บันทึกที่ 6 ... ความโหดร้ายของเขมรแดง
กร่อนคำ..ถอดความ ดังต่อไปนี้ครับ
๖.
ขุมนรกกลางทุ่งนาพระตะบอง
ทุ่งนาจังหวัดพระตะบองด้านทิศใต้ ตามเส้นทางหลวงหมายเลข 5 ประชาชนตาดำ ๆ ผู้เคราะห์ร้าย ต้องถูกแบ่งเป็นกลุ่ม ๆ เพื่อทำงานอย่างหนัก แต่ละกลุ่มประมาณหนึ่งร้อยถึงสองร้อยคน และแต่ละกลุ่มจะมีผู้คุมหน้าตาโหดเหี้ยมถือปืนหรือท่อนไม้ยืนสั่งงานตามลำดับขั้น ที่นี่ไม่มีเสรีภาพใด ๆ ทั้งสิ้น ห้ามพูดจากัน ห้ามถามกัน ทำงานตามคำสั่งอย่างเดียว ทุกคนมีหน้าที่อย่างเดียว "คือทำงาน" หากมีผู้ใดขัดขืนคำสั่งหรือสงสัยว่าเคยเป็นข้าราชการหรือนายทุน จะถูกจับไปสอบสวน เขาจะหายสาบสูญไปและจะไม่เห็นหน้าเขาอีกเลย เพียงแต่นำไปป่าก็เอาขวานทุบหัวเท่านั้น
เหลียวหลังไปที่กรุงพนมเปญ
การทารุณกรรม การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ตะแลงแกงโทลแสลง และเชิงแอก (Genocidal Centre) และที่อื่น ๆ ยังดำเนินไปอย่างไม่หยุดยั้ง
เมื่อเขมรแดงเข้ายึดกรุงพนมเปญได้แล้ว ก็จัดกำลังเป็นกลุ่ม ๆ แบ่งหน้าที่ คือ บางกลุ่มควบคุมประชาชน และขับไล่ประชาชนออกนอกกรุงพนมเปญ อีกกลุ่มหนึ่งเข้าตามจับกุมบรรดาประชาชน นายทหาร ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่ยังเหลืออยู่ และแม้แต่ครอบครัวลูกหลานของชนชั้นปกครอง และเขาเหล่านั้นถูกไล่ต้อนเข้าไปอัดยัดเยียดอยู่ในโบสถ์ ปิดประตูโบสถ์สุมไฟพ่นควันในวัด พระสงฆ์ในวัดถูกบังคับให้สึกหรือส่งไปทำงานหนักร่วมกับประชาชนในท้องนา รูปใดไม่ยอมก็ถูกสังหาร นายทหารกลุ่มหนึ่ง รวมทั้งข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ และชาวต่างประเทศบางคน ก็ถูกต้อนไปขังไว้ที่วิทยาลัยโทวแสลง (เขมรแดงเรียก มณเฑียรสันติสุข 21) ... (ที่เรียกภายหลังว่า แหล่งทารุณกรรม หรือคุกโทลแสลงที่เชิงแอก)
อนึ่ง การปฏิบัติการที่เรียกว่า "เพื่อจัดแจงรัฐธานีให้มีอิสรภาพ" นั้น ก็คือ การขับไล่ประชาชนออกจากเคหะสถานบ้านที่เป็นที่อยู่อาศัยหรือตัวเมือง ไม่ว่าจะเป็นกรุงพนมเปญ และในตัวเมืองน้อยใหญ่ต่าง ๆ การปฏิบัติการครั้งนี้เขมรแดงทำพร้อมกัน คือ วันที่ 17 เมษายน พ.ศ.2518 (เขมรแดงเรียกประชาชนที่ถูกขับออกจากตัวเมืองสู่ทุ่งนาว่า พวกฎอบปรัมปีร = พวก 17 เมษา) ทุกหัวเมืองเขมรใช้ศัพท์นี้ว่า "จันเลีส = Evacuation"
เมื่อเขมรแดงยึดครองกัมพูชา ในวันที่ 17 เมษายน พ.ศ.2518 ดังกล่าวแล้ว ด้านประเทศเวียดนามใต้ ก็ถูกกองทัพเวียดกง หรือเวียดนามเหนือเข้ายึดครองในวันที่ 30 เมษายน ในปีเดียวกัน พระราชอาณาจักรลาวก็ถูกยึดครองโดยพรรคประเทศลาวของท้าวสว่างวัฒนา โดยการสนับสนุนของเวียดนามเหนือเช่นกัน ในเดือนสิงหาคม พ.ศ.2518 ลาวประกาศเปลี่ยนแปลงประเทศจาก "พระราชอาณาจักรลาว" เป็น "สาธารณรัฐประชามานิสต์ลาว"
ส่วนกัมพูชานั้น เขมรแดงก็ยังปฏิบัติการฆ่าทำลายล้างเผ่าพันธุ์อย่างไม่หยุดยั้ง ผู้คนหายสาบสูญล้มตายไปไม่ต่ำกว่า 3 ล้านคน ทุกหัวระแหง ภูเขา ลำเนาไพร ในบ่อน้ำ ห้วย หนอง คลอง บึง แม้แต่วัดวาอาราม ก็มีแต่กระดูกคน หรือหัวกระโหลก (มีคลองแห่งหนึ่งที่อำเภอสัมโลด จังหวัดพระตะบอง เรียกว่า โอรขะมอจ (คลองผี) ประชาชนผู้เคราะห์ร้ายหลายพันคนถูกเขมรแดงตามล่าหนี เพื่อจะข้ามไปยังฝั่งไทย แต่ถูกเขมรแดงฆ่าตายที่นี่ ... บางข้อมูลก็ว่าทหารเวียดนามฆ่า)
สงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ (Genocide) เป็นแผนการของใคร ฆ่าเพื่ออะไร ใครอยู่เบื้องหลัง ใครเป็นผู้บงการ เรื่องนี้เป็นเรื่องสลับซับซ้อนมาก เพราะการเดินหมากทางการเมืองของบางประเทศที่ต้องการทำลายล้างเผ่าพันธุ์ และยึดครองกัมพูชานั้นยังมีอยู่ นักวิชาการ นักประวัติศาสตร์ จะต้องช่วยกันคิดค้นวิจัยเรื่องนี้ขึ้นมา เพื่อออกมาสู่สายตาของชาวโลกว่าทำไมคนเขมรจึงล้างเผ่าพันธุ์กันเอง
การกระทำทารุณกรรมต่าง ๆ นั้น มันน่าสยดสยองยิ่งนัก มนุษย์กับมนุษย์ทำทารุณกันได้ถึงขนาดนี้ได้อย่างไร เมืองเขมรเป็นเมืองพุทธ พุทธธรรมไม่สามารถซึมซับเข้าสู่หัวใจของพวกเขาบ้างหรืออย่างไร
ทำไมเขมร และประชาชนทั้งประเทศ จึงยอมให้เขมรแดงกดขี่ข่มเหง และสังหารโหดเช่นนั้น ไฉนจึงไม่มีใครลุกขึ้นต่อต้าน หรือว่าเขมรส่วนใหญ่ไม่มีการศึกษา โง่เขลาเบาปัญญา หรือเพราะเหตุใด
......................................................................................................................................
ความคิดเห็นส่วนตัว...
เมืองใหม่ของเขมรแดง คือ ฆ่ากลุ่มอำนาจเก่าให้หมดสิ้น ... แต่การล้างสมองเขมรแดงให้ฆ่าคนของตัวเอง เป็นเรื่องที่น่าคิดว่า มาจากสาเหตุใดกันแน่ บ้างก็ว่าเขมรแดงเป็นคนเมืองอื่นที่แล้งแค้น ทุรกันดาร ไม่มีกินมากเท่ากับคนในเมืองหลวงพนมเปญ ทำให้การปลุกปั่นทำได้ง่ายกว่า
พล พต เป็นอดีตครู เป็นผู้คิดวิธีการชั่วร้ายนี้หรือไม่ ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจน หรือจะมีใครเป็นที่ปรึกษากันแน่ ???
แต่ที่แน่ ๆ เขมรมีสี่ฝ่าย แล้วประเทศไทยล่ะมีกี่ฝ่าย และใครจะทำลายชาติของตัวเองก่อนกัน
โปรดคิดตรองถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนดีไหม ...
โปรดติดตามรายละเอียดของ "โทลแสลง" ในบันทึกต่อไปครับ
ขอบคุณครับ :)
...................................................................................................................................
บันทึกที่เกี่ยวข้อง
- กร่อนคำ..ถอดความ จากหนังสือ "กัมพูชากับสงครามล้างเผ่าพันธุ์ฯ" ... ( 1 )
-
กร่อนคำ..ถอดความ จากหนังสือ "กัมพูชากับสงครามล้างเผ่าพันธุ์ฯ" ... ( 6 )
แหล่งอ้างอิง
ปะแดง มหาบุญเรือง คัชมาย์. บันทึกความทรงจำ กัมพูชากับสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ และศูนย์อพยพในประเทศไทย. สุรินทร์: โรงพิมพ์รุ่งธนเกียรติออฟเซ็ท, 2543.
