^..
มาเลยค่ะ ครูปู มากอดกัน..
แล้วจะรู้ว่าอุ่นใจแค่ไหน..อิ..อิ..
ตอนนี้ส่งอ้อมกอดอุ่น ๆ ฝ่าลมหนาวไปให้ก่อนก็แล้วกันนะคะ ..^__^..
สวัสดีคะ คุณ ใบไม้ย้อนแสง
- ก่อนอื่นใดขอสวัสดีปีใหม่คุณ ใบไม้ย้อนแสง ด้วยนะคะ ต้องขอโทษคะที่แวะมาเอ่ยคำนี้ช้า แต่คงไม่สายใช่ไหมคะ ^^
- คือ ไม่ค่อยได้เข้าบ้านใครเลยอ่ะคะ แม้กระทั่งบ้านตัวเอง แหะ แหะ ...
- งานยุ่งอ่ะคะ แล้วตัวเองยังไม่เคยทำงานลักษณะนี้ เลยต้องหาตัวช่วยเยอะ ก้อแถวๆ นี้แหละคะ ^^
- ชอบคำของรุ่นพี่ของคุณ ใบไม้ย้อนแสง มากๆ เลยคะ แต่การฝึกจิตนี่ยากมากสำหรับตัวเองเลยอ่ะคะ จริตมันไม่ส่ง หรือเราไม่พยายามเองก็ไม่แน่ใจ หรือชีวิตมันยุ่งเหยิงจนลืมอะไรเหล่านี้ ... แล้วจะลองเปิดใจตัวเองดูบ้างนะคะ ^^
- ตอนนี้ที่ไหนก็หนาว .. งั้นเรามากอดกันให้อุ่นๆๆๆๆๆ นะคะ ^^
สวัสดีค่ะ คุณ Nattapach
เย้ ๆ ดีใจจังเลยที่เพื่อนเรากลับมาแล้ว..^__^..
มาสวัสดีปีใหม่ไม่ช้าไปหรอกค่ะ ยังไงก็เทียบกับใบไม้ไม่ได้ สุดยอดแห่งการส่งงานช้า คนแถวนั้นน่าจะรู้ดี แหะ ๆ
อีกไม่นานใบไม้คงได้โล่งอกโล่งใจ ส่งงานที่คั่งค้างให้หมดเสียที จะล้างบาปให้หมดเลย... แล้วค่อยมาตั้งท่าคิดอะไรใหม่ ๆ ทำอะไรใหม่ ๆ สนุก ๆ ...
กะอยู่แล้วว่าเพื่อนเรางานยุ่ง คุณ Nattapach ได้ทำอะไรใหม่ ๆ น่าจะเป็นเรื่องที่ท้าท้ายน่าเรียนรู้ แถมมีคนแถวนั้นคอยช่วยด้วยความเต็มใจอยู่แล้ว ถ้าภารกิจมาก แล้วห่างหายไป ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เข้าใจอยู่แล้วน่า.. ไม่น้อยใจด้วย แม้จะหัวล้าน..อิ..อิ..
เรื่องดูจิต ลองเปิดใจดูนะคะ เป็นเรื่องสนุกดี แถมได้รู้จักตัวเองด้วย ว่าจิตใจชอบวิ่งไปเที่ยวที่ไหนบ้าง
พรุ่งนี้ไปร่วมงานประชุมของชาวบ้านไหมคะ ถ้าไปคงได้พบกัน จะได้กอดกันให้หายหนาวไง..^__^..
อรุณสวัสดิ์คะ คุณใบไม้
- เมื่อตะกี๊ไปโพสไว้ในบล๊อคของอาจารย์วิรัตน์ นึกว่าบล๊อคของคุณใบไม้ ฮ่า ฮ่า
- ตามไปอ่านที่บล๊อคโน้นนะคะ ฮ่ะ ฮ่ะ =oP
ตามไปอ่านมาแล้วค่ะคุณ Nattapach
เมื่อวานนี้เราได้กอดกันไปแล้วนะคะ แม้ว่าอากาศจะไม่ค่อยหนาว อิ..อิ..
ขอบคุณค่ะที่ช่วยอำนวยความสะดวกระหว่างการประชุมชาวบ้าน
ไม่ทราบว่าตอนนี้เพื่อนเราใกล้เสียจริตหรือยัง แหม..ใบไม้เคลียร์งานที่ค้างเสร็จเมื่อไร ถ้าต้องการความช่วยเหลือแจ้งมาได้เลยค่ะ ยินดี ๆ
โหมงานหนักระวังผอมและเสียจริตนะ
มีความสุขกับการทำงานที่ท้าท้ายนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
ท่าทางเพื่อนจะยุ่งมาก ๆ บางช่วงของชีวิตก็ดูราวกับจะแทบไม่มีเวลาหายใจ แต่บางช่วง ... เอ ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี....ฮา....^_^....
ที่คุณใบไม้บอกว่า.....รู้สึกว่า แต่ละวันเวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน..น่ะ
โชคดีมากเลยนะคะ เพราะแสดงว่ามีสิ่งที่อยากทำ ต้องทำมากมาย มีคนบอกว่า...
ให้ขอบคุณความเหนื่อยยาก เพราะนั่นหมายความว่าฉันยังมีเรี่ยวแรงให้ทำงานและยังมีชีวิตอยู่
มีความสุขกับการทำงานและการตื่นรู้เบิกบานกับชีวิตนะคะ
(^___^)
- ดูจิตตอนที่มีสติรู้ตัวค่ะ...
- เมื่อดู แก้ไข ตามไป ได้พัฒนา ก็เกิดปัญญา ดีเหมือนกันนะคะ
- ขอบคุณนะคะที่จุดประกายแสงสว่างแห่งปัญญาค่ะ
สวัสดีค่ะ
* ตามมาจากคนไม่มีราก...เห็นนานแล้วแต่ไม่กล้าเข้ามา
* กลัวหลงค่ะ
* ขอบคุณแนวคิดดีค่ะ...ต้องรู้เหตุของความชอบไม่ชอบ
* สุขกายสุขใจนะคะ
อิอิ......สบายดีนะครับ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ใบไม้หายตัวไปแลกเปลี่ยนพูดคุยกับกัลยาณมิตรที่พบตัวเป็น ๆ มาค่ะ เลยไม่ได้เข้ามาพูดคุยกับกัลยาณมิตรในโลกไซเบอร์สักเท่าไรในช่วงนี้
พอคุยกับคนหลายคน ก็อยากใช้เวลานิ่ง ๆ อยู่กับตัวเอง ขบคิด พิจารณาจิตใจของตัวเอง เพื่อตั้งสติเคลียร์งานที่คั่งค้าง และเดินหน้าต่อไป
จริง ๆ แล้วก็ติดตามความเป็นไปของคุณคนไม่มีรากอยู่เรื่อย ๆ เห็นว่าเพื่อนกำลังเฝ้าดูจิตของตัวเอง ใจหนึ่งก็ไม่อยากเขียนอะไรให้เพื่อนเป็นภาระต้องตอบ แต่ส่งกำลังใจไปด้วยพลังจิตค่ะ ไม่ทราบว่าได้รับหรือเปล่า ฮ่า ๆ
ใบไม้สบายดีค่ะ ยังสนุกกับการทำงานอยู่ เพียงแต่คิดว่าช่วงนี้ทำงานน้อยเกินไปแล้ว ถึงเวลาติดเครื่องทำงานให้จริงจังอีกครั้ง
ขอให้มีกำลังใจที่เข้มแข็งในการเดินหน้าต่อไปนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณ Sila Phu-Chaya
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
ความดีอันใดของบันทึกนี้ ขอมอบให้แก่กัลยาณมิตรผู้อนุญาตให้นำข้อความที่คุยกันในอีเมล์มาเผยแพร่ในบันทึกนี้ค่ะ
ขอให้งอกงามทางปัญญาในทุกวันของชีวิตนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณ นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
เห็นคุณพรรณาบ่อย ๆ ที่บันทึกของคุณคนไม่มีรากค่ะ
กลัวหลงนี่.. หลงอะไรคะ หลงทาง หลงใหล หรือหลงลืม.. แหะ ๆ ล้อเล่นนะคะ :P
ยินดีต้อนรับเสมอค่ะ
ขอให้กายแข็งแรง จิตเบิกบานนะคะ ..^__^..
คารวะ เล่าซือ..
อิ..อิ.. สบายดีค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ
* หลงลืม..ดีกว่าหลงจำนะคะ
* กลัวหลงแล้วเป็นอย่างนี้ค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณพรรณา
เรื่องหลงลืมนี่ใบไม้เชี่ยวชาญมากค่ะ ฮ่า ๆ
เห็นว่าคุณพรรณากลัวหลงอยู่ในซี่กรงใบไม้
แต่ถ้าหลงอยู่ในซี่กรงเหล็กแบบที่ส่งมาเนี่ย..
เป็นความงามที่น่ากลัวจริง ๆ เลยค่ะ กลัวหลงติดอยู่ในนั้น อิ..อิ..
ขอให้กายแข็งแรง จิตเบิกบานนะคะ ..^__^..
คุณใบไม้คะ
คำพูดมากมาย ไม่ค่อยจะพอเอาเสียเลย...กับสิ่งที่อยากสื่อสารด้วย...(^__^)
ส่งภาพนี้ (จิ๊กมาจากครูปูค่ะ) มาแทนก็แล้วกัน
...เขาว่า..."หนึ่งภาพ แทนล้านคำพูด"
นักรบไม่มีรากที่รัก
ภาพที่ส่งมาน่าจะแทนล้านคำพูดได้จริง ๆ ค่ะ
แจ้งข่าวนะคะ ว่าใบไม้ไม่ได้เปลี่ยนสี แต่ใบไม้เปลี่ยนใจไปบ้านตากอากาศหลังใหม่ที่ ตื่นรู้..อยู่กับปัจจุบัน (4-5) แทนค่ะ ขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อนก็แล้วกัน
ไม่มีภาพจะมอบให้ แต่มอบเนื้อเพลงท่อนสุดท้ายของ "เพลงทัพธรรม" ให้แทนค่ะ
จงลืมความท้อใจ เร่งเดินทาง ร่วมสร้างสรรค์
เราจะไปด้วยกันตลอดทาง..
เราจะไปด้วยกันไม่ไหวหวั่น จับมือกัน
เราจะไปด้วยกันตลอดทาง..^__^..
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ครับ
คารวะ เล่าซือสิทธิรักษ์ เนื่องในโอกาสวันตรุษจีนค่ะ
ขอให้ทุนชีวิตงอกงามและเพิ่มพูนในทุกวันนะคะ..^__^..
แหม..ปีนี้ใบไม้รวยแน่เล้ย.. เล่าซือเอาเงินเอาทองมากองให้ถึงบันทึกนี้ อย่างนี้เรียกว่าให้อั่งเปาออนไลน์หรือเปล่าเนี่ย อิ..อิ.. ขอบคุณนะคะ
- มาเชียร์พี่
- ให้เขียนหนังสือจบไวๆๆ
- เอามาฝากครับ
ขอบคุณหลาย ๆ เด้อค่ะ ท่าน อ.ขจิต
ภาพงาม ๆ ดูแล้วชื่นใจจังค่ะ
หนังสือเล่มที่เป็นคดีเอามาเขียนเป็นบันทึกนี้ เขียนเสร็จไปแล้วค่ะ กว่าจะเสร็จก็รบกับตัวเองจนเหนื่อย ตอนนี้สงสัยว่าเข้าโรงพิมพ์ไปแล้วมั้ง
ตอนนี้กำลังเขียนงานตกค้างอยู่ค่ะ ยังรบกับตัวเองไม่ค่อยชนะเหมือนเดิม น่ากลุ้มใจจริง ๆ
ที่ผ่านมาใบไม้ก็ยังได้ไปสังขละบุรีเป็นครั้งคราว ไม่ได้แจ้งข่าว อ.ขจิต เพราะกลัวว่าจะเจอกันแล้วตกใจ ฮ่า ๆ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะสำหรับกำลังใจและเสียงเชียร์
ขอให้ อ.ขจิต มีพลังสร้างสรรค์กิจกรรมดี ๆ ต่อไปนะคะ..^__^..
คนอะไรพลังเยอะทำงานเยอะอย่างกับซูเปอร์แมนแน่ะ อิ..อิ..
.........................คัดลอกมาจากกาตอบในบันทึกนะค่ะ...............
+ 
พี่ใบไม้ค่ะ...อ๋อยคิดถึงมากมายค่ะ....
+ คิดถึงที่ไร...ก็ฟังเสียงพี่ใบไม้ผ่านเสียงเพลงค่ะ....
+ เปิดให้เล่นซ้ำ ๆ จนพ่อสัมบอกว่า...ฟังมาครึ่งวันแล้ว...ไม่เบื่อหรือไร...แผ่นหนึ่งเขามีตั้งหลายเพลง...ฟังเพลงอื่นบ้างสิ...อยากฟังเพลงอื่นบ้าง...อิ อิ...แต่มิได้นำพาค่ะ....
+ อ๋อยเชื่อและศรัทธาเสมอว่าพี่ใบไม้ทำงานเต็มที่..เต็มกำลังเสมอ...เชื่อทั้งที่ไม่เคยเจอตัว...แต่สัมผัสบางอย่างบอกอ๋อยเช่นนั้นค่ะ
+ เวลาพูดถึงอะไรที่ข้างในลึก ๆ ของจิตวิญญาณ นึกถึงเสรีภาพ นึกถึงฝันไปสู่ห้วงหาว..โอ้หนุ่มสาวเจ้าฝันถึงสิ่งใด...มักนึกถึง...พี่ใบไม้และพี่คนไม่มีรากเสมอค่ะ
+พี่ทั้งสองมักเป็นอะไร ๆ ที่อ๋อยรู้สึก...แต่ยากต่อการบรรยาย...แล้ววันหนึ่งไม่ใครคนใดคนหนึ่งก็จะมาบรรยายแทนอ๋อยในบันทึก หรือ คอมเม้นต์ที่บล็อกของใคร ๆ เสมอ...แปลกไหม...แปลกแต่จริง
+ กำลังใจจากพี่ใบไม้...ทำให้ความเป็นไปในแต่ละวันของอ๋อยยังคงก้าวเดินต่อไปค่ะ....ขอบคุณมากค่ะ
.........................................................................................
+ อิ อิ...copy มาจากในบันทึกค่ะ....ตอบบันทึก...แล้วมาหาพี่ใบไม้...อ้าว...นี่ไง...อีกแล้ว...พูดแทนในสิ่งที่อ๋อยรู้สึกและยากแก่การบรรยายอีกแล้ว.....เพิ่งพูดหยก ๆ...เจอเลย...
+ ภาพนี้สื่อถึงจิตได้ดีจริง ๆ ค่ะ....จิตและกายประสานกัน....ทำให้ใจเราสงบใช่ไหมค่ะ...
+ อ๋อยมักตรวจสอบจิตแบบตรงไปตรงมาเสมอ ๆ ค่ะ...ทั้งนี้เพื่อให้เรายอมรับความจริงและแก้ปัญหาอยู่บนความเป็นจริงค่ะ.....
+ หลายครังที่อ๋อยเจอเรื่องวุ่นวาย...อ๋อยชอบสวดคาถาชินบัญชร...ที่ละหลาย ๆ จบ...จนกว่าใจจะสงบ...และมีสติพอที่จะจัการเรื่องวุ่น ๆ อย่างมีคุณธรรมค่ะ....
+ รักและคิดถึงเสมอค่ะ....
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้
คิดถึงๆๆๆๆ และขอบคุณมากมายสำหรับหนังสือที่พี่ใบไม้ส่งมาให้
แจ๋วต้องขอโทษด้วยค่ะที่...ไม่ได้มีโอกาสแวะมาขอบคุณเลยสักคำ
งานมาก งานยุ่งก็คงไม่ใช่ข้อแก้ตัวนะคะ แต่ไม่มีเวลาเปิดเมลเลยน่ะค่ะ
เฮ้อ....ยังไม่มีเวลาอ่านบันทึกขอติดค้างไว้ก่อนนะคะ
คิดถึงค่ะ
แจ๋ว
สองศรีพี่น้องแวะมาเยี่ยมเจ้า (^_____^)
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย น้องสาวคนเก่งที่พี่ใบไม้แสนจะภาคภูมิใจ
คิดถึงมาก ๆ เช่นกันค่ะ
อ่านคำตอบของครูอ๋อยจากบันทึกที่ยกมา พี่ใบไม้ก็น้ำตารื้นด้วยความตื้นตันใจ สาวห้าว ..ห้าวไม่ออกแล้ว น้ำตาแห่งความปีติจะชิงออกมาแทน รู้สึกว่าหัวใจโตขึ้นเป็นกอง..^__^..
ดีใจที่ซีดีเพลงที่พี่ใบไม้ส่งไปให้มีประโยชน์ทางใจแก่น้องครูอ๋อยมากขนาดนี้
ขอบคุณสำหรับความเชื่อมั่นและศรัทธาที่ครูอ๋อยมอบให้แก่พี่ใบไม้ สมัยเป็นนักศึกษา เวลาเขียนอะไรถึงเพื่อน พี่ใบไม้และเพื่อนหลายคนก็ชอบลงท้ายด้วยคำว่า "เชื่อมั่นและศรัทธา"
จริง ๆ แล้ว พี่ใบไม้เป็นแค่คนตั้งใจดี แต่ยังทำอย่างที่ตั้งใจได้ไม่ดีเท่าไรค่ะ ก็จะค่อย ๆ พัฒนาตัวเองต่อไป ได้กำลังใจจากน้องสาวคนเก่งมาตั้งเยอะแล้วนี่นา
ครูอ๋อยเป็นคนหนุ่มสาวที่ออกไปทำงานเพื่อสังคมตามความเชื่อในอุดมการณ์ของตน แม้ว่าจะเป็นพื้นที่เสี่ยงภัย เป็นคนตัวเล็ก ๆ ที่พลังใจยิ่งใหญ่เหลือเกิน
ความเอาใจใส่ที่มีให้แก่น้องแอมแปร์ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่พี่ใบไม้ชื่นชม เป็นครอบครัวตัวอย่างอันยอดเยี่ยม ทั้งพ่อสัม แม่อ๋อย และน้องแอมแปร์
พี่ใบไม้ขอคารวะครูอ๋อยจากหัวใจเลยค่ะ ..^__^..
ที่เรารู้สึกสื่อสารกันได้ลึก ๆ ในเรื่องของจิตวิญญาณ คงเป็นเพราะเรามีอุดมการณ์เดียวกัน เพียงแต่การแสดงออกอาจต่างกัน
มีเพียงสิ่งเดียวที่พี่ใบไม้จะเป็นห่วงครูอ๋อย ครูอ๋อยเป็นคนตั้งใจทำงานอย่างหักโหม ยังไงก็..อย่าลืมเมตตาตัวเองบ้างนะคะ ในบางครั้งถ้าเหนื่อย.. ถ้าพลาดพลั้งไปบ้าง..
พี่ใบไม้ส่งพลังใจให้ครูอ๋อยเสมอ ด้วยความเชื่อมั่นและศรัทธาค่ะ (เลียนแบบ อิ..อิ..) ..^__^..
เตือนสติได้ดีเยี่ยมเลยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
คิดถึงมากมายค่ะ ผ่านแถวหอศิลป์ หรือ ซอยวัดกก ก็คิดถึง.. มีปัญหาคาใจเรื่องหมาใกล้ ๆ บ้านที่เจ้าของไม่ใส่ใจดูแล ก็คิดถึงคุณแจ๋ว..
คุณแจ๋วภารกิจมาก ก็จดจ่อกับภารกิจที่อยู่ตรงหน้าก่อนค่ะ ยังไงพวกเราก็ส่งใจถึงกันได้อยู่แล้ว
ว่าแต่.. เรายังไม่ได้ร่วมกันปิดชมรมคนทำงานไม่ทันเลยน้า... ล้อเล่นนะคะ :P
ขอให้ทำงานอย่างเบิกบานและมีพลังใจที่เข้มแข็งนะคะ ..^__^..
ขอบคุณค่ะ ครูปู ที่ส่งภาพสองศรีพี่น้องมาทักทาย..
เห็นแล้ว อยากเข้าไปเต้นด้วยเลย แต่ถ้าใบไม้เข้าไปละก็.. วงแตกแน่.. ฮ่า ๆ
แค่เห็นภาพก็รู้สึกชื่นมื่นหัวใจแล้วค่ะ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณ ศิลา ภู ชยา
ขอบคุณภาพสวย ๆ ที่นำมาฝากค่ะ
เหล่ากัลยาณมิตรช่วย ๆ กันเตือนสติค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ
* แอบมาหลงใบไม้ย้อนแสงค่ะ
* ตาข่ายในภาพเป็นตาข่ายพลาสติกค่ะ...อิอิ ถ่ายมาจากห้องนวดแผนไทยรพ. สมเด็จพระสังฆราฃองค์ที่ ๑๗
* ลองจินตนาการให้เป็นตาข่ายทองคำ...
* สุขกายสุขใจนะคะ
คุณใบไม้ค่ะ ... ฮัลโหลๆ มาทวงต้นฉบับค่ะ
แซวเล่นนะคะ อย่าเพิ่งต๊กกะใจ ... อิ อิ :)
...
ขอบคุณภาพแต่งงาน อันโดดเด่น ชอบมากๆ ค่ะ
จะรอ อ่านเรื่องพี่ใบไม้คลั่งไคล้อินตะระเดียนะคะ
....
ใบไม้เปลี่ยนสี หลังบ้าน พังงา ค่ะ
คิดถึงมาก.....โปรดทราบ !!!!
มีเรื่องอยากคุยมากมาย .. แต่ยังหาถ้อยคำที่แทนความรู้สึกไม่ได้พอ.....
ส่งภาพนี้มาก่อนก็แล้วกันค่ะ...^_^...
ไม่ใช่ ใบไม้ย้อนแสงอย่างเดียวนะคะ แต่ย้อนแสงและเปลี่ยนสีด้วย...
สวัสดีค่ะ คุณพรรณา
แหม..ให้จินตนาการให้เป็นตาข่ายทองคำ อื้อ ฮือ..เข้ากับเทศกาลตรุษจีนที่เพิ่งผ่านไปเลย ใบไม้กลัวจะรวยเสียจริง ๆ อิ..อิ..
ขออยู่ในซี่กรงใบไม้ต่อไปก็แล้วกันนะคะ แหกกรงออกมาง่ายดี :P
ขอให้เบิกบานในทุกวันของชีวิตนะคะ..^__^..
น้องปูเจ้าขา
เล่นมาทวงต้นฉบับกันถึงบันทึกเลยเหรอเนี่ย.. ไม่ตกใจหรอกค่ะ แค่เกือบหัวใจวาย เท่านั้นเอง ฮ่า ๆ
ความคิดเรื่องเขียนบันทึกเกี่ยวกับอินเดียนั้น เป็นโครงการในใจพี่ใบไม้อยู่แล้วค่ะ กะว่าจะเปิดบล็อกใหม่เขียนเลย ฉลองครบรอบการเดินทางแดนภารตะ 10 ปี ไปครั้งแรกปี 1997 และครั้งสุดท้ายปี 2007 นี่เอง แต่เป็นโครงการที่ต้องร้องเพลงรอต่อไปค่ะ อีกนานทีเดียวแหละ รุ่นพี่นักเขียนที่พยายามผลักดันให้พี่ใบไม้เขียนก็เทศนาไปแล้วว่า จนป่านนี้เอ็งยังไม่ได้เขียนอีกเหรอ.. ฮ่า ๆ เขียนแล้วค่ะ เขียนไว้ในความทรงจำ อิ..อิ..
นำภาพงานแต่งงานอีกวันมาฝากแทนก็แล้วกัน เป็นวันที่พราหมณ์ทำพิธีสวดยาวนาน..น..มาก และเจ้าบ่าวเดินทางมาจากอีกหมู่บ้านหนึ่งมาเข้าพิธีแต่งงาน เจ้าบ่าวก็คนที่หมวกมีม่านสีบังหน้า ส่วนเจ้าสาวนั่งอยู่ข้างหลังพ่อ คลุมหน้าจนมิดด้วยผ้าสีชมพู เอ..มองเห็นไหมเนี่ย..
ถ้าสนใจหนังสือเรื่องการเดินทางในอินเดียที่ได้สัมผัสกับชีวิตผู้คน พี่ใบไม้แนะนำหนังสือชื่อ หิมาลัยในความทรงจำ ของ ธารา รินศานต์ กับ คำถามใต้ร่มไม้ ของ สายพิณ กุลกนกวรรณ ฮัมดานี ค่ะ แต่ไม่รู้ว่ายังหาซื้อได้หรือเปล่านะ
ขอให้สนุกกับการเดินทางในทุกก้าวย่างของชีวิตนะคะ..^__^..
สวัสดีวันหยุดค่ะคุณใบไม้
...กำลังจะไปแล้ว...เห็นเพื่อนเลยแว๊บมาทักทายก่อน
มีความสุขกับการทำงานอย่างเบิกบานนะคะ
คิดถึงนะ...รู้ตัวไหม? (เพื่อนรักสั่งว่าให้หัดหพูดหวาน ๆ เหมือนคนอื่นบ้างค่ะ)
(^__^)
โห สุดยอด เลยค่ะ ชอบๆ เอาอีกๆ จะรอ ๆ ค่ะ
....
ภาพแต่งงาน ที่ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน
เอ แล้วปู จะเลือก แบบ ไหน ดีหนอ มีหลายแบบจัง
....
ขอนำภาพไปโชว์ให้เพื่อนๆ เค้าดูหน่อยนะคะ
เค้าชอบภาพแต่งงาน เหมือนกันค่ะ จะรอบันทึกใหม่ บล็อกใหม่
บ้านใหม่ ... ของพี่ใบไม้ค่ะ ..
จุ๊บ ๆ ... พี่หญิงกลาง แห่งบ้านนี้ น่ารักที่ซู๊ด ...
...
หาภาพใบไม้ไม่มี เอาต้นไม้คู่แลว้กันนะคะ
ฮ่า..ฮ่า.. คุณคนไม่มีราก..
แหม..มาทักทายกันแรงจริง ๆ ใบไม้กำลังจะตอบคุณคนไม่มีราก เครื่องคอมฯ ก็ดับไปซะเฉย ๆ ด้วยความร้อนที่มากเกินรับไหว ต้องรอให้เครื่องเย็น ค่อยกลับเข้ามาใหม่
พอเปิดเข้ามาใหม่ก็เลยร้อง อ๋อ..เข้าใจแล้ว.. ว่าทำไมเครื่องคอมฯ ดับ ก็ความคิดถึงของเราที่ส่งถึงกันมันร้อนแรงซะขนาดนั้นน่ะ ฮ่า ๆ
คิดถึงเสมอค่ะ เข้า G2K ทีไร ใบไม้ก็ติดตามข่าวสารเพื่อนตลอดแหละค่ะ เพียงแต่ว่าจะฝากร่องรอยทิ้งไว้หรือเปล่า เท่านั้นเอง
ขอบคุณค่ะสำหรับภาพใบไม้เปลี่ยนสีและย้อนแสง ตีความไปถึงการเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่า...
ถึงไม่ใช่ โอบามา ก็ CHANGE..ได้ ทุก ๆ คนล้วนสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองได้ และสรรพสิ่งก็เปลี่ยนแปลงไปเสมอ
ขอให้เฝ้าดูความคิด จิตใจ และอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปด้วยความเบิกบานนะคะ..^__^..
น้องปูขา
งานแต่งงานในภาพจัดขึ้นในปี 2007 ที่ผ่านมานี่เองค่ะ พี่ใบไม้ไปร่วมงานในฐานะญาติทางฝ่ายหญิง (อุปโลกน์ตัวเองขึ้นมาค่ะ) ได้เดินทางไปส่งเจ้าสาวถึงหมู่บ้านของฝ่ายชาย เดินขึ้นเขาหอบแฮ่ก ๆ อีกเหมือนเดิมเลย
ภาพงานแต่งงานนี้พี่ใบไม้ไม่ได้ถ่ายเองค่ะ หนุ่มญี่ปุ่นเป็นคนถ่ายภาพ แล้วพี่ใบไม้ขอสแกนฟิล์มของเขามา ครั้งนี้ตั้งใจจะเก็บภาพด้วยสายตาและความรู้สึกโดยไม่ผ่านเลนส์ ไม่ได้เอากล้องไปค่ะ
เดินทางครั้งหน้าน้องปูลองวางกล้องบ้างบางช่วงสิคะ บางทีอาจได้เห็นมุมมองที่กว้างขึ้น ความรู้สึกที่ลึกซึ้งขึ้น เพราะใจเราไม่พะวงอยู่กับการถ่ายภาพ..
เรื่องบล็อกใหม่อย่าตั้งตารอเลยนะคะ เดี๋ยวจะเก้อ.. ตั้งท่าเขียนมา 10 ปีแล้ว ยังตั้งท่าไม่เสร็จเลย ได้แค่ตั้งชื่อเรื่องแรกไว้ว่า "บาปบริสุทธิ์ของนักเดินทาง" เอาชื่อไปก่อนนะ ไม่รู้อีกกี่ปีจะได้อ่าน ฮ่า ๆ
อืม.. ภาพต้นไม้คู่ที่ส่งมาให้ก็ดีนะคะ เข้ากับอารมณ์งานแต่งงานดี อิ..อิ..
เลือกได้หรือยังล่ะ ว่าจะแต่งงานแบบไหน..????
สวัสดีค่ะ
- ขอขอบคุณที่กรุณาไปเยี่ยมบันทึกของพี่ครูคิม
- เป็นการให้กำลังใจค่ะ
- และดีใจที่มีโอกาสมาอ่านบันทึกฉบับนี้
- พร้อมกับการสนทนาของเพื่อน ๆ
- ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ครูคิม
เห็นพี่ครูคิมบ่อย ๆ ที่บันทึกของคุณคนไม่มีราก ครูอ๋อย (แอมแปร์) และบันทึกของหลายคน
รับรู้ได้ว่าพี่ครูคิมเป็นพี่สาวที่อบอุ่น เป็นคนจิตใจอ่อนโยน ชื่นชมนะคะ ..^__^..
กะว่าจะไปเยี่ยมพี่ครูคิมอีก เพราะจำได้ว่าเขียนบอกพี่ครูคิมไว้อย่างนั้น แต่ก็ผลัดไปเรื่อย ๆ แหะ ๆ เป็นคนจัดสรรเวลาได้ไม่ค่อยดีค่ะ
ขอโทษนะคะที่เป็นเช่นนั้น.. แต่ถึงไม่ค่อยได้คุยกัน ก็รู้สึกดี ๆ กับพี่ครูคิมค่ะ
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่มอบให้..^__^..
ขอให้พี่ครูคิมสดใสเบิกบานในทุกวันนะคะ
นอนดึก กันจริงๆ เลยพี่สาว พี่หญิง เรา
... โอว แค่เห็นชื่อ ก็สุดยอดแล้วค่ะพี่ใบไม้
"บาปบริสุทธิ์ของนักเดินทาง"
ยิ่งทำให้อยากติดตาม มากขึ้นและลุ้นด้วยใจระทึก :)
พี่ใบไม้ ทำให้ปูคิดถึง พี่สาวที่ทำงานเก่าค่ะ
ตอนนี้ เธอไปทำงานที่ซูดาน กันดารมากาๆ ...
....
เรื่องกล้องนี่ ต้องเอาติดตัวตลอดเลยค่ะ เดี๋ยวนี้
เผื่อบางที เจออะไรเด็ดๆ ดีๆ เพราะช่วงที่ผ่านมา
ยังเสียดายว่า ไม่ได้เอากล้องไป เลยอดเก็บภาพหลายงาน
แต่ ยังไง จะลองๆ ทำตามที่พี่สาวกลาง แนะนำนะคะ
....
ฝันดีค่ะพี่ ... ขอบคุณมากมายค่ะ You make my Day
ดอกอะไรไม่ทราบค่ะ พบตอนเดินป่า :)
น้องปู จ๋า
โถ..แค่ตั้งชื่อเรื่อง ยังตั้งชื่อทิ้งไว้ตั้ง 10 ปี คิดดูสิว่า เมื่อไรพี่ใบไม้จะเขียนเสร็จ ฮ่า ๆ
พี่ใบไม้ก็ตะลอนอยู่แค่แถบเอเชียนี่แหละค่ะ ไม่ได้ไปไหนมากนักหนาหรอก เพียงแต่ชอบเดินทางไปพบสิ่งใหม่ซึ่งไม่อาจคาดเดาได้ ไม่นิยมเตรียมการมากมาย ชอบมองดูวิถีชีวิต มากกว่าเน้นไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวดัง ๆ ค่ะ จะบอกให้ว่าไปอินเดียตั้งหลายครั้ง ครั้งหนึ่งอย่างต่ำก็ต้อง 1 เดือน แต่ไม่เคยไปเยือนทัชมาฮาลเลย บางทีสักวันอาจจะไป ไม่รู้เหมือนกัน..
เรื่องการพกกล้องนั้น ทำตามที่ใจตัวเองต้องการเถิดค่ะ ไม่จำเป็นต้องทำตามที่พี่ใบไม้แนะนำหรอก ยกเว้นแต่จะอยากทำ พี่ใบไม้มีประสบการณ์ที่เอากล้องเก็บใส่กระเป๋าแล้วปลอดโปร่งใจกว่าน่ะค่ะ ความเหมาะสมอาจขึ้นอยู่กับเวลาและสถานที่ด้วย
ขอบคุณนะคะสำหรับดอกไม้ป่าสีขาวที่นำมาฝาก..
สวัสดีค่ะ
- นอนดึกนะคะน้อง
- เมื่อวานกลับจากกรุงเทพฯ มารีบ ๆตอบเม้นท์
- และขึ้นบันทึกเรื่องใหม่ ความจริงบันทึกวันละ ๑ เรื่องอยู่แล้วค่ะ
- มีคนมาจุดประกายให้เกิดบันทึกใหม่ทุกวัน
- วันนี้แวะมาอ่านบันทึกของน้อง..อ่านอย่างช้า ๆ ชอบอ่านเรื่องแบบนี้ค่ะ
- ใกล้เวลาที่พี่คิมต้องเดินทางไปโรงเรียนแล้วค่ะ
- รักและคิดถึงนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ครูคิม
ดีจังนะคะที่เขียนบันทึกได้วันละ ๑ เรื่อง ได้บันทึกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตแต่ละวัน และแลกเปลี่ยนความคิดกับผู้คน
แสดงว่าพี่ครูคิมเป็นคนมีพลังมากนะคะ แล้วก็ใช้พลังในทางสร้างสรรค์ด้วย
เป็นกำลังใจให้มีพลังในการสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ต่อไปนะคะ ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
กำลังจะมา บ่น ที่บันทึกของเพื่อน ก่อนจะไปนอนค่ะ ง่วงมากตาจะปิดแล้ว พอตอบคุณกวินเสร็จอ้าว ... มาแล้วเพื่อนเรา...
2-3 วันที่ผ่านมาไม่ค่อยสบายใจ และสิ่งที่ทำให้ไม่สบายใจก็เกิดจาก "ตัวเอง" เพราะคนไม่มีรากคิดว่า เราห้ามความคิด คำพูดและการกระทำของใครไม่ได้ นอกจากจะห้ามตัวเอง ซึ่งก็ไม่ค่อยจะสำเร็จอีกเหมือนกัน...ฮา...
การที่เราคาดหวังกับบางคน บางสิ่ง บางอย่างว่าเขาจะต้องเป็นผู้ที่มีความคิดดี มีเหตุผล มีความเข้าใจในมนุษย์นั้น ... อันตรายมากค่ะ เพราะเมื่อไม่เป็นดังที่เราคาดหวัง ... ก็จะเกิดอาการ...
"ผิดหวัง"... ซึ่งก็ไม่ใช่ความผิดของใครเลยสักหน่อย...ว่าไหมคะ
บ่นจนตาจะหลับแล้ว....จะบอกว่า..หายเครียดแล้วค่ะ
ขอบคุณทุกสิ่ง ทุกปัจจัยที่ทำให้เราได้รู้จักและเป็นเพื่อนกันนะคะ
(^___^)
กลับมาอีกครั้ง เพื่อส่งข่าวว่า คุณอ๋อยจะต้องย้ายไปช่วยราชาการที่อ.สะเดา จ.สงขลาค่ะ
ไปส่งกำลังใจให้หน่อยดีไหมคะ
(^__^)
คุณคนไม่มีรากที่รัก
เราใจตรงกันจริง ๆ เลย ใบไม้กำลังไปบันทึกครูอ๋อยพอดี แต่เห็นคุณคนไม่มีรากมาส่งข่าวเสียก่อน
การ "คาดหวัง" เป็นเหตุให้ "ผิดหวัง" ค่ะ เวลาใบไม้รู้สึก "ผิดหวัง" ทีไร ก็ค้นพบว่า เป็นเพราะตัวเอง "คาดหวัง" นั่นเอง ก็มาแก้ที่ตัวเองนี่แหละค่ะ เพราะแก้คนอื่นไม่ได้นี่นา ถ้าไม่แก้ไขที่ใจเรา เราก็ต้องผิดหวังอยู่ร่ำไป
จะ "ผิดหวัง" หรือ "เครียด" มันเกิดขึ้น แล้วก็ดับไป จริงไหมคะ
ดีใจค่ะที่เพื่อนหายเครียดแล้ว
และยินดียิ่งที่เราต่างเป็นกัลยาณมิตรให้กันและกัน ..^__^..
+ สวัสดีค่ะ...พี่ใบไม้....
+ ยังไงพี่ใบไม้ช่วยส่งเมลล์ที่แบบว่าสามารถส่งไฟล์ภาพได้...ให้อ๋อยได้ไหมค่ะ.....
+ อ๋อยจะได้เล่าพร้อมภาพประกอบว่าทำไมต้องย้ายไปช่วยราชการเร่งด่วนค่ะ....เรื่องราวน่าเศร้าใจเป็นที่สุดค่ะ....สำหรับครูคนนี้...
+ อ๋อยเพิ่งส่งให้พี่คนไม่มีรากไปค่ะ...แล้วยังไงจะได้ส่งให้พี่ใบไม่ด้วยค่ะ.....
+ อิ อิ....ชีวิต คือ ชีวิต.....
ครูอ๋อยขา
พี่ใบไม้ส่งอีเมล์ของพี่ใบไม้ไปให้ทางอีเมล์ของครูอ๋อยแล้วนะคะ
รอฟังข่าวด้วยใจระทึกค่ะ ..^__^..
+ พี่ใบไม้ค่ะ....อ๋อยกำลังส่งเมล์ให้นะค่ะ...
+ แบบว่าทำไมมันส่งนานจัง...ตอนส่งให้พี่คนไม่มีรากไม่เห็นจะนานแบบนี้.....หรือไฟล์ที่แนบมันใหญ่ไป....
+ รอแล้วกันท่านพี่....ไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน...ไม่เห็นจะเสร็จซะที่
+ อ๋อยก็ลุ้น ๆ .....
+ เรียบร้อยแล้วค่ะ....
+ นานมากค่ะท่านพี่....
น้องอ๋อยขา
พี่ใบไม้ได้รับอีเมล์เรียบร้อยแล้วค่ะ
อ่านแล้ว ก็ต้องทำใจ ด้วยความเข้าใจ..
ค่อย ๆ ตั้งสติ แล้วเดินหน้าต่อไป
ทำหน้าที่ของเราไปตามกำลัง.. ที่เกินกำลัง.. เราคงต้องปล่อยวางใจลงบ้าง
ส่งอ้อมกอดทางไกลไปปลอบขวัญน้องรักด้วยความห่วงใยนะคะ..^__^..
คุณใบไม้คะ
มาทักทายและขอบคุณ "รอยยิ้ม" ที่ส่งให้ ... ชอบมากค่ะ
เลยส่งรอยยิ้มกลับไป...ด้วยค่ะ...^_^...
มาบอกว่าวันนี้เริ่มเปลี่ยนแปลงชีวิตค่ะ กำลังเริ่มต้นค่ะ แล้วได้ผลอย่างไรจะมาส่งข่าวอีกนะคะ
แม้จะไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม แต่ความคิดถึงและความปรารถนาดี...เท่าเดิมนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากคะ
ใครว่าเพื่อนเราไม่ค่อยพูดหวาน แล้วนี่อะไรน้า
"แม้จะไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม แต่ความคิดถึงและความปรารถนาดี...เท่าเดิมนะคะ"
แค่นี้ก็หวานพอแล้วค่ะ อิ..อิ..
ส่งใจให้นักรบเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลงอย่างเบิกบาน เพื่อความงอกงามทางจิตวิญญาณนะคะ
คิดถึงเช่นกันค่ะ ..ุู^__^..
แวะมายืนยิ้ม ๆ ......บอกว่า มีคนบ่นว่า คนไม่มีรากนี่ ถ้าหัดมีปิยวาจามาก ๆ เท่าที่ชอบยิ้มแล้ว จะดูดี มีคนรักมากขึ้นค่ะ
...กำลังฝึก แต่กลัวฝึกมากไป จะกลายเป็น ไม่ค่อยจริงใจ .... น่ะสิ
ต้องระวังค่ะ แต่จะว่าไป เป็นแบบที่เราเป็นนี่ล่ะ ดีที่สุด .... จริงไหมคะ
หวานพอหรือยัง?
(^___^)
คุณคนไม่มีรากคะ
เป็นตัวของตัวเองเถิดค่ะ แค่คิดดี ทำดี พูดดี ก็น่าจะเพียงพอแล้ว
ถ้าพูดหวานแต่ไม่จริงใจ สำหรับใบไม้แล้ว ก็ไม่มีความหมายอะไร..
ความจริงอาจไม่น่าฟัง แต่ถ้าคนอื่นไม่อยากฟัง บางเรื่องก็แค่เงียบ ไม่พูด ว่ากันไปตามสถานการณ์..
"คิดก่อนพูด" หรือ "พูดอย่างมีสติ" ดีกว่า "พูดหวานแต่ไม่จริงใจ" ค่ะ
คำเตือน : พูดหวานมาก ระวังน้ำตาลในเลือดสูง ! ฮ่า ๆ :P
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
มารับคำเตือน : พูดหวานมาก ระวังน้ำตาลในเลือดสูง ...อันตรายจังนะ...^_^....
การเรียนรู้ ดูจิต ... เป็นบทเรียนที่กำลังสนุกเข้มข้นมากค่ะสำหรับคนไม่มีรากค่ะ
ที่คุณใบไม้ใช้คำว่า...."กับดักความคิด" ถ้ายังรู้ทันว่าเจอ กับดัก ที่แย่ก็คือ หลงเพลิดไปกับ กับดัก นั้นน่ะสิคะ ... จริงไหม ....ปรุงไปหลายภพ หลายชาติเลย...
คิดและถามตัวเองคล้าย ๆ กันเลยค่ะที่ว่า....เอ..เรามีเรื่องให้ขบคิดมากมายอย่างนั้นเชียวหรือ ขนาดลดกิจกรรมในชีวิตลงแล้วนะ ฮ่า ๆ
อย่ากลัวเลย...เรามีเพื่อนร่วมทาง เราเป็น "นักรบ" เราต้องไปในสนาม....
ว่ากันว่า....น้ำที่ใสสะอาดที่สุด คือ น้ำที่ผ่านซอกหิน ทราย ดิน และสิ่งที่สกปรก...นานา ....
ขอให้ต้นไม้แห่งปัญญางอกงามและเบิกบานในทุกวันนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
แวะมาเดินเล่น ... บ้านเพื่อนรัก....^_^....
วันนี้ไม่มีอะไรจะเล่า ระบาย แค่มาดูหลังคาบ้านก็ .. อิ่มใจ มีความเบิกบานแล้ว
ก็แค่อยากเพียงบอกว่า....
คิดถึงค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ชอบจังเลยที่บอกว่า "น้ำที่ใสสะอาดที่สุด คือ น้ำที่ผ่านซอกหิน ทราย ดิน และสิ่งที่สกปรก...นานา ...."
ตอนนี้ใบไม้ยังคงเป็นน้ำที่มีตะกอนฝุ่นผสมอยู่มากมาย แต่ไม่ถึงขั้นเป็นน้ำเน่าค่ะ คงต้องกรองน้ำให้สะอาดด้วยประสบการณ์และการฝึกฝนตนเองต่อไปค่ะ
ใบไม้บอกกับตัวเองว่า จะงดเขียนบันทึกจนกว่าจะทำงานชิ้นที่ค้างข้ามปีเสร็จเสียก่อน ถ้าเสร็จงานนี้ ก็คงโล่งใจมาก จะเหลือแต่งานที่ยังไม่เกินกำหนดส่ง และน่าจะก้าวเดินต่อไปในปีนี้ได้อย่างมีการจัดการที่เป็นระบบมากขึ้น
ที่ไม่เขียนบันทึก เพราะรู้นิสัยตัวเองดีว่า จะมัวแต่ใช้เวลาเข้ามาตอบเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านบันทึกอย่างเพลิดเพลินจนทำงานไม่เต็มที่
ขอไปจัดการตัวเองก่อน แล้วจะกลับมาเขียนบันทึกด้วยความสบายใจค่ะ
เชิญเพื่อนมาเดินเล่นได้ตามสบายค่ะ ยินดีต้อนรับเสมอ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
มาให้กำลังใจค่ะ และยอมรับในวิธีการจัดการเรื่องเวลา ของคุณใบไม้ เพราะแต่ละคน ถ้ามีสติ ไตร่ตรองแล้ว เราจะได้คำตอบว่า อะไรคือสิ่งที่เหมาะสมกับเรา ...
คนไม่มีรากเองก็เปลี่ยนแปลงตัวเองค่ะ โดยกำหนดเวลาในการเข้ามาอ่าน มาตอบ ... ซึ่งก็ทำให้มีเพื่อนคุยน้อยลง แต่ก็ไม่เป็นไร ... เวลาน่าจะเป็นเครื่องพิสูจน์มากกว่าว่า...เพื่อนเป็นอย่างไร...จริงไหมคะ
ขอให้เส้นทางการทำงาน การฝึกฝนตน เต็มไปด้วยความราบรื่นและรื่นรมย์ใจนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^__^)
น้องเล็ก สี่ใบเถา
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะพี่ใบไม้
ขอให้หัวใจมีความรักที่เบิกบานนะคะ
เป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดทางเดินนะคะ
สวัสดีวันแห่งความรักค่ะพี่ใบไม้
....
สุขสันต์ ดั่งใจปรารถนา นิรันดร์ค่ะ
พี่รักษาสุขภาพ อย่าโหมงานหนัก
ด้วยรัก ห่วง ปรารถนาดี เสมอค่ะ
....
ดอกไม้นี้ ปูบรรจงประดิษฐ์เองเลยนะคะ:)
แวะมาเดินเล่น ๆ .... กับ ความคิดคำนึง....
เพื่อนเราจะเป็นไงบ้างนะ งานหนักมากหรือเปล่า ? ผ่อนพักบ้างนะคะ...
ส่งแรงใจ แรงฝัน แรงเบิกบาน....
มีความสุขมาก ๆ ค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากคะ
ใบไม้งานไม่หนักหรอกค่ะ ใช้เวลาไปกับการร่วมงานสัมมนา ประสานงานเพื่อส่งต่องานให้คนอื่นที่มีความสามารถทำ ทำตัวเป็นสำนักจัดหางานนั่นแหละค่ะ ฮ่า ๆ แถมด้วยงานประเภทสัมพันธ์ชาวบ้านค่ะ
ก็ยังเป็นความพยายามอยู่ค่ะที่จะนั่งลงจดจ่อกับงานชิ้นที่อยากให้เสร็จเสียที แต่มักหมดเวลาไปกับสิ่งอื่นที่เข้ามา ก็จะพยายามต่อไปค่ะ
หนังสือเล่มล่าสุดตีพิมพ์เสร็จแล้ว รอรับนะคะ ฐานที่เอาเรื่องราวที่เราคุยกันไปเขียน อิ..อิ..
ส่งแรงใจให้เรียนรู้อย่างเบิกบานในทุกวันค่ะ ..^__^..
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ย้อนหลังนะคะ น้องเล็ก สี่ใบเถา
เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดทางเดินค่ะ
หนังสือเล่มล่าสุดที่พี่ใบไม้ร่วมเขียนตีพิมพ์เสร็จแล้วค่ะ จะส่งไปให้ตามสัญญา รอรับนะคะน้องสาว..^__^..
สวัสดีวันแห่งความรักย้อนหลังค่ะ น้องปู
ขอบคุณด้วยความซาบซึ้งสำหรับช่อดอกไม้สีขาว-เขียว ที่น้องปูบรรจงจัดด้วยตัวเอง
ถูกใจมากค่ะ เพราะเป็นสีที่ถูกใจ ทำให้โดยคนที่ถูกใจ และส่งมาจากใจ
จะบอกให้ค่ะว่า เป็นช่อดอกไม้ช่อเดียวที่ได้รับในวันวาเลนไทน์เลยค่ะ ฮ่า ๆ
แหม..มันชื่นใจจริง ๆ เลยค่ะน้องขา
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยค่ะ พี่ใบไม้ยังคงแข็งแรงดี และไม่ได้โหมงานหนักทั้ง ๆ ที่ใจอยากจะทำอย่างนั้น แต่ว่าไม่รู้ทำไมนอนได้นอนดี สงกะสัยว่า ชาติที่แล้วนอนไม่พอ ชาตินี้เลยนอนไม่ตื่น แหะ ๆ
ขอให้เรียนรู้อย่างเบิกบานในทุกย่างก้าวของชีวิตนะคะ ..^__^..
การคบมิตร ถือเป็นการบอกชะตาชีวิตของเราได้ค่ะ หากมิตรที่เราคบเป็นคนดี ก็จะนำพาเราไปในทางที่ดี
มาชวนไปทำความ รู้จัก กันจริง ๆ เสียทีค่ะ ^_^
คุณใบไม้ที่รัก
....เมื่อไหร่งานจะเสร็จคะ....คิดถึงน่ะ.....^_^....
รอรับหนังสือ...ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้า
มาส่งกำลังใจ ถ้ายุ่งไม่มีเวลาก็ไม่ต้องตอบค่ะ ส่งกระแสจิตมาก็แล้วกันนะคะ...รับได้ค่ะ
ช่วงนี้ คนไม่มีราก มีโอกาสได้ดูจิตตัวเองอย่างใกล้ชิด ทำให้เราเข้าใจ....คนอื่นง่ายขึ้นนะคะ ว่าไหม....(^__^)
ลูกหม่อนที่บ้านออกเต็มต้นเลย ... หวานมากเลยค่ะ....
ครูปูคะ
ตามไปอ่านมาแล้วค่ะ พยายามเขียนความคิดเห็นไว้สั้น แต่ไม่รู้ว่าระบบเป็นอะไร เข้าไปเช็คไม่ได้เลยว่า ที่เขียนความคิดเห็นไว้ส่งถึงไหม
สรุปว่า ยิ่งรู้จัก ก็ยิ่งดีใจที่เราได้เป็นเพื่อนกันค่ะ
ส่งใจให้เสมอนะคะ ..^__^..
คุณคนไม่มีรากคะ
นั่นสิเนอะ เมื่อไหร่งานจะเสร็จเสียที ฮ่า ๆ
งานชิ้นที่อยากให้เสร็จไม่ค่อยเดินหน้าเลยค่ะ ก็เลยยังต้องรบกับตัวเองต่อไปค่ะ ขนาดพยายามไม่รับอะไรเข้ามาใหม่นะเนี่ย เฮ้อ.. :(
คิดถึงเหมือนกันค่ะ ..^__^..
ส่วนหนังสือน่าจะส่งถึงมือคุณคนไม่มีรากภายในสัปดาห์หน้าค่ะ
ลูกหม่อนน่ากินจังเลย.. อากาศร้อน ๆ แบบนี้ กินผลไม้แล้วสดชื่น อากาศร้อนก็เป็นข้ออ้างให้ตัวเองอีกว่า ทำให้สมาธิไม่ดี ฮ่า ๆ
เห็นด้วยนะคะ ว่าการที่เราได้ทำตัวเป็นผู้ดูจิตของเรา ทำให้เข้าใจคนอื่นง่ายขึ้น ที่สำคัญ เราจะเข้าใจตัวเองมากขึ้น..
กำลังดูจิตตัวเองอยู่ค่ะ ว่าทำไมงานไม่เสร็จเสียที แหะ ๆ :P
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
มาส่ง...ความรักและความคิดถึง....
ทำงานเหมือนเป็นส่วนหนึ่ง....ของลมหายใจ....จะได้ไม่ทุกข์ เหนื่อยเกินไปนะคะ
สู้ ๆ ๆ ....
ไม่ต้องพยายามมากมายจนเหนื่อยเหน็ด ... ก็แค่ ทำไปเรื่อย ๆ อย่าหยุด อย่าท้อ....
รอหนังสือค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
ขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจยิ่งในกำลังใจที่เพื่อนส่งให้อย่างไม่ขาดสาย..
ชอบจังค่ะที่บอกว่า "ทำงานเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจ"
ค่ะ.. ใบไม้จะทำตามคำแนะนำของเพื่อนค่ะ
ส่งกำลังใจ ความรัก ความคิดถึง ให้เพื่อนเช่นกันนะคะ ..^__^..
มายิ้ม ๆ แล้วก็จะไปทำงานแล้ว
มีความสุขกับงาน อย่างเบิกบาน ตลอดวันนะคะ
(^___^)
นำภาพใบไม้ย้อนแสงที่เงยขึ้นไปมองพอดี มาฝากค่ะ (^__^)
แหะ ๆ คราวนี้แวะมาตอบช้าไปหน่อย..
เวลาผ่านไปรวดเร็วจริง ๆ
ชอบภาพที่นำมาฝากนะคะ ขอบคุณเพื่อนจริง ๆ เลย
ช่วงนี้เข้าหน้าร้อนแล้ว แม้อากาศจะร้อนสาหัสสักนิด แต่ดอกไม้หลายพันธุ์แข่งกันผลิบานให้ชื่นชม ต้นไม้หลายต้นก็ผลัดใบใหม่สีสันสดใส ลมก็พัดโชยพลิ้วมาปลอดโปร่งดี
ชักชวนให้ชื่นชมความงามของฤดูร้อนที่ธรรมชาติมอบให้เป็นของขวัญแก่เราค่ะ เป็นแรงใจที่ไม่ต้องใช้เงินไปซื้อหา เพียงให้สายตาและหัวใจชื่นชมในสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่ เท่านั้นเอง ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
ตอนนี้คนไม่มีรากกำลังมีกิจกรรมใหม่ที่ตรงกับความสนใจค่ะ...
กำลังลองชิมลางดูก่อน...แล้วจะเล่าให้ฟังนะคะ
ขอบคุณสำหรับหนังสือดี ๆ 3 เล่ม ค่อยนอนละเลียดอ่านก่อนนอนวันละหน่อยค่ะ
จริงอย่างที่คุณใบไม้ว่าเลย...อากาศร้อนแต่ดอกไม้ ใบไม้ผลัดสี ออกดอกไปทั่วเลย เห็นแล้วสดชื่นใจจังค่ะ
ส่งภาพนี้มาให้ชมค่ะ
ดอกมะงั่วรู้หาว มะนาวรู้โห่ จากสถาบันอบรมผู้นำ จ.กาญจนบุรีค่ะ
สวัสดีจ้า เพื่อนผู้มีใจอารี นำภาพสวย ๆ มาฝากตลอดเลย
ขอบคุณนะคะ..
หนังสือที่ส่งไปให้ ไม่ได้บังคับให้อ่านนะคะ อ่านเมื่อเพื่อนอยากอ่านก็แล้วกันค่ะ หากอยากส่งมอบต่อให้ใคร ก็ตามสบายค่ะ
เอ..ว่าแต่กิจกรรมใหม่ที่เพื่อนเราสนใจคืออะไรน้า..
ส่วนใบไม้ไม่ค่อยกล้าเปิดตัวไปทำกิจกรรมใหม่ ๆ มากนักในช่วงนี้ เพราะต้องการจะจัดการสิ่งที่คั่งค้าง ยุ่งเหยิง ให้เข้าที่เข้าทางเสียก่อน
ไม่แน่ว่า.. กว่าจะจัดการชีวิตได้ อาจไม่เหลืออะไรให้ทำมากอย่างที่คิด ฮ่า ๆ ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน..
ส่งใจไปให้เพื่อนกับสายลมฤดูร้อนนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
ยังไม่เปิดเผยกิจกรรมค่ะ กำลังศึกษาอยู่....
ถูกนายต้อง เพื่อนรักว่า....สนใจ ศึกษาทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องที่ควรทำและเรื่องของตัวเอง...5555555.....น่าจะจริงค่ะ
ขอบคุณคำแนะนำและเตือนใจ...ที่คุณใบไม้ให้ไว้ เกี่ยวกับการพบปะกับคนใน G2K ค่ะ ทำให้ช่วยตัดสินใจไปตามที่พี่หมอเจ๊นัด ผลก้คือ ได้...ความคิด มุมมองและบางสิ่งบางอย่างใหม่ ๆ ขึ้นอีกมากเลยค่ะ
ขอให้ทราบว่า คนไม่มีราก รู้สึกขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
สำหรับหน้งสือ กำลังละเลียดอ่านค่ะ และชอบมากทั้งสามเล่มค่ะ รออีกสักพักนะคะ สำหรับหนังสือ "วิถีแห่งดุลยภาพ" นะคะ
ส่งภาพนี้มาอีก "ดอกนางแย้มเทศ" ไปตลาดต้นไม้สวนจตุจักร เมื่อวันพุธที่ 4 มีค.52 นัดกับพี่หมอเจ๊ ไปเดินดูต้นไม้ ดอกไม้กันค่ะ
มาบอกว่า....วันนี้คิดถึงคุณใบไม้มากเป็นพิเศษค่ะ
สบายดีนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณคนไม่มีราก
ดีใจด้วยนะคะสำหรับประสบการณ์ดี ๆ ที่ได้พบเจอพี่หมอเจ๊
ขอบคุณนะคะสำหรับภาพดอกนางแย้มเทศแสนงาม มองแล้วชื่นใจ
ส่วนใบไม้หายตัวไปร่วมงานสัมมนามาค่ะ
ขำดีเหมือนกัน บางทีคนก็ติดภาพเดิม ๆ ที่ใบไม้เป็นคนจัดกิจกรรม ฮ่า ๆ พอเห็นหน้า หรือตั้งท่าจับไมค์ ก็เหมือนจะเตรียมลุยกัน อิ..อิ.. แต่คราวนี้แค่ไปร่วมให้กำลังใจเท่านั้นค่ะ
เดือนนี้ใบไม้อาการหนักค่ะ ต้องปิดงานหลายชิ้น ฮ่า ๆ
สู้ตายค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
ได้พบกับพี่หมอเจ๊ ... เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก ๆ ค่ะ
ต้องขอบคุณคุณใบไม้อีกครั้งนะคะ....^_^....
ส่งภาพดอกชบาย้อนแสง ที่ดูแล้วมีมุมมองต่างไปมากเลยค่ะ ....
คิดถึงค่ะ ...^_^...
คุณคนไม่มีรากคะ
ระหว่างการเดินทางไป-กลับสัมมนาที่จังหวัดนครนายก ใบไม้อาศัยรถของเพื่อนช่างภาพเดินทางไป เราต่างชื่นชมดอกไม้นานาพันธุ์ที่เบ่งบานแข่งกับแสงแดดร้อนระอุ ช่างเป็นฤดูกาลสำหรับดอกไม้บานจริง ๆ เลย
หากชอบถ่ายภาพดอกไม้ ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีทีเดียว..
ทว่า..ครั้งนี้ใบไม้กับเพื่อนเน้นการชื่นชมทิวทัศน์ผ่านสายตาไปถึงหัวใจโดยไม่ผ่านเลนส์
ภาพฝูงนกบินกลับรังผ่านดวงอาทิตย์สีแดงฉานข้างอ่างเก็บน้ำ ยังประทับอยู่ในหัวใจ
ใบไม้เอนกายลงนอนชมท้องฟ้าเปลี่ยนสีอยู่ ณ ที่นั้น...
บรรยายให้อ่าน เพราะไม่ได้ถ่ายภาพมา..
แต่เก็บพลังจากธรรมชาติมาฝากเพื่อนนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
คิดถึงมากเป็นพิเศษในวันนี้ค่ะ เพราะมีโอกาสหยิบหนังสือที่คุณใบไม้เขียนมาอ่าน...อ่านไปยิ้มไป....^_^....
ชอบบรรยากาศที่เก็บมาฝากค่ะ....
ภาพฝูงนกบินกลับรังผ่านดวงอาทิตย์สีแดงฉานข้างอ่างเก็บน้ำ ยังประทับอยู่ในหัวใจ ใบไม้เอนกายลงนอนชมท้องฟ้าเปลี่ยนสีอยู่ ณ ที่นั้น...
เหมือนได้นแนชมท้องฟ้าเปลี่ยนสีอยู่ด้วยกันเลยค่ะ...
ส่งดอกตะบองเพ็ชรมาฝาก ไม่ทราบว่าพันธุ์อะไร สวยแปลกดีค่ะ...^__^...
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
ดีใจจัง เพื่อนอ่านหนังสือที่ให้แล้วยิ้ม แม้จะไม่รู้ว่ายิ้มด้วยความรู้สึกไหนก็ตาม อิ..อิ..
จะนอนชมท้องฟ้า ต้นไม้ ใบไม้ย้อนแสง ก็ชอบทั้งนั้นแหละค่ะ เพราะเป็นคนหลังยาว ก็เลยชอบเอนหลัง..ฮ่า ๆ
ในวันที่จิตใจคับค้องขุ่นเคืองเมื่อกว่าสิบปีมาแล้ว ก็เคยนอนมองฟ้าชมดาวยามราตรี จนได้ข้อคิดว่า ที่เราขุ่นเคืองเป็นเพราะใจเราไม่กว้างอย่างฟ้า.. นั่นเอง เลยแต่งบทกวีสอนใจตัวเองได้อีกหนึ่งบท จบว่า "เพราะใจไม่กว้างอย่างฟ้า.."
วันนี้เก็บเด็กด้วยการให้เล่นน้ำในบ่อน้ำพลาสติก หลานเฟิร์สร้องเรียกให้ดูช้างบนท้องฟ้า เห็นก้อนเมฆเป็นช้างในจินตนาการของเขา เวลาเห็นเด็ก ๆ เขาซึมซับธรรมชาติ ก็รู้สึกเป็นสุขใจค่ะ
ขอบคุณภาพดอกตะบองสีสันสดสวยที่เปล่งประกายมาจากต้นไม้แห่งทะเลทราย..
ขอบคุณสายใยจากใจที่มอบให้แก่กัน ..^__^..
เอ...จะเข้ามาทักทาย "กัลยาณมิตร" ครับ
แต่ก็ได้เจอกับกัลยาณมิตรสองท่าน กำลังคุยกันไปมาในบรรยากาศที่อบอุ่น
เลยขอมาเงียบๆ
และไปเงียบๆ ก่อนนะครับ...
:)
สวัสดีค่ะ คุณซวง
ยินดีต้อนรับค่ะ
จะมาเงียบ ไปเงียบ หรือมาดัง ไปดัง ก็ยินดีค่ะ
พอดีช่วงนี้ใบไม้ใช้กฎกับตัวเหล็กกับตัวเองเล็กน้อย คือจะไม่เข้ามาเขียนบันทึกใหม่จนกว่าจะเคลียร์งานเสร็จ แต่จะเข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายกัน..^__^..
คุณใบไม้ที่รักและคิดถึง
อยากอ่าน... "เพราะใจไม่กว้างอย่างฟ้า.." ฝีมือเพื่อนเราจัง
ช่วงนี้งานเยอะมากเลยค่ะ แต่ไม่เหนื่อยใจ เพราะเข้าใจและทำใจได้แล้ว กับสิ่งที่เคยคับข้องใจ ขุ่นเคืองใจ
ลองเราคิดจะ "ตัด" .... คงไม่ง่ายนัก
แต่พอคิด...ละ ลด วาง... โอโห้...เบาไปเลยค่ะ
ขอบคุณกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ
ส่งยิ้มและยินดีต้อนรับคุณซวงค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากที่รัก
วันนี้กำลังคิดถึงพอดีค่ะ เพราะว่าอยากบ่นอ่ะ อิ..อิ..
ช่วงนี้สถานการณ์เราคงสลับกัน ใบไม้ก็งานเยอะค่ะ รู้สึกเหนื่อยล้าในใจอยู่บ้าง พยายามเฝ้าดูตัวเองอยู่ค่ะ
เพราะอะไรน่ะหรือ.. ก็เพราะค้นพบว่าอัตตาตัวเองมันใหญ่โตเหลือเกินน่ะสิ
วันนี้เพิ่งตัดสินใจว่า จะทำงานกับคน ๆ หนึ่งต่อ.. เป็นคนดี แต่เราไม่ค่อยชอบวิธีพูดของเขา เพราะว่ามันกระทบตัวตนของเราอย่างจังน่ะสิ อยากจะลองหัดยอมแพ้ดูบ้าง
ก็ต้องลองดูสักตั้ง ตัวตนเล็กลง ก็คงขุ่นเคืองน้อยลง
ฮ่า ๆ ก็ใจยังไม่กว้างอย่างฟ้านี่นา
พอดีจำไม่ได้ทั้งหมด หากลอนบทนี้เจอแล้วจะพิมพ์ให้อ่านค่ะ
ขอบคุณเช่นกันค่ะสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอมา..^__^..
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้...
- พี่ใบไม้สบายดีนะคะ
- มิมมาขอบคุณสำหรับหนังสือนะคะ ตอนนี้ทัวร์(อ่าน)วัดได้ไปหลายวัดแล้วค่ะ อิอิ
- วันหยุดหน้านี้จะไปวัดท่าซุงค่ะ
- แล้วจะมาเล่าให้ฟังนะคะว่าเป็นอย่างไร
- คิดถึงพี่ใบไม้ค่ะ
- งานยุ่ง งานเยอะ ต้องรักษาสุขภาพนะคะ
- รักพี่ใบไม้ค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องครูมิม
ดีใจค่ะที่เห็นน้องครูมิมมาทักทายกัน..
ใคร่ครวญดูให้ดีอีกที พี่ใบไม้ก็ไม่ได้งานเยอะมากหรอกค่ะ เพียงแต่จัดสรรเวลาตัวเองได้ไม่ดี ก็เท่านั้นเอง.. ก็รับงานน้อยลง ๆ ค่ะ เพราะอยากมีเวลากับตัวเองมาก ๆ ส่วนสุขภาพนั้นแข็งแรงดีเสมอค่ะ
ภาพใบไม้ที่นำมาฝากถูกใจมาก ๆ ค่ะ ขอบคุณนะคะ
ขอให้เบิกบานในการเรียนรู้ทุกก้าวย่างของชีวิตนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
เพิ่งมาอ่าน จ๊ะเอ๋กับครูมิม...พอดีเลย ดีจัง..!!!!
บางช่วง... เราก็อาจรู้สึกเหนื่อยล้าในใจได้ อย่างที่เราก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเลย...จริงเลยค่ะ
อ่านแล้วค่อยคลายใจ เพื่อนเรารู้ตัวอยู่แล้ว ....เพราะอะไรน่ะหรือ.. ก็เพราะค้นพบว่าอัตตาตัวเองมันใหญ่โตเหลือเกินน่ะสิ วันนี้เพิ่งตัดสินใจว่า จะทำงานกับคน ๆ หนึ่งต่อ.. เป็นคนดี แต่เราไม่ค่อยชอบวิธีพูดของเขา เพราะว่ามันกระทบตัวตนของเราอย่างจังน่ะสิ อยากจะลองหัดยอมแพ้ดูบ้าง ก็ต้องลองดูสักตั้ง ตัวตนเล็กลง ก็คงขุ่นเคืองน้อยลง
คนไม่มีรากเป็นบ่อยมาก ๆ เลยค่ะ เรื่องตัวตนที่ใหญ่โตเกินกว่าความเป็นจริงนี่น่ะ...เป็นบ่อย เฝ้าดูตัวเอง เห็นบ่อย ๆ มากขึ้น ... เตือนตัวเอง ก็ทำให้ ตัวตนเล็กลงได้ค่ะ....
ตระหนักได้ว่า...เราก็แค่ฝุ่นธุลีในจักรวาลอันมหาศาลนี้ค่ะ..^_^...
ลอกมาฝาก จากหนังสือ “พลังแห่งความเป็นหนึ่ง” (Power of One) ค่ะ อาจไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่คุยกันนัก แต่อยากให้คุณใบไม้ได้อ่านค่ะ
ความคิดจะกลายเป็นความประพฤติ ความประพฤติจะกลายเป็นความเคยชิน ความเคยชินจะกลายเป็นอุปนิสัย และอุปนิสัยจะกลายเป็นชะตาชีวิต
มีความสุขและรู้เท่าทัน ตัวตน นะคะ
อย่าท้อค่ะ สู้ ๆ ....^_^....
คิดถึงค่ะ
(^___^)
นักรบไม่มีรากที่รัก
ตอนนี้ใบไม้อาการดีขึ้นมากแล้วค่ะ พอค่อย ๆ เฝ้าดู ทบทวนถึงความขุ่นเคืองใจ ก็ยิ่งเห็นอัตตาของตัวเอง ดีนะเนี่ยที่ไม่หลุดพูดอะไรออกไปจากอัตตาของเรา ฮ่า ๆ
เรื่องตัวตนที่ใหญ่เกินจริงนี้ ใบไม้เป็นบ่อยค่ะ อิ ๆ อาจเป็นเพราะอยู่ในแวดล้อมด้วยคนที่แสนจะเข้าอกเข้าใจ แต่พอถูกกระทบทางอารมณ์ความรู้สึก ก็ออกอาการ เลยต้องทบทวนตัวเองอย่างใคร่ครวญ.. บางเรื่องเราพลาดเองก็ต้องยอมรับ.. เลยเลือกที่จะพบสถานการณ์ที่ถูกกระทบต่อไป ดูสิว่า เราจะสอบผ่านไหม..
ตอนนี้สงบนิ่งแล้วค่ะ แค่ยังกังวลกับการงานที่คั่งค้างเท่านั้นเอง ก็บอกตัวเองว่า อย่าเสียเวลาไปคิด ไปกังวล ลงมือทำไปเรื่อย ๆ เคลียร์งานเสร็จคงหยุดอยู่นิ่งสักพัก ๆ ก่อนจะก้าวเดินต่อ.. ยังไม่ท้อค่ะ :)
สงสัยเราต้องไปนอนมองฟ้าที่กว้างใหญ่ด้วยกันซะแล้ว จะได้รู้สึกว่าตัวเล็กลงไง
ขอบคุณในน้ำใจไมตรีจิต และความเป็นกัลยาณมิตรที่แสนดี..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ย้อนแสง
มาเยี่ยมคุณคนไม่มีรากก็เลยอดจะคิดถึงคุณใบไม้ย้อนแสงด้วยไม่ได้ค่ะ แต่ไม่ค่อยได้มาเยี่ยมเพราะรีบมารีบไป
การมีเพื่อน มีมิตรรักที่รู้ใจและพูดคุยกันได้นั้น นับเป็นโชคมหาศาลเลยค่ะ
รักษาสุขภาพจิตนะคะ งานมาก ๆ ก็ต้องระวังความคิด เพราะมันมักจะเปิดเปิงไป เหมือนที่เด็กพังงาเป็นมาเมื่อช่วงที่มีการประท้วงของพันธมิตรค่ะ
โชคดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
เจอคุณเด็กพังงาด้วย...ดีจังเลย...^_^....
คนไม่มีรากเชื่อมั่นและชอบวิธีการที่คุณใบไม้เผชิญกับปัญหาค่ะ...เลือกที่จะพบสถานการณ์ที่ถูกกระทบต่อไป ดูสิว่า เราจะสอบผ่านไหม..
งานที่คั่งค้างมาก ๆ ทำให้กังวลได้มากมายจริงด้วยค่ะ หัวหน้าที่คนไม่มีรากเคารพเคยสอนว่า ... งานเยอะแค่ไหนก็ทำได้ทีละงาน ทำไปเหมือนมีอยู่งานเดียวนั่นแหละ ไม่ต้องคิดถึงงานอื่น ทำเหมือนไม่ได้ทำ...จะได้ไม่เครียด...
ตอนนั้นคิดในใจ ก็ใช่สิ หัวหน้าแค่สั่งเราเป็นคนร่างและติดต่องานนี่นา ... แกจะมาเครียดอะไรกับเราเล่า แต่พอลองทำดู ก็จริงนะคะ มีสิบงานจะเร่งแค่ไหนก็ทำได้ทีละงานนั่นแหละ ... ด้วยเหตุนี้ ทำไปก็แล้วกัน...
ส่งแรงใจมาช่วย อย่าเครียด ไม่มีเวลาไม่ต้องตอบนะคะ เข้าใจค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณเด็กพังงา
ขอบคุณค่ะสำหรับความคิดถึงและการแวะมาเยี่ยมเยียน ดีใจค่ะที่เห็นคุณเด็กพังงาแวะมา
ใบไม้ได้อ่านความคิดเห็นของคุณเด็กพังงาผ่านบันทึกของคุณคนไม่มีรากอยู่เรื่อย ๆ
การมีเพื่อนรู้ใจที่พูดคุยกันได้ เป็นโชคมหาศาลจริง ๆ ค่ะ
งานมากทำให้ขาดสติได้เป็นครั้งคราว ได้สติก็ต้องทบทวนตัวเองนั่นแหละค่ะ ถือเป็นบททดสอบของชีวิตค่ะ
อีกไม่นานใบไม้ก็จะมีงานไม่มากแล้วค่ะ คงได้ใช้เวลาให้เหมาะสมกับความเป็นตัวเองมากขึ้น
ขอให้คุณเด็กพังงาเบิกบานใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเสมอนะคะ..^__^..
คุณคนไม่มีรากคะ
จริง ๆ ค่ะ งานมากแค่ไหน เราก็ทำได้ทีละงาน..
ยืนยันค่ะว่าไม่เครียด ยกเว้นเวลาเผลอ..อิ..อิ..
ค้นพบแล้วว่า ตัวเองเป็นคนคิดเร็ว แต่ทำงานเขียนช้า หลัง ๆ ใครชวนทำงานอะไรที่ต้องใช้เวลามาก ก็จะบอกว่า ช่วยคิด แต่อาจไม่ช่วยทำนะ อิ..อิ.. ยกเว้นงานที่เราอยากทำ หรืองานที่เราอยากใช้ฝึกฝนตัวเอง.. จึงค่อยกระโจนลงไปทำเต็มตัว
จังหวะชีวิตคงจะช้าลงแล้ว.. อาจเดินสวนทางกับคนอื่น แต่เป็นทางที่เราเลือกที่จะเดินไป..
ส่งแรงใจกลับไปช่วยเพื่อนให้ผ่านทุกนาทีของชีวิตด้วยสติและความเบิกบานค่ะ ..^__^...
มาส่งยิ้มหวานๆ ให้พี่ใบไม้ก่อนจะจากไปอย่าอาวรณ์ อิอิ
ช่วงนี้ไม่สามารถที่จะอยู่หน้าจอนานๆ ได้เลยค่ะ ....เฮ้อ
มาฝากความคิดถึงไว้ก่อนเนอะ ........อิอิ
และอยากมาบอกว่า พี่ใบไม้สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงนะคะ
แหม..น้องครูมิมคะ
มาส่งยิ้มหวานให้แบบนี้ พี่ใบไม้ก็ชื่นอกชื่นใจสิคะ รับรองว่าสู้ไหวแน่ ๆ เลย กำลังใจมาส่งให้ถึงที่ขนาดนี้
ขอส่งความคิดถึงกลับไปให้น้องครูมิมนะคะ สู้ ๆ ๆ เช่นกันนะคะ
พี่ใบไม้รู้ดีว่าน้องสาวพี่เข้มแข็งและอดทนอยู่แล้ว ที่สำคัญเป็นคนดีและมีความสามารถด้วยค่ะ ..^__^..
ตามน้องมิมมาทักทายพี่ใบไม้ด้วยความคิดถึงค่ะ
วันเสาร์ที่ 4 เมษายน 2552 เวลา 17.30 น.
มีฉายหนังสั้นที่หอศิลปฯ นะคะ ถ้าสะดวกก็เชิญนะคะ ^__^
คุณใบไม้คะ
แวะมาส่งข่าวว่าส่งหนังสือไปให้แล้ว สองเล่ม คงได้รับพรุ่งนี้ค่ะ
มาตามไปรับ "พลังใจ" ค่ะ
http://gotoknow.org/blog/nourishingsoul/251548
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
เย้ ๆ ดีใจมาก ๆ เลยที่คุณแจ๋วมาทักทาย
คิดถึงคุณแจ๋วมาก ๆ แต่เข้าใจดีว่าติดภารกิจอันมากมายในชีวิต
พี่ใบไม้เพิ่งครบรอบ 1 ปี การเป็นสมาชิก G2K มาหมาด ๆ
เป็นเรื่องน่าดีใจ มองขึ้นไปที่ความคิดเห็นที่ 115-118 ของบันทึกนี้ พวกเรามาครบสี่ใบเถาอีกครั้ง แม้จะมาคนละเวลาก็ตาม แหม..มันชื่นใจจริง ๆ ..^__^..
ขอบคุณค่ะที่มาเชิญชวนไปดูหนังสั้น พี่ใบไม้คงไม่ได้ไปดูนะคะ เพราะว่าตอนนี้ปั่นงานแบบหูตั้งหางตกเลย อิ ๆ (เหมือนถุงทองไหม)
ส่งแรงใจไปให้ "ต้นพุดของป้า" เติบโตอย่างแข็งแกร่งและเบิกบานนะคะ ..^__^..
ป.ล.ฝากลูบหัวถุงทองหมาขี้อ้อนพร้อมป้อนฝรั่งด้วยนะคะ :)
คุณคนไม่มีรากคะ
ใบไม้ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ เมื่อตอนสาย ๆ ของวันนี้
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับหนังสือถูกใจ 2 เล่มที่ส่งมาให้..^__^..
เดี๋ยวจะตามไปรับ "พลังใจ" ตามคำชวนค่ะ
คุณใบไม้ที่รัก
รู้ว่าคงวุ่น ๆ มีปัญหาให้ตามแก้ ...
เลยมาส่งแรงใจ เพราะไปช่วยด้วยแรงกายไม่ได้ ....
วันนี้ก็นอนอยู่บ้าน เพราะถูกหวัดเล่นงาน ... ตามเคย
เหตุเพราะ ... ฝนตก ก็เลยเดินเล่นในสายฝน ด้วยอาการกระดี้กระด้า... ของชอบ อดไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่า เดินในสายฝนแล้ว ต้องตามมาด้วยหวัด...แต่ชอบค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ
หนังสือทั้งสองเล่มนี้ เป็นหนังสือที่ชอบมากค่ะ
(^___^)
นักรบไม่มีรากที่รัก
จริง ๆ เห็นอาการชอบฝนของคุณคนไม่มีรากแล้ว คิดถึงรุ่นพี่คนหนึ่ง เป็นคนที่ให้โอกาสในการเขียนหนังสือแก่ใบไม้เป็นคนแรก คือแกยกคอลัมน์สุขภาพที่แกเคยเขียนให้ใบไม้เขียนแทน เพราะรู้ว่าใบไม้อยากลองเขียนหนังสือในตอนนั้น คือรุ่นพี่คนนี้ก็ชอบฝนเหมือนกันค่ะ แกบอกว่า แค่เห็นฝนตกก็รู้สึกสดชื่น และรู้สึกดีขึ้นกับชีวิต แต่..แกไม่ได้เดินตากฝนนะคะ อิ..อิ..
เพื่อนเราเป็นเจ้าสาวไม่กลัวฝน เลยเป็นหวัดซะเนี่ย โถ..ก็ของชอบ ใครจะอดใจไหวเล่า เนอะ.. ยังไงก็รักษาสุขภาพนะคะ แข็งแรงดีแล้วค่อยไปตากฝนใหม่ ฮ่า ๆ แต่ถ้าอดหลับอดนอน ก็อย่าตากฝนดีกว่า ร่างกายมีภูมิคุ้มกันไม่พอ อิ..อิ.. แล้วถ้าใส่เสื้อกันฝนเดินตากฝนจะได้ไหม หรือว่าไม่ได้อารมณ์ :P
ปัญหาของใบไม้ไม่ได้ใหญ่โตอะไรหรอก เขียนไว้อย่างนั้น เพราะที่บันทึกของคุณคนไม่มีรากแนะนำว่า ให้ใช้เวลา "แก้ปัญหา" มากกว่าอยู่กับ "ปัญหา" ไง
ขอให้หายหวัดเร็ว ๆ นะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
วันนี้คิดถึงคน 3 คนมากเป็นพิเศษคือ พี่หมอเจ๊ น้าอึ่งอ๊อบ และคุณใบไม้ค่ะ ...ก็ยังบอกไม่ได้ถึง "เหตุผล" ที่เป็นเช่นนี้
เมื่อเช้า อ่านหนังสือ "การเดินทางสู่ความเป็นมนุษย์ที่แท้" เล่มที่ส่งไปให้คุณใบไม้ด้วยนั่นแหละค่ะ...
อ่านจบในคราวเดียว...อ่านด้วยความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ถูกค่ะ แต่น้ำตาไหลออกมาเอง ... ปกติหลังจากแม่เสีย ก็ไม่เคยร้องไห้ให้กับอะไรอีกเลย
แต่น้ำตาครั้งนี้ คงเกิดจากความรู้สึกบางอย่างที่ตัวเองยังไม่เคยตระหนัก เพราะข้อความของ อ.ประมวล เพ็งจันทร์ นี้ กระแทกที่จิตใจอย่างรุนแรงมาก ...
ความรู้สึกเปลี่ยน ความคิดเปลี่ยน และคงจะเปลี่ยนพฤติกรรม...ไปด้วยค่ะ
มาส่งข่าว เล่าความรู้สึก และแบ่งปันความรักความชื่นชม พร้อมทั้ง ขอบคุณ ที่ให้ความเป็นเพื่อนที่แสนอบอุ่นและมีคุณค่า ...
ทำงานอย่างมีความสุขบนเส้นทางที่เราเลือก...นะคะ
อ้อ...ส่ง ดอกวัชพืช มาให้ชมค่ะ น่ารักดีจัง...^_^...
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
ภาพดอกวัชพืชงดงามน่ารักจังค่ะ จริง ๆ มีดอกวัชพืชน่ารัก ๆ มากมายเลยนะคะ และก็มีคนอย่างเพื่อนเราที่เห็นความงามบนพื้นที่เล็ก ๆ ของมัน เป็นความงามที่ต้องใช้ความละเอียดอ่อนมองดูจึงพบเห็น..
ดีใจค่ะที่คิดถึงกัน แม้ยังไม่ทราบเหตุผลก็ตามที อาจเป็นเพราะคิดว่าเราน่าจะเข้าใจความรู้สึกกันได้กระมัง ตัวใบไม้เองยังไม่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ รวมถึงเรื่อง "เดินสู่อิสรภาพ" ที่ยังวางกองอยู่ที่บ้าน แต่ทราบเรื่องราวของ อ.ประมวล เนื่องจากได้ไปงานเปิดตัวหนังสือ "เดินสู่อิสรภาพ" ที่เชียงใหม่ค่ะ
การเสียน้ำตาเนื่องจากได้ตระหนักถึงความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยตระหนักมาก่อน นับเป็นเรื่องที่น่ายินดีนะคะ ที่ได้สัมผัสหัวใจตัวเองเพิ่มมากขึ้น
ความรู้สึกเปลี่ยน ความคิดเปลี่ยน และคงจะเปลี่ยนพฤติกรรม...ไปด้วยค่ะ
เป็นข่าวที่น่ายินดียิ่งค่ะ..
แล้วใบไม้คงได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มนี้เร็ว ๆ นี้
ค่ะ.. ทำงานอย่างมีความสุขบนเส้นทางที่เราเลือกกันค่ะ ..^__^..
แวะมาหาเพื่อนรัก....
ยิ้มกว้าง ๆ ด้วยใจที่เบิกบาน
(^___^)
คิดถึงค่ะ
สวัสดีครับ คุณใบไม้ย้อนแสง
ผมก็ฝึกดูจิตอยู่ครับ เส้นทางสายนี้ยังไงก็คอยชี้แนะกันบ้างนะครับ ผิด ถูก ค่อยๆปรับแก้กันไป
อนุโมทนานะครับ
เพื่อนรักยิ้มกว้าง ๆ มาให้
ใบไม้ก็ต้องยิ้มกว้าง ๆ กลับไปให้สิคะ .....(^______^).....
สวัสดีปีใหม่ไทยล่วงหน้าค่ะ ขอให้เบิกบานในทุกก้าวทางของชีวิตนะคะ...
สวัสดีค่ะ คุณ Phornphon
ใบไม้ย้อนแสงก็นับเป็นผู้เริ่มต้นดูจิต และยังอ่อนหัดอยู่มาก ได้รับคำแนะนำจากกัลยาณมิตรนี่แหละค่ะ ผิด ถูก ก็ช่วยกันแนะนำ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันไปเพื่อความงอกงามทางปัญญานะคะ
อนุโมทนาด้วยเช่นกันค่ะ ..^__^..
แวะมาเดินเล่นในบ้านเพื่อน....
.....
ปีนี้เป็นเทศกาลสงกราต์ที่ดีที่สุดปีหนึ่งของคนไม่มีรากค่ะ...
......
มาบอกว่า...คิดถึง ยิ้มให้ แล้วก็เดิน ผิวปาก....จากไป...
(^___^)
สวัสดีคับ
คิดถึงจังคับ .... มากอดทีนึง ^^
อ้อ! สวัสดีปีใหม่ไทยนะคับ
กอด กอด
^^
สวัสดีครับผม
แวะเอาดอกไม้แห่งปีมาให้นะครับ ขอให้สุขกายสุขใจ เย็นถึงข้างในเลยนะครับผม :)
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
แว่วยินเสียงผิวปากของเพื่อนที่มาเยี่ยมเยือน..
ใบไม้เพิ่งกลับมาจากการนอนฟังเสียงคลื่นทะเล มองท้องฟ้าสีคราม ที่ตรังมาค่ะ เป็นสงกรานต์ที่ได้อยู่ที่หาดอันเงียบสงบ ปกติจะไม่เที่ยวช่วงสงกรานต์เพราะกลัวคนมาก คราวนี้ไปเป็นเพื่อนให้เพื่อนสาวที่ทำงานประจำ ไม่ได้คาดหวังอะไร แต่กลับกลายเป็นว่าได้พักผ่อนอย่างเงียบสงบ เอาขยะในใจไปทิ้งทะเล แม้จะยังไม่หมดก็ตามที..นอนฟังเสียงคลื่นทั้งวันเลย.. ไม่เน้นตะลอนไปดูนั่นดูนี่เหมือนคนอื่นเขา
เห็นสถานการณ์ในบ้านเมืองแล้ว สงสารคนที่ทำธุรกิจท่องเที่ยวจังเลย ว่าแล้วก็คิดถึงคุณเด็กพังงา ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง
ถึงเวลากลับมาตั้งท่าทำงานที่คั่งค้างต่อ.. ทำสิ่งที่เราทำได้ไปตามกำลัง..
คิดถึงเช่นกันค่ะ ....^__^...
โอ้โฮ.. คุณ nattapach เพื่อนเรากลับมาแล้ว ดีใจจัง!
คิดถึงเช่นกันค่ะ คราวก่อนนู้นคิดว่าจะได้พบกันที่วัดมะเกลือ เลยพกโปสการ์ดฝีมือช่างภาพเพื่อนซี้ไปฝากหนึ่งชุด แต่ว่าไม่ได้เจอกัน ก็อดให้ของชอบเลย อิ..อิ..
เอ้า.. กอดกันจ้า กอดกัน โอบรอบไม่รอบเป็นอีกเรื่อง อิ..อิ..
แล้วคงได้พบกันเร็ว ๆ นี้
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ ขอให้มีไฟในการทำงานสร้างสรรค์ต่อไปนะคะ..^__^..
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ คุณ adayday
ขอบคุณค่ะสำหรับภาพดอกคูนสีเหลืองอร่ามตา..
ในท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุ ก็มีหมู่มวลบุปผชาติฤดูร้อนนี่แหละค่ะ ที่เติมสีสันให้ความรื่นรมย์ในเดือนเมษา..
ขอให้เบิกบานในทุกก้าวย่างของชีวิตนะคะ..^__^..
สวัสดี ครับ
ผมอ่านบันทึก ของคุณคนไม่มีราก ที่พูดถึง คุณใบไม้ย้อนแสง...อยู่บ่อย ๆ
ชอบบันทึก ฉบับแรก...ที่ผมเข้ามาอ่าน
ชอบในหลายๆ บรรทัด ที่คุณ เขียน
ได้แง่คิดมากมาย
ขอบคุณมาก ครับ
(ตั้งใจว่า...(marking...)จะเอาเวลาที่ควร พักผ่อนในช่วงกลางวันของการทำงาน มาที่นี่ บ่อย ๆ อีกคน ครับ)
วันนี้ ผมเอาดอกไม้ มาฝากแทนคำขอบคุณ ครับ)
เกือบจะออกจากระบบ ... ไปนอนกลางวัน ... แล้ว...
มาเจอคุณใบไม้เสียก่อน...
ดีใจด้วยค่ะ การได้ไปพักอย่างแท้จริง คงช่วยในการเพิ่มพลังสดใส เพื่อที่จะกลับมาสู้รบปรบมือกับงาน....ได้อีก
คิดถึงอยู่หลายวัน ... สงสัยเอ...เพื่อนเราหายไปไหนน้า
ที่แท้จะตรัง ดีจังค่ะ
ไม่ได้ข่าวคุณเด็กพังงาเลยค่ะ ไม่ทราบจะเป็นอย่างไรบ้าง...
เราคงต้องรักษากาย-ใจให้ดี มั่นคง หนักแน่น และทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ
(^___^)
- สวัสดีปีใหม่ คุณใบไม้ย้อนแสง ขอให้มีความสุข และมีกำลังความคิดงามๆ อย่างนี้มากๆ อยู่เสมอ อย่างที่หมั่นทบทวนให้ตนเอง
- มีเพื่อนเป็นครูทางจิตวิญญาณดีนะครับ
- เครื่องรับของใบไม้ก็ดียิ่งดีมาก
- หมู่มิตรที่เข้ามาแลกเปลี่ยนก็ยิ่งเสริมพลังสติและปัญญา เข้ามาแล้วอ่านยังได้อะไรดีๆไปด้วยเลย
- รูปถ่ายสวยและเห็นพลังที่ออกมาจากข้างใน ที่เลือกมุม จังหวะแสงเงา และฉับพลันที่กดชัตเตอร์ แล้วบันทึกความเป็นศิลปะอย่างยิ่ง ของครูแห่งธรรมชาติ
- เขียนถ่ายทอดดีมากจริงๆ อยู่ในภาวะที่เป็นตัวหนังสือทุกตัวเลยนะนั่น
อ๊ากกกกกก โปส ซา การ์ดดดดดดดดดดดดดดด ....
คราวหน้าไม่พลาดแน่ค่ะ ^^
//me แวะมารดน้ำดำหัว เอ๊ยยยย ประแป้งให้คุณ ใบไม้ย้อนแสง แล้วรีบฉากหนีหลบไป หุหุ ^^
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ คุณ แสงแห่งความดี
เข้าใจตั้งชื่อจังเลยนะคะ ..
คุณแสงแห่งความดีไม่ใช่คนแรกค่ะที่ตามคุณคนไม่มีรากมา เธอพาเพื่อนมาเยี่ยมใบไม้ย้อนแสงหลายคนแล้วค่ะ
ยินดีต้อนรับเสมอนะคะ ดีใจค่ะถ้าบันทึกต่าง ๆ ที่เขียนพอจะมีประโยชน์แก่ใครต่อใครบ้าง แม้จะเขียนบันทึกค่อนข้างน้อยก็ตาม
มีความคิดเห็นอะไรที่อยากแลกเปลี่ยนกัน ก็เชิญตามสบายเลยค่ะ
ขอบคุณภาพดอกไม้สีหวานในแสงอันนุ่มนวล มองแล้วสดชื่นจังเลยค่ะ ..^__^..
อ้าว..เพิ่งรู้ว่าเพื่อนเราก็ชอบนอนกลางวัน เอ..ไม่รู้ว่าชอบฝันกลางวันด้วยหรือเปล่าน้า อิ..อิ..
ไปพักจริง ๆ ค่ะ ไม่เอาหนังสือไปอ่าน ไม่พกกล้องไปถ่ายรูป เพราะคิดว่าเพื่อนคงเอาไป เพื่อนก็คิดว่าเราเอาไป เหอะ ๆ ๆ สรุปว่าใจตรงกันไม่มีใครเอากล้องถ่ายรูปไป เพื่อนเราเลยเอามือถือถ่ายรูปไว้เล็ก ๆ น้อย ๆ
ก่อนเดินทางวุ่นวายกับการงานพอดู การงานนี่เหมือนต้นไม้เลยนะ มันงอกมาได้เรื่อย ๆ เลยอ่ะ ขนาดไม่รับงานชิ้นใหม่ ๆ นะ ฮ่า ๆ
ใช่แล้วค่ะ คุณคนไม่มีราก.. เราคงต้องรักษากาย-ใจให้ดี มั่นคง หนักแน่น และทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ..^___^..
สวัสดีค่ะ อ.วิรัตน์
โอ้..วันนี้มาเยี่ยมเยือนถึงบ้าน ต๊กกะใจหมดเลย อิ..อิ..
ขอบคุณทุกตัวอักษรของความคิดเห็นและกำลังใจค่ะ
บันทึกที่นี่ตั้งใจให้เป็นพื้นที่ส่วนตัว จึงไม่ได้เขียนเรื่องการงานแบบเป็นเรื่องเป็นราวให้ใครได้เรียนรู้นัก ตัวเองเป็นเพียงฟันเฟืองเล็ก ๆ ในแต่ละการงานเท่านั้น และยังคงยินดีที่จะเป็นฟันเฟืองเล็ก ๆ เช่นนั้น..
ช่วงนี้พักการถือกล้องถ่ายภาพค่ะ เนื่องเพราะมีความคาดหวังจากคนที่เห็นใบไม้ถือกล้องมากเกินไป ทั้ง ๆ ที่ตัวเองอยากถ่ายภาพเล่นเท่านั้นเอง
ภาพประกอบในบันทึกนี้เป็นภาพถ่ายเก่า ๆ ที่นำมาประกอบค่ะ ไว้โอกาสเหมาะ ๆ จะหยิบกล้องมาถ่ายจากภาวะข้างใน มิใช่เพื่อการงานอีกครั้งค่ะ ความรู้สึกมันต่างกันมาก ๆ เลยนะคะ ส่วนภาพจะสวยหรือไม่นั้นไม่ใช่ประเด็นหลัก สำคัญตรงภาวะ ณ ห้วงเวลาที่กดชัตเตอร์ต่างหาก และภาพมักจะสื่อภาวะนั้นออกมาได้..
ไม่แน่ใจหรอกค่ะว่า มีกี่คนที่จะเข้าใจ ..^__^..
ปีใหม่ไทยนี้ ขอให้อยู่ดีมีสุขนะลูกนะ :O
อ้าว..คุณ nattapach ทำเอาใบไม้เผลอตัว สวมวิญญาณผู้สูงวัย ให้ลูกหลานรดน้ำดำหัวซะแล้ว ฮ่า ๆ
ยกให้ประแป้งวันสงกรานต์คนเดียวเลยนะเนี่ย..
โปสการ์ดน่ะจะเก็บไว้ให้ค่ะ เพื่อนเขาจะให้มาอีกหลายชุด ไม่ต้องกลัวพลาดนะคะ ..^__^..
สวัสดีปีใหม่ไทยเจ้าค่ะ ท่านพี่ ศ.น.อ้วน
ขอให้ม่วนอ๊กม่วนใจ อยู่ดีมีแฮง นะเจ้า ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
....^___^....
อยากมาคุยตั้งแต่เมื่อวานแต่...ทิ้งช่วงสักหน่อย เขาเรียกว่า...
กระบวนการรู้จักหักห้ามใจตัวเอง...555555....
โดนตามตัวจาก.....คุณหนูสามใบเถา วันนี้ต้องพาไปเลี้ยงที่ร้านแตงโมงเน่า ซึ่งไม่ชอบเลย...
แต่...เด็ก ๆ เขาอยากไป ...ตามใจหน่อยแล้วกัน...
ไปก่อนนะคะ มีความสุขสนุกกับงานมาก ๆ นะคะ
ส่งอาหารจานนี้มาเรียกน้ำย่อยก่อนแล้วกัน...
บายค่ะ...^_^...
คุณคนไม่มีรากที่รัก
สองสามวันนี้รู้สึกคิดถึงคุณคนไม่มีรากเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างในใจ ยังไม่แน่ใจค่ะ ว่าตัวเองจะมั่นคงกับการตัดสินนั้นขนาดไหน แต่คิดว่าน่าจะไม่เปลี่ยนใจน้า.. แหะ ๆ
เมื่อวานอารมณ์ดี เพราะได้ยินข่าวดีจากคนที่ทำงานด้วย 2-3 คน เห็นความสุขของเพื่อนร่วมงานและได้ก่อสานความสัมพันธ์ที่งดงามกับกัลยาณมิตร เหล่านี้พลอยทำให้ใจเบิกบาน ทั้งที่ยังมีเรื่องที่น่าวิตกอยู่บ้าง
จิตก็ยังฟูไปตามสิ่งที่กระทบเห็น ๆ เลย ก็พยายามรู้ทันตัวเองแต่ไม่มากนัก
คุณคนไม่มีรากไปร้านแตงโมเน่ากับเด็ก ๆ แม้ไม่ชอบทาน แต่เวลาเห็นเด็ก ๆ เขามีความสุข เราก็คงมีความสุขเนอะ
ขอบคุณอาหารน่าทานที่นำมาส่งค่ะ ..^__^..
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะพี่ใบไม้
...
เมื่อวานเพิ่งเจอ ภาพงามๆ ของอินเดีย คิดถึงพี่ใบไม้เลยค่ะ
มีความสุขกับ ทุกสิ่งที่เลือก นะคะ
...
ระลึกเสมอค่ะ
สวัสดีปีใหม่ไทยเช่นกันค่ะ น้องปู
แหม..มาพูดถึงอินเดียให้พี่ใบไม้น้ำลายไหลอีกแล้ว กำลังคิดถึงอินเดียอยู่เชียว.. วันก่อนพี่ใบไม้ก็เพิ่งชมภาพศพลอยในแม่น้ำคงคา ที่พาราณสี ภาพโหดหน่อย แต่ก็ปลงอนิจจังดี..
ปีนี้กะว่าจะไปอินเดียอีกสักที แต่มองดูสตางค์ในกระเป๋าและเวลาที่ต้องทำงานแล้ว ก็ไม่แน่ใจว่าจะได้ไปไหม
ได้ยินเสียง India call me อยู่ในใจ อยากกลับไปสู่อ้อมกอดหิมาลัยอีกครั้ง.. อยากจิบชานม และชาเนย ท่ามกลางบรรยากาศเปี่ยมสีสันทางวัฒนธรรม..
อ้าว..เริ่มจะเพ้อแล้วเรา แหะ ๆ
น้องปูมาเยี่ยมบ่อย ๆ สักวันพี่ใบไม้คงได้เริ่มเขียนบันทึกการเดินทางที่อินเดียกระมัง :P
น้องปูเป็นอย่างไรบ้างคะ มีความสุขกับสิ่งที่เลือกเช่นกันนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
สำหรับคนไม่มีรากทุกครั้งที่เข้ามาใน G2K ก็จะคิดถึงคุณใบไม้เสมอค่ะ...^___^...
ดีใจที่คุณใบไม้บอกว่า.....อาจเป็นเพราะได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างในใจ ยังไม่แน่ใจค่ะ ว่าตัวเองจะมั่นคงกับการตัดสินนั้นขนาดไหน แต่คิดว่าน่าจะไม่เปลี่ยนใจน้า...
ถ้าอยากเล่า อยากบอก ยินดีรับฟังอย่างยิ่งค่ะ ... แต่แม้จะไม่ได้เล่าให้คนไม่มีรากฟัง โดยส่วนตัวก็คิดว่า...ถ้าเราจะเลือกตัดสินใจอะไรสักอย่างหนึ่งที่ทำให้เรา เติบโต ได้เรียนรู้มากขึ้น...และความรู้สึกในใจอนุญาตให้เราทำเช่นนั้นแล้ว...
ลุยไปเลยค่ะ...
เชื่อมั่นในเพื่อน ส่งแรงใจให้ค่ะ
(^___^)
วันนี้ พึ่งไปเม้นท์คุณ poo เรื่องเกี่ยวกับ "กัลยาณมิตร"
เพราะ "กัลยาณมิตร" คือหนึ่งใน "ของขวัญ" จาก "กาลเวลา"
จิตเลยโยงใยให้มาคิดคำนึงถึงกัลยาณมิตรคนหนึ่ง
จึงแวะมาเยี่ยมเยียน ทักทายกันครับ
สุขกาย สบายใจนะครับ
นักรบไม่มีรากที่รัก..
ใบไม้แค่ตัดสินใจว่า จะสละโสด แต่งงานเสียที.. ก็แค่นั้นเองค่ะ
อุ้ย..อย่าตกใจไปเลยค่ะ ล้อเล่นน่า ฮ่า ๆ เอิ๊ก ๆ (หัวเราะเลียนแบบ)
ขอบคุณในความห่วงใยค่ะ เพื่อนรัก
จริง ๆ แล้ว ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ตัดสินใจว่า หลังจากเคลียร์งานที่ค้างเสร็จแล้ว จะหยุดทำงานสักพัก ออกห่างจากลาภ ยศ สรรเสริญ นินทาทั้งปวงอีกนิด จะได้มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น ช่วงนี้ไม่รับงานเพิ่มแล้ว ยกเว้นที่ติดพันกันเป็นโครงการยาว แม้แต่ที่ที่เคยทำงานให้ต่อเนื่องก็เริ่มปฏิเสธงานใหม่ ๆ แล้วค่ะ ระยะหลังทำงานที่วุ่นวายน้อยลง ก็ให้รู้สึกว่า ตามดูใจตัวเองได้ทันมากขึ้น เลยอยากลองหยุดสิ่งใหม่ ๆ ที่จะเข้ามาดู จะได้ดูว่า จะเห็นอะไรในตัวเองอีก.. ไม่เช่นนั้น เราก็วิ่งไปอยู่กับสิ่งใหม่ ๆ ที่เข้ามาอยู่เสมอ.. หยุดเพื่อจัดระเบียบชีวิตบ้าง..
ตั้งใจใช้ชีวิตแบบจน ๆ ด้วย กัดก้อนเกลือกินสักพัก คงไม่เป็นไรหรอกค่ะ ใบไม้เป็นคนกินง่ายอยู่แล้ว ที่บ้านยังเหลือข้าวอีกหลายกิโล ซีอิ๊ว พริก ซ๊อส อีกหลายขวด ถ้าอยากกินขนม ก็ไปขอขนมเปี๊ยะงาดำแสนอร่อยที่บ้านเพื่อนกินก็ได้ใช่ไหมคะ อิ..อิ..
แต่ยังไม่หายตัวไปจาก G2K หรอกค่ะ
ขอให้ต้นไม้แห่งปัญญาของเพื่อนเรายืนหยัดท้าแดดแรง และพายุฤดูร้อนที่พัดกระหน่ำ ออกหน่อ แทงยอด ผลิดอกใบ ต่อไปนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณซวง
ยินดียิ่งค่ะที่ให้นับให้เป็นกัลยาณมิตรคนหนึ่งของคุณซวง
แม้เวลาที่เราคุยไม่มากเท่าไรนัก แต่เวลาที่น้อยนิดนั้นกลับให้ความรู้สึกว่า เราสามารถสื่อสารกันได้เยี่ยงกัลยาณมิตรที่ดีต่อกัน
อีกไม่นาน.. ใบไม้คงได้หยิบ "วิถีแห่งพลัง" มาอ่านเสียที.. รอให้สมองโล่งกว่านี้อีกสักนิด
ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยียนทักทายกัน
ขอให้เบิกบานกับทุกการเรียนรู้ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ ใบไม้ย้อนแสง
***แวะมาขอคารวะท่านด้วยหัวใจค่ะ ที่เผื่อแผ่ธรรมมาให้เป็นสุข
***ขอบุญรักษานะคะ
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
55555.....เดาไว้แล้ว เชื่อไหมคะ...^_^...
คนไม่มีรากก็เพิ่งผ่านคำถามนี้มาไม่กี่วันนี้เอง...คล้ายกันอ่ะ...
แต่...ตัดสินใจคนละอย่างกับคุณใบไม้ค่ะ... เปิดโอกาสในอีกฝ่ายได้พิจารณาคนอื่นด้วย ไม่ต้องมายึดติดกับเรา
ดีใจด้วยค่ะ เรื่องกัดก้อนเกลือนี่...ไม่ใช่ปัญหาค่ะ ...
เพราะ ... เกลือหวาน ๆ ก็มีนะ ยิ่งในยามความรักเบ่งบานนี่น่ะ
อย่าลืมส่งข่าวด้วยนะคะ ถ้าได้ว้นที่แน่นอนแล้ว
โชคดีค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ กิติยา เตชะวรรณวุฒิ
ดีใจค่ะหากการมาบ้นทึกนี้ทำให้คุณกิติยาเป็นสุข
ขอส่งต่อบุญให้กัลยาณมิตรที่เป็นแรงบันดาลใจให้นำเรื่องราวมาถ่ายทอดในบันทึกนี้ค่ะ
ขอให้กายแข็งแรง จิตเบิกบาน นะคะ..^__^..
คุณคนไม่มีรากเจ้าขา..
ใบไม้ก่อเรื่องอีกแล้วสิ.. เพื่อนเราเข้าใจผิดแล้วค่ะ
เรื่องแต่งงานน่ะล้อเล่นค่ะ จะได้ไม่ตึงเครียดจนเกินไป..
ขอชี้แจงก่อน ตัดสินใจให้ตัวเองกัดก้อนเกลือกินค่ะ ไม่ใช่แต่งงานไปกัดก้อนเกลือหวาน ๆ กับคนอื่น
ก็เลยส่งข่าววันที่แน่นอนไม่ได้ เพราะยังไม่มีแผนเรื่องแต่งงานเล้ย..
ใช้ชีวิตอย่างนี้ก็ดีแล้ว แค่อยากให้ต่างฝ่ายใช้ชีวิตอย่างมีความสุขค่ะ
เสาของวิหารไม่ควรอยู่ใกล้กันเกินไหม ใช่ไหมคะ.. อิ..อิ..
คุณคนไม่มีรากล่วงหน้าไปก่อนได้ค่ะ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
5555....อมยิ้มจนตาหยี แก้มตุ่ยเลยค่ะ...
.... ลดความเครียดด้วยการ...ทำให้เกิด อาการช็อกเล็ก ๆ นี่ก็ดีนะคะ...^_^...
เมื่อวานนั่งอ่านหนังสืออยู่ในหอสมุดกลางจุฬา ฯ น้องที่นั่งตรงกันข้าม หยิบหนังสือมาอ่าน พอไปก็ไม่เก็บที่โต๊ะพักหนังสือ ... คนไม่มีรากก็เลยหยิบไปวางให้ เจอหน้าปกสวยดี รูปเล่มแปลกกว่าหนังสือทั่วไป (เป็นสี่เหลี่ยมจตุรัส) เลยพลิก ๆ ดู กลายเป็นเพื่อนเราเขียน...
....แผนที่ความสุข...อ่านประสบการณ์การไปนวด...แล้ว...นึกภาพออกเลยค่ะ...
เป็นหนังสือที่ดีมากและจำได้ว่าครูมิมเคยแนะนำไว้แล้ว วันนี้จะลองไปหาซื้อมาเก็บไว้เป็นเจ้าของค่ะ
.....มีความสุขมาก ๆ นะคะ ....
ยืนยันเหมือนเดิม...ได้วันแน่นอนเมื่อไหร่...บอกด้วยนะคะ...
คิดถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ขออภัยด้วยนะคะที่ทำให้เข้าใจผิด.. โชคดีที่เพื่อนเราไม่ถือสา.. :P
เมื่อ 2 ปีที่แล้วก็มีเรื่องเข้าใจผิดแบบนี้ในหมู่เพื่อนสนิทของใบไม้ คือเพื่อนคนหนึ่งแกล้งหลอกเพื่อนอีกคนหนึ่งว่า ใบไม้ไปแต่งงานที่อินเดียเงียบ ๆ เพื่อนที่ถูกหลอกดันเชื่อ ปล่อยข่าวออกไปในเพื่อนกลุ่มหนึ่ง โอ..ข่าวลือแพร่สะพัด.. :O
เชื่อไหมว่า ไม่มีเพื่อนคนไหนกล้ามาถามความจริงเลย เคารพความเป็นส่วนตัวกันมาก ๆ คิดว่าใบไม้ไม่อยากบอก พอเพื่อนที่ก่อเรื่องบอกใบไม้ ก็เลยต้องไปเฉลย..ความจริงก็คือ ใบไม้ไปงานแต่งงานที่อินเดีย ไม่ใช่ไปแต่งงานเอง ฮ่า ๆ ๆ
อืม..แปลกดีนะคะ ในที่สุดคุณคนไม่มีรากก็ได้เห็นหนังสือ "แผนที่ความสุข" โดยบังเอิญ ตอนแรกก็คิดค่ะว่า จะส่งไปให้คุณคนไม่มีรากดีไหม แต่เกรงว่า จะเป็นเรื่องราวที่คุณคนไม่มีรากรู้อยู่แล้ว และไม่อยากให้รู้สึกว่าโปรโมทหนังสือที่ตัวเองร่วมเขียนจนเกินไป เลยส่งเล่ม "Walking" และ "ความเงียบ" ไปให้แทน คิดว่าน่าจะตรงใจคุณคนไม่มีรากมากกว่า
หนังสือ "แผนที่ความสุข" นี้ ใบไม้เขียนแบบเป็นตัวเองที่สุดแล้ว ติงต๊ อง ๆ ฮา ๆ แบบแฝงสาระไว้ บุคลิกในหนังสือน่ะของจริงเลย ฮ่า ๆ เชื่อไหม..ตอนนี้ใบไม้ไม่มีหนังสือเล่มนี้เลย เพราะว่าแจกไปหมด สั่งซื้อใหม่ ก็ยังไม่ได้เสียที
อะแฮ่ม...ยืนยันเช่นเดียวกันค่ะ ได้วันแน่นอนเมื่อไร บอกเพื่อนด้วย แซงหน้าไปก่อนได้เลย..
คิดถึงเหมือนกันค่ะ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก...
เรื่องล้อเล่นและเข้าใจผิดนี่ ห้ามทำกับคนไม่มีรากนะ ขอเตือนด้วยความจริงใจเลย....เพราะ...
เป็นคนเชื่อทุกสิ่งที่คนพูดเลยค่ะ ไม่ค่อยมี "ตัวกรอง" เท่าไหร่...
เพื่อน ๆ เป็นห่วงว่า...ทำไมเซ่อซื่อแบบนี้ ... ทำไงได้เกิดมาเป็นคนแบบนี้น่ะ...แต่กำลังพยายามค่ะ ฟังอะไร ก็ฟังหู แล้วก็เก็บอีกหูไว้...ไตร่ตรองบ้าง...
ไม่ถือสาค่ะ .... แต่ถ้าจริงก็ยิ่งยินดีค่ะ...
มาส่งข่าวว่า...ไปหาหนังสือเล่มนี้ที่ศูนย์หนังสือจุฬา ฯ เขาบอกว่าหมดตั้งนานแล้ว...พร้อมทำหน้าแปลก ๆ ทำนองว่าไปไหนมาเนี่ย เพิ่งจะมาหาหนังสือที่ออกตั้งนานแล้ว...
ไม่เป็นไรค่ะ ที่หอสมุดกลางจุฬา ฯ มีอยู่ 3 เล่ม ไปยืมอ่านได้ แต่ระยะนี้ไม่ค่อยมีเวลาอ่านหนังสือที่ชอบมากนัก เพราะ...ต้องเร่งงานที่ดองไว้จนเค็มมากแล้ว..555555.....
กำลังจะเข้าสู่ระยะ...เผางาน บ้างแล้วค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากที่รัก
ขอแก้ตัวอีกนิด ไม่มีเจตนาหลอกลวงเพื่อนเล้ย..ย.. แค่ล้อเล่น แต่เขียนไม่เคลียร์ เลยทำให้เพื่อนเข้าใจผิด แหะ ๆ
ถ้าอยากได้หนังสือเล่มนั้นจริง ๆ รู้สึกว่าสั่งซื้อที่ซีเอ็ดน่าจะง่ายกว่าค่ะ ใบไม้ฝากพี่สาวสั่งซื้อจากศูนย์หนังสือจุฬาฯ เหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่ได้เสียทีเลย ไม่รู้ว่าพี่สาวลืมหรือเปล่า
มีเรื่องอยากรบกวนค่ะ พอดีใบไม้สนใจเรื่องของเปาโล แฟร์รี มีหนังสือภาษาไทยแนะนำให้อ่านไหมคะ หรือว่ามีแต่ภาษาอังกฤษ ชื่อภาษาอังกฤษสะกดยังไงคะ เผื่อว่าจะนำแนวคิดไปเทียบเคียงกับงานที่ทำอยู่ หรืออาจจะนำไปใช้อ้างอิงในอนาคต อันนี้ไม่รีบนะคะ แค่เสียดายนิดหน่อย ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ อาจได้เอาไปใช้แล้ว อิ..อิ..
ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ ไว้สักวันใบไม้ค่อยไปเข้าห้องสมุดเองก็ได้ อาศํยคนอื่นจนเคยตัว ฮ่า ๆ
แหม..อากาศร้อนอย่างนี้ จุดไฟเผางานติดแน่เลย..
เรื่องดองงานอย่าพูดถึงเลย ใบไม้น่ะดองทั้งเค็มทั้งเปรี้ยว ไม่รู้ว่ามีเน่ามั่งหรือเปล่า
ขอให้เตรียมเผางานอย่างเป็นสุข สนุกกับงานนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
เรื่องของ Paulo Freire (เปาโล แฟร์) บางคนออกเสียงเป็น เปาโล แฟร์รี่ ... แล้วแต่ค่ะ
โดยมากที่เรียน ต้องอ่านจากตำราภาษาอังกฤษ (ตอนนี้ก็หาไม่เจอ แต่ถ้าสนใจ อาจจะค้นที่คำว่า ( Pedagogy of the Oppressed, ตีพิมพ์ปีแรกเมื่อ ค.ศ1968.)
เท่าที่ทราบมี อาจารย์หลายท่านทีเขียนไว้ เช่น ส.ชิดชงค์ ... แต่คนไม่มีรากไม่ได้อ่านค่ะ..^__^..
หรือจะอ่านเล่น ๆ จากที่คนไม่มีรากแปล สรุปย่อ และเคยเขียนส่งอาจารย์ก็ได้ค่ะ (ส่งให้ทางเมลนะคะ)
ดีใจที่คุณใบไม้ชอบและสนใจ นักคิด นักสังคมสงเคราะห์ และวีรบุรุษในดวงใจของคนไม่รากค่ะ
(^___^)
แอบมาฟัง สองพี่สาว คุยกันกระหนุงกระหนิง
โอ วิชาการล้วนๆ เลย ... แอบแซวๆ
วันนี้ใบไม้เขียวชะอุ่ม เพราะฝนพรำพรายแต่เช้า
อากาศที่นี่ ดีมากๆ ค่ะ ไม่ร้อนเลยสักกะนิดเดียว
อิ่มอร่อย มื้อกลางวันนะคะ ..
คุณคนไม่มีรากคะ
ได้รับข้อมูลทางเมล์แล้วค่ะ ด้วยความขอบคุณยิ่ง..
แล้วจะค่อย ๆ ศึกษาดูค่ะ ส่วนหนังสือภาษาอังกฤษนั้น คงจะอีกนานกว่าจะได้แตะ เพราะเป็นคนอ่อน Reading อย่างแรงค่ะ ถ้าจำเป็นก็คงพออ่านได้บ้าง แต่ต้องใช้ความพยายามสูงทีเดียว :P
รู้สึกดีเช่นกันที่ได้เริ่มศึกษาแนวคิดของวีรบุรุษในดวงใจของเพื่อน
แหม..ชื่นชมซะขนาดนี้คงไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย
ส่งแรงใจให้เดินตามเส้นทางที่เลือกนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ น้องปู
พี่ใบไม้บ่แม่นเป็นนักวิชาการหรอกค่ะ เพียงแค่สนใจทำงานเชื่อมโยงกับนักวิชาการบ้างเท่านั้นเอง เคยมีคนมาเรียกว่าเป็นนักวิชาการอิสระ ถึงกับสะดุ้ง.. เพราะรู้ว่าตัวเองไม่ค่อยมีความรู้อะไรนัก
แท้จริงแล้ว.. ไม่ว่าจะสวมหมวกใบไหน ทำอาชีพอะไร มันก็เป็นเพียงสิ่งสมมุติ.. พี่ใบไม้เลยชอบที่จะบอกว่าตัวเองทำอาชีพรับจ้างทั่วไป อิ..อิ..
ที่ภูเก็ตอากาศดีสินะ เป็นจังหวัดที่พี่ใบไม้ยังไม่เคยไปเลยค่ะ ไม่รู้ว่ารอดมาได้ยังไงเนี่ย.. ตอนนี้มีน้องไปทำงานสถานสงเคราะห์ที่นั่น ไว้เมื่อไรไปเยี่ยมเยียนน้องเขา จะแวะเยี่ยมน้องปูด้วยดีไหม..
ฝากสูดอากาศบริสุทธิ์และฟังเสียงคลื่นด้วยนะคะ..^__^..
- สวัสดีค่ะ
- มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
- คิดถึงนะคะ
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
มาทักทาย....
งานยิ่งยุ่ง ... ยิ่งคิดถึงเพื่อน ค่ะ
เพราะ...คิดว่า คงเคยเจอสถานการณ์คล้าย ๆ กัน
ยังยิ้มอยู่ดีค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ はなさん
ขอบคุณนะคะที่ยินดีช่วยสอนภาษาญี่ปุ่นให้ฟรี แต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่ค่ะว่า คุณฮานะรู้จัก blog ของฉันได้อย่างไร เพราะว่าเขียนเป็นภาษาไทย
ลิงก์ที่คุณฮานะใส่ไว้ ลองคลิกดูก็ไม่สำเร็จค่ะ เข้าได้แต่ Website ของโรงเรียนสอนภาษา เลยไม่ทราบว่าจะติดต่อคุณฮานะได้อย่างไร blog ของคุณเขียนที่ไหนเหรอคะ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยค่ะว่าภาษาญี่ปุ่นของฉันแย่มาก ๆ เลยค่ะ
ขอให้คุณฮานะมีเพื่อนคนไทยมาก ๆ นะคะ ..^__^..
คุณคนไม่มีรากที่รัก
งานยิ่งยุ่ง ยิ่งเป็นบททดสอบตัวเราอย่างหนึ่ง จริงไหมคะ
เชื่อว่า เราคงเคยเจอสถานการณ์คล้าย ๆ กัน และยังคงยิ้มได้อยู่เช่นกัน แต่กัดฟันยิ้มหรือเปล่านี่ไม่แน่ใจค่ะ
ส่งกำลังใจให้ยิ้มสู้กับสถานการณ์ที่เผชิญหน้าอยู่นะคะ ทำดีที่สุด ณ ขณะนั้น แล้วมันก็ผ่านไปค่ะ..^__^..
ป.ล.วันก่อนสวมวิญญาณเพื่อนเดินฝ่าพายุฝน (เพราะร่มกันฝนไม่อยู่) ตอนที่เดินตากฝนน่ะคิดถึงคุณคนไม่มีรากเลยค่ะ :P
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
มาทักทายด้วยความระลึกถึงค่ะ...มาแบบเร็ว ๆ เวลาน้อย...^_^...
อยากให้ฝนตกอีก ช่วงนี้พายุฤดูร้อนหายไปแล้ว...เสียดายจัง
ไม่ได้กัดฟันยิ้มค่ะ แต่ยิ้มไม่ค่อยออก...งานเยอะดีจัง!!!!
มาหย่อนความรักและคิดถึงไว้ให้เพื่อน...
ไปละ...^_^...
มาเยี่ยมเยียนค่ะ ไม่ได้คุยกันนานเลย คิดถึงค่ะ
คุณคนไม่มีรากคะ
จริงเนอะ.. แม้เราจะเป็นคนยิ้มง่ายเช่นไร แต่ในบางเวลาก็ยิ้มไม่่ค่อยออกจริง ๆ พอระลึกได้ว่าจิตเริ่มขุ่นมัว ก็พยายามหายใจเข้าออกยาว ๆ วันนี้ก็หายใจยาว ๆ ไปหลายรอบแล้วค่ะ คุณหลานปิดเทอม คุณน้าก็สมาธิยิ่งไม่ดี ลงมือทำงานไมุ่ถูกเลย ฮ่า ๆ
งานเยอะแค่ไหน เราก็ทำได้ทีละอย่าง อันนี้คุณคนไม่มีรากเคยแนะนำใบไม้เอาไว้ และไำด้ทำตามเช่นนั้นก็เห็นว่าดีค่ะ แม้ว่าจะยังทำได้ไม่ดีนัก เพราะจิตใจว่อกแว่กง่ายเหลือเกิน..
ส่งกำลังใจให้เพื่อนเสมอ เราจะจูงมือฝ่าสายฝนอย่างเริงร่าไปด้วยกันค่ะ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณพี่ศศินันท์
เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะ ที่พี่แวะมาเยี่ยมเยียนพร้อมภาพดอกไม้แสนงาม สวยถูกใจมาก ๆ เลยค่ะ
ใบไม้ยังติดตามอ่านอนุทินของคุณพี่บ้างเป็นครั้งคราว เห็นว่าถ่ายภาพต้นไม้ใบหญ้าได้สวยขึ้นทุกที ๆ เลยค่ะ ดูแล้วก็ชื่นใจไปด้วย
ขอบคุณนะคะสำหรับภาพดอกไม้งามที่นำมาฝาก
คิดถึงเช่นกันค่..^__^..
มาชี้ช่องทางรวยครับ » ความร่ำรวยในทางพุทธศาสนา หมายความว่ากระไร ส.ศิวรักษ์ ปาฐกถา “สุขภาพคนจน” ในงานเวที ประชาทรรศน์เพื่อระบบสุขภาพองค์รวม ณ คุรุสภา กระทรวงศึกษาธิการ วันที่ ๒๗ กรกฎาคม ๒๕๔๓
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
ยิ้ม ๆ ไว้จะทำให้เราผ่อนคลายค่ะ
คนไม่มีรากเองหากเครียด อาการอย่างหนึ่งคือ ปวดท้อง ค่ะ จะรู้ทันทีว่าเริ่มเข้าโหมด เครียด แล้ว ต้องหาทางผ่อนลงโดยเร็วค่ะ เคยลองฝืนทำงานต่อ ... คราวนี้เสียศูนย์ ยิ่งหนักเลยค่ะ
ช่วงนี้หลานสามใบเถามไปพักผ่อนกับพ่อแม่เขาที่หัวหิน บ้านเงียบเหงาไปเลย แต่ก็ทำให้ทำงานได้มากขึ้นค่ะ ....
และจริงค่ะ ยังยืนยัน ... งานมากแค่ไหนก็ทำได้ทีละอย่างเท่านั้น อยู่กับงานนั้น ตั้งใจทำไปให้ดีที่สุด...เท่านั้นพอค่ะ....
ส่งกำลังใจให้เพื่อนเช่นกันค่ะ เราจะจูงมือฝ่าสายฝนอย่างเริงร่าไปด้วยกันค่ะ..^__^..
เริงร่าในลมร้อน...รอสายฝนค่ะ
(^___^)
- สวัสดีค่ะ
- วันนี้มาพร้อม
คุณกวินคะ
ตามไปอ่านมาแล้วนะคะ ใบไม้ก็คิดว่าตัวเองรวยพอควรค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ขอบคุณนะคะที่ตามไปอ่านบันทึกความร่ำรวยในทางพุทธศาสนาหมายความว่ากระไร ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
เมื่อวานนี้ใบไม้หัวเราะกับเพื่อน ๆ เสียเหนื่อยเลยค่ะ แม้ว่าตอนเช้าจะเหนื่อยอ่อนใจที่ตัวเองทำงานไม่ได้ตามเป้าที่ตั้งใจ..
ยังยิ้มได้อยู่ค่ะ.. การที่ได้พบมิตรสหายที่ไว้วางใจกันได้ และเฮฮาด้วยการหยอกเย้ากันไปมาด้วยความรัก เป็นความสุขอย่างยิ่ง แถมได้รับน้ำใจจากเพื่อนผู้อารี แม้มิไ้ด้ร้องขอสักคำ.. ตื้นตันใจค่ะ..
แจ้งข่าวให้ทราบก่อนค่ะ สัปดาห์หน้าใบไม้คงหายตัวไปสัก 7-10 วันต้องไปลงพื้นที่ที่ห่างไกลเทคโนโลยี ใช้อินเตอร์เน็ตไม่ได้ค่ะ
ส่งยิ้มหวาน ๆ ฝ่าลมร้อนไปให้ค่ะ..^__^..
สวัสดีค่ะ KRUPOM
ขอบคุณนะคะที่มาทักทายพร้อมคำถามน่ารัก ๆ
ขอตอบว่า วันนี้ยิ้มไปหลายครั้งแล้วค่ะ ไม่ได้นับจำนวน..
..^__^... ยิ้มนี้ให้ครูป้อมค่ะ
คุณใบไม้ที่รัก
คนไม่มีรากมีวิธีการผ่อนพัก...ด้วยการฟังดนตรีที่ชอบ เล่นดนตรีที่ชอบบ้าง และที่สำคัญต้องคุยกับหลาน ๆ ... เด็ก ๆ นี่เขาจะมี "ความสุข" เป็นปกติเลยค่ะ หัวเราะกันจนปวดท้อง ขำ ๆ ตลก ๆ ได้ทุกเรื่อง
ช่วงนี้มีอาการปวดท้องบ่อย ๆ ค่ะ ไม่ได้ปวดมาก แต่ปวดน่ารำคาญ คิดว่าเกิดจากความเครียดจากงาน... จึงค่อนข้างผ่อนคลายตัวเองค่ะ บางวันก็ไม่ทำงานอะไรเลย ขุดดิน ย้ายต้นไม้ทั้งวัน แล้วก็กินแต่ผลไม้ เพื่อให้ร่างกายเยียวยาตัวเอง
....หัวเราะ ๆ อ่านเรื่องขำ ๆ คุยกับเพื่อนที่ขำ ๆ (มีเพื่อนที่คุยกันทีไรหัวเราะกันได้ทั้งวันอยู่ 2 คนค่ะ) ดีขึ้นทันตาเลยค่ะ
เมื่อวานนี้ใบไม้หัวเราะกับเพื่อน ๆ เสียเหนื่อยเลยค่ะ แม้ว่าตอนเช้าจะเหนื่อยอ่อนใจที่ตัวเองทำงานไม่ได้ตามเป้าที่ตั้งใจ..
หายตัวไปพักผ่อนสัก 7-10 วัน ...ดีจัง
มีความสุขมาก ๆ กับการ "พัก" นะคะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากเจ้าขา
ก่อนออกเดินทาง ลองเช็คอีเมล์ พบว่าเพื่อนเรามาส่งข้อความไว้
การฟังเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ นี่ทำให้เราได้รับความสุขจากเขาด้วย ดูเพื่อนเรามีวิธีผ่อนพักที่ดีจัง เวลาเครียดใบไม้ก็จะหยุดทำงานเหมือนกันค่ะ ไปทำอะไรให้สบาย ปลอดโปร่ง แล้วค่อยมาทำต่อ แต่ส่วนใหญ่จะสติแตก เพลินกับสิ่งที่พักยาวเลย.. ฮ่า ๆ
อิ..อิ..จะบอกว่าที่หายตัวไป 7 วันเนี่ย เป็นการพักจากงานหนึ่งไปทำอีกงานหนึ่งค่ะ เอ้า..เล่นสำนวนมากเดี๋ยวเพื่อนเข้าใจผิดอีก ไปทำงานเจ้าค่ะ ถอดบทเรียนและประเมินโครงการค่ะ
แต่ก็ได้ไปผ่อนพักกับธรรมชาติในทุ่งใหญ่นเรศวร และชาวกะเหรี่ยงที่คุ้นเคยกัน.. ทำงานแบบสบาย ๆ น่ะ เหมือนไปเจอเพื่อนเก่าไง
แล้วจะกลับมาคุยกับเพื่อนต่อค่ะ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณใบไม้ฯ ที่แสนจะใจดี และน่ารัก
- แวะมาขอบคุณโปสการ์ดค่ะ
- ขอให้ทำงานอย่างมีความสุขนะค่ะ ^^
สวัสดีจ้ะ คุณณัฐพัชร์
โปสการ์ดน่ะ ได้มาฟรี แค่มาส่งต่อให้คนชอบโปสการ์ดเท่านั้นเองค่ะ
ใบไม้เพิ่งกลับมาจากสังขละบุรีเมื่อวานเย็น สด ๆ ร้อน ๆ เลย ถอดบทเรียนกันแบบได้หัวเราะกันฮามาก ๆ แต่เนื้อหาได้เรื่องไหมก็ไม่รู้ แล้วที่จันทบุรีเป็นยังไงบ้างเอ่ย
ว่าแต่..คุณณัฐพัชร์ได้ไปเที่ยวพิิพิธภัณฑ์ที่จันทบุรีตามที่ยุให้ไปไหมเนี่ย
เจอหน้ากันคราวหน้าคงได้เลี้ยงข้าวเพื่อนเสียที เฮ้อ..
ขอให้ทำงานอย่างมีความสุขเช่นกันจ้ะ..^__^..
มีคำถาม เคยฝึกจิตไหม.... ขอตอบว่า เคยค่ะ เคยแบบเข้มข้น และแบบ สบายๆค่ะ แบบสบายๆ ให้ผลดีกว่าค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ศศินันท์
เห็นด้วยค่ะที่ว่า การฝึกจิตแบบสบาย ๆ ให้ผลดีกว่า
แต่ตอนนี้พิจารณาตัวเองแล้วว่า ฝึกจิตไม่ไปถึงไหนเท่าไรเลย
อันนี้ก็ต้องยอมรับและเข้าใจตัวเองค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมาร่วมแสดงความคิดเห็นให้บันทึกนี้..^__^..
ยินดีต้อนรับกลับจากการทำงานที่แสนสุขค่ะ...
(^___^)
มาบอกว่า กำลังวุ่นกับงาน...หัวหูฟูน่าดู....
แต่มีความสุขค่ะ...
คิดถึงเหมือนเดิม มากขึ้นนิดหนึ่งค่ะ
มีความสุข ในการเผางาน โม่งาน ปั่นงาน ไปด้วยกันนะคะ
"สู้ ๆ ๆ ต่อไป ทาเคชิ"
(^___^)
ดอกไม้เล็ก ๆ กลางทุ่ง จากคุณใบไม้ (อีกคน)..ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ช่วงนี้กะอยู่แล้วว่าคุณคนไม่มีรากคงจะยุ่งหัวฟู แต่ดีค่ะที่มีความสุข..
ส่วนใบไม้ฯ (่ใส่ ฯ เสียหน่อย จะได้ไม่ซ้ำกับคุณใบไม้อีกคน) กลับมาจากป่าคราวนี้ ต้องใช้เวลาปรับตัวกับการหายใจในเมืองเล็กน้อย รู้สึกอากาศในเมืองมันหายใจแล้วเหม็นยังไงพิกล สองวันนี้ฝนตกจนอากาศฉ่ำเย็น ทำให้รู้สึกว่า หายใจแล้วชื่นใจมากขึ้น
ขอบคุณค่ะสำหรับภาพดอกไม้จากคุณใบไม้อีกคน..
เรายังคงจูงมือกันเดิน เผางาน โม่งาน ปั่นงาน ไปด้วยกันค่ะ
จะสุข จะทุกข์ เราก็เดินต่อไป ยิ้มเรื่อยไป..^__^..
มาเดินเล่นในบ้านเพื่อนด้วย.....
ความคิดถึง...แต่ก็มีความสุขดีค่ะ...
งานเยอะดีจังเลย...
มารับกำลังใจดี ๆจากเพื่อนค่ะ
"สู้ ๆ ๆ ต่อไป ทาเคชิ"
(^___^)
มาบอกว่า....คิดถึงค่ะ....
(^___^)
ทานข้าวยำสมุนไพรกันดีกว่านะคะ...
มาส่งยิ้ม....
สู้ ๆ ต่อไป...ทาเคชิ....!!!!
คุณคนไม่มีรากที่รัก
ขอบคุณอย่างยิ่งค่ะที่แวะเวียนมาส่งความคิดถึงให้อย่างไม่ขาดสาย แหม..เพื่อนเรานี่น่ารักจริง..จริ๊ง.. มิน่าเล่าถึงได้มีแต่คนรัก..อิ..อิ..
ใบไม้ฯ หายตัวไปร่วมคอร์สปฏิบัติธรรมมา 12 วันค่ะ งดรับข่าวสาร ใช้มือถือ หรืออินเตอร์เน็ต เพิ่งกลับมาเมื่อวาน ระหว่างปฏิบัติธรรมก็ได้ส่งความระลึกถึงคุณคนไม่มีรากและแผ่เมตตามาถึงเพื่อนด้วยค่ะ
กำลังตั้งท่าลุยงานต่ออยู่ และคิดว่าคุณคงไม่มีรากคงเป็นเช่นเดียวกัน
เอ้า..สู้ต่อไปทาเคชิ..
(เอ.. ทาเคชินี่มีหลายคนจังเลย ฮ่า ๆ :P)
คุณใบไม้ที่รัก
ไม่ได้มาทักทายหลายวัน ... เพราะคาดว่าคงจะมีภารกิจมากมาย
ไม่อยากให้กังวลต้องมาตอบคอมเม้นท์ค่ะ เพียงแค่มาทักทายและส่งข่าวว่ายังมีความสุขดีอยู่...
อ้อ...บางวันก็ "สุก" ไหม้เกรียมบ้างเป็นระยะ ๆ ค่ะ..5555....
ทาเคชิ...เหนื่อยจัง...
แต่ก็ยังสู้ไหวค่ะ แรงใจลดลงไป แต่ก็พยายามมุ่งมั่นรักษาให้กลับมาไม่หดหายไปอีก....
ส่งความสุขไว้ให้นะคะ ทำงานให้สนุกและมีความสุขกับการเบิกบานของจิต...
และคนไม่มีรากได้ขัอคิดในระหว่างนี้ว่า...เราควรสร้างความสุขสงบภายในใจ ด้วยตัวเอง อย่าให้องค์ประกอบอื่นภายนอกมา...กำหนด เรา เพราะแท้จริงแล้ว...ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอนเลย
คิดถึงนะคะ
(^___^)
ภาพพระเศียรพระนอนวัดโพธิ์ค่ะ
คุณคนไม่มีรากที่รัก
โอ..ทาเคชิคนหนึ่งเหนื่อยเสียแล้ว อิ..อิ.. ไม่เป็นไรค่ะ เหนื่อยแล้วก็หายเหนื่อย เสร็จแล้วก็เหนื่อยอีก.. เป็นชะตากรรมของเหล่าทาเคชิ :P
เช่นเดียวกันค่ะ บางวัน "สุข" และบางวันก็ "สุก" ฮ่า ๆ
เห็นด้วยค่ะว่า เราควรสร้างความสุขสงบภายในใจด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้น ก็พึ่งตัวเองไม่ได้น่ะสิ เมื่อเห็นในความไม่เที่ยงแท้แน่นอน จิตใจย่อมสงบสุข..
แหม..แต่บางทีก็มีเผลอไปตามกระแสโลกบ้างแหละน่า เผลอแล้วก็แล้วไป ตั้งสติใหม่ เดินหน้าต่อไป สุขบ้าง สุกบ้าง ก็เป็นธรรมดา
เอ้า..เหล่าทาเคชิเดินหน้าต่อไป
ขอให้ต้นไม้แห่งปัญญาเติบโตขึ้นในทุกวันนะคะ
คิดถึงเช่นกันค่ะ ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
....55555.....อ่านคอมเม้นท์แล้วหัวเราะเลยค่ะ...ไม่ใช่แค่ยิ้มนะคะ...
ตรงใจและชอบใจจริง ๆ ค่ะ...
โอ..ทาเคชิคนหนึ่งเหนื่อยเสียแล้ว อิ..อิ.. ไม่เป็นไรค่ะ เหนื่อยแล้วก็หายเหนื่อย เสร็จแล้วก็เหนื่อยอีก.. เป็นชะตากรรมของเหล่าทาเคชิ :P
ทาเคชิคนไม่มีรากกลายเป็นคนขี้บ่นไปแล้ว...อย่ากังวลไปด้วยนะคะ เพราะอาการเหนื่อยนี่มาเร็วไปเร็วค่ะ...ไม่ค่อยได้ทันเติบโตเพราะไม่ชอบให้อาหารกับความเหนื่อย ความทุกข์ท้อค่ะ....
กลัวมันโตเกินไปจนเลี้ยงไม่ไหว....
คิดถึงนะคะ
(^___^)
แอบมาฟัง พี่สาวกลาง ทั้งสองคุยกัน ได้เห็นภาพงามงด
แฝงด้วยข้อคิด แถมยังได้อมยิ้มอีก J ...
มาทักทายให้หายคิดถึง ค่ะพี่ใบไม้ ... เอาภาพนี้มาฝากค่ะ
.... จากบันทึก ท่านอ. หนอนเสืออวบ เห็นว่างามเลยจิ๊กมาค่ะ J
คุณคนไม่มีรากคะ
เมื่อวานนี้คิดถึงคุณคนไม่มีรากเป็นพิเศษค่ะ ทำไมน่ะเหรอ.. บังเอิญเพื่อนพาไปซื้อยาสมุนไพรและดื่มน้ำผักปั่นแถวสันติอโศก แถมด้วยเอาไปปล่อยทิ้งไว้แถวสาธุประดิษฐ์นะสิ..
ไปต่อรถสองแถวตรงใกล้ ๆ หน้าร้านขนมเปี๊ย.. นั่งรถผิดเห็นเขียนว่า ท่าน้ำ ก็รีบกระโดดขึ้นไป ปรากฏว่ากลายเป็นไปท่าน้ำสาธุประดิษฐ์ โธ่..ตูจะไปท่าน้ำใต้สะพานสาธร นั่งรถสองแถวย้อนมาต่อรถที่แถว ๆ หน้าร้านขนมเปี๊ยที่เดิม เหลียวมองหลายที นี่บ้านเพื่อนเราหรือเปล่าเนี่ย ชั้นบนก็เห็นปลูกต้นไม้เสียด้วย แต่ตอนนั้นทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน และไม่อยากก้าวก่ายเส้นส่วนตัวใคร ก็เลยรีบขึ้นรถสองแถวไปลงแถวบางรัก
ดูสิ..จะให้ไม่คิดถึงได้ยังไงเนี่ย ด้วยโชคชะตา เพื่อนใบไม้ก็พาไปแถว ๆ ถิ่นคุณคนไม่มีรากทั้งนั้นเลยอ่ะ
ถ้าใบไม้ฯ เป็นทาเคชิ คงเป็นทาเคชิที่เหนื่อยก็หลับ ไม่เหนื่อยก็หลับแน่ ๆ เลย ยังสู้ต่อค่ะ แม้จะขยันน้อยไปหน่อย ตามใจตัวเองมากไหหน่อย แหะ ๆ
ไม่รู้สึกว่าคุณคนไม่มีรากขี้บ่นหรอกค่ะ คิดว่าใบไม้ขี้่บ่นมากกว่า บ่นจนเบื่อตัวเองเลยน่ะ ยังข้ามไม่พ้นสถานการณ์เดิม ๆ แต่ทำใจได้มากขึ้นเท่านั้นเอง
เอ้า..สู้ต่อไป ทาเคชิเติม s เพราะมีหลายคนจัง ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ
ค่อนข้างคิดถึง
สวัสดีค่ะ น้องปู
ภาพใบไม้ที่นำมาฝากสวยถูกใจมาก ๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะน้องปู และต้องขอบคุณท่าน อ.หนอนเสืออวบด้วย
พี่ใบไม้สงสัยจังว่าน้องปูได้ข้อคิดอะไรน้า.. แต่ดีใจที่น้องปูมาเยี่ยมแล้วได้อมยิ้มด้วย
Enjoy your life, Follow your dream นะจ๊ะ..^__^..
คารวะเล่าซือสิทธิรักษ์เจ้าค่ะ
แค่ค่อนข้างคิดถึงก็หรูแล้วค่ะ ใบไม้คิดถึงเล่าซือเจ้าค่ะ เห็นบันทึกใหม่ ๆ ก็ว่าจะไปเยี่ยมเยียน แต่ก็ว่าจะอยู่นั่น.. ไม่ได้ไปเยี่ยมเสียที..
สี่ใบเถาตอนนี้แปลงร่างเป็นนินจากันเสียส่วนใหญ่ค่ะ ตามภารกิจของแต่ละคน
ขอบคุณมากมายค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียน..^__^..
คุณใบไม้คะ
อ้าว...อาจเป็นได้นะ มายืนอยู่หน้าบ้านแล้ว...ดูชื่อร้านหรือเปล่าคะ ...เป็นตึกแถวสูง ๆ ด้านหน้าสองห้องนะคะ ...
เสียดายกลางวันไม่เคยอยู่บ้านนะสิคะ...หากแวะมาอีกลองเข้ามาทักกันบ้างนะคะ กับพี่สาวและหลานสาวที่เฝ้าร้านค่ะ
คิดถึงเหทฃมือนเดิมค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากคะ
วันนั้นใบไม้ฯ อาการร่อแร่ หมดเรี่ยวหมดแรง เห็นร้านขนมเปี๊ยะสีออกแดง ๆ ชื่อ แต้..อะไรต่อก็จำไม่ได้ค่ะ พยายามเหลียวมองอยู่เหมือนกัน แต่เห็นมีผู้ชายวัยกลางคนกลุ่มหนึ่งข้าง ๆ ร้านเขามองมา ว่าใบไม้ฯ มองหาอะไร ก็เลยไม่กล้ามองมาก อิ..อิ..
สรุปว่า ถ้าได้ไปแถวนั้นอีกเมื่อไร จะไปอุดหนุนขนมอร่อย ๆ นะคะ จะได้เอามากินแกล้มกับกาแฟ แค่คิดก็อร่อยแล้ว..
ส่งแรงใจพร้อมความคิดถึงไปให้นะคะ..^__^..
แง ๆ ๆ ๆ ...
พิมพ์ตั้งยาว แต่โพตส์ไม่ได้....T_T....
คราวนี้สั้น ๆ นะคะ....
ร้านพี่สาวขึ้นด้วย แต้.... จริง ๆ ค่ะ ตามที่คุณใบไม้มีที่อยู่นั่นแหละ...
แต่คนไม่มีรากน่ะ จะอยู่บ้านเฉพาะ...เวลานอน...5555....
คงได้พบกันเมื่อมีโอกาสนะคะ
(^___^)
ชอบยิ้มของเด็กน้อยจัง...
สวัสดีค่ะ
* เข้ามาเยี่ยมบันทึกดีๆ ที่สร้างกำลังใจ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณ ใบไม้ย้อนแสง
- สบายดีไหมค่ะ .. เมื่อไหร่แวะมาศาลายา ทานข้าวกัน
- อาจารย์คิดถึงค่ะ ^^
- ช่วงนี้ (6-7 เดือน) ทำงานลงพื้นที่บ่อยมาก แต่ก็หาโอกาสสัมผัสบรรยากาศ วิถี วัฒนธรรม ระหว่างทางกับทีมหลายแห่ง
- ภาพนี้เป็น 1 ในสถานที่ๆ ได้ไปเยี่ยม ...
- ส่วนภาพนี้ ล่าสุดที่ไปกันค่ะ ...
- ไปชมเพิ่มเติมได้ที่ >> http://www.oknation.net/blog/speakout/2009/06/17/entry-1
- ขอให้สำราญนะค่ะ ^^
คุณคนไม่มีรากคะ
โอ๋ ๆ ๆ ๆ น่าสงสารเพื่อนเราจัง..อุตส่าห์พิมพ์ตั้งยาว
เฮ้อ..หรือว่านี่เป็นอีกชะตากรรมของทาเคชิน้า.. อิ..อิ..
ปกติใบไม้ก็ไม่ได้ไปแถวสาธุประดิษฐ์ค่ะ แต่วันนั้นเพื่อนเอาไปปล่อยให้ต่อรถกลับบ้านแถวนั้น ก็ไม่คุ้นจนนั่งรถผิดเลย ฮ่า ๆ
ที่โรงเรียนน้องเฟิร์สมีเด็กติดหวัด 2009 1 คน โรงเรียนเลยปิด 1 สัปดาห์ค่ะ ตอนนี้ก็นั่งเขียนอะไรเล่นอยู่ข้าง ๆ นี่แหละค่ะ แต่ว่าหน้าตาแปลกไปบ้าง เพราะฟันเริ่มหลอ และผมเริ่มยาว เริ่มเหมือนเด็กผู้หญิงแล้วค่ะ
ยังไงก็.. สู้ต่อไปนะทาเคชิ..^__^..
สวัสดีค่ะ อ.พรรณา
ขอบคุณค่ะ อ.พรรณา ที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนพร้อมของกำนัลเป็นภาพดอกบัวงาม ๆ
ขอให้เบิกบานให้ทุกย่างก้าวของชีวิตนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณ ณัฐพัชร์
ที่ศาลายายังเข้าไปบ้าง แม้ไม่บ่อยมากนัก แต่ไม่ได้ไปที่อาเซียนค่ะ ไม่กล้าสู้หน้าอาจารย์ เหตุผลก็รู้ ๆ อยู่..ฮ่า ๆ
คิดถึงอาจารย์เหมือนกัน อีกไม่นานมากคงได้ทานข้าวด้วยกันค่ะ
แวะไปเยี่ยมชมภาพถ่ายตามลิงก์ที่ให้มาแล้วนะคะ ถ่ายภาพมีมุมมองน่าสนใจดีค่ะ ชอบภาพครกตำแป้งขนมจีนจังเลย ภาพสื่ออารมณ์ได้ตามที่ตั้งชื่อเลยค่ะ ส่วนภาพอื่นก็งาม ต่างวาระ ต่างอารมณ์
เดินทางไปหลายที่กันมากเลยนะคะ ถ้าแวะไปหาจะอยู่หรือ อิ..อิ.. แต่น่าจะได้พบกันไม่เกินต้นเดือนกรกฎานะคะ
ใบไม้ฯ ก็เพิ่งกลับมาจากสุรินทร์เมื่อวาน ได้เห็นภาพชีวิตทางอีสานที่ร้างราไปนาน แวะจอดรถใต้ร่มไม้ริมทุ่งนา นั่งตากลมแทะำไก่ย่างกับข้าวเหนียว ได้อารมณ์ดีค่ะ เห็นภาพชีวิตเยอะเลย ชาวบ้าน วัว ควาย กลางทุ่งนา ไม่มีภาพมาฝากเพราะว่าไปกับช่างภาพ ก็ให้เขาถ่ายไป เราชื่นชมด้วยตาตี่ ๆ สองตาก็พอ หอมไอดินกลิ่นนาแบบที่ไม่ได้กลิ่นมานานแล้ว..
เริ่มโม้ยาว.. แล้วเจอกันโอกาสหน้าค่ะ ..^__^..
- สวัสดีค่ะ คุณใบไม้ย้อนแสง
- ขอร่วม ลปรร ด้วยคนนะคะ
- จากชื่อกระทู้ "บทเรียนชีวิตจากกัลยาณมิตร"
- ในมุมมองของแป๋มนั้นคิดว่า...
- มิตรที่เราคบหาอยู่นี้ บางท่านมอบความสุขใจ
- ความสบายใจ ให้แง่คิด มอบคำแนะนำให้เรา
- ในมุมมองของปัจเจก ที่ท่านเหล่านั้นได้ออกตัว
- ว่าสิ่งเหล่านั้นอาจไม่ใช่เรื่องที่ดีที่สุด
- นี่คือการให้แง่คิดแบบว่าเราสรุปและตัดสินใจเอง
- ในขณะที่มิตรของเราบางคน อาจแฝงมาในรูปแบบ
- ที่ยากจะคาดเดาได้ แต่เกราะป้องกันอย่างดีคืด"กัลยาณมิตร"
- ที่ยังคงความเป็นมิตรแท้ตลอดกาลให้กับเราตลอดมา
- ส่วนมิตรเทียมนั้น เขาอาจคิดนะคะว่าเราไม่รุ้
- มีพี่คนหนึ่ง ชื่อคล้ายๆคุณบอกแป๋มว่า จากประสบการณ์ของพี่
- พี่ใช้วิธี"คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อคนฉลาด คนฉลาดย่อมเป็นเหยื่อของคนแกล้งโง่" ล่าสุดบอกว่าที่ G2K นี้มีประเภทหลังเยอะค่ะ
- อืม...เป็นอะไรที่น่าคิดนะคะ บางทีบางกรณีการโง่ก็เป็นสิ่งจำเป็นนะคะ (เอ่อ..แบบว่าตัวแป๋มนี้คง stupid จริงๆ...ท่านอื่นไม่แน่ใจค่ะ.) แต่ในความคิดความรู้สึกของแป๋มทุกท่านเป็นกัลยาณมิตรของแป๋ม
- ดังนั้นจะเป็นไรเสียละคะ ก็ชื่อเรื่องบอกชัดเจนแล้วว่า....
- "บทเรียนจากกัลยาณมิตรค่ะ" ..บทเรียนจากผู้ไม่แสดงตัวค่ะ....
สวัสดีค่ะ ครูแป๋ม
ขอบคุณค่ะที่แวะเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน..
สำหรับตัวใบไม้ย้อนแสงแล้ว กัลยาณมิตรคือมิตรที่สามารถแลกเปลี่ยนกันได้อย่างจริงใจ เตือนสติด้วยความปรารถนาดี
ส่วนคำว่า "ฉลาด" หรือ "โง่" ก็แล้วแต่ว่าใครจะตีความอย่างไร
สำหรับตัวเองแล้ว เมื่อไรที่คิดว่าเราฉลาด นั่นก็คือเราโง่ เพราะเมื่อเราคิดว่าเราฉลาด เรามักไม่ฟังคนอื่น และอาจพลาดการเรียนรู้จากคนอื่น
เมื่อไรที่เราคิดว่าเราโง่ เราจะพร้อมเปิดใจเรียนรู้จากผู้อื่น..
อ่านความคิดของคุณแป๋มแล้วรู้สึกเหมือนเคยได้รับประสบการณ์ที่ไม่ดีจากการเพื่อนในโลกไซเบอร์หรือเปล่าคะ คนก็มีหลายประเภทนะคะ พูดยากเหมือนกัน
ขอให้กายแข็งแรง จิตเบิกบานนะคะ..^__^..
ขอบคุณมากค่ะคุณคนไม่มีรากที่แวะมาส่งข่าวดี
สงสัยว่าใจเราจะตรงกัน ใบไม้ฯ แอบไปอ่านข่าวดี แล้วกลับมาเจอเพื่อนส่งข่าวดีให้ถึงที่เลย
ข่าวดีนี้มีประโยชน์มาก ๆ เพราะว่าที่บ้านใช้ทีโอทีอยู่แล้ว
เผื่อจะลดเวลาในการท่องอินเตอร์เน็ตให้ลดน้อยลง เพราะว่าความเร็วมากขึ้นไง..^__^..
ทาเคชิ สู้ ๆ นะคะ..
มาส่งความรักและคิดถึงค่ะ
ยังสบายดีหรือเปล่าคะ
เอ้า...สู้ต่อไปทาเคชิ....!!!!!
(^___^)
โอย...รับร้อนไปหน่อย...
กาแฟและอาหารเช้าที่เตรียมมาค่ะ
สวัสดีค่ะ
ชีวิตของเรามีบทเรียนมากมาย และที่สำคัญการได้ทำงานและใช้ชีวิตอย่างมีสติ และมีสมาธิ ทำให้เรามีความสุขใจกับสิ่งรอบข้าง บ้างครั้งเจอปัญหา เรามีสติ และสมาธิทำให้อุปสรรคและปัญหาคลี่คลายลงไปตามวัน เวลาค่ะ
อืม..วันนี้ได้จิบกาแฟทางใจจากเพื่อนทาเคชิ..
ก็อร่อยทางใจน่ะสิคะ อิ..อิ..
ยังสบายดีอยู่ค่ะ สังเกตดูตัวเองไปเรื่อย ๆ
..เวลาคร่ำเครียดทางความคิดและิจิตใจมาก พอมันตึงเต็มที่.. แล้วมันก็เริ่มคลาย..
ตอนที่คลายนี่แหละ..ที่ปัญญาจะเกิด.. เพราะเห็นความเกิดขึ้นและดับไปทางความคิด ความกังวล และหลังจากนั้นกลับรู้สึกโปร่งสบาย..
แต่งานน่ะ..ยังไม่เสร็จหรอกค่ะ แหะ ๆ สงสารก็แต่คนรอ..
พยายามเสริมกำลังสมาธิและตั้งจิตอธิษฐานอยู่ค่ะ เพื่อทำงานให้ลุล่วงแบบไม่ท้อถอย และไม่กดดัน.. และไม่หนีมันไปนอกลู่นอกทาง แต่เผลอวิ่งผิดลู่บ่อย ๆ ค่ะ
..เตรียมตัวก่อนที่งานใหม่ ๆ จะโถมเข้าใส่.. เดี๋ยวจะตั้งตัวไม่ทัน..ฮ่า ๆ
คิดว่าคุณคนไม่มีรากคงกำลังลุยเต็มที่เหมือนกัน..
สู้ต่อไปค่ะ ทาเคชิ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณ สุนันทา
เห็นด้วยนะคะที่คุณสุนันทาบอกว่า บางครั้งเจอปัญหา เรามีสติ และสมาธิทำให้อุปสรรคและปัญหาคลี่คลายลงไปตามวัน เวลาค่ะ
ที่สำคัญ เราต้องเผชิญหน้ากับปัญหาที่อยู่ตรงหน้า และก้าวพ้นไปให้ได้ด้วยตัวเอง
ขอบคุณนะคะสำหรับความคิดเห็นดี..^__^..
แวะมาเยี่ยมค่ะ
สบายดีนะคะ
มิตรสร้างสุขค่ะ
สวัสดีค่ะใบไม้ย้อนแสง
*** ผู้ใดไม่รู้จักศิลปะ...ผู้นั้นไม่รู้จักโลก
ส่งงานศิลปะ...ผลิตกันในครอบครัวมาให้ดูค่ะ
- ตามน้องคนไม่มีรากมาค่ะ
- มาทำความรู้จัก
- นอนหลับฝันดีนะคะ
สวัสดีค่ะ krutoi
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม
ใบไม้ย้อนแสงสบายดี และยินดีที่ได้พบมิตรสร้างสุขค่ะ
ขอให้เบิกบานในทุกย่างก้าวของชีวิตนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณครู กิติยา เตชะวรรณวุฒิ
โอ้โห..มาพร้อมคำคมเลยนะคะ
"ผู้ใดไม่รู้ััจักศิลปะ.. ผู้นั้นไม่รู้จักโลก"
แถมด้วยภาพศิลปะการใช้ชีวิตท่ามกลางสายฝน ผลิตกันเองในครอบครัวเสียด้วยสิ
ทำงานศิลปะผลิตกันเองในครอบครัว น่าจะเขียนบันทึกเล่าสู่กันฟังนะคะ
ขอบคุณมากมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียน..
ขอให้สนุกกับศิลปะแห่งชีวิตนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณ มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
เป็นอีกคนหนึ่งที่ตามคุณคนไม่มีรากมา ใบไม้ย้อนแสงก็นับไม่ถูกแล้วค่ะว่าเป็นคนที่เท่าไร คุณคนไม่มีรากพาเพื่อนมาให้เสมอเลย..
ยินดีที่รู้จักนะคะคุณมนัญญา..
แต่ว่า...
ไม่ต้องสะกดจิตใบไม้ย้อนแสงให้หลับหรอกค่ะ แค่นี้ก็หลับได้ทุกที่ทุกเวลาอยู่แล้ว ขอเปลี่ยนเป็นสะกดจิตให้ตื่นได้ไหมคะ แหะ ๆ ไม่มีปัญหาเรื่องการหลับ แต่มีปัญหาเรื่องการตื่นน่ะค่ะ :P
ขอให้หลับได้ดั่งฝัน ตื่นได้ดังใจนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
แวะมาหย่อนความคิดถึงเหมือนเคยค่ะ
เมื่อไหร่จะปั่นงานเสร็จ จะได้อ่านบันทึกใหม่ของเพื่อนเราสักที...
เหงาแล้วนะ....
ล้อเล่นนะคะ ทำงานตามที่มุ่งมั่นตั้งใจดีกว่าค่ะ คนไม่มีรากก็คงมีเวลาน้อยลง (ไปอีก) สำหรับการเขียนบันทึกค่ะ กำลังต้อง...ลุย...!!!!
รักษากาย-ใจและมิตรภาพของเราไว้ จับมือไปด้วยกัน ... นะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
แหม..ถามคำถามเดียวกับที่ใบไม้ถามตัวเองเลยค่ะ เมื่อไหร่จะปั่นงานเสร็จเสียที.....
นั่นนะสินะ......
เดือนนี้ใบไม้ฯ ไม่ค่อยได้อยู่หน้าคอมฯ เพราะต้องเดินทางตลอดเลย
วันนี้แวะเข้ามาตอบเพื่อนก่อนต้องเดินทางเข้าป่าอีก..
บันทึกใหม่ไม่มีให้อ่าน แต่...
ความคิดถึงน่ะมีให้เสมอเลยค่ะ
พวกเราต่างกำลังต้องลุย ! ...
สู้ต่อไปทาเคชิ s....^__^....
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
ตอนนี้คนไม่มีรากก็กำลังเริ่มชีพจรลงเท้าแล้วค่ะ
คงได้มาเที่ยวเล่นน้อยลงไป...
ได้เข้าป่า รับพลังธรรมชาตินี่น่ะ สุดยอดเลยนะคะ
สู้ ๆ ต่อไปค่ ชีวิตข้างหน้ามีสิ่งให้เราเรียนรู้ ได้ค้นหา ได้ชื่นชม ได้มีความสุข....จริงไหม
รักและระลึกถึงเพื่อนอย่างสุขใจเสมอค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ชีพจรลงเท้าแล้วเพื่อนเรา ยังอุตส่าห์แวะมาทักทาย..
ส่วนใบไม้ก็เริ่มมาปักหลักนั่งเขียนงานอยู่ที่บ้าน หยุดเดินทางชั่วคราว..
แม้เท้าไม่ได้ก้าวเดินไปไหน แต่ใจมันกลับแกว่งไปไกล รู้ตัวทีไรก็ไปไกลแล้วทุกที ฮ่า ๆ
ช่วงนี้จิตตกเล็กน้อยค่ะ ไม่เป็นไรน่า.. จิตตกก็ยกขึ้นมา ก็แค่นั้นเองเนอะ..
ชีวิตข้างหน้ามีสิ่งให้เราเรียนรู้ ได้ค้นหา ได้ชื่นชม..
แต่ตอนนี้ต้องฝึกเรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบันให้ได้..
ส่งกำลังใจให้เพื่อนเสมอนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
มาส่งความคิดถึง ความรัก ความปรารถนาดีค่ะ
งานที่ทับถม เก็บไว้นาน ๆ ดองไว้จนกลายเป็น "กิมจิ" นี่ ต้องการการสะสางโดยด่วนนะคะ
ที่ว่า "จิตตก" ก็คงด้วยเหตุนี้ บางคราวของชีวิตก็เป็นเช่นนี้เองค่ะ
เคยอ่านมาและชอบ ตั้งใจจะเขียนบันทึกสักบันทึก แต่เขียนแล้ว ก็มีภาระต้องตอบ เพราะเกรงใจเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่อุตส่าห์มาอ่านและทักทาย เลยรอ ๆ ไว้ก่อน วันนี้เขียนงานได้ตามที่ตั้งเป้าหมายเลยถือโอกาสเข้ามาทักทายแลเยี่ยมเยือนค่ะ
อ่านมาว่า (คร่าว ๆ) ...
เราควรขอบคุณกับเหตุการณ์หรือผู้คนที่เข้ามาทำให้เรา จิตตก ค่ะ เพราะเขาเหล่านั้น เข้ามาทำให้เรา ได้เข้าสุ่สนามทดสอบทางด้านจิตใจ หากเราผ่านได้ เราจะได้เลื่อนชั้นไปอีกระดับหนึ่ง แต่หากเราโกรธ ไม่พอใจ จิตตกกับเรื่องนั้น เราก็สอบไม่ผ่าน สิ่งนั้นก็จะคอยมาทดสอบเราซ้ำ ๆ อยู่นั่นเองค่ะ
ด้วยเหตุนี้...ยิ้มกว้าง ๆ หัวเราะดัง ๆ จนพุงกระเพื่อม แล้วบอกดัง ๆ ว่า......
ขอบคุณจ้ะ!!!!!
สู้ต่อไปนะคะ ทาเคชิ...
คิดถึงค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากที่รัก
ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้ไม่ขาดสาย..
ชอบจังเลย ที่ยกมาให้อ่านว่า..
เราควรขอบคุณกับเหตุการณ์หรือผู้คนที่เข้ามาทำให้เรา จิตตก ค่ะ เพราะเขาเหล่านั้น เข้ามาทำให้เรา ได้เข้าสู่สนามทดสอบทางด้านจิตใจ หากเราผ่านได้ เราจะได้เลื่อนชั้นไปอีกระดับหนึ่ง แต่หากเราโกรธ ไม่พอใจ จิตตกกับเรื่องนั้น เราก็สอบไม่ผ่าน สิ่งนั้นก็จะคอยมาทดสอบเราซ้ำ ๆ อยู่นั่นเองค่ะ
เห็นด้วยสุด ๆ แต่ก็สอบผ่านบ้าง.. ไม่ผ่านบ้าง..
เที่ยวนี้ ขนาดเตรียมตัวเตรียมใจไว้ล่วงหน้ายังเผลอ "จิตตก" เลย.. แต่อาการจิตตกมาเยี่ยมแล้วก็จากไป สอบผ่านหรือเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ พอดีมีงานด่วนเข้า เลยต้องไปคิดเรื่องงานแทน..ฮ่า ๆ ไปทำงานพลาง.. แอบชมทะเลพัทยาไปพลาง..
ส่วน "กิมจิ" นี่ดองไว้หลายขวดเลย เอาไปกินบ้างไหม แหะ ๆ
ถ้าเป็นสุราก็คงดี ยิ่งหมักนาน.. ยิ่งอร่อย..
แต่ที่จิตตกไม่ใช่เรื่องกิมจิหรอกค่ะ
ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ยกจิตขึ้นมาได้หลายวันแล้วค่ะ ตอนนี้สภาพใจแข็งแรงดี
สู้ต่อไปนะคะ ทาเคชิ ..^__^..
โอ้โห.. เล่าซือเจ้าขา..
เล่นไม่พูดไม่จา.. แต่ส่งภาพงาม ๆ ของวัดร่องขุ่นมาให้สติแทนธรรมะเหรอคะ
ขอบคุณมากนะคะเล่าซือ..
รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
คนไม่มีรากชอบทานกิมจิค่ะ แต่เปลี่ยนมาพยายามทานผักสดมากกว่า.....
และเป็นคนที่แพ้แอลกอฮอล์ทุกชนิด ขนาดแอลกอฮอล์เช็ดแผล ยังทำให้มือลอกเลย ต้องเปลี่ยนอาชีพนี่แหละ...
สู้ ๆ นะคะ คนไม่มีรากได้เพิ่งฟันฝ่างานมาได้ เสร็จไปในระดับหนึ่ง รออาจารย์อ่านและปรับแก้...เลยมีเวลาพัก 2 วันค่ะ
... เพียรอย่าละ พักให้พอดี ....
เป็นคำสอนที่ได้มาจากวัดปทุมวนารามค่ะ
ทาเคชิสู้ต่อไป....
คิดถึงเสมอค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
- ชอบและโดนใจมากๆเลยค่ะกับคำกล่าวที่ว่า...
-
เราควรขอบคุณกับเหตุการณ์หรือผู้คนที่เข้ามาทำให้เรา จิตตก ค่ะ เพราะเขาเหล่านั้น เข้ามาทำให้เรา ได้เข้าสุ่สนามทดสอบทางด้านจิตใจ หากเราผ่านได้ เราจะได้เลื่อนชั้นไปอีกระดับหนึ่ง แต่หากเราโกรธ ไม่พอใจ จิตตกกับเรื่องนั้น เราก็สอบไม่ผ่าน สิ่งนั้นก็จะคอยมาทดสอบเราซ้ำ ๆ อยู่นั่นเองค่ะ
ด้วยเหตุนี้...ยิ้มกว้าง ๆ หัวเราะดัง ๆ จนพุงกระเพื่อม แล้วบอกดัง ๆ ว่า......
ขอบคุณจ้ะ!!!!!
-
สุดท้ายจึงอยากบอกว่าขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ดีใจด้วยนะคะที่ฝ่าฟันงานมาจนได้ระัดับหนึ่งแล้ว..
ผ่อนพักสักครู่ ให้ได้มีเวลาใช้ลมหายใจยาว ๆ เติมพลังแล้วเดินหน้าต่อไป
ส่วนใบไม้ก็ต้องกินกิมจิต่อไปอีกสักพัก.. เหอะ ๆ
ยังสนุกกับงานอยู่ค่ะ รอว่าสักวันอาจจะมี self organizing ได้ (ทำเป็นใช้คำเท่ ๆ ไปอย่างนั้นเอง) ตอนนี้ก็ค่อย ๆ จัดการไปทีละขวดกิมจิ อิ ๆ
จะสลับไปกินผักสดบ้างเป็นครั้งคราวนะคะ (ทำงานแบบทำแล้วเสร็จเลย ไม่มีตกค้าง)
ขอให้ต้นไม้แห่งปัญญาเติบโตงอกงามในทุกวันนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ ครูแป๋ม
ใบไม้ย้อนแสงก็รู้สึกเช่นเดียวกับคุณครูแป๋มค่ะ..
ส่งคำขอบคุณต่อให้คุณคนไม่มีรากผู้ยกคำกล่าวที่่ว่ามาเผื่อแผ่กัน
ขอให้เบิกบานในทุกวันของชีวิตนะคะ ..^__^..
สวัสดีครับคุณใบไม้ย้อนแสง
วันนี้แวะมาเยี่ยมและทักทายเพื่อนรักคุณคนไม่มีราก....
สบายดีนะครับ
ระยะหลังคงยุ่ง ๆ กัน ไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยกัน
มาอ่านบทความของคุณใบไม้ย้อนแสง จึงเห็นว่าเพื่อนรักก็ยังคงคุยกันสม่ำเสมอ
ชื่นชมในมิตรภาพดี ๆ เช่นนี้ครับ
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
ไม่ต้องตกใจนะคะ....
55555....อยู่กับพี่คนตัดไม้ แล้วเธอมาคอมเม้นท์ในชื่อของคนไม่มีรากค่ะ
กลายเป็น...คนไม่มีรากพูดครับเสียแล้ว...แง ๆ ๆ ...
ถือโอกาสทักทายด้วยค่ะ วันนี้คนไม่มีรากมาที่จุฬา ฯ พี่คนตัดไม้บ่น ๆ ถึงเพื่อนรักทั้งหลายของคนไม่มีรากค่ะ
ทำงานต่ออย่างมีความสุขนะคะ
(^___^)
สวัสดีครับ คุณคนไม่มีราก
เลียนแบบ ๆ ให้ตกใจเล่นบ้าง.. อิ..อิ..
สรุปว่าสวัสดีทั้งคุณคนไม่มีราก และพี่คนตัดไม้ค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่คนตัดไม้ที่แวะมาเยี่ยมเยียน..
การได้พบกัลยาณมิตรเยี่ยงคุณคนไม่มีรากและได้พูดคุยกันเป็นระยะ ๆ นั้นเป็นความสุขอย่างหนึ่งของใบไม้ค่ะ
เป็นมิตรภาพที่เป็นอิสระ ไม่คาดหวัง ไม่พูดมัด และสามารถใช้ใจสื่อสารกันได้
คุณคนไม่มีรากคะ.. ดีใจจริง ๆ ที่เราได้เป็นเพื่อนใจกัน.. อย่าตีความผิดนะคะ หมายถึงว่าเป็นเพื่อนที่ใช้ใจสื่อสารกันได้น่ะ :P
ขอให้โลกนี้อบอวลไปด้วยมิตรภาพที่งดงาม..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
ยังคงมีความสุขและอบอุ่นทุกครั้งที่แวะมาบันทึกของเพื่อนค่ะ
มาบอกว่าจะไม่อยู่หลายวันนะคะ ... กลับมาค่อยมาเล่าว่าไปไหนมา
งานยังยุ่งอยู่ใช่ไหมคะ เมื่อไหร่เพื่อนจะเขียนบันทึกใหม่หนอ....
ล้อเล่นค่ะ...เขียนบันทึกหรือไม่เราก็สื่อสารกันได้อยู่แล้ว...
ทุกครั้งที่อยากเล่าอะไรให้...ใครสักคนฟัง ... คนไม่มีรากมักจะมีชื่อของคุณใบไม้อยู่ในใจนะคะ แต่...ไม่ค่อยได้เล่ามากนัก เพราะเกรงว่าจะทำให้คุณใบไม้ต้องเสียเวลา (อันมีค่า) มากังวลและแก้ปัญกหาให้น่ะค่ะ...
แค่..คิดถึงก็ยิ้มแล้ว....
มีความสุขในการทำงานและขอบคุณที่ทำให้เราได้มีมิตรภาพที่งดงามค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากที่รัก
ภาพใบไม้สวยถูกใจจังค่ะ จริง ๆ ก็แอบไปชมที่บันทึกของคุณคนไม่มีรากมาแล้ว เพียงแต่ไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้
จะบอกว่าได้อ่านทุกบันทึกของเพื่อนค่ะ เพียงแต่หลาย ๆ ครั้งไม่ได้ฝากรอยเท้าเอาไว้
ใบไม้ยังไม่เขียนบันทึกใหม่ ไม่ใช่ไม่มีไอเดีย แต่สิ่งที่ตกค้างยังเคลียร์ไม่เสร็จเสียที ไม่อยากฝืนกฎที่ตัวเองเป็นคนตั้งเอง
ใบไม้ยินดีคุยกับคุณคนไม่มีรากเสมอค่ะ อยากเล่าอะไรก็เชิญเลยค่ะ จะส่งทางอีเมล์ก็ได้ถ้าต้องการความเป็นส่วนตัว แค่ได้แลกเปลี่ยนกัน เราก็มีความสุขที่มีเพื่อนที่พร้อมรับฟังซึ่งกันและัักัน ไม่ใช่ใครแก้ปัญหาให้ใครหรอกค่ะ ใบไม้ไม่ได้ยุ่งขนาดไม่มีเวลา เพียงแต่เป็นคนจัดการเวลาได้ไม่ดีค่ะ
จริง ๆ ใบไม้ก็ชอบเล่าให้คุณคนไม่มีรากฟังค่ะ เพียงแต่ปัญหาของตัวเองเป็นเรื่องเดิม ๆ เล่าแล้วก็เหมือนบ่นซ้ำ ๆ ก็มีแต่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาของตัวเองไปจนกว่าจะผ่านพ้น
อย่าว่ากันนะคะ พอดีใบไม้รู้โดยบังเอิญว่า คุณคนไม่มีรากจะหายตัวไปไหนจากบันทึกของคุณคนไม่มีรากที่พี่คนตัดไม้ไปเขียนเอาไว้น่ะค่ะ
ขออวยพรค่ะสำหรับการหายตัวไปในครั้งนี้ของเพื่อน..
ขอให้ต้นไม้แห่งปัญญางอกงาม จิตสว่าง สะอาด สงบนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
กลับมาจากการไป "ออกกำลังใจ" ตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ...
มาบอกเพื่อให้ร่วมอนุโมทนากุศลที่เกิดในการไปเข้ากรรมฐานของคนไม่มีรากค่ะ
พรุ่งนี้ก็คงต้องกลับเข้าสู่ "สมรภูมิชีวิต" อีกแล้ว....
แวะมาทักทายและส่งกำลังใจ ความคิดถึงด้วยค่ะ
และชอบมากกับประโยคนี้ของคุณใบไม้...
ขอให้ต้นไม้แห่งปัญญางอกงาม จิตสว่าง สะอาด สงบนะคะ..^__^..
ต้นไม้แห่งปัญญา ... ดีจัง
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
ดิฉันเอง ก็ได้พบกัลยาณมิตรจากการสื่อสารทางบล็อคค่ะ บางท่านส่งหนังสือมีค่า เช่นคัมภีร์วิสุทธิมรรคไปให้ ทันทีที่ทราบว่าดิฉันอยากอ่าน ทั้งๆที่ไม่เคยเห้นหน้ากันมาก่อน
กัลยาณมิตร มีค่าเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ นักรบไม่มีรากที่รัก
ยินดีต้อนรับกลับเข้าสู่ "สมรภูมิชีวิต" พร้อมด้วยปัญญาที่งอกงามยิ่งขึ้น
ไปฝึกวิทยายุทธทางใจมาแล้ว.. ตอนนี้ก็ถึงเวลาทดสอบวิทยายุทธที่ฝึกมา
สมรภูมิชีวิตนี่แหละค่ะเป็นสนามทดสอบปัญญาของเหล่านักรบได้เป็นอย่างดี ว่าวิทยายุทธกล้าแข็งเพียงใดแล้ว
เผชิญหน้ากับอารมณ์ของตนอย่างซื่อตรง ด้วยความตระหนักรู้..
ส่งกำลังใจให้นักรบไม่มีรากกลับมาสู่สมรภูมิชีวิตด้วยความตระหนักรู้ และปัญญาที่งอกงามค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณ ณัฐรดา
ขอบคุณค่ะที่แวะมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
ใบไม้ย้อนแสงได้พบกัลยาณมิตรหลายท่านที่ G2K แห่งนี้ ได้รับหนังสือดี ๆ จากกัลยาณมิตรผู้ไม่เคยพบหน้าเช่นกันค่ะ
จริงค่ะ.. กัลยาณมิตรมีค่าเสมอ..^__^..
สวัสดี คุณใบไม้ที่เคารพรักยิ่งงงง
- แวะมาทักทายค่ะ
- คิดถึงค่ะ
- วันอาทิตย์นี้ไปร่วมกิจกรรมที่คลองโยงไหมค่ะ?
- จะได้พบปะ สวมกอด หน้าฝน ไหมค่ะ?
- ^^
- อย่าลืมแวะไปโหวตให้ท่านอาจารย์อันเป็นที่รักยิ่งของเรา (รึเปล่า?) ฮ่า .. ด้วยนะค่ะ ^^ (รอเวลาโหวตด้วยใจจดจ่อ ขอให้ติด ๑ ใน ๕ เพี้ยงงงง) อ่ะ เล่นไสยศาสตร์ ^^"
- รักษาสุขภาพนะค่ะ
- ^^
สวัสดีค่ะ คุณณัฐพัชร์ ที่...(เติมเองก็แล้วกันค่ะ อิ..อิ..)
คิดถึงเช่นเดียวกันค่ะ
วันอาทิตย์นี้ไม่พลาดไปให้กำลังใจชาวบ้านที่คลองโยงแน่นอนค่ะ ตกปากรับคำชาวบ้านไว้แล้ว ได้พบปะ สวดกอดกันแน่ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะโอบกันรอบไหม ฮ่า ๆ
อะแฮ่ม.รอเวลาโหวตให้ท่านอาจารย์เช่นเดียวกันค่ะ
แต่ว่าวันอาทิตย์นี้ สงสัยต้องเอาปี๊บไปด้วย เอาไปคลุมหน้าเวลาพบท่านอาจารย์ของเรา แล้วก็บอกว่า ใกล้ความจริงแล้วค่ะ อาจารย์.. แหะ ๆ (หัวเราะแห้ง ๆ ตบท้ายอีกนิด..)
แล้วพบกันวันอาทิตย์นี้ค่ะ กินอาหารฝีมือชาวบ้านไปก่อนนะคะ สักวันใบไม้ฯ คงได้โอกาสเลี้ยงข้าวทีมอาเซียนเสียที จะมีุบุญไหมเนี่ย :P
ขอให้เบิกบานในทุกย่างก้าวของชีวิตนะคะ..^__^..
- กุ รี๊ดดดดดดดดด ที่จะได้เจอกันเร็วๆ นี้
- กุ รี๊ดดดดดดด ดด ที่จะได้กอดเพื่อน
- กุ รี๊ดดดดดด ดด ด จะกอดกันรอบไหม? แงงงงง (อันนนี้ขอกรี๊ดดดด ให้ลั่นบ้าน) - -"
- จะล้างท้องรอคะ ร๊าบบบบบ ^^
- เบิกบานในเรือนใจเช่นกันค่ะ
โอ้โห..เพื่อนเรา
กรี๊ด..ด.. เสียจนหูเกือบแตก..
กรี๊ดเสียงดังอย่างนี้ ไปช่วยชาวบ้านร้องเพลงเรือดีไหม ฮ่า ๆ
รับจ้างกรี๊ดด้วยหรือเปล่า.. จะได้หางานให้..อิ..อิ..
แล้วเจอกันจ้ะ..^__^..
ป.ล.ห้ามกรี๊ดใส่หูตอนเจอหน้ากันนะ :P
คุณใบไม้ที่รัก
...^_^....
มาคราวนี้ บันทึกคุณใบไม้...คึกคักจาก เสียงกรี๊ดของคุณณัฐพัชร์
ดีใจที่ไม่เงียบเหงาค่ะ
มาบอกว่าหลังไปบ่มเพาะพลังใจ ... พอกลับสู่สมรภูมิชีวิตแค่ 2 วัน ก็ได้เจอบททดสอบเชียวค่ะ.....สนุกจัง!!!!
พบว่า จิตตก เล็ก ๆ แต่ ยกจิต ขึ้นมาได้เร็วมากค่ะ เพราะได้ตระหนักถึง ไตรลักษณ์ นั่นคือ ความไม่เที่ยง ทนได้ยาก และไม่มีตัวตน...
555555....ธรรมะนี้ วิเศษจริง ๆ นะคะ
ขอบคุณสำหรับถ้อยคำที่มีคุณค่าค่ะ...รากกลับมาสู่สมรภูมิชีวิตด้วยความตระหนักรู้ และปัญญาที่งอกงาม
ตอนนี้ต้นไม้แห่งความตระหนักรู้และปัญญาโตขึ้นมาหน่อยนึงแล้วค่ะ
ทำงานต่ออย่างมีความสุขและเบิกบานนะคะ
(^___^)
ฺนักรบไม่มีรากที่รัก..
ดีใจมากมายค่ะ ที่ต้นไม้แห่งความตระหนักรู้และปัญญาของเพื่อนเติบโตขึ้น.. นำมาเผื่อแผ่กันบ้างนะคะ..
ตอนนี้ใบไม้ก็กำลังอยู่ในบททดสอบเช่นกันค่ะ เลือกที่จะเข้าไปเีกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งอาจจะมีคนไม่เห็นด้วย และได้รับผลกระทบทางใจ
ก็ต้องลองดูสักตั้งค่ะ.. ดูซิว่า..ถูกกระทบแล้วจะกระเทือนแค่ไหน..
นับวันก็ยิ่งเห็นว่าอัตตาตัวเองใหญ่แค่ไหน ก็พยายามลดอยู่ค่ะ แต่ให้ถึงขั้นละเลิกคงไม่ไหว.. ระดับนั้นระยะห่างคงยังอีกไกลแสนไกล
มารดน้ำพรวนดินให้ต้นไม้แห่งความตระหนักรู้กันนะคะ ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
มาอ่านตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ แต่ยังไม่ "อิ่มความรู้สึก" พอจะคุยด้วย...
เรื่อง...กำลังอยู่ในบททดสอบเช่นกันค่ะ เลือกที่จะเข้าไปเีกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งอาจจะมีคนไม่เห็นด้วย และได้รับผลกระทบทางใจ
ไม่ทราบจะช่วยอย่างไร ได้แต่บอกว่า ...คิดให้ดี ไตร่ตรองให้ถ้วนทั่วก่อน จะช่วยได้มากค่ะ
หลายครั้งเหมือนกันค่ะ ที่คนไม่มีรากก็ต้องทำบางสิ่งที่ทำให้คนใกล้ชิด เพื่อนสนิทบางคน...ไม่เห็นด้วย และมีคำถาม ซึ่งก็ตอบไม่ได้ในขณะนั้น ๆ .... ได้แต่หวังว่าเมื่อกาลผ่านไป เพื่อนจะเข้าใจเอง...
เรื่องอัตตานั้น มีมากมีน้อย ต่างวาระ ต่างกรรมกันไป...แต่ที่แน่ ๆ มีมากไป ... ไม่ดีแน่นอนค่ะ
สู้ ๆ ต่อไป ทาเคชิ.....
ต้นไม้แห่งปัญญา จะงอกงามได้ ต้องอาศัยอุปสรรค ความทุกข์ ความไม่พอใจเป็นน้ำเลี้ยงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
ขอบคุณมากมายค่ะสำหรับความห่วงใย..
ไม่มีอะไรหนักหนาสาหัสหรอกค่ะ
กล้าเลือกทำ ก็ต้องกล้ารับสิ่งที่จะตามมาค่ะ
จริง ๆ ตอนนี้ก็ไม่เห็นมีอะไรแย่ ๆ เกิดขึ้น ก็แค่เผื่อใจไว้ก่อนค่ะ
ตอนนี้ยังคงได้รับความเมตตาจากเพื่อนพ้องน้องพี่ ผู้หลักผู้ใหญ่ และเหล่ากัลยาณมิตรอยู่ค่ะ กำลังตื้นตันใจกับหลาย ๆ คนทีเดียว...
บางทีความจริงใจของเราอาจพอจะใช้ทดแทนสิ่งที่ขาด ๆ เกิน ๆ ของพฤติกรรมของเราไปได้บ้างกระมังคะ จึงยังได้รับความเมตตาอยู่...
ถ้าอุปสรรค ความทุกข์ ความไม่พอใจมา ก็จะตั้งสติใช้มันเป็นน้ำเลี้ยงให้ต้นไม้แห่งปัญญาค่ะ (ถ้าตั้งสติทันนะคะ)
รอดูซิว่าเมื่อไรมันจะมาให้ใช้ได้รดน้ำต้นไม้แห่งปัญญา... ฮ่า ๆ
กำลังจะปิดเครื่อง...
เห็นไว ๆ รีบเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้มก่อนค่ะ
(^___^)
ยังคงเชื่อเหมือนเดิมว่า....
.....ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา จะเหมาะสมและมีประโยชน์กับเราเสมอค่ะ....
- แวะมาบอกว่าเสียดายมากที่อาทิตย์ก่อนไม่ได้พบกันค่ะ
- มีปัญหานิดหน่อยค่ะ
- กำลังโดนบททดสอบเช่นกันค่ะ
- แต่พยายามทำบททดสอบนี้ผ่านไปให้ได้ดีที่สุด
- งานนี้ต้องขอขอบคุณกำลังใจ และความเอื้ออาทรที่มีให้กันจากอาจารย์ และกัลยาณมิตรหลายๆ ท่านค่ะ
- อย่างไรคงได้มีโอกาสพบกันนะค่ะ
- ขอให้มีความสุขกับทุกขณะค่ะ
โอ..ภาพที่นำมาฝากสวยจังค่ะ คุณคนไม่มีราก..^__^..
จริงค่ะ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมีประโยชน์กับเราเสมอค่ะ ถ้าเราใช้มันเป็น..
และเรามีสิทธิที่จะเืลือกทำอะไรบางอย่างที่ทำได้ในฐานะของเรา..
มิใช่ปล่อยให้บางสิ่งเกิดขึ้น และมานั่งบ่นว่าไม่ดีอย่างนั้น อย่างนี้ แล้วก็ยอมรับสภาพไป..
เลือกที่จะมองในมุมดีที่เห็น และหาช่องทางของโอกาสที่จะทำบางอย่าง..
กล้าเลือกทำ และกล้าที่จะยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมาค่ะ
ตอนนี้ใบไม้ฯ สบายดี และสบายใจขึ้นด้วยค่ะ อีกไม่เกินสองเดือนน่าจะได้กลับมาเขียนบันทึกบ้าง..
รักษาสุขภาพกายและใจให้แข็งแรงนะคะเพื่อน..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณณัฐพัชร์
เสียดายเช่นกันที่ไม่ได้พบกันเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา..
ได้ข่าวคราวจากโม่งและท่านอาจารย์ของเรา ว่าเพื่อนกำลังคร่ำเครียดเขียนอะไรต่ออะไร
สถานการณ์คงคล้าย ๆ กันเนอะ แต่ใบไม้ฯ ค่อย ๆ ดีขึ้นแล้ว ใจแข็งงดรับงานเขียนเพิ่มไปบ้าง ฮ่า ๆ รอเคลียร์ของเก่า ๆ เสร็จแล้ว ค่อยทำของใหม่ ๆ
โชคดีจังนะคะที่เราแวดล้อมไปด้วยกัลยาณมิตรที่คอยให้กำลังใจ ให้โอกาส และคอยสนับสนุน
ส่งกำลังใจให้ลุล่วงไปได้ด้วยดีค่ะ
ขอให้ผ่านบททดสอบพร้อมกับความเติบโตของต้นไม้แห่งปัญญานะคะ..^__^..
แวะมาทักทายคุณใบไม้ก่อนราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ได้อ่านแล้วก็สบายใจขึ้นนิดหนึ่ง....
กล้าเลือกทำ และกล้าที่จะยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมาค่ะ ... ตอนนี้ใบไม้ฯ สบายดี และสบายใจขึ้นด้วยค่ะ อีกไม่เกินสองเดือนน่าจะได้กลับมาเขียนบันทึกบ้าง..
คนไม่มีรากไม่ทราบว่าคุณใบไม้กำลังตัดสินใจอะไร แต่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ก็เชื่อมั่นเสมอว่าเพื่อนจะมีสติและไม่เสียใจเมื่อได้ตัดสินใจแล้ว....
ก็เราชอบคุยกันบ่อย ๆ ไงคะว่า...ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราน่ะ เหมาะสมและมีประโยชน์กับเราเสมอสิน่า...
คิดถึงและส่งกำลังใจให้เบิกบาน เปี่ยมสติกับการงานและการตัดสินใจค่ะ
อีกสองเดือนเอง....รอเพื่อนได้อยู่แล้ว...
(^___^)
ปล.ภาพด้านบนเป็นภาพจากเพื่อนส่งมาให้ค่ะ ไม่ได้ถ่ายเองค่ะ
แต่ภาพนี้ถ่ายเองแน่นอนค่ะ
แวะมาเดินเล่นก่อนเข้านอนค่ะ
ทำงานอย่างมีความสุขและเบิกบานนะคะ
คิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง..
ก็แค่ไปพบปะหนึ่งในสี่ใบเถามาค่ะ
พอดีวันนี้ใบไม้ฯ พาน้องเฟิร์สไปร่วมกิจกรรมที่หอศิลป์กรุงเทพฯ มาค่ะ
แล้วก็บังเอิญอีกจริง ๆ รุ่นน้องที่เป็นคนจัดงานก็รู้จักกับคุณแจ๋ว วันนี้เลยเดินไปเยี่ยมกันถึงโต๊ะทำงานของคุณแจ๋วเลย แหม..วันนี้เราใส่เสื้อลายสก็อตเหมือนกันเสียด้วยแต่คนละสี คุณแจ๋วยังคงงานยุ่งมากเช่นเดิมค่ะ แม้ว่าจะมีไอเดียเขียนบันทึกมากมาย แต่ไม่สามารถทำใจวางมือจากงานมาเขียนบันทึกได้
ก็เลยมาส่งข่าวคราวเล่าสู่กันฟังค่ะ
ตอนนี้ใบไม้ฯ ก็รู้สึกเพลียเล็กน้อย สงสัยช่วงนี้จะทำงานที่พบปะกับผู้คนมากเกินไป เริ่มคิดถึงความเงียบอีกแล้วสิ.. ต้องจิบชาสนทนากับความเงียบเติมพลังเสียหน่อยดีกว่า..
คุณคนไม่มีรากก็อย่าลืมเติมพลังให้ตัวเองนะคะ..^__^..
- เห็นใบไม้ย้อนแสง ระบุตำแหน่งแห่งหนตนเองว่า รับจ้างทั่วไป แล้วรู้สึกขำและได้ความขึ้นมาอย่างประหลาดเลยแวะเข้ามาเยี่ยมนะครับ
- เลยลิ๊งค์เวทีคุยกันของคนที่บ้านเกิดผมมาฝาก อันที่จริงก็มีคนภายนอกช่วยคุยด้วย ไม่ใช่จำเพาะคนท้องถิ่นหรอก แต่ก็เหมือนใช้ชุมชนเชิงพื้นที่เป็นตัวตั้ง แล้วก็เป็นเวทีเรียนรู้ไปด้วยกันในตัว
- ใบไม้ย้อนแสงมีประสบการณ์ดี วิธีคิด และวิถีทรรศนะดี อยากมาเชิญไปเป็นเพื่อนชุมชนน่อยนะครับ หากมีโอกาสก็แบ่งปันประสบการณ์จากแหล่งอื่นๆสักเล็กน้อย ในเวทีของคนหนองบัวบ้างนะครับ
- ตอนนี้ได้วิธีใหม่แล้ว จะทำงานบางส่วนกับใบไม้ทางบล๊อกนี้เป็นบางหัวข้อและเป็นบางโอกาสนะครับ
- มีความสุขและมีพลังในการทำงานอยู่เสมอนะครับ
สวัสดีค่ะ อ.วิรัตน์
ได้รับเกียรติอย่างยิ่งที่อาจารย์แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนถึงบ้าน..
ใบไม้ฯ ชอบมากเลยค่ะ ที่จะบอกว่าอาชีพรับจ้างทั่วไป และความจริงก็เป็นเช่นนั้น ใครจ้างให้ทำอะไร ถ้าสนใจ ถูกใจ ทำได้ ก็ทำค่ะ อีกอย่างหนึ่ง คนมักชอบตัดสินเราจากอาชีพที่เราทำ พอบอกว่าเราอาชีพสื่อมวลชน คนก็มีภาพลักษณ์บางอย่างในความคิด และมักจะตัดสินเราจากภาพลักษณ์นั้น ๆ หรือบอกว่าเป็นนักวิจัยหรือผู้ช่วยนักวิจัย คนก็มีภาพลักษณ์อีกแบบในหัวอีก ไม่ว่าจะสวมหมวกใบไหน ก็ดูเหมือนมีภาพลักษณ์ (สัญญา) ในความคิดของผู้คน และนำไปสู่การปรุงแต่ง (สังขาร) ทางความคิดความรู้สึก.. บอกว่ารับจ้างทั่วไปนี่แหละกว้าง ๆ ดี จริง ๆ ตัวเองก็เผลอตัดสินคนอย่างที่ว่ามาเช่นกันในบ่อยครั้ง
อยากให้คนรู้ัจักกันแบบมนุษย์กับมนุษย์ ใช้ความรู้สึกที่จริงแท้สัมผัสกัน อย่าไปยึดติดกับหมวกใด ๆ เพราะนั่นเป็นหน้าที่ที่เรารับผิดชอบ ซึ่งอาจเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา แต่อาจไม่ใช่สิ่งที่วัดความเป็นเรา..
จริง ๆ ใบไม้ฯ แอบแวะไปชมเวทีคนหนองบัวมาก่อนหน้าบ้างแล้วแบบเร็ว ๆ ขอติดไว้ก่อนนะคะ แล้วค่อยตามมาอ่านแบบเป็นเรื่องเป็นราวทีหลัง ช่วงนี้เข้ามา G2K แค่มาดูแว้บ ๆ รู้สึกล้า ๆ เล็กน้อย อยากตั้งใจอ่านตอนที่ตัวเองมีสมาธิ เท่าที่เห็นก็ดูคึกคักดีนะคะอาจารย์ เป็นเวทีแลกเปลี่ยนที่น่าสนใจมากค่ะ
ขอบคุณมากมายค่ะที่อาจารย์กรุณามาชวนให้ไปเป็นเพื่อนชุมชน และยินดีอย่างยิ่ง ถ้าใบไม้ฯ พอจะเป็นประโยชน์บ้าง แหม..อาจารย์นี่มีความผูกพันกับบัวนะคะ เดี๋ยวก็ทำเรื่องนาบัว เดี๋ยวก็ทำเวทีคนหนองบัว.. แล้วบัวต่อไปจะเป็นอะไรน้า..
เรื่องการทำงานบางส่วนกับใบไม้ฯ ทางบล็อกนี้ เชิญได้ตามสะดวกเลยค่ะ เดี๋ยวใบไม้ฯ เปิดบล็อกให้เลยก็ได้ค่ะ
อุ้ย..เกือบลืม.. ขอแสดงความยินดีกับรางวัลที่ได้รับนะคะ..
ขอให้อาจารย์มีพลังในการสร้างสรรค์งานต่อไปอย่างไม่มีสิ้นสุดนะคะ...^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
ดีจ้งได้เจอคุณแจ๋วด้วย....คุณแจ๋วสบายดีนะคะ
การได้พบปะ ปะทะสังสรรค์กับคนหลากหลายนี่...อาจทำให้หมดเรี่ยวแรงได้จริง ๆ ค่ะยิ่งคนที่มีความคิดต่างกันมาก ๆ คนละขั้ว เราจะยิ่งเหนื่อยยิ่งไปอีกค่ะ แต่คนไม่มีรากว่า เหนื่อยที่สุดก็คือ การต่อสู้กับความคิด ของเรานั่นแหละค่ะ
คิดถึงคุณแจ๋วแล้ว...ก็ให้คิดไปถึงตัวเองค่ะว่า...วันหนึ่งคนไม่มีรากเองก็อาจต้องหยุดเขียนบันทึกสักพักหนึ่งค่ะ เพราะเวลาเริ่มไม่ค่อยจะลงตัวมากขึ้นทุกที...ทั้งกับวิทยานิพนธ์และงานที่ได้รับมอบหมายมาใหม่....
คุณใบไม้รีบ ๆ กลับมาก่อนคนไม่มีรากจะหายไปเสียก่อนนะคะ...
อมยิ้มแก้มตุ่ยกับที่คุณใบไม้ว่า...จิบชาสนทนากับความเงียบ... คนไม่มีรากก็เอาไปใช้ค่ะว่า ... "จิบกาแฟยามเช้า สนทนากับตนในความเงียบ ท่ามกลางฟ้ากว้างและต้นไม้ใบหญ้า"
55555....ได้การล่ะ ได้ความคิดเขียนบันทึกเล็ก ๆ ให้เจ้าสามใบเถาอ่านแล้ว... น้องเฟิร์สคงโตมากแล้วนะคะ...คิดถึงค่ะ อยากเห็นรูปบ้างน่ะ
เอ้า...งั้นส่งพลังด้วยคำนี้นะคะ...ใช้บ่อย ๆ กับตัวเองค่ะ
สู้ต่อไปทาเคชิ และ The force be with you!!!!!
คิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
ส่งภาพนี้มาให้ดู คนไม่มีรากว่า ไก่เป็นสัตว์ที่ขยันมาก ๆ เลยว่าไหมคะ...
(^___^)
มาส่งรอยยิ้มและความระลึกถึงค่ะ...
(^___^)
มาเดินเล่น....ด้วยความระลึกถึงค่ะ
ส่งใจไว้ให้...เบิกบาน มีสติ และสนุกกับ...สิ่งที่รักและเลือกนะคะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากที่รัก
แวะมาดูแลบ้านช่องให้ใบไม้ฯ เป็นประจำ แหม..มันชื่นใจจริง ๆ พอดีช่วงนี้ใบไม้ฯ ออกต่างจังหวัดทุกสัปดาห์เลย เลยหายหน้าหายตาไป เวลาไปต่างจังหวัดก็จะไม่เ้ข้าอินเตอร์เน็ตเลยค่ะ
ภาพดอกไม้ที่นำมาฝากอันสุดท้าย สีถูกใจมาก ๆ เลย สีคราม(ฟ้าอมม่วง)นี่ชอบสุด ๆ เพราะชอบนอนมองท้องฟ้ามาแต่เด็ก ว่าจะแวะส่งรูปเมฆไปแจมกับ อ.บัญชา บ้าง ก็ผัดวันประกันพรุ่งอยู่นั่นแล้ว แค่แอบดูภาพท้องฟ้าของใครต่อใครก็ชื่นใจดี
ส่วนน้องเฟิร์สท่าจะติดเชื้อน้าสาวเข้าให้ บางวันก็เห็นเธอนอนบนห่วงยางในอ่างน้ำพลาสติกเงียบกริบที่ชานนอกบ้าน เราก็นึกว่าหลับ พอถามว่าทำอะไรอยู่ เธอตอบว่า นอนมองก้อนเมฆ.. ไม่แค่นั้นนะ เธอเล่นไปฉีดน้ำขึ้นบนเพดานในห้องน้ำ แล้วบอกว่า ทำรูปก้อนเมฆ เฟื่องไหมล่ะเนี่ย ฮ่า ๆ เพดานเป็นคราบน้ำเลย
ภาพน้องเฟิร์สช่วงโตนี่จะไปหามาให้นะคะ พอดีไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเท่าไร เพราะใบไม้ฯ ยังใช้กล้องฟิล์มอยู่เลย ใช้กล้องดิจิตอลทีไรก็ขอยืมเพื่อนทุกที วันนี้ลองให้เฟร์สชั่งน้ำหนัก โอ้โห..ยังไม่ขึ้น ป.1 เลย หนักเข้าไป 20.4 กิโลแล้ว.. มิน่าเล่า เดี๋ยวนี้อุ้มไม่ไหวแล้ว หลังจะหัก ฮ่า ๆ ส่วนฟันบางซี่ก็หนีไปเที่ยวซะแล้ว เลยมีช่องว่างระหว่างฟัน..
ไม่ได้คุยกันนาน ต้องมีของแถมให้เพื่อนซะหน่อย ของฝากจากหนังสือเล่มล่าสุดที่กำลังอ่านค่ะ
"ปัจเจกชนผู้ำปรารถนาจะค้นหาคำตอบเรื่องความชั่วดังที่มีปรากฏอยู่ในทุกวันนี้ จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องค้นหาการตระหนักรู้ในตน ซึ่งเป็นความรู้อันสูงสุดของบูรณภาพแห่งตน เขาจำต้องรู้ให้ได้ว่าตนเองสามารถที่จะกระทำความดีได้มากน้อยเพียงใด และสามารถที่จะทำชั่วได้เพียงใดด้วย ทั้งจะต้องระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะไม่ถือเอาขั้วหนึ่งว่าเป็นสิ่งจริงและถืออีกขั้วว่าเป็นมายา ด้วยเหตุที่ทั้งสองขั้วล้วนเป็นธาตุมูลที่ดำรงอยู่ภายในตัวเขา และอาจส่องสว่างขึ้นภายใน หากเขาปรารถนาที่จะดำรงชีวิตอย่างปราศจากการหลอกตนเองและไร้ซึ่งมายาภาพ" : คาร์ล กุสตาฟ ยุง
ขอบคุณทุกสิ่งที่ทำให้เราได้มาเป็นกัลยาณมิตรให้แก่กันและกัน..^__^..
ส่งใจให้มุ่งมันเดินหน้าไปบนเส้นทางที่เลือกอย่างเบิกบานและมีสตินะคะ..
แวะมาเดินเล่นที่ลานบ้านของเพื่อนรักทางจิตวิญญาณ....
เดินไปยิ้มไป อยู่คนเดียว ... หยุดคิดถึงเรื่องราวบางอย่างที่ได้ประสบค่ะ...
ตอนนี้ไม่ค่อยทุกข์แล้วสิคะ นี่คงเป็นอานิสงส์ของการได้ไปฝึกกรรมฐานนี่เอง
ตัวตน ความอหังการ มานะ อวดดี ... ลดน้อยลง ทุกข์ก็ลดน้อยลงไปด้วย
สุขง่ายขึ้น ทุกข์ยากขึ้น มองคนด้วยสายตาของความรักและเอื้อเอ็นดูในความทุกข์ของผู้คนมากขึ้น...
555555.....อ่านแล้วดูคล้ายคนใกล้หลุดพ้นเลยนะคะ...ยังหรอกค่ะ...
ยังมีอีกหลายเรื่องต้องจัดการ ขัดเกลา....
เฮ้อ...บ่น ๆ พูด ๆ คนเดียว แล้ว....ไปดีกว่า....
อ้อ...รอชมภาพน้องเฟิร์สค่ะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
แอบมาดูเพื่อนเดินเล่นอยู่หลายวัน..
ใจก็คิดจะไปเดินเล่นบ้านเพื่อนอยู่บ้างเหมือนกัน ก็ได้ไปเดินบ้างแต่ไม่ได้ฝากรอยเท้าเอาไว้..
ใบไม้ฯ ตกอยู่ใน "กับดักความคิด" อยู่หลายวันทีเดียว ไม่ได้ทุกข์นะคะ แต่จมอยู่ในความคิดบางประการ แปลกดีเหมือนกัน..
ช่วงนี้รู้สึกดีที่ไม่ค่อยถือสาเรื่องจุกจิกของผู้คนที่ได้พบเจอ ก็ไม่ได้อยากแก่งแย่งตำแหน่ง ชื่อเสียงอะไรกับใครเขานี่นา ใครอยากได้ก็เอาไปเถอะ ฮ่า ๆ ข้าพเจ้าขอเพียงมิตรสหายที่ให้ความจริงใจก็พอแล้ว..^__^..
ดีจังค่ะที่เพื่อนเรา..สุขง่ายขึ้น ทุกข์ยากขึ้น มองคนด้วยสายตาของความรักและเอื้อเอ็นดูในความทุกข์ของผู้คนมากขึ้น...
ไปค้นภาพน้องเฟิร์สมาฝากตามสัญญา รูปเดิมอายุประมาณ 2 ขวบ รูปใหม่อายุ 4 ขวบครึ่งค่ะ ตอนนี้ตัวจริงก็ 5 ขวบครึ่งค่ะ
คิดถึงเช่นกันค่ะ ..^__^..
มาเยี่ยมพี่ใบไม้ด้วยความคิดถึงค่ะ
แอบมาอ่านบทสนทนาของพี่สาวเราสองคนคุยกัน
แค่นี้ก็หายคิดถึงไปได้บ้าง.......
รักษาสุขภาพนะคะ.....
คิดถึงเสมอ
ดีจังมาเจอครูมิม...ในบ้านคุณใบไม้...ด้วย
ความจริงแวะมาอ่านแล้ว แต่ยังไม่ได้คอมเม้นท์ไว้....
ระยะนี้คนไม่มีรากก็ ตกอยู่ใน "กับดักความคิด" ของตัวเองบ่อย ๆ ค่ะ... คล้ายฟุ้ง ๆ ...
พยายามดึงตัวเองกลับมาสู่สภาวะจริงที่ต้องเผชิญหน้า...ก็น่าแปลกจริง ๆ ดังที่คุณใบไม้ว่าเลยค่ะ ยิ่งพยายาม ยิ่งยาก...
อ่านเรื่องราวของเพื่อนแล้วยิ้มกว้าง ... ช่วงนี้รู้สึกดีที่ไม่ค่อยถือสาเรื่องจุกจิกของผู้คนที่ได้พบเจอ ก็ไม่ได้อยากแก่งแย่งตำแหน่ง ชื่อเสียงอะไรกับใครเขานี่นา ใครอยากได้ก็เอาไปเถอะ ฮ่า ๆ ข้าพเจ้าขอเพียงมิตรสหายที่ให้ความจริงใจก็พอแล้ว..^__^..
ทำให้เห็นเลยนะคะว่า...หากเราได้วางใจไว้ในที่ที่ถูกต้องแล้ว เราย่อมไม่ กระเพื่อมเพราะการกระทบของสิ่งภายนอก
ไอ้ที่กระเพื่อมไหวนั้น ก็เพราะเรายอมให้มันเข้ามากระทบเราต่างหาก...เน๊อะ...
ดูภาพน้องเฟิร์ส ตอนนี้ห้าขวบครึ่ง....น่าเอ็นดูเหมือนเดิมค่ะ
เด็ก ๆ คือ ของขวัญจากธรรมชาติ...จริง ๆ ด้วยสิ
คิดถึงคุณใบไม้และครูมิมด้วยค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ น้องครูมิม
ดีใจค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
คิดถึงเช่นกันนะคะ
ตอนนี้สีใบเถาของเรา เหลือประมาณใบเถาครึ่ง คือคุณคนไม่มีราก และพี่ใบไม้ฯ ที่โผล่เข้ามาบ้าง แต่ยังคงเป็นสี่ใบเถาเต็ม ๆ ในความทรงจำค่ะ
ถ้าสับสนอะไรในใจ ก็ค่อย ๆ คิดใคร่ครวญ และเฝ้าดูมันไปนะคะ บางทีคำตอบอาจจะค่อย ๆ โผล่ขึ้นมา..
ส่งกำลังใจให้นะคะ ..^__^..
เหอะ ๆ ๆ สามใบเถาคุยกัน ดีจังเนอะ..
คุณคนไม่มีราก ที่รัก
"กับดักความคิด" นี่ หลงตกเข้าไป บางทีก็หาทางออกแทบไม่เจอ
เห็นแต่ทางเข้า ..ไม่ใช่ ๆ ไม่เห็นทางเข้ากับดักด้วยซ้ำ เพราะว่าไม่รู้ตัว พอรู้ตัวอีกทีก็ อยู่ในกับดักความคิดเสียแล้ว ฮ่า ๆ จริง ๆ บางทีมันก็สนุกดี แต่ก็ไม่ค่อยได้อะไร ใช้เวลาไปเสียมากมายทีเดียว
ที่บอกว่า ..หากเราได้วางใจไว้ในที่ที่ถูกต้องแล้ว เราย่อมไม่ กระเพื่อมเพราะการกระทบของสิ่งภายนอก..
อันนี้ใบไม้ฯ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน รู้ตัวว่าไม่ถือสาคนที่มัวห่วงตำแหน่ง ชื่อเสียง บางครั้งรู้สึกน่าเวทนาด้วยซ้ำ ที่เขาหวั่นไหวไปกับเรื่องเหล่านี้มากมายนัก ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด แต่เกิดอาการขี้เกียจขึ้นมาแทน กลายเป็นคนเฉื่อย ไม่แอคทีฟไปซะอย่างนั้น..
กำลังกระตุ้นตัวเองให้กลับมาทำงานที่ควรทำอยู่ค่ะ คิดอะไรไม่ออก ก็หอมแก้มเด็กไปพลาง ตอนนี้กำลังปิดเทอมพอดี คุณน้าที่ตั้งท่าทำงานไม่ค่อยได้อยู่แล้ว ยิ่งกระเจิงหนักเข้าไปอีก ฮ่า ๆ
แถมรูปน้องเฟิร์สให้ดูส่งท้าย มืดไปหน่อย แต่เป็นภาพถ่ายล่าสุด (หลายเดือนแล้วค่ะ)
ขอให้พวกเราอยู่ในความสุข ณ ที่นี้และเดี๋ยวนี้นะคะ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก....
ชอบคุยกับคุณใบไม้ด้วยเหตุนี้...ล่ะ...
เหมือนคุยกับอีกภาคหนึ่งของความคิดลึก ๆ ...ของตัวเอง...แปลกจัง...
วันนี้เหนื่อยจังค่ะ มาดูรูปน้องเฟิร์ส โตขึ้นคงสวยน่ารักน่าดูนะนี่...
อ่านข้อความแล้วก็ยิ้ม ๆ ...ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด แต่เกิดอาการขี้เกียจขึ้นมาแทน กลายเป็นคนเฉื่อย ไม่แอคทีฟไปซะอย่างนั้น...
เชื่อไหมเจอคล้าย ๆ กันเลย.... ^_^ มีเวลามากกว่านี้อาจจะเล่าให้ฟังค่ะ คิดไปก็ขำ ๆ คนเรานี่...ไม่รู้จะอะไรนักหนากับลาภ ยศ สรรเสริญ สุข .... ก็เราด้วยแหละนะ
ส่งกำลังใจมาให้ ตอนไม่ค่อยสบายใจ คนไม่มีรากชอบคุยกับเด็ก ๆ ค่ะ เพราะเด็ก ๆ จะมีความคิดง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน ... และยินดีรับฟัง ให้เรากอด ให้เราหอม ไม่เกี่ยงงอนสักที...
เคยครั้งหนึ่งทำรายงานจนไม่ได้นอน ตื่นขึ้นมาตาโหล หลานถามว่า ทำไมวันนี้ไม่สวยเหมือนทุกวัน..(เข้าใจพูดด้วยนะ) ก็บอกว่า อี้โหลต้องทำรายงานไม่ได้นอนทั้งคืนเลย น้องพลอยก็บอกว่า...น่าจะเรียกหนูไปช่วยทำ... เจ้าตัวโตบอกว่า...แสดงว่าอี้โหลไม่ยอมทำการบ้านตอนเย็น ... ส่วนเจ้าคนเล็กเด็ดสุด (ขวัญใจ ๆ) บอกว่า ... ทำไม่ทันก็ไม่ต้องทำ คนเราต้องนอนพักผ่อนนะค้า...
555555....การมีเด็ก ๆ อยู่ใกล้ ๆ เหมือนมีสวรรค์อยู่ในบ้านเลยค่ะ
และชอบมากค่ะ ... ใช่ล่ะ ขอให้เรามีความสุขกับที่นี่และเดี๋ยวนี้ ...
คิดถึงค่ะ
(^___^)
นักรบไม่มีราก ที่รัก
ที่ว่า..คิดไปก็ขำ ๆ คนเรานี่...ไม่รู้จะอะไรนักหนากับลาภ ยศ สรรเสริญ สุข .... ก็เราด้วยแหละนะ..
เห็นด้วยจริง ๆ ที่มองเห็นว่าคนอื่นเป็น ก็ไม่ได้แปลว่าเราผ่านแล้ว สำหรับใบไม้ฯ ถ้าดูแล้วว่า เนื้องานมีประโยชน์กับผู้คน ก็พยายามไม่ติดใจเรื่องจุกจิกค่ะ
บางทีคนอยากให้เราช่วยทำงาน แล้วใช้วิธีพูดที่ดูดีแต่ไม่จริงใจ เราก็เซ็งบ้าง เพราะดันรู้ทัน จับได้อ่ะดิ ฮ่า ๆ ก็ทำเป็นไม่รู้ซะบ้าง
ครูบาอาจารย์สอนไว้ว่า "ไม่ต้องหวังจะได้รับผลตอบแทนใด ๆ จงทำให้กับความว่าง ไม่ต้องการแม้แต่คำขอบใจ"
ว่าแล้วก็ค่อย ๆ ตั้งสติทำอะไรที่ควรทำต่อไปค่ะ
ส่งกำลังใจให้นักรบไม่มีรากสู้ต่อไปนะคะ เด็ก ๆ ตาใสในบ้านยังเป็นพลังให้เสมอ..
Happiness is here and now...^__^...
คุณใบไม้ที่รัก
มาอ่านแล้วอดที่จะตอบไว้ไม่ได้...หากกำลังยุ่ง ๆ หรือมีสมาธิกับงานก็ไม่ต้องตอบนะคะ เข้าใจค่ะ
เพียงแต่แวะมาเยี่ยม ๆ มอง ๆ ส่งกำลังใจ และความระลึกถึงให้ค่ะ
เคยได้ยินสุภาษิตที่ว่า "คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ" มานาน คนไม่มีรากรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่อย่างน้อยก็มี "กัลยาณมิตร" มากมาย แม้เราจะไม่ค่อยเข้าใจว่า บางคนเขาไม่ชอบเราเรื่องอะไรหนอ ... เพื่อน ๆ ชอบบอกว่า คนไม่มีรากนี่เป็นพวกโก๊ะและเอ๋อ... มองโลกแง่ดีอย่างเดียว ไม่ทันคน โดนคนหลอกใช้เป็นประจำ ....
แต่ตัวเองไม่คิดอย่างนั้นค่ะ หลายครั้งน่ะ รู้ตั้งแต่เขาพูดแล้ว แต่ก็อยากรู้ว่า เขาจะพูดจะทำอย่างไรต่อ แล้วก็คิดต่อว่า เพราะอะไรเขาจึงคิดจึงพูดอย่างนั้น...มีเหตุผลอะไร ทำไมพูดคิดอย่างนั้นนะ... และหากไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็มักจะยอม ๆ หยวน ๆ ช่วย ๆ ไป ทำให้เท่าที่สามารถทำได้ อะไรทำนองนี้ .... ทำบุญน่ะ ยังทำได้โดยไม่เลือกหรือมีข้อจำกัดนี่นา นี่อย่างน้อยก็รู้จักกัน...ช่วยไปเถอะ แต่กลายเป็นเราไม่รู้ทัน เสียนี่...
คุยไปคุยมายาวนะ...พอดีกว่า...
ทำงานให้มีความสุข เบิกบานกับสติและปัญญาที่ได้จากการทำงานนะคะ
(^___^)
คุยกับคุณคนไม่มีรากนี่สนุกดีนะคะ..
โชคดีจังที่มีกัลยาณมิตรแบบนี้น่ะ..
เอาของฝากมาให้ดีกว่า.. จากวารสารธรรมมาตา ฉบับ ก.ย.- ธ.ค.๕๒
"เมื่อใดที่เรามองใครว่าเป็นปัญหา ขอให้ระวังว่าตัวเราเองจะกลายเป็นปัญหาไปเสียเอง เพราะเมื่อเรามองเห็นคนอื่นเป็นปัญหา เราก็จะเริ่มสะสมความไม่พอใจเอาไว้ ความไม่พอใจเมื่อสะสมมากเข้าก็กลายเป็นความโกรธโดยไม่รู้ตัว โกรธมากเท่าไรก็ลืมตัวมากเท่านั้น" : พระไพศาล วิสาโล
ใช้ข้อความข้างต้นเตือนสติตนเอง และกัลยาณมิตรรุ่นพี่คนหนึ่งไปแล้ว ดีจังเลย..
ใบไม้ฯ เป็นขี้ลืมอย่างแรง แต่ก็จะพยายามฝึกฝนไม่ให้ลืม (มอง) ตัวเองค่ะ
ขอให้เติบโตทางปัญญาไปกับทุกบทเรียนที่อยู่ตรงหน้าเรานะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้.....
วันนี้แอบมาดูพี่สาวคุยกันอีกแล้ว มีความสุขจังค่ะ แค่นี้ก็ยิ้มๆ ได้แล้ว สี่ใบเถาในความทรงจำ.....มันคือช่วงเวลาที่งดงาม แม้ว่าวันเวลาเหล่านั้นมันจะหวลคืนมาไม่ได้ แต่มันก็ไม่เคยหายไปจากความทรงจำของเรานะคะ...ยังคงงดงามในหัวใจทุกทีที่คิดถึง..
ตอนนี้น้องสาว...กำลังค้นหาอะไรบางอย่างในชีวิต อาจสับสนไปบ้าง บางทีท้อ บางทีเหนื่อย บางทีถอดใจ...แต่ทุกครั้งที่เกิดอาการแบบนี้จะนึกถึงคำนี้เสมอ..." นักรบที่ดีต้องอดทน และเผชิญกับความยากลำบาก ถึงจะเป็นนักรบที่ดีได้ " (คำของพี่โก๊ะ) แม้ตัวเองจะไม่ใช่นักรบที่ดี แต่ก็ยังใช้คำนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเองเสมอมา
และข้อเขียนที่พี่สาวสองคนคุยกัน อ่านแล้วได้ข้อคิดมากมาย ........แอบมาอ่านอยู่เรื่อยๆ อิอิ
สรุปว่าวันนี้.........มีความสุขค่ะ
^___^
โอ๊ย...ขอโทษด้วยค่ะ ผิดพลาอย่างแรง....
เอาใหม่ ช่วยลบด้านบนด้วยนะคะ.....
*********************************
สวัสดีค่ะคุณใบไม้และครูมิมคนดี
นั่นแนะ...แอบฟังพี่ ๆ คุยกัน...อย่างง ๆ กับพี่สองคนก็แล้วกัน ^_^
ขอบคุณค่ะสำหรับข้อความของ พระไพศาล วิสาโล ที่คัดมาให้อ่าน
คนไม่มีรากคิดว่าข้อเขียนของท่านเป็นข้อความที่อ่านง่ายมากที่สุดในบรรดาพระสงฆ์ที่มาเขียนหนังสือให้ปุถุชนอย่างเรา ๆ อ่าน
ขอบคุณสำหรับข้อเตือนใจดี ๆ ที่มีให้เสมอค่ะ...
วันนี้ "จิตตก" แต่เช้าเลยค่ะ ไม่อยากอ่านหนังสือ ทั้งที่ปกติช่วงเวลาตอนเช้าจะเป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการอ่านหนังสือ โลกก็ดูมัว ๆ ซัว ๆ นกตัวเล็ก ๆ ท้องสีเหลืองที่เคยมาร้องทักที่หน้าต่างทุกเช้าก็ไม่มา ดอกอัญชันที่เคยบานเต็มต้นก็พากันหุบไม่บานสักดอก ....
ตอนที่เรารู้สึกแย่ ๆ เนี่ย อะไร ๆ ก็ไม่ค่อยจะยิ้มแย้มกับเราเสียเลย... ยังดีที่เห็นยอดมันเทศ อวดตัวชูคอมาทักทาย ...
ทานข้าวกลางวันเสร็จก็เลย...ไปเดินอาบแดด (เปรี้ยง) ตามที่มักจะทำเมื่อรู้สึกไม่ค่อยจะปกติในอารมณ์ เพิ่งจะกลับมาได้ไม่นานนี่เองค่ะ...55555 เหนื่อย เหงื่อออกเต็มตัว หน้าดำด้วยเขม่ารถ เจ็บเท้ามาก เพราะไม่ได้ใส่ผ้าใบไปเดิน ... แต่ตอนนี้ใจกลับผ่องแผ้ว คล้ายจะเบิกบานเหมือนเดิมแล้วค่ะ....
เล่าให้เพื่อนฟัง...เล่น ๆ กำลังง่วงแล้วค่ะ
อ้อ...จะถามว่าคุณใบไม้มีหนังสือชื่อ "ฝนกลางไฟ" หรือยังคะ เป็นเรื่องของหญิงแกร่งทางใต้ ห้าสอบคน เขียนโดยนักเขียนหลายคน เช่น กุลธิดา สามะพุทธิ สุพัตรา ศรีปัจฉิม ... เป็นงานวิจัยที่สกว.สนับสนุนค่ะ
หากยังไม่มีจะได้ส่งไปให้เพราะคนไม่มีรากมีอยู่ 2 เล่มค่ะ คิดว่าจะเป็นประโยชน์กับคุณใบไม้ซึ่งเป็นนักเขียนได้อย่างดี
อย่าลืมส่งข่าวให้ด้วยนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
เอ้า....ยอดมันเทศแสนน่ารักค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องครูมิม
ดีใจจัง..ที่แวะมาแอบอ่านพี่สาวคุยกัน และยิ่งดีใจที่ข้อความจากการแลกเปลี่ยนในบันทึกนี้ให้ข้อคิดที่เป็นประโยชน์บ้าง..
จริง ๆ ไม่ต้องแอบมาอ่านก็ได้ค่ะ จะมาอ่านเฉย ๆ หรือฝากร่องรอยจารึกเป็นตัวอักษรก็ได้ค่ะ ยินดีต้อนรับน้องรักเสมอ
ในบางคราวที่เราสับสน.. บางทีอาจรู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ อ่อนล้าบ้าง.. แต่ในอีกมุมหนึ่ง หากเราเผชิญหน้ากับตัวเองอย่างซื่อสัตย์ เราอาจได้ค้นพบอะไรบางอย่างในตัวเอง เป็นช่วงเวลาที่นำไปสู่ความเปลี่ยนแปลงในชีวิต..
ช่วงเวลาที่สับสนนับเป็นโอกาสที่ดีสำหรับการทบทวนตัวเอง นับเป็นโอกาสทองอันหนึ่งก็ว่าได้ เพราะคนเรามักวุ่นวายกับตารางชีวิตที่ยุ่งเหยิง ไม่ทันได้ให้เวลากับตัวเอง..
ค่อย ๆ "เฝ้าดู"ตัวเอง ฟังเสียงจากหัวใจตัวเอง แบบที่ไม่เอากฎเกณฑ์ หลักการอะไรไปตีกรอบมัน หรือไปใส่อารมณ์เพิ่มเติม.. บางทีอาจได้พบคำตอบ..
จริง ๆ มีคอร์สอบรมจะแนะนำ คิดว่าน่าจะช่วยได้ส่วนหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าน้องครูมิมจะทำตัวให้ว่างช่วง 5-8 พ.ย.นี้ได้หรือไม่ ถ้าสนใจก็โทรมาคุยกันนะคะ ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
ส่งกำลังให้เสมอค่ะ..
ขอให้เบิกบานกับบทเรียนที่อยู่ตรงหน้าเรานะคะ..^__^..
นักรบไม่มีรากที่รัก
อ่านที่เพื่อนเขียนแล้วก็ดีใจปนขำ จริงสินะ เวลาที่เราจิตตก สิ่งแวดล้อมก็พลอยไม่เป็นใจกับเราไปด้วย เหมือนวันไหนที่ซวย ก็ซวยซ้ำซากได้ทั้งวัน ฮ่า ๆ ๆ
เวลาที่รู้สึกแย่ การเดินให้เหงื่อแตกนี่ช่วยขับไล่ความขุ่นมัวได้เป็นอย่างดี สงสัยความขุ่นมัวในใจมันจะถูกขับออกมากับเหงื่อเนอะ..
รู้สึกดีค่ะเวลาที่คุณคนไม่มีรากมาเล่าอะไรให้ฟังเล่น ๆ ยินดีอ่านและฟังเสมอ ก็เพื่อนเราฟังคนอื่นมาตั้งมากมาย มาบอกเล่าบ้างจะเป็นไร ใบไม้ฯ จะได้เล่าเล่น ๆ ให้คุณไม่มีรากฟังด้วย อิ..อิ..
วันนี้ใบไม้ฯ หายหวัดแล้วค่ะ จริง ๆ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ไม่ได้เป็นไข้ แค่จมูกฟุดฟิดเล็กน้อยเท่านั้นเอง พอดีเป็นช่วงเฉื่อย เลยพาลไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน.. หวัดน่ะเป็นข้ออ้างของคนขี้เกียจค่ะ
วันนี้หายจากอาการหวัด แรงบันดาลใจก็กลับมาได้หลายวันแล้ว ยอมรับว่าการได้รับแรงบันดาลใจจากคนที่รักเรามันช่วยได้มากโขอยู่ แต่จะให้ดีที่สุดควรพึ่งตัวเอง การได้มีเวลาอยู่เงียบ ๆ เพิ่มขึ้น ทำให้เติมพลังได้มาก ตอนนี้ถือว่าเป็นผลพลอยได้ก็แล้วกัน กับภาวะรอบตัวที่ดูเหมือนจะเป็นใจไปในทางที่ดี วันนี้สดใสมีพลังค่ะ
ขอบคุณค่ะสำหรับหนังสือ"ฝนกลางไฟ" ใบไม้ฯ ยังไม่มีและยินดีรับน้ำใจแบบไม่เกรงใจค่ะ แหะ ๆ :P
ให้ยิ้มเด็กกับดอกไม้แทนละกันค่ะ..
คิดถึงเสมอเมื่อลมหลังฝนโชยมา..^__^..
พี่ใบไม้...
ขอบคุณพี่ใบไม้ค่ะ ช่วงนี้มิมหาเวลาได้ยากจริงๆค่ะ เพราะเปิดเทอมใหม่ แถมเปิดมาก็มีกีฬาสี การเรียนการสอนก็เลยหยุดชะงัก พอหมดกีฬาก็ต้องเร่งการเรียนการสอนแบบไม่ต้องวอกแวกกับเรื่องกิจกรรมอีกนะคะ คงจะหาเวลาในช่วงนั้นได้ค่อนข้างยาก
วันหยุดที่7-8 พ.ย. มิมจะต้องเข้าไปกรุงเทพค่ะ นัดไปตรวจโรคเดิม ที่คลีนิกคุณหมอแถวๆ กศน.กรุงเทพนะคะ ..........
การอบรมจัดที่ไหนหรือค่ะ...เผื่อจะแว๊บไปเจอพี่ใบไม้ได้
รักษาสุขภาพนะคะ....คิดถึงค่ะ
น้องครูมิมจ๋า..
การงานยังยุ่งเหมือนเดิมเลยนะน้องรัก.. เมื่อใดเหนื่อยอ่อนใจ ลองหามุมสงบ อยู่กับตัวเอง หายใจยาว ๆ ให้เต็มปอดบ้างนะจ๊ะ น่าจะเป็นการพักใจที่ดี..
เวลาหงุดหงิดหัวใจ อารมณ์เสีย ก็สูดลมหายใจยาว ๆ ช่วยเรียกสติ และทำให้ร้อนรนน้อยลง..
จริง ๆ พี่ใบไม้ฯ ก็ยังทำงานไม่ทันอยู่ร่ำไป.. เป็นอาชีพของพี่จ้ะ อาชีพ"ทำงานไม่ทัน" ..อ้าว..กัดตัวเองเล่นซะอย่างนั้นแหละ.. :P
เอ..ดูเหมือนดวงเราจะไม่ค่อยสมพงษ์กันเลยเนอะ วันหยุด 7-8 พ.ย.นี้พี่ใบไม้ไปช่วยงานอบรมอยู่แถวสามพราน นครปฐมนู่นแน่ะจ้ะ
ยังไงก็รักษาสุขภาพให้ดีทั้งกายและใจนะคะ
ส่งกำลังใจฝากสายลมไปให้น้องครูมิมเสมอค่ะ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
เห็นภาพสาวน้อยกับดอกไม้แล้ว ... รอยยิ้มของเธอทำให้ดอกไม้หมองไปเลยค่ะ
....55555....ไปฝากฟันไว้กับคุณหมอฟันเสียแล้วน้องเฟิร์สเรา....
มาทักทายด้วยความระลึกถึงค่ะ
เมื่อวานเจอบทเรียนเล็ก ๆ .... ค่ะ ตอนเจอบทเรียนก็กรุ่น ๆ เล็ก ๆ การลาเรียนต่อนี่ทำให้เราเสียสิทธิไปหลายอย่างเชียวค่ะ แม้แต่ที่นั่งก็ยังจะไม่มี...ซึ่งมาคิดอีกที ก็นั่นน่ะสิ งานไม่ได้ทำ ยังจะกินที่อีก....
เลยสรุปว่าต้องไปขนหนังสือกลับบ้าน....ดีเหมือนกันค่ะ 
เห็นชัดอีกอย่างถึง ความสัมพันธ์ของเพื่อนร่วมงาน (บางคน) เมื่อไม่มีผลประโยชน์ที่จะพึงได้ต่อกัน เขาก็ใช้น้ำเสียงและการกระทำกับเราอีกแบบหนึ่ง...อูย...น่ากลัว!!!!
บ่น ๆ แค่นี้ก่อนนะคะ 
แล้วจะมาบ่นใหม่
(^___^)
สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยม
ชอบคำกัลยาณมิตรค่ะ
พระพุทธองค์เองก็ใช้คำนี้
มีความสุขนะคะ
แวะมาเยี่ยมเพื่อนรัก...
ในบ้านที่คุ้นเคยและมีความสุข
คงกำลังมุ่งมั่นกับงาน....
อย่าลืมจิบน้ำชากับความเงียบ....ด้วยกันนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณณัฐรดา
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
ใบไม้ฯ ก็แอบชื่นชมฝีมือวาดภาพของคุณณัฐรดาอยู่นะคะ
"กัลยาณมิตร" เป็นสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตค่ะ..^__^..
คุณคนไม่มีรากที่รัก
กะว่าจะมาตอบเพื่อนรักเมื่อวัน สองวันก่อน แต่ยังไม่รู้จะเขียนอะไร ได้แต่ติดตามข่าวคราวเพื่อนตามบันทึกที่เพื่อนเขียน พอจะรับรู้ภาวะของเพื่อน และเห็นว่าเพื่อนกำลังเรียกสติให้ตัวเองได้ดีทีเดียว
บางครั้ง..เราคิดได้.. แต่สำหรับความรู้สึกนั้น ต้องใช้เวลาเยียวยา จนกว่าจะยอมรับได้อย่างแท้จริง
เหมือนกับว่า.. เราใช้สมองนำไปก่อน แล้วหัวใจจึงค่อยตามมา..
หลายครั้งที่เราใช้เหตุผลบอกกับตัวเอง เราเข้าใจในเหตุผล แต่บางทีก็ยังทำใจไม่ได้ เพราะหัวใจยังไม่ได้ยอมรับในเหตุผลนั้นอย่างแท้จริง
การยอมรับที่แท้จริงอาจยาก แต่เมื่อทำได้จะโล่งใจ และเดินหน้าต่อได้อย่างปลอดโปร่งขึ้น ทั้งยังระมัดระวังไม่ให้ทำพลาดซ้ำ ๆ แบบเดิม
สถานการณ์จะทำให้เราเห็นความจริงใจของคนค่ะ เวลาที่เราไม่มีหมวก ไม่มีตำแหน่ง เรามักได้เห็นน้ำใสใจจริงของคน..
อย่าไปถือสาเขาเลยนะคะ เขาน่าสงสารที่ถูกหล่อหลอมมาให้ยึดในสิ่งที่แท้จริงแล้วก็ยึดเอาไว้ไม่ได้ แล้ววันหนึ่งเขาก็จะพบกับบทเรียนชีวิตของเขา
มีเพื่อนคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า ตอนเขาลาออกจากงาน แทบไม่มีเพื่อนที่ทำงานโทรหาเลย เพราะเขาไม่มีหมวก ไม่มีตำแหน่ง ไม่มีประโยชน์เสียแล้ว ทำใจแทบไม่ได้เลยแหละ..
ชวนคุยเสียยาวเลย.. ก็มันคิดถึงนี่นา.. เนอะ ๆ
ใบไม้ฯ ไม่ได้เช็คอินเตอร์เน็ตเสียหลายวันค่ะ ไม่ใช่อยู่ในที่ที่ไม่มีอินเตอร์เน็ตใช้ แต่อยู่ในงานอบรมหนึ่งที่อยากใช้เวลาจดจ่อกับความคิด ความรู้สึกของผู้คนอย่างละเอียด ไม่อยากว่อกแวกด้วยการรับรู้เรื่องราวอื่น ๆ จากอินเตอร์เน็ต
พักหลังก็มักชอบเป็นแบบนี้ อยากใช้เวลาอยู่เงียบ ๆ บ้าง รู้สึกขี้เกียจเปิดมือถือบ่อย ๆ แต่งานก็ไม่ค่อยเดินเท่าไร เพราะตกลงไปใน "กับดักความคิด" มากเกินไปอยู่เรื่อย
จิบชาบ้าง จิบกาแฟบ้าง แล้วสนทนากับความเงียบด้วยกันนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ สบายดีนะคะ
ขอบคุณค่ะคุณณัฐรดาที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันอยู่เรื่อย ๆ
ยินดีต้อนรับเสมอค่ะ..^__^..
แวะเข้ามาอ่านการสนทนากัน
เพลิดเพลินจำเริญใจดีแท้เลยครับ
รับรู้ได้ถึงความอบอุ่นครับ
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยนเยียน
เห็นรอยเท้าคุณหนานเกียรติบ่อย ๆ ตามบันทึกที่แวะเวียนไปอ่าน
กลิ่นอายของมิตรภาพนั้นอบอุ่นยิ่งค่ะ ต้องขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่ช่วยสร้างบรรยากาศอันอบอุ่นให้แ่ก่บันทึกนี้..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
แวะมาส่งยิ้มด้วยความระลึกถึงค่ะ
ขอบคุณข้อคิดและสิ่งดี ๆ กำลังใจ และ...มิตรภาพที่ให้อย่างสม่ำเสมอค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณพี่ใบไม้ฯ และคุณคนไม่มีรากด้วยค่ะ
แวะมาบอกว่าคิดถึ๊งงงง คิดถึงงงงงงงง (คิดถึงยาวด้วย กลัวน้อยหน้าคุณคนไม่มีราก) ฮ่า ^^"
คิดถึงจังเลยค่ะ คุณคนไม่มีราก
รอว่าเมื่อไรเพื่อนจะมาส่งเสียงอักษรให้ชื่นใจ..
การได้มีมิตรภาพที่ดีกับเพื่อนสักคนที่จริงใจ นับเป็นเรื่องล้ำค่ายิ่งแล้ว อันนี้ใบไม้ก็ต้องขอขอบคุณคุณคนไม่มีรากเป็นอย่างยิ่งเลย ที่ทำให้บันทึกนี้หอมกรุ่นด้วยความอบอุ่น
.........................^_______^..............................
ลมหนาวเริ่มมาเยือนแล้ว...
ไออุ่นแห่งมิตรภาพย่อนต้านทานลมหนาวได้สบายมาก
เพราะไม่ว่าใครจะตกอยู่ในลมพายุชนิดไหน ไม่ว่าจะสถานการณ์ชีวิตจะย่ำแย่หรือดีเพียงใด
เราต่่างก็รู้ว่า มีใครอีกคนคอยส่งกำลังใจให้เสมอ..^__^..
ฮั่นแน่ คุณณัฐพัชร์...
คิดจะมาแทรกกลางระหว่างใบไม้ฯ กับคุณคนไม่มีรากเหรอ... ไม่มีทางหรอก...
อุ้ย..ล้อเล่นน่า..
มิตรภาพที่จริงใจมีแต่จะยิ่งงอกงามและล้ำลึก ถ้าเราไม่ยึดติดและคาดหวังให้เพื่อนต้องเป็นอย่างที่เราต้องการ ต่างคนย่อมมีอิสระต่อกัน และมีความสัมพันธ์ที่รู้สึกเบาสบายยิ่ง เบาสบายเพราะปล่อยวาง แต่อบอุ่นด้วยความผูกพัน..
เช้านี้จิบชาเคล้าไออุ่นแห่งมิตรภาพต้านลมหนาว...
ได้อารมณ์ดีจริง ๆ เลย....^___^.....
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
แวะมาด้วยความระลึกถึงเช่นเคยค่ะ
และมาขอบคุณที่ช่วยทักท้วง เรื่อง ชื่อบล็อก... 55555... เบลอมาก ๆ
ขอบคุณมากค่ะ... เห็นไหมการมีเพื่อนดี ๆ น่ะ กำไรชีวิตเชียวนะ
อากาศเริ่มเย็นสบาย แต่คนไม่มีรากกลับมีเวลาน้อยลงค่ะ
อาการผู้สูงวัยเริ่มแล้ว เจ็บไหล่ขวามาก ๆ เลยต้องลดเวลาในการเข้า GTK เพราะลดเวลาในการเขียนงานส่งอาจารย์ไม่ได้ค่ะ
มาส่งข่าวคราวและขอบคุณ รวมทั้งทักทาย
รักษาสุขภาพนะคะ
กระซิบหน่อย...(เอ้าเอียงหูมาใกล้ ๆ หน่อย) .....
"ดีจังเลยที่เราได้เป็นพื่อนกัน...เน๊อะ...."
(^___^)
เข้ามาแลกเปลี่ยนการปฏิบัติธรรมด้วยครับ
ผมเองจริตถูกกับการปฏิบัติธรรมด้วยการ "ดูจิต" ครับ ไม่เคยเข้าสำนักปฏิบัติธรรมที่ใหน แต่ศึกษาจาก ดร.วรภัทร ภู่เจริญครับ อ่าน ศึกษา แล้วลองนำมาปฏิบัติ ช่วยลดความ "ใจร้อน" ของผมลงไปได้บ้างครับ
เมื่อก่อนผมไม่รู้หรอกครับว่า "จิตเกิด" เป็นอย่างไร อะไรไม่ถูกใจก็ "สวนกลับ" ไปในทันที่ทันใดครับ ประเภท "กูไม่กลัวมึง"
เดี๋ยวนี้ หลังจากเข้าใจคำว่า "จิตเกิด" เริ่มมองเห็นจิตของตัวเอง ผมจึงมีหลักของผมเองว่า
เวลา "จิตเกิด" อย่าเพิ่งคิด
เวลาจิตเกิด อย่าเพิ่งพูด อย่าเพิ่งกระทำ
ก็พอได้ผลบ้างครับ แต่หลายครั้งก็ยังเผลอหลุดอยู่ เพราะ "สติ" มาไม่ทัน "จิต" ครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ใช่เลย "การมีเพื่อนดี ๆ เป็นกำไรชีวิต"
เวลาในชีวิตดูเหมือนจะน้อยลงไปเรื่อย ๆ จริง ๆ
ช่วงนี้ใช้มรณานุสติช่วยเตือนใจตน ไม่ให้ใช้ชีวิตอย่างประมาท...
ก็พยายามเท่าที่ได้ค่ะ เผื่อจะชนะความขี้เกียจของตัวเอง.. ทำไม่ได้ก็ยอมรับมัน แล้วก็พยายามต่อไป...
อากาศเย็นสบายดี แต่หลายคนร่างกายอาจปรับตัวไม่ทัน รักษาสุขภาพให้ดี ๆ นะคะ
อ้อ..รักษาไหล่ไว้ให้ดีด้วยเช่นกันนะคะ เพราะต้องใช้ซับน้ำตาเพื่อน เผื่อวันหนึ่งใบไม้จะใช้บริการ..อิ..อิ..
ย้ำอีกครั้งเช่นเดียวกับที่เพื่อนกระซิบข้างหู...
ดีใจจังค่ะที่เราไ้ด้เป็นเพื่อนกัน......^___^......
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
แม้ไหล่ขวาจะเดี้ยงอยู่ ไหล่ซ้ายยังพอไหว....อยากใช้บริการเมื่อไหร่ ยินดีอย่างยิ่งค่ะ
ตอนเช้า ๆ ขึ้นไปนั่งทอดอารมณ์ ชมดอกไม้และท้องฟ้าใส ๆ ยังคิดถึงคุณใบไม้อยู่เลยค่ะ ถ้าได้นั่งจิบน้ำชา (กาแฟ) ในความเงียบด้วยกัน...
จะดีสักเพียงไหน...
รักษาสุขภาพนะคะ
(^___^)
ส่งฟ้าทะลายโจรมา เผื่อเจ็บคอค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ Small Man
ยินดีอย่างยิ่งค่ะที่คุณ Small Man ให้เกียรติมาแลกเปลี่ยนเรื่องการปฏิบัติธรรมกัน
จริง ๆ ใบไม้ย้อนแสงไม่เคยไปฝึก "ดูจิต" ที่ไหนเป็นเรื่องเป็นราวค่ะ เพียงแค่คอยสังเกตอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง โดยเฉพาะเวลาที่อารมณ์ไม่ปกติ ก็พยายามทำให้เป็นนิสัย ช่วงไหนมีสติดีก็จะเห็นจิตของตัวเอง บางช่วงก็ปล่อยจิตใจร่อนเร่พเนจรไปตามอารมณ์
หลายครั้งมาก ๆ ที่พบว่า อารมณ์ที่วูบไหวของเรา มาจากความยึดมั่นถือมั่นในอัตตาของตัวเอง ไม่ใช่่เพราะใครที่ไหนเลย พอเขามากระทบ เราก็ไปโกรธโทษเขา
เคยฝึกสมาธิมาบ้าง ช่วงไหนไปเข้าคอร์สสมาธิ เวลามีอะไรมากระทบใจก็จะรับรู้ได้เร็วขึ้น เดิมเป็นคนใจร้อนใช้ได้เลยค่ะ ตอนนี้ใจเย็นลงบ้างแล้ว แต่ก็ยังเผลดขาดสติอยู่บ่อย ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะที่มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
ขอให้ชีวิตเบิกบานด้วยสตินะคะ...^___^...
คุณคนไม่มีรากที่รัก
แหม..รู้ใจจริงเชียว.. กำลังระวังเจ็บคออยู่ แต่ปกติอยู่บ้านไม่ดื่มน้ำเย็นค่ะ จิบแต่ชาร้อนทั้งวัน แถมด้วยกาแฟดำยามอยากกินขม ๆ แกล้มขนมหวาน
ถ้าเราได้จิบชา จิบกาแฟ แกล้มขนมจากร้านขนมเปี๊ยะ สนทนากับความเงียบ ชื่นชมธรรมชาติด้วยกัน จะดีขนาดไหน...
ไม่แน่ใจค่ะว่าจะเงียบ... เพราะว่าตัวจริงใบไม้ฯ พูดมาก เสียงดัง เวลาอยู่ท่ามกลางผู้คน มีแต่ยามสันโดษที่ชอบอยู่ในความเงียบงัน ถ้าเจอคุณคนไม่มีราก สงสัยความสงบจะกระเจิงอ่ะดิ.. อิ..อิ..
แต่นึกภาพแล้วรู้สึกดีนะคะ
ส่งน้ำมันไปให้ดีไหมคะ... จะได้เอาไปใช้ทอดอารมณ์...
มุขค่ะ มุข... เคยไปหามุมทอดอารมณ์สงบ ๆ อยู่ รุ่นพี่โผล่มาจากไหนไม่รู้ ตะโกนถามว่า เอาน้ำมันมั้ย... เราก็งงเอาน้ำมันมาทำไม แกเฉลยว่า เอาไปทอดอารมณ์ไง...
ขอบคุณนะคะสำหรับฟ้าทลายโจร.. ดีนะเนี่ย..ไม่ใช่ฟ้าทลายใจ...
ตายละวา.. ติดพัน.. ปล่อยมุขไม่เลิก.. ไปดีกว่า.....^__^.....
- แวะมาดู คุณพี่ใบไม้ฯ ปล่อยมุกถึง คุณคนไม่มีราก ^^
- เมื่อคืนมีอาการจาม หรือนอนไม่หลับบ้างหรือเปล่าค่ะ เพราะมีคนแถวๆ นี้คิดถึงคนเก่งคนนี้กันค่ะ -_^
อะแฮ่ม... คุณณัฐพัชร์ มาเจาะรูแอบดูรึปล่าวเนี่ย.. เสียบัตรค่าดูตลกเสียดี ๆ เลย... อย่าโกง ๆ ....
ช่วย.ย..ด้วย...ย... ดาวตลกเข้าสิง.. ปล่อยมุขไม่เลิก... ทำไงดี...
เป็นอย่างนี้ประจำเลยค่ะ เวลาปล่อยมุขเนี่ย ไม่ต้องคิดเลย เวลาทำงานไฉนบางทีคิดไม่ออก...
หรือเพราะว่า เรา "คิด" จึงคิดไม่ออก
เมื่อเราปล่อยวางความคิด "ไม่คิด"จึงคิดออก ไม่ใช่สิ..มันออกมาเองโดยธรรมชาติ
เอ้า..พาไปกันใหญ่หรือเปล่าเนี่ย
เอ..เมื่อคืนนี้รู้สึกค้นคอนิดหน่อย.. แต่หลับปุ๋ยไปแม้ไม่ได้ตั้งใจ หลับไปกับหลานตัวน้อยแ่ต่หัวค่ำเลย...
ที่ว่าคิดถึงเนี่ย..คิดถึงแบบไหนคะ... หรือจะทวงหนี้... โอว..ว... น่ากลัวมาก ๆ
ทุกคนมีความเก่งอยู่ในตัวค่ะ อยู่ที่ว่าค้นหาตัวเองเจอหรือเปล่า อิ..อิ..
แล้วคุณอาจได้พบคำตอบหลังการอบรม.. ฮ่า ๆ โฆษณาซะอย่างนั้นแหละ.. :P
สวัสดีค่ะ คุณพี่ใบไม้ฯ
- บางครั้งทำอะไรแบบตั้งใจจดจ่อมากเกินไป ทำให้เครียด คิดอะไรก็ไม่ออก ทำอะไรก็ไม่ทันใจ พาลจะหงุดหงิดหัวใจ ...
- เป็นอยู่บ๊อยย บ่อยย ...
- ตอนนี้พยายามปล่อยวางเป็นช่วงช่วง (หลินฮุ่ย, หลินปิง มาทั้งครอบครัว) ^^"
- ปล่อยวางจากงานโน้น หันมาทำงานนี้
- ปล่อยวางจากงานนั้น หันมาเขียนบล๊อค หันไปเล่นเกม ฮ่าาาา
- ที่บอกว่ามีคนคิดถึง คือ เมื่อคืน ได้โทรศัพท์ปรึกษาหารือเรื่องงานกับท่านอาจารย์ แล้วก็เลยมาคุยถึงการลปรร.ของอาจารย์กะท่านพี่ในบล๊อค ในคำถาม ว่าทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น ค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ คิด แล้วมันกระจ่างกับสิ่งที่ท่านอาจารย์พยายามพร่ำสอน พร่ำบอก จนปากเปียก ปากแฉะ ^^"
- อาจารย์ท่านก็ชื่นชมพี่ท่านอย่างสุดซึ้ง ต้องเรียนรู้กันอีกเยอะเลยเรา ...
- ได้ประโยชน์มากค่ะ ขอบคู๊ณณณณ ม๊าก มากกก
- โฆษณาได้โล่ห์ค่ะ ฮ่าฮ่า ^^
- พี่เราหายไปนานมากๆๆ
- อยากชวนไปทำค่ายที่กาญจนบุรี
- ไปไหมครับ
- เอามาฝากพี่
โอ๊ะ..โอ๋.. คุณณัฐพัชร์ เล่นชมกันอย่างนี้ ใบไม้ฯ ก็ลอยพอดีกัน...
โชคดีตัวหนัก.. เลยลอยไม่ขึ้น...
ถ้าการแลกเปลี่ยนปนกวนประสาทของใบไม้ฯ กับท่านอาจารย์ทำให้ใครได้ประโยชน์ก็ยินดียิ่งค่ะ
จริง ๆ ใบไม้ฯ ก็มีอีกหลายแง่มุมที่เป็นข้อเสีย ถ้าท่านอาจารย์ได้ทำงานใกล้ ๆ กัน แล้วจะรู้... อยู่ำไกล ๆ อาจจะเห็นมุมดีก่อน...
ใบไม้ฯ เป็นคนคิดเร็วถึงเร็วมาก แต่เวลาลงมือทำ ก็ช้าถึงช้ามาก อาจเห็นมุมมองที่ต่างจากคนอื่นบ้าง ก็คงเพราะทำกิจกรรมและทำงานมาหลากหลาย พอจะพูดได้ว่ารู้กว้างพอควร แต่ไม่แน่ว่าจะลึกซึ้ง
ปล่อยวางไปเล่นเกม เขียนบล็อก ใบไม้ฯ ก็ทำค่ะ ทำบ่อยด้วย แต่ตอนหลังติดทัณฑ์บนตัวเอง เพราะทำงานไม่เสร็จซะที เลยงดเขียนบล็อก แต่เที่ยวไปอ่านแล้วโม้ที่บันทึกคนอื่นแทน...
ใบไม้ฯ เองก็ต้องเรียนรู้จากคุณณัฐพัชร์เช่นกันค่ะ
เรามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างเบิกบานด้วยกันนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ
* มาเยี่ยมเยือน และมาขอน้ำมันไปทอดอารมณ์สักขวดชอบค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีี่ค่ะ ท่าน อ.ขจิต
ใบไม้ฯ หายไปไม่นานหรอกค่ะ แค่ไม่ได้เขียนบล็อกนานแล้ว แล้วก็ไม่ได้แวะไปเยี่ยม อ.ขจิต นานแล้ว เท่านั้นเอง
จริง ๆ แล้ว ยังแวะเวียนเข้ามาอ่านบันทึกคนนู้นคนนี้อยู่เรื่อย ๆ แต่ไม่มากเหมือนก่อน และอาจไม่ได้เขียนความคิดเห็น
อยากชวนใบไม้ฯ ไปทำค่ายเหรอ ให้ไปทำอะไรล่ะ ตบแมลงวันหรือไร อิ..อิ..
อะไรทำให้กล้าชวนเนี่ย... ระวังจะไปกินข้าวฟรีเปล่า ๆ นะ..
ตอนนี้ไม่สะดวกไปร่วมแจมทำค่ายค่ะ ยังจัดการตัวเองไม่รอดเลยค่ะ เอาไว้โอกาสหน้าที่จังหวะและเวลาเหมาะสม ใบไม้ฯ คงได้ไปยลฝีมือทำค่ายของ อ.ขจิตค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ภาพย้อนแสงงาม ๆ ที่บ้่านไร่พนมทวน
เฮ้อ..อิจฉาจริง ๆ
มีความสุขกับชีวิตในแบบที่เลือกนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ พี่พรรณา
อุตส่าห์แวะมาเยี่ยมเยือน...
พร้อมภาพทุ่งหญ้าและก้อนเมฆไว้ทอดอารมณ์
อืม... ขาดก็แต่น้ำมันที่เอาไว้ทอด ส่วนอารมณ์มีในสต็อกบานตะไท
รับน้ำมันอะไรดีคะ น้ำมันพืช น้ำมันหมู น้ำมันพราย น้ำมันมะพร้าว น้ำมันงา ฯลฯ
เลือกตามใจชอบเลยค่ะ...
ใช้นำมันทอดอารมณ์ให้รื่นรมย์ใจนะคะ :P
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
ตอนนี้มีคนมาคุยเพิ่มขึ้นหลายคนแล้วนะคะ ... ดีจัง
ปล่อยมุขมารับไม่ค่อยทัน.... กำลังไปหาซื้อ น้ำมันมาทอดอารมณ์แล้วล่ะ ...
ของทอดทานมาก ๆ ไม่ดี ร้อนใน...
แวะมาบอกว่า คิดถึงค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากที่รัก
เห็นรูปแล้วคิดถึงครูปูนะคะ อีกหนึ่งเพื่อนรักของคุณคนไม่มีราก
พอดีช่วงนี้ใบไม้ฯ เริ่มแวะเวียนไปเขียนความคิดเห็นที่บันทึกอื่นมากกว่าเดิมนิดหน่อย.. ก็ส่งผลให้มีคนแวะมาคุยมากขึ้น
ก็ค่อย ๆ กลับมาค่ะ... ยังไม่รู้ว่าเมื่อไรจะเริ่มเขียนบันทึกอีก รอจนกว่าจะเห็นว่าตัวเองจัดการเรื่องงานได้ลงตัวขึ้น..
ของทอด..ปกติใบไม้ฯ ไม่ชอบทาน.. ยกเว้นขนมที่ชื่อ "ทอดอารมณ์" จิบกับน้ำชาหรือกาแฟแกล้มด้วยความคิดถึงกัลยาณมิตรเป็นครั้งคราว
สู้ ๆ นะคะ เพื่อนรัก ...^__^...
มาเดินเล่น ๆ ในบ้านเพื่อนรัก
...........^___^..............
แวะเอาเครื่องดื่มสมุนไพรเพื่อสุขภาพมาฝากค่ะ
กระเจี๊ยบ และมะนาวคั้น
มีความสุขในวันทำงานนะคะ
โอโห.. เพื่อนรักเรานำน้ำผลไม้มาส่งถึงบ้านเลย..
เป็นของโปรดทั้งสองอย่างเลยค่ะ โดยเฉพาะน้ำมะนาวนี่ถ้าใส่โซดาลงไปด้วยนะคะ ชื่นใจสุด ๆ เวลาเหนื่อย ๆ ชอบสั่งมะนาวโซดามาดื่มค่ะ
อืม..เพื่อนเราตกแต่งภาพเก่งขึ้นทุกวันเลยนะเนี่ย...
ช่วงนี้ใบไม้ฯ ก็งานในมือมากค่ะ เดือนนี้น่าจะหนักพอดู แต่แปลกดีเหมือนกัน กลับรู้สึกว่าคึกคัก เพื่อสู้งานที่กองอยู่ค่ะ อาจเป็นเพราะเราเห็นคุณค่าในงาน
ถ้าเพื่อนเรารู้สึกอ่อนล้า.. เหนื่อยใจ.. มาเดินเล่นที่บ้านนี้ได้เสมอนะคะ.. มีกำลังใจวางไว้ให้อยู่รอบบ้านค่ะ อารมณ์ดีก็มาเดินเล่นได้ค่ะ เพื่อนจะได้พลอยอารมณ์ดีไปด้วยไงคะ
มีความสุขในการทำงานเช่นกันนะคะ
เอ้า...สู้ต่อไปทาเคชิ ....^___^.....
ร้องโอ้โห....บ้าง....
ชอบน้ำมะนาวใส่โซดาเหมือนกันเลยค่ะ....จริง ๆ นะเนี่ย...
ภาพนี้ขอยืมมาจากพี่ครูต้อยค่ะ ไม่ได้แต่งภาพเองหรอกค่ะ...ฮา...
อ่านแล้วยิ้ม ๆ เหมือนได้คุยกัน Real time เลยค่ะ.... ช่วงนี้ใบไม้ฯ ก็งานในมือมากค่ะ เดือนนี้น่าจะหนักพอดู แต่แปลกดีเหมือนกัน กลับรู้สึกว่าคึกคัก เพื่อสู้งานที่กองอยู่ค่ะ อาจเป็นเพราะเราเห็นคุณค่าในงาน...
เมื่อเรารู้ว่า จุดหมายคืออะไร และรู้ว่าสิ่งที่เรามุ่งมั่นทำนั้นมีคุณค่าอย่างไร...พลังย่อมมากมาย ไม่รู้เหน็ดรู้เหนื่อยค่ะ...ดีจังเลย
คนไม่มีรากแอบมาเดินเล่น ทอดอารมณ์ (ไม่ใช้น้ำมัน) บ่อย ๆ ค่ะ มาทีไรสบายใจกลับไปทุกทีเลย
ขอบคุณกำลังใจที่วางไว้รายรอบค่ะ มิน่าเล่า เดินไปสะดุดไป ... จะโทษใครนี่...
คิดถึงค่ะ
(^____^)
มาเดินเล่นในบ้านเพื่อนค่ะ....
รักษาสุขภาพนะคะ
คิดถึงเหมือนเดิม... อ้อ...
มากกว่าเดิมนิดนึงค่ะ
คุณคนไม่มีรากที่รัก...
ใบไม้ฯ หายตัวไปงานอบรมอีกรอบหนึ่ง กลับมาก็เห็นร่องรอยเพื่อนมาดูแลบ้านให้ แถมเดินสะดุดกำลังใจที่วางไว้ระเกะระกะอีกต่างหาก อิ..อิ.. (กำลังใจน่ะสะดุดแล้วใจไม่เป็นแผล แต่มันจะช่วยรักษาแผลใจถ้ามี..)
วันนี้กำลังคิดถึงเพื่อนอยู่ กะว่าจะเข้ามาตอบเสียหน่อย ยังไม่ทันได้เขียนตอบ ก็ได้ยินเสียงกดกริ่งจากบุรุษไปรษณีย์ รับกล่องพัสดุมาพิจารณาดู... มาจากเพื่อนเรานี่เอง...
ขอบคุณมากมายค่ะสำหรับขนมที่ส่งมาให้กินเวลาจิบน้ำชาสนทนากับความเงียบ บางทีก็จิบกาแฟค่ะ
น่ารักอย่างนี้... ไม่รักได้ยังไงเนี่ย...
รักนะ จุ๊บ ๆ ....^^.....
เอ้า... สู้ต่อไปทาเคชิ....^__^.....
พี่ใบไม้จ๋า คิดถึงนะคะ สุขสันต์วันหยุด วันเทศกาลต่างๆ มากมายในเดือนนี้
และส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ล่วงหน้า อิ อิ ... เป็นกำลังใจกับการงานค่ะ
- แวะมาแสดงความยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ คุณพี่ใบไม้ที่รักยิ่ง ^^
- คิดถึงค่ะ กอด กอด ^^
น้องปูที่รัก
คิดถึงเช่นกันค่ะ เปลี่ยนรูปประจำตัวเป็นรูปดอกไม้น่ารักเชียว..
พี่ใบไม้ฯ กำลังพยายามผ่านภาวะดินพอกหางหมูภายในสิ้นปีนี้อยู่ค่ะ
ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้
สุขสันต์วันหยุดเช่นเดียวกันนะคะ
กะว่าเดือนนี้จะไม่ไปเที่ยวไหน จะเอาดินออกจากหางให้มากที่สุด อิ..อิ..
มีความสุขในทุกวันของชีวิตนะคะ..^__^..
แฮ่ ๆ แวะมาทักทายกันถึงบ้านเลยนะคะคุณณัฐพัชร์
กอดค่ะ กอด ๆ ๆ
งานอบรมที่ใครบางคนพลาดไป บรรยากาศอบอุ่นเป็นมิตรสุด ๆ ไม่รู้ว่ารุ่นหน้าจะเป็นแบบนี้ไหมน้า..อิ ๆ
วันนี้ใบไม้ฯ เพิ่งปฏิเสธงานที่ติดต่อเข้ามาอีกหนึ่งงาน งานน่าสนใจเชียว แต่เราต้องใจแข็งเข้าไว้ ไม่งั้นงานเก่าก็ไม่เสร็จเสียทีเนอะ
ส่งกำลังใจให้ผ่านสิ้นปีนี้ด้วยความเบิกบานโล่งใจค่ะ...^__^...
ดีใจที่ขนมถึงมือแล้ว....
กลัวคุณใบไม้ไม่อยู่บ้าน ขนมจะพาลค้างและเสียรสชาติ
คิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
(^___^)
ทาเคชิ...สู้ต่อไป ... !!!!!
หิวไหม ทานซูชิกับกาแฟก็ดีนะคะ
คุณคนไม่มีรากที่รัก
ขนมถึงมือแล้ว และใช้ิกินแกล้มกับชาและกาแฟไปแล้ว คงเก็บไปไว้ได้อีกหลายวันค่ะ
อืม..ไม่อยากบอกเลยว่า สาหร่ายก็ของโปรดอีกนั่นแล แต่ยังไม่เคยทดลองแกล้มกาแฟแฮะ..
ตอนนี้กำลังเก็บสะสมแรงบันดาลใจจากกัลยาณมิตรรอบตัว ให้มีแรงเอาดินออกจากหางให้ได้มากที่สุดค่ะ วันนี้เก็บสะสมได้พอควร ทั้งจากภาพถ่ายของคนที่เราจะต้องเขียนถึง จากอีเมล์ จาก SMS และจากบล็อกที่นี่ ไหนจะได้จากขนมอร่อย ๆ อีก..อิ..อิ..
คิดถึงเช่นกันค่ะ
สู้ต่อไป..ทาเคชิ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
ช่างเป็นเพื่อนที่รู้ใจและ...ละเอียดอ่อนเสียจริง ๆ ...
มาส่งข่าวและขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ไปให้ไว้
ผ่านการสอบหัวข้อมาแล้ว ต้องปรับแก้ไข เพิ่มเติมอีกพอสมควรค่ะ และก็รู้สึกดี เพราะเห็นแนวทางชัดเจนมากขึ้น...
เหนื่อยมาก ๆ ... จนเกือบถอดใจ...
แต่หลังผ่านไป 1 คืน ก็หายเหนื่อย มีเรี่ยวแรงแล้ว...
สู้ต่อไป เหล่าทาเคชิ!!!!!
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ รู้สึกดีจังที่โลกนี้มีคำว่า "เพื่อน"
(^___^)
คุณคนไม่มีรากคะ
รู้สึกโล่งอกโล่งใจไปกับเพื่อนด้วยจริง ๆ ค่ะ ผ่านไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว...
ผ่อนพักเติมพลัง แล้วทาเคชิก็เดินหน้าสู้ต่อไป... อิ..อิ..
ใบไม้ฯ อยากจะรู้สึกโล่งใจบ้างจัง...
ปีนี้อยู่ในภาวะมีสิ่งตกค้างทั้งปีเลยทีเดียว
เครียดบ้างเป็นครั้งคราว แต่รับมือไหวเสมอเรื่องภาวะอารมณ์ตัวเอง
มีคำถามที่ยังตอบตัวเองไม่ได้ ว่าจะจัดการกับภาวะตกค้างอย่างไรดีจึงจะเหมาะ จะได้ไม่กระทบใครต่อใคร... อันนี้ต่างหากที่เป็นห่วง..
สงสัยกลัวเผชิญหน้ากับตัวเอง ฮ่า ๆ ๆ มันอะไรกันนักกันหนาน้า...
ลองไปเรื่อย ๆ เป็นทาเคชิต่อไป อยู่กับมันไป ค่อย ๆ เรียนรู้จักกันไป
ดูซิว่าเมื่อไรมันจะผ่านไป
เอ้า..สู้ต่อไปจ้า ทาเคชิ sssssssss (มีหลายคนไง) ฮ่า ๆ เอิ๊ก ๆ .....^__^.....
สวัสดีค่ะ ... . ... .. .
- ขอแสดงความยินดีกับคุณคนไม่มีราก ด้วยนะค่ะที่ผ่านการสอบหัวข้อแล้ว ^^
- แวะมาส่งข่าวให้คุณพี่ใบไม้ฯ ผู้เป็นที่รักยิ่ง งง งง รับทราบ ......
- ไอ้มดแดงตัวน้อย ตัวนิด ตัวนี้ กำลังจะปิดจ๊อบไปได้ ๑ จ๊อบแล้วน๊าา า า า าาาา (พรุ่งนี้จะเดินทางไปส่งมอบงาน จะมีขบวนพาเหรดเดินนำด้วย) ฮ่าา า าา
- สู้ๆๆๆๆๆ เค้าน๊า ทาเคชิ(เติม s ด้วยคน) ^^"
สวัสดีค่ะ คุณณัฐพัชร์
ดีใจด้วยนะคะ ได้โล่งใจไปอีกหนึ่งเปลาะ ได้รู้สึกผ่อนคลายไปอีกส่วนหนึ่ง...
เผื่อว่า..จะได้ตัดสินใจได้ว่า จะเข้าร่วมอบรมของเดือนไหนดี.. อิ..อิ..
ใบไม้ฯ ยังคงรักษาฉายา "อมตะ" อย่างเหนียวแน่นค่ะ
หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาสะสมแรงบันดาลใจน่าดู เริ่มเห็นแสงรำไรอยู่ไกล ๆ
ยังเหลืออีกหลายจ๊อบค่ะ แต่ไม่เกินจำนวนนิ้วในมือหรอกค่ะ อิ..อิ..
ผ่านไปเกือบหนึ่งปี อ่านบันทึกตัวเองอีกรอบ...
ปัญหาที่ยังเหมือนเดิมคือ "ภาวะของจิตที่ยังไม่เป็นหนึ่ง" นั่นเอง
ผ่านคืนวันไปเนิ่นนาน... ความเข้าใจในเรื่องนี้ยิ่งพอกพูน นับวันยิ่งแจ่มแจ้ง...
ช่องว่างระหว่าง "การเข้าใจด้วยสมอง" กับ "การเข้าใจด้วยภาวะ" นั้นมีระยะห่างจากกัน
และช่องว่างระหว่าง "การเข้าใจ" และ "การทำได้" นั้นยิ่งมีช่องว่างกว้างยิ่งกว่า
กำลังลดช่องว่างระหว่างสิ่งเหล่านี้อยู่ค่ะ อย่างมีความหวัง...^__^...สอย่าลืมส่งข่าววันปิดนิทรรศการของท่านอาจารย์นะคะ :)
สู้่ต่อไปไอ้มดแดง..^___^...
สวัสดีครับคุณใบไม้
มาที่นี่ เลยได้พบกับเหล่าสมาชิก ทาเคชิ มากมายดีนะครับ
งานการที่คั่งค้างนี้ เป็น "โรคอย่างยิ่ง" ของมนุษย์ทำงานเช่นเรา ๆ นะครับ
สู้ต่อไปครับ ... เพราะถึงอย่างไร เราก็ต้อง สู้ ต้อง ทำ
ไม่งั้น ก็ไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้
เบิกบานกับการงานครับ
สวัสดีค่ะ พี่คนตัดไม้
ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ
ไม่ทราบว่าพี่เป็นทาเคชิอีกหนึ่งคนหรือเปล่าคะ
ใบไม้ฯ สู้ต่อไปแน่นอนค่ะ...
ตอนนี้ใบไม้ฯ กำลังฝึกเผชิญหน้ากับตัวเองอยู่ค่ะ การรวมจิตให้เป็นหนึ่งไม่ง่ายเลยสำหรับคนว่อกแว่กง่าย
ใช้วิธีกดดันมากไปก็ไม่ดี เกิดภาวะไม่สมดุล จิตยิ่งแกว่งไกวหนักเข้าไปอีก แม้ช่วงผ่านภาวะกดดันตอนแรกจะรู้สึกปลอดโปร่งก็ตาม
พยายามอยู่กับตัวเองแบบเป็นธรรมชาติอยู่ค่ะ กำแพงที่มันขวางกั้นไม่ให้ทะลุเข้าตัวเองนี่มันหนา แล้วก็เหมือนเขาวงกตที่ทำให้เผลอหลงทางไปวิ่งวนอยู่เรื่อยเลยค่ะ
กำลังใช้ภาวะที่เกิดขึ้นเพื่อเรียนรู้ตัวเองอยู่ค่ะ
และเชื่อมั่นว่าจะทะลุกำแพงในใจตัวเองได้ในสักวัน
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนทักทายกัน
ขอให้เบิกบานกับเส้นทางที่เลือกเดินนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ
มีพระคุณเจ้ารูปหนึ่งบอกดิแนว่า กัลยาณมิตร คือทั้งหมดของพรหมจรรย์
ดิฉันเห็นด้วยนะคะ
เพราะแม้แต่พระพุทธองค์ยังตรัสว่าเพราะภิกษุมีพระองค์เป็นกัลยาณมิตร จึงหลุดพ้นได้
ถือโอกาสนี้สวัสดีปีใหม่ด้วยเลยค่ะ
เอ้า พิมพ์ผิด ดิฉันกลายเป็นดิแน
อิอิ แก้ไม่ทันค่ะ
คิดถึง..... ครับ
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเช่นกันค่ะ คุณณัฐรดา
ขอให้แต่วัน เวลา นาทีที่ล่วงเลย เป็นช่วงเวลาอันทรงคุณค่า และชีวิตแวดล้อมด้วยเหล่ากัลยาณมิตรที่ทำให้ต้นไม้แห่งปัญญาเติบโตงอกงามไปด้วยกันนะคะ..^__^..
โอ้โห..เห็นรูปหล่อ ๆ และถ้อยคำสั้น ๆ จาก ครูโย่ง แล้วประหลาดใจบอกไม่ถูก..
เราไม่ได้คุยกันนานมาก ๆ เลยนะคะ
คิดถึงเช่นกันค่ะ แล้วจะแวะไปเยี่ยมครูโย่งบ้างนะคะ...^__^...
- อิจฉาที่มีหนุ่มๆ ฝากข้อความ "คิดถึง" ถึงคุณใบไม้ฯ ค่ะ ฮิ๊ววววว =o)
- แวะมาบอกว่า .......
กำลังว่าจะเข้ามาลบข้อความข้างบน (คห.๑๙) อยู่พอดีค่ะ .... เมื่อสักครู่ อาจารย์วิรัตน์เพิ่งโทรฯ มาแจ้งว่า เพิ่งปรึกษาหารือกับอาจารย์ปรีชา เรื่องการจัดเวทีพบปะพูดคุยกันหน่ะ ว่าจะเลื่อนไปหลังปีใหม่ (มกราคม ๒๕๕๓) เลยค่ะ เพราะยังมีผู้ให้ความสนใจเข้ามาชมผลงานอาจารย์วิรัตน์อยู่เรื่อยๆ ค่ะ ^^
- ตามไปอ่านต่อได้ที่บันทึกหน้าเดิมนะค่ะ ^^
- คิดถึง ค่ะ *^^*
อย่าอิจฉาไปเลยค่ะ คุณณัฐพัชร์ เพราะว่าถ้าเจอหนุ่มหน้ามนตัวเป็น ๆ อีกคนจะยิ่งอิจฉา...
อ้าว...เพ้อเจ้อไปเรื่อยเปื่อย... แต่มีจริง.. เอ๊ะ...ชักสับสน..
ครูโย่งนี่ได้คุยกันยุคที่ใบไม้้ฯ เข้ามา G2K ยุคแรก ๆ ค่ะ ไม่ได้คุยกันนานเลย
ใบไม้ฯ ตามไปอ่านข่าวคราวเลื่อนวันปิดเแสดงผลงานของท่านอาจารย์แล้วค่ะ ถ้าไม่ชนภารกิจอื่นคงได้ไปแจม... ก็ต้องแล้วแต่วาสนาแล้วงานนี้...
คิดถึงกันไปเรื่อย ๆ แล้วสักวันคงได้เจอกันเน้อ..^__^..
- โอ๊ะ จริงด้วยค่ะ คุณพี่ใบไม้ฯ ถ้าไปชนงานที่ผู้หว่าน อีกทำงัยดีหล่ะค่ะเนี่ยะ แป่ววววว ^^"
- เดี๋ยวพยายามบอกอาจารย์ให้ขยับไม่ให้ชนกันนะค่ะ เพราะงานนี้ มหาโม่งสนใจอยู่ค่ะ ส่วนพี่กานต์ติดตรงที่หลายวันไปหน่อยค่ะ ...
- อ้อ! เก็บหนังสือ "วิถีประชาสังคม" ของอาจารย์วิรัตน์ไว้ให้จนปกจะยับแล้วนะค่ะ เมื่อไหร่จะได้ป๊ะกันแฮ่มค่ะ?
- คิดถึงคับบบบ แม่นาง "อมตะ" จาก "ไอ้มดแดง" ^^"
คิดถึงค่ะ...
(ดูดิ๊ว่าถ้าเห็นคำซึ้ง ๆ จากสาว ๆ ไม่ใช่หนุ่ม ๆ แบบครูโย่งบ้าง คุณใบไม้จะวี๊ดวิ่วเท่ากันอ๊ะป่าว อิอิ :P)
คุณณัฐพัชร์เจ้าขา
เรื่องการอบรมมั่นใจเมื่อไรก็ส่งข่าวมานะคะ ตามที่ทราบมีรายชื่อสมัครเข้ามากทีเดียว หากส่งช้าที่อาจเต็มได้ค่ะ
การอบรมจำเป็นต้องใช้เวลาตามที่ตั้งไว้ มิเช่นนั้นแล้ว... จะไม่สามารถเข้าถึงภาวะเบื้องลึกได้ และหากเป็นเช่นนั้น การเข้าอบรมอาจไม่เกิดผลอะไร กลายเป็นเพียงการมาใช้ช่วงเวลาหนึ่งร่วมกัน แล้วก็กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม
จากประสบการณ์ที่ผ่านมา หลายคนจบการอบรมแล้ว ใช้ชีวิตเปลี่ยนไปจากเดิม แต่จะเปลี่ยนไปอย่างไร ก็ต้องค้นหาด้วยตนเองค่ะ
เอ้า..สู้ต่อไป..ไอ้มดแดง...^__^...
ช่วยเก็บหนังสือไว้จนกว่าไอ้มดแดงจะได้ป๊ะกับแม่นางอมตะเน้อ..
วิ้ว..ว..กรี๊ด..ด..สลบ...
ดีใจยิ่งที่ได้เห็นคำว่าคิดถึง จากครูปูจอมพลัง
ไม่ทราบว่า ใบไม้ฯ กรี๊ดดังพอหรือยังคะ รับรองว่าไม่น้อยหน้าที่หนุ่ม ๆ ได้รับแน่ค่ะ
คิดถึงเหมือนกันค่ะ..^__^..
แวะมาเดินเล่นบ้านเพื่อนรัก.....
เออนะ...คนเรา ทำไปด้ายยยยยยยยย.... เพิ่งเคยเห็นเพื่อนเรา...
วิ้ว..ว..กรี๊ด..ด..สลบ......แสบหูน่าดู...แต่ชอบค่ะ....
มีความสุขนะคะ ... มีภาษาที่เพื่อน ๆ ใช้ เขาบอกว่า...
รีบโม่งานเข้า...ไม่งั้นแย่แน่เว้ย...พวกเรา
(^___^)
โอ๊ะ..โอ.. เสียงดังจนเพื่อนแสบหูเลยเหรอเนี่ยเรา แหะ ๆ
เขาบอกว่า รีบโม่งานเข้า...ไม่งั้นแย่แน่เว้ย...พวกเรา
ไม่ทันแล้วค่ะ แย่ไปเรียบร้อยแล้ว ฮ่า ๆ เอิ๊ก ๆ
ยอมรับสภาพและเดินหน้าต่อค่ะ ยังยิ้มได้เสมอค่ะ (ถ้าไม่เผลอขาดสติ)
เพื่อข้ามผ่านบางสิ่งบางอย่าง เราจะยืนหยัดและไม่หนีไปไหน..
สถานการณ์ที่ดูเหมือนจะแย่ มักซ่อนบทเรียนที่งดงามให้เราเรียนรู้เสมอค่ะ
เอ้า..เหล่าทาเคชิssss รีบโม่งานเข้า เร้ว..ว...
.................^______^.....................
สวัสดีค่ะ คุณพี่ใบไม้ย้อนแสง
- แวะมาชวนไปอวยพรวันเกิดอาจารย์วิรัตน์คับ (คลิ๊กที่ชื่อได้เลยน๊า)
- ขอบคุณคับ ^^
ขอบคุณหลาย ๆ เด้อค่ะคุณณัฐพัชร์ ที่มาส่งข่าว
ไปอวยพรวันเกิดท่านอาจารย์ตามคำชวนเรียบร้อยแล้วค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ
- มาส่งความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ ค่ะ คุณพี่ใบไม้ที่รัก ..
มีความสุขม๊าก มาก, สุขภาพกายใจ สดใส สดชื่น ตลอดปีใหม่ และตลอดไป นะค่ะ=)
สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก
มาดูใจเพื่อนรัก... โม่งานจนหมดเรี่ยวแรงไปหรือยังหนอ...
วันนี้คนไม่มีรากไปพบเพื่อขอข้อมูลกับอาจารย์ที่ม.ศิลปากร นครปฐมค่ะ ไปด้วยรถตู้... อูย...สนุกดีจ้ง ตื่นเต้น ๆ เป็นครั้งแรกที่ไม่มีราชรถของที่บ้าน ของหลานหรือของเพื่อนไปส่ง ลุยเดี่ยวไปคนเดียว ก็เลยไปผิดคิว (รถตู้) เพราะไปขึ้นคิวที่ไม่ผ่านหน้าม.ศิลปากร ต้องต่อมอเตอร์ไซด์อีกทอด ... คิดถึงไอ้มดแดง...สมกับเป็นเหล่าทาเคชิจริง ๆ ค่ะ
กลับมานอนหลับไป 2 ชั่วโมงเลยค่ะ ....เหนื่อยจัง
อ่านข้อความของคุณใบไม้แล้วยิ้มๆ ค่ะ... เพื่อข้ามผ่านบางสิ่งบางอย่าง เราจะยืนหยัดและไม่หนีไปไหน.. สถานการณ์ที่ดูเหมือนจะแย่ มักซ่อนบทเรียนที่งดงามให้เราเรียนรู้เสมอ...
ใช่เลยค่ะ หากถอยหนี ก็ต้องหนีอยู่เรื่อยไปนั่นเอง เรียนรู้ ต่อสู้ ยืนหยัด...ให้มันรู้ไปข้างหนึ่งว่า ใครจะทนกว่าใคร...เนอะ
ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ดีหรือร้าย เป็นการตีความของเราทั้งสิ้น...
คิดถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ พี่พรรณา
ขอบคุณค่ะที่มาส่งความระลึกถึงกัน
สวัสดีปีใหม่ปี 2553 ค่ะ
ขอให้เบิกบานอย่างมีสติในทุกวันนะคะ..^__^..
สวัสดีปีใหม่ ปี 2553 เช่นกันค่ะ คุณณัฐพัชร์
ขอให้มีความสุขในหัวใจทุก ๆ ว้นนะคะ ..^__^..
เอ..ว่าแต่เมื่อไรเราจะได้เจอกันซะทีละเนี่ย
ไว้พบกันปีหน้าฟ้าใหม่ กับหัวใจใสใสของสองเราค่ะ..วิ้ว..ว.. อิ..อิ..
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
แหม..ทาเคชิของเราได้มีประสบการณ์ใหม่ ๆ เร้าใจในชีวิต..
สนุกดีนะคะเวลาเดินทางคนเดียว ใบไม้ชอบมาก ๆ เลยเดินทางคนเดียวเนี่ย ความรู้สึกมันสดมาก ๆ ..
ช่วงนี้ใบไม้หายตัวไปช่วยอีกหนึ่งงานสัมมนา และต้อนรับกัลยาณมิตรต่างชาติอยู่ค่ะ เสร็จภารกิจนี้แล้วจะกลับมาโม่งานเหมือนเดิมค่ะ
เห็นด้วยจริง ๆ ค่ะว่า
ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ดีหรือร้าย เป็นการตีความของเราทั้งสิ้น...
และเราคงยืนหยัดอยู่ต่อไปในเส้นทางที่เราเลือกเดิน
ส่งกำลังใจให้เพื่อนรักเดินหน้าต่อไปอย่างไม่ย่อท้อค่ะ ..^__^..
ขอบคุณมากค่ะ คุณแสงแห่งความดี ที่มาอวยพรปีใหม่พร้อมภาพแสงเรืองรองงดงาม
สวัสดีปีใหม่ 2553 เช่นกันค่ะ
ขอให้แสงอันเรืองรองของชีวิตนำทางคุณแสงแห่งความดีเดินหน้าไปในเส้นทางที่ต้นไม้แห่งปัญญาเจริญงอกงาม ด้วยกำลังใจที่เข้มแข็งนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ
ปีใหม่ใกล้มาถึงแล้ว
หวังว่าจะพบความสุข ความสงบ ตลอดปีใหม่นี้นะคะ
พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)
ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ พ.ศ. ๒๕๕๓
ขอให้คุณใบไม้ย้อนแสงและครอบครัวมีความสุขดังบทบาลีที่ว่า เต อัตถลัทธา สุขิตา วิรุฬหา พุทธสาสเน อโรคา สุขิตา โหถะ สหสัพเพหิ ญาติภิ. ขอให้ครอบครัวของท่านพร้อมด้วยหมู่ญาติ จงประสบสุขในสิ่งที่ปรารถนา มีสุขภาวะที่สมบูรณ์ปราศจากโรคภัยและเจริญงอกงามไพบูลย์ในพุทธธรรมตลอดไป เทอญ.
สวัสดีปีใหม่ปี 2553 ค่ะ คุณณัฐรดา
ขอให้พบความสุขที่สะอาด สว่าง สงบ ตลอดปีใหม่นี้นะคะ..^__^..
นมัสการเจ้าค่ะ พระอาจารย์มหาแล ขำสุข
ได้ติดตามการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของชาวหนองบัวอยู่ด้วยความชื่นชมเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณสำหรับคำอวยพรปีใหม่ที่ทรงคุณค่าจากพระอาจารย์ด้วยค่ะ
สวัสดีปีใหม่ปี 2553 เจ้าค่ะ ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
แวะมาส่งความระลึกถึง
ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ...
(^___^)
ขออนุญาตกล่าวถึงและอ้างอิงถึงคุณใบไม้ย้อนแสง ที่ คห ๒๖ ในบันทึกหัวข้อ ยายวง ผู้อยู่โดยใจสว่างในโลกมืด ของผมนะครับ
สวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ คุณคนไม่มีรากที่ร้าก..ก..
ขอให้มีพลังใจที่แข็งแกร่ง ทำได้ดั่งที่ตั้งจิตอธิษฐานเอาไว้
และแวดล้อมไปด้วยกัลยาณมิตรที่ช่วยให้ต้นไม้แห่งปัญญาเติบโตงอกงามนะคะ ..^__^..
สวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ อ.วิรัตน์
ตามไปอ่านที่อาจารย์กล่าวถึงใบไม้ฯ เรียบร้อยแล้วค่ะ
อ่านแล้ว.. อืม.. ได้เห็นคำจำกัดความใหม่ที่คนพูดถึงตัวเอง.. ภาพดีเสียจนทำให้ไม่กล้าเกเรรุนแรงค่ะ :P
ขอบพระคุณที่อาจารย์กรุณาให้ความเมตตาแก่ศิษย์นอกห้องเรียนผู้เกเรคนนี้เสมอมาค่ะ...^__^...
สวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ คุณ @..สายธาร..@
ขอให้พบความสุข สด ใหม่ ในทุกวันตลอดปีนะคะ..^__^..
สวัสดี ค่ะฝากลิงค์ "การประชุม Case จริยธรรม ครั้งที่ 3 (Ethical Conference 3) ณ ห้องประชุม เยียน โพธิสุวรรณ โดย ศูนย์แพทยศาสตรศึกษาชั้นคลินิก รพ.สวรรค์ประชารักษ์ สถาบันสมทบ มหาวิทยาลัยมหิดล" http://gotoknow.org/blog/manywad/324525 ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณมณีวาจ
ขอบคุณค่ะสำหรับลิงค์บันทึกที่นำมาฝาก แล้วจะแวะไปทักทายที่บันทึกคุณมณีวาจบ้างนะคะ
ขอให้จิตสดใส กายแข็งแรงนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณใบไม้ฯ เจ้าขา
- แวะมาแบ่งบุญเจ้าค่ะ >> สวดมนต์ ภาวนา (เคาท์ดาวน์) ข้ามปีเพื่อสุขภาวะทางจิตใจ
- โปรแกรมอบรมรอบเดือนมกราคมนี้ ขอปรึกษาทีมนี๊ดดนึงนะค่ะ ตั้งแต่กลางสัปดาห์ที่แล้วยังไม่ได้ป๊ะท่านใดเลยค่ะ แยกทางกันเดินช่วงเทศกาล =o)
- ส่วนเรื่องวันปิดงานแสดงสื่อศิลปะของท่าน ดร.วิรัตน์ ยังไม่ทราบกำหนดวันที่แน่นอนค่ะ ทราบว่ากลางเดือนมกราคมเท่านั้นค่ะ
- ทราบทั้ง ๒ เรื่อง อย่างไรจะรีบแจ้งให้ทราบค่ะ ...
- นอกจากแวะมาแบ่งบุญแล้ว ก็แวะมากอดๆๆๆๆ ด้วยความคิดถึงค่ะ =)
สวัสดีค่ะ คุณณัฐพัชร์
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาแบ่งบุญให้ และมาส่งข่าวให้ทราบความเป็นไป
ส่งกำลังใจให้แทนความคิดถึงค่ะ..^__^..
แล้วพบกันในสักวันเน้อ..
สวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ ครูป้อม
ขอให้เบิกบานตลอดปีนะคะ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
คิดถึงค่ะ..............
(^___^)
ส่งฟ้าสีทองสวย ตอนเย็นย่ำมา เผื่อจะได้นั่งชมฟ้า จิบน้ำชา คิดถึงปุยเมฆ ด้วยกัน
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
แหม..ภาพที่เอามาฝากสวยจับใจเลย..
ใบไม้ฯ หายตัวไปเลาะเลียบชายแดนพม่าแถบจังหวัดตากมาค่ะ ได้เข้าไปที่ศูนย์อพยพฯ แม่หละมาด้วย ได้พบคนเล็ก ๆ ที่ตั้งใจทำปัจจุบันของตัวเองให้ดีที่สุด แม้จะยังไม่รู้อนาคต ประทับใจค่ะ..
นี่ขนาดคุยกันไม่รู้เรื่องนะเนี่ย ต้องใช้ทั้งภาษาไทย อังกฤษ ฮินดีอันแสนกระท่อนกระแท่นของใบไม้ฯ กับเพื่อนร่วมทาง รวมถึงภาษาท่าทาง และมีคนผ่านทางมาช่วยกันสื่อสารด้วยน้ำใจ..
มัวแต่ไปชื่นชมเส้นทางที่ไปเยี่ยมเยือน..
ตอนนี้ก็เลยต้องมา รีบอย่างช้า ๆ แบบที่เพื่อนรักเขียนเอาไว้ ฮ่า ๆ
แล้วยามเย็นที่แสงงามจับใจ เราก็มาจิบน้ำชา กาแฟ ส่งความคิดถึงข้ามฟากฟ้ามาหากันนะคะ
เอ้า...ทาเคชิ.. จิบน้ำชา แล้วก็.. สู้ต่อไป ...^__^...
หายไปไหนมา ;)
โอ๊ะ..โอ๋.. ท่านอาจารย์ ธ.วัชชัย..
เอ..ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าใครหายไปกันแน่...
ใบไม้ฯ ไม่ได้หายไปไหนหรอก แค่ไม่ได้เขียนบันทึกใหม่ ๆ เท่านั้นเองค่ะ
สวัสดีปีใหม่ 2553 นะคะ
ขอให้เบิกบานกับเส้นทางของชีวิตค่ะ ...^__^...
แวะมาทักทายด้วยความระลึกถึงค่ะ
....ดีจังเลย... ได้พบคนเล็ก ๆ ที่ตั้งใจทำปัจจุบันของตัวเองให้ดีที่สุด แม้จะยังไม่รู้อนาคต..
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด สำคัญมาก ๆ ค่ะ
สู้ต่อไป ทาเคชิ ผู้เหนื่อยล้า แต่ไม่ยอมแพ้....
(^__^)
คุณคนไม่มีรากที่รัก
ช่างเป็นกัลยาณมิตรที่ให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอยิ่ง..
อย่างนี้ไม่รักได้ไงเนี่ย..อิ..อิ..
ชอบจังค่ะ.. สู้ต่อไป ทาเคชิ ผู้เหนื่อยล้า แต่ไม่ยอมแพ้....
ยามเหนื่อยอ่อน.. จิบน้ำชา กาแฟ สนทนากับความเงียบ ระลึกเพื่อนที่รู้ใจ
แล้วเราก็จูงมือกันในใจ ก้าวเดินต่อไป...
คิดว่าไม่จำเป็นต้องวิ่งแข่งกับใคร เพียงแค่เดินไปในจังหวะของตัวเองเรื่อย ๆ เหนื่อยก็หยุดพัก.. แล้วก็เดินต่อ.. ไม่หันหลังกลับแน่นอน...
สู้ต่อไป เหล่าทาเคชิ ssss .....^__^...
สวัสดีค่ะ คุณบุษรา
ขอบคุณค่ะสำหรับช่อกุหลาบสีแดงเข้มรูปหัวใจ
..เขินค่ะ เขิน อิ..อิ.. เพราะเป็นช่อดอกไม้ที่ได้รับช่อแรกของปีนี้
ขอให้เบิกบานในทุกวันของชีวิตนะคะ..^__^..
คุณใบไม้ที่รัก
วันแห่งความรัก ... แวะเวียนมาส่งความรักไว้ให้เพี่อนที่รัก
ชีวิตในแต่ละช่วงเวลา เปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิมเลย...ว่าไหมคะ
ระยะนี้คนไม่มีรากมีเวลาน้อยลง ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทายเพื่อน ๆ ใน GTK เพราะงานของตัวเอง แล้วยังงานของเพื่อนที่กำลังเข้าขั้นวิกฤต กำลังลงแรงลงใจ ลงขันกันช่วยเพื่อนค่ะ
ก้าวย่าง แต่ละก้าว ล้วนมีคุณค่าและงดงาม... เมื่อระลึกถึง
ขอบคุณที่เราได้รู้จัก ได้แลกเปลี่ยน ได้ถ่ายทอดความรัก ปรารถนาดีให้กันเสมอ ๆ นะคะ
คิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
(^___^)
สวัสดีครับ มาส่งความสุขครับ
คุณใบไม้ที่รัก
แวะมาทักทายเพื่อน... ในวันเหนื่อย ๆ คนไม่มีรากจะคิดถึงที่คุณใบไม้พูดค่ะ....
ต้องหัดจิบน้ำชากับความเงียบ นอนมองฟ้าใส ๆ แล้วก็คิดถึง... กัลยาณมิตร...
ทำงาน สู้ ๆ ต่อไป...ทาเคชิ...
คิดถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณเบดูอิน
ขอบคุณค่ะสำหรับความสุขที่ส่งมาให้
ขอส่งความสุขให้คุณเบดูอินเช่นเดียวกันค่ะ ขอให้ได้ยินความสุขร้องเพลงในหัวใจนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีรากที่รัก
เพียงแค่เปิดมาเจอข้อความของเพื่อนก็รู้สึกชื่นใจแล้วค่ะ
ช่วงต้นอาทิตย์ก่อน ใบไม้ฯ เองถึงขั้นสะบักสะบอมกับงานในมือ พอรู้สึกเหนื่อยล้า พลังใจก็อ่อนลงตามไปด้วย
พิจารณาดูตัวเอง ในช่วงที่รู้สึกเหนื่อยล้า แต่พยายามฝืนบังคับตัวเอง ก็ดูเหมือนจะยิ่งไม่ได้เรื่องได้ราว แต่พอยอมให้ตัวเองได้ผ่อนพัก สูดลมหายใจยาว ๆ จิบน้ำชา ชมธรรมชาติ พลังก็ค่อย ๆ ฟื้นตัวกลับมา แต่ต้องไม่ติดเ้อ้อระเหยลอยชายนานเกินไป.. แหะ ๆ ของถนัดเลยอ่ะ
ไม่รู้เป็นยังไง.. เวลาที่สายลมอ่อน ๆ พัดพากลิ่นความสดชื่นมาทีไร ก็คิดถึงคุณคนไม่มีรากน่ะคะ
บางที.. เวลาเราเหนื่อยอ่อน การระลึกถึงกัลยาณมิตรที่รู้ใจ และคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ ก็เป็นการเติมพลังที่ดียิ่ง
ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเติมพลังใจให้ใบไม้ฯ ด้วยมิตรภาพของเรา
ขอส่งกำลังใจให้คุณคนไม่มีรากและเพื่อน ๆ ฝ่าข้ามวิกฤตไปอย่างราบรื่น ใบไม้ฯ เองก็ต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่หนักพอควรเช่นกันค่ะ
เมื่อเราผ่านพ้นสถานการณ์ช่วงนี้ไป เชื่อว่า หัวใจพวกเราจะแข็งแกร่งและมีพลังมากกว่าเดิม
เหนื่อยเมื่อไร เราก็ส่งใจถึงกันนะคะ
เอ้า..า... ทาเคชิทั้งหลาย สู้ ๆ
.....^___^.....
แวะมาทักทายและส่งความระลึกถึง....เพื่อนค่ะ
ตลอดตั้งแต่ปลายเดือนมกราคม ... คนไม่มีรากก็สะบักสะบอมเหมือนกันค่ะ...5555...
ชะตากรรมของเหล่าทาเคชินี่ ช่างคล้ายคลึงกันเสียจริง ๆ เลย
และเห็นด้วยกับที่คุณใบไม้ว่าค่ะ...ในช่วงที่รู้สึกเหนื่อยล้า แต่พยายามฝืนบังคับตัวเอง ก็ดูเหมือนจะยิ่งไม่ได้เรื่องได้ราว แต่พอยอมให้ตัวเองได้ผ่อนพัก สูดลมหายใจยาว ๆ จิบน้ำชา ชมธรรมชาติ พลังก็ค่อย ๆ ฟื้นตัวกลับมา...
เวลาทำให้ไม่มีโอกาสเอ้อระเหยลอยชายค่ะ...
ส่งยิ้มไว้...ไปทำงานต่อแล้วนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีราก ที่รัก
จริงสินะ.. เวลาทำให้ไม่มีโอกาสเอ้อระเหยลอยชาย..
แต่ใบไม้ฯ ก็อดใจไม่อยู่เป็นประจำเลย เหอะ ๆ
มันเป็นความสุขส่วนตัวที่อาจจะอยู่บนความทุกข์ของคนอื่นน่ะ :P
นำคำคมของ แม่ชีเทเรซ่า มาฝากค่ะ
"อย่าปล่อยให้ตัวเองท้อถอยกับความล้มเหลว ตราบเท่าที่คุณได้ทำดีที่สุดแล้ว"
สู้ ๆ นะคะ .....^__^.....
แวะมาเดินเล่น...
มีเวลาวันนี้ในการเอ้อละเหยลอยชายค่ะ
พอพูดถึงแม่ชีเทเรซา คนไม่มีรากรู้สึกรักท่านจับใจ เธอช่างเป็นผู้หญิงที่งดงามเหลือเกิน...
แม้สรีระจะตัวเล็กนิดเดียว ไม่มีส่วนไหนที่จะบ่งบอกถึงความงามตามมาตรฐานของชาวโลกเลย... แต่หากใครได้สัมผัสกับท่าน (ผ่านงาน ความคิดของท่าน) ย่อมตระหนักรับรู้ได้ถึงความงดงามหมดจดของท่าน...จากภายใน
แวะมาส่งความรักและระลึกถึงไว้ให้คุณใบไม้ค่ะ
สนุกและมีความสุขกับงานนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
คุณคนไม่มีรากคะ
ท่ามกลางความเงียบสงบในยามราตรี ใบไม้ฯ แวะเวียนมาเก็บเกี่ยวความรักที่กัลยาณมิตรวางไว้ให้ค่ะ
สถานการณ์ชีวิตเริ่มท้าทายขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว รอดูสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปด้วยความตื่นเต้น ว่าย่างก้าวต่อไปจะเป็นอย่างไร ทั้งรู้สึกสนุก และซ่อนความหวาดหวั่นไว้ภายใน
รำลึกถึงผู้คนมากมายที่อยู่ในภาวะยากลำบาก พวกเขาช่างมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่ เข้มแข็งและอดทน เรื่องของเรายิ่งน้อยนิด กระจิ๊ดริดเสียเหลือเกิน..
นึกถึงแม่ชีเทเรซ่า ช่วงที่ท่านเสียชีวิต บังเอิญใบไม้ฯ อยู่ที่อินเดียพอดี ร้านรวงต่าง ๆ ในเมืองที่ไปเยี่ยมเยือนช่วงนั้น ปิดร้านไว้อาลัยแก่ท่านด้วย แม้เมืองนั้นจะอยู่ห่างจากสถานที่ที่ท่านอยู่ จำได้ว่าท่านจากไปในเวลาใกล้ ๆ กับเลดี้ไดอาน่าด้วย
แม้ไม่นิยมดื่มวิสกี้ แต่ใบไม้ฯ ก็ชอบที่เขาบอกว่า "Keep on working..."
ทุกย่างก้าวมีคุณค่าและความหมายให้เราเรียนรู้เสมอ
คิดถึงเสมอค่ะ ...^__^...
สงสัยจะไม่มีช่องว่างระหว่างเราเลยนะทาเคชินี่ ใบไม้ย้อยแสงกับคนไม่มีราก จิตที่สงบเป็นบ่อเกิดแห่งปัญญา ปัญญาที่ได้ก็นำไปแก้ปัญหา ฉะนั้น เมื่อมีจิตที่สงบก็ย่อมนำมาซึ่งการแก้ปัญหาที่ดี
ขอบคุณค่ะ อ.เมธา สำหรับคำแนะนำ
ส่วนเหล่าทาเคชิยังรักกันเหนียวแน่นอยู่ค่ะ ..^__^..